CHAPTER 5
Kareeza’s POV
“Why are you wearing Tita’s shirt?” Mango—Karen’s face was so serious. Talking about being grumpy eh? Tss. “Nate?” Tumingin naman siya kay Nate. The president’s face was also unreadable kaya hindi nalang ako nakisali. Malay ko bang sa nanay niya pala ang shirt na ‘to? And what the hell? Is it a huge crime to wear or I mean, to borrow someone’s shirt?
Uminit na naman ang gilagid ko nang maalala ko kung bakit ako napunta sa ganitong sitwasyon. I turned around to face the bitch’s face, napalunok siya.
“Kung hindi ako binully ng mga kaibigan mong pangit e hindi sana ako manghihiram ng damit.” I snapped it right on her face. Baka akala niya hindi ko naramdaman na siya ang may pakana ng lahat ng ‘to.
“Yui Kareeza.” Napatingin ako kay Nate.
That was the very first time na tinawag niya ako sa pangalan ko. I can feel that huge butterflies roaming around my stomach. What the hell? Bumuntong hininga nalang ako at tumalikod.
“Where are you going?” Nate asked me. Ngumiti lang ako sa kanya ng matipid.
“I’ll change.” Sagot ko sa kanya.
Hinanap ko sa loob ng sasakyan niya ang damit na suot ko kanina. Hindi naman sa short-tempered ako pero damn—hindi ko mahanap ang damit ko.
“Tinapon ko na.”
“What?!” I frowned at him.
Hindi na niya ako sinagot dahil tumalikod na ito at naglakad papasok ng school. I swear! Gusto ko na siyang reypin dahil sa sobrang pagkainis ko.
“That was my favorite shirt, you asshole!” I shouted.
I gulped really hard nang makita ko siyang napahinto. Shit. I almost forgot his name, his position and reputation in this school. President pala siya tapos sinigawan ko siya at pinagsalitaan pa ng ganun. Oh dear Lord, bakit ba napakaburara ko ngayon?
Lumingon siya sakin using that signature face—the poker one. Damn. Aminado akong tactless ako pero I literally know how to handle things but with Nate? Bigla bigla nalang akong nawala sa huwisyo.
“Tingnan mo, Nate! Sa sobrang pagkonsinte mo sa ugali ng babaeng ‘yan pati ikaw pinagsasalitaan na ng ganyan!” I mentally rolled my eyes. Muntik ko ng makalimotan, may kasama pala kaming mangga. Tss.
I heard Nate sighed deeply at tumalikod ulit ito.
Nakasunod lang kami ni mangga sa kanya. I so wanted to get her eyeballs kasi kanina niya pa ako iniirapan. Sa reaksyon palang niya, alam na alam ko na ang dahilan kung bakit siya galit sakin. Aside from the obvious fact na insecure siya sa beauty ko.
“Does it hurt?” I smirked at my own words. Napahinto siya sa paglalakad kaya huminto narin ako.
“What do you mean?” She crossed her arms in front of me at tinaasan ako ng kilay. Nilingon ko si Nate na patuloy lang naglalakad. Mabuti na siguro na hindi niya alam na nagsasagutan na kami ng stupid admirer niya baka makakakita pa siya Spartans Part Two.
“Does it hurt to realize that I’m more seductive and attractive than you? In a very short span of time nakasama ko na siya pero ikaw ba? I guess Nate can’t even stand even a single minute with you.” I saw her fist clenching. Gusto kong matawa sa reaksyon niya.
Hindi naman talaga ako masamang tao pero hindi rin ako ingrata. Kung ayaw sakin ng isang tao, ayaw ko rin sa kanila. I am not that desperate to get their sympathy. You see, I was born to be awesome not to be perfect. Aminado akong matalim akong magsalita pero dun lang sa mga taong hindi ako nirerespeto.
Nakita ko ang pamumuo ng luha sa mata kaya kinuha ko ang nail cutter sa bag ko and handed it to her. I almost laugh my ass out kasi tinanggap naman niya.
“Ano’ng gagawin ko dito?” She asked innocently.
“Maglaslas ka na.” Sagot ko sa kanya saka ngumisi.
Tinakbo ko na ang room papunta sa office ni Nate. Tumatawa lang ako habang hingal na tumatakbo, siguro nagmumura na ‘yon ng napakalutong. Bukod sa pagiging desperado niya ay medyo slow pa pala siya. Gusto ko pa sana siyang lingonin para makita ang reaksyon niya pero hindi ko nalang ginawa baka kasi mabato pa ako ng nail cutter ng wala sa oras.
Nang makarating na ako sa opisina ng kataas-taasang presidente, nakita ko ang limang alipores ni mango—Karen. I am not really used in naming names kasi alam kong masakit ‘yon but they really test my patience kaya hindi nila ako masisisi kung bakit ganito ang asta ko sa kanila.
I sat on the couch next to Nate’s hindi dahil sa flirt ako—which is basically true but the main reason is ayoko lang tumabi sa limang galamay na ‘yon. Kapag tumabi kasi ako sa kanila baka mas lalong maging evident ang kapangitan nila which is very pleasurable for me and distasteful for them. And since mabait ako, pinili ko nalang wa’g silang mainsulto.
“I want this issue settled once and for all. Ano’ng nangyari?” I almost shivered not that I’m cold since I’m hot pero dahil sa tono ng pananalita ni Nate.
Isa isang nagbulongan ang mga alipores ni mango—Karen at gusto kong tumawa ng malakas because I can sense fear in their faces. Ngayon alam ko na kung bakit naging presidente siya ng unibersidad na ito. He can deeply put uneasiness to someone kahit tingnan lang niya ito.
“H-hindi naman po namin ‘yon sinasadya.” Tumango lang ‘yong apat sa sinabi ng kulot na babae na ubod ng kapangitan.
“I want you to be honest, Tonette. Alam na alam mo kung ano ang magiging grounds pag napatunayan na nam-bully kayo since you’re also an office in this university.” Prenteng sabi ni Nate dun sa kulot na babae which is Tonette daw ang pangalan.
Wait, officer siya?! What the hell! Binully ako ng isang officer?! I clenched my jaw really hard dahil gusto ko na talagang manampal. Putang ina na yan!
“Kung ayaw niyong umamin wala na akong choice but to play the CCTVs.” Napailing si Nate because I know kahit siya mahihirapang magpataw ng sariling sanctions sa co-officer niya.
“Oh God! Totoo ‘yung sinabi ni Tonette! We were just cleaning the entire lobby at aksidente naming natapunan si..si Kareeza!” Paliwanag nung isang babaeng payatot.
I can almost choke myself to death kasi napakasinungaling nila. Their faces are all painted in white na para bang any minute e pwede na silang bitayin. Pero kitams, nagagawa parin nilang magsinungaling.
I saw Nate stood up at sinimulan ng i-on ang monitor kung saan nakarecord ang lahat ng pangyayari sa lobby kanina kung saan ako na-bully.
“Bullying is an aggressive behavior intended to hurt or humiliate someone. We all know that this action is not allowed nor permitted in this university.” Nate pointed out at pinlay ang video kung saan ako walang awa na inaway. Gusto kong matawa. I never been so dependent in my whole life kundi ngayon lang and since justice is on my side, I have no choice but to cherish it.
Seryoso parin ang mukha ni Nate at napailing ‘to.
“I want your parents to..”
“Si Karen!” The petite girl finally blurted out the mastermind’s name.
“Si Karen ang nag-utos sa amin. Just please, don’t let my parents know about this.” The girl begged in front of the president pero nakatingin ito sakin. Alam kong napilitan lang kasi ito dahil narin sa kaibigan sila ng manggang ‘yon but then again, I don’t get it. Bakit sila nagpapamanipula?
“Are you sure about this?” Nate asked at tumango na silang lima.
The door opened again at iniluwa doon ang isang taong ubod ng pangit inside and out.
“What?” She innocently asked. “I heard my name.” Hindi nakaligtas sakin ang pagtingin niya ng masama sa lima niyang kaibigan.
“VP Karen Monteclaro, let’s go to the discipline committee RIGHT NOW.” Nate dangerously said.
Tumalikod na ito at lumabas ng opisina niya.
I can feel my chest tighten not because I’m scared but to the fact na ipinagtanggol niya ako. I know it’s his job to maintain peace and order pero hindi ko lubos maisip na ganito siya kung umasta. My heart is pounding really fast to the point na hindi na ako makahinga.
But wait, did Nate just call her VP Karen Monteclaro?
Sht. Vice President ang pangit na ‘yon?!