"Harry! Τον χτύπησες πολύ με την πόρτα." Είπα κάπως δυνατά αφού είχα τρομοκρατηθεί μήπως του είχε δημιουργήσει σοβαρό πρόβλημα.
"Τίποτα δεν παθαίνει." Είπε.
Γύρισα το κεφάλι μου προς το παράθυρο και κοιτούσα από αμηχανία και τρόμο την θέα. Ήταν τόσο θυμωμένος και ήθελε να με υπερασπιστεί με οποίο τίμημα. Δεν ήθελα όμως να κάνει κακό στον εαυτό του ή σε κανέναν άλλο εξαιτίας μου. Είναι δύσκολο να βλέπεις τον άνθρωπο που αγαπάς εκτός εαυτού και να πληγώνει κάποιον άλλο. Ένιωσα το χέρι του να πηγαίνει στο μηρό μου και γύρισα το κεφάλι μου για να τον κοιτάξω στα μάτια, τα αγαπημένα μου ζευγάρια μάτια.
"Αγάπη μου," η καρδιά μου φτερούγισε στις λέξεις του αφού είχε πολύ καιρό να με πει έτσι. Ένιωσα ότι το εννοούσε και σφίχτηκε το στομάχι μου στο άγγιγμα του. Όπως την πρώτη φορά που τον είδα, είχα κολλήσει και η σκέψη του δεν έφευγε καθόλου από το μυαλό μου.
"Δεν θέλω να φοβάσαι για μένα, πόσο μάλλον να με φοβάσαι." Συνέχισε ενώ έτριβε το πόδι μου με το χέρι του για να με καθησυχάσει.
"Harry, ευχαριστώ που με έσωσες για άλλη μια φορά, όμως δεν θέλω να σε βλέπω έτσι." Χαμήλωσα το κεφάλι σε αυτή μου την δήλωση.
"Πώς έτσι;" απόρησε ενώ τα μάτια του δεν άφηναν τον δρόμο και το χέρι του ήταν κολλημένο στον μηρό μου προσπαθώντας να με χαλαρώσει λιγο ακόμα από τις σκηνές που ήμουν μάρτυρας προηγουμένως.
"Βίαιο, να μην σε νοιάζει αν θα πληγωθείς." Συμπλήρωσα και απάντησα στην ερώτηση που μου έθεσε.
"Ήθελα μόνο να σε προστατεύσω." Είπε και έβγαλε το χέρι του από το μπούτι μου.
"Σταμάτα το αμάξι!" Ζήτησα.
"Γιατί;" ρώτησε ενώ συνέχιζε να οδηγά.
"Σταμάτα το αμάξι, σε παρακαλώ." Έκανε στην άκρη το αυτοκίνητο και σταμάτησε μετά από λίγο. Άνοιξα την πόρτα και κατέβηκα ενώ προχώρησα βιαστικά στην πόρτα του οδηγού. Την άνοιξα και τράβηξα τον Harry έξω από το αυτοκίνητό ενώ έκλεισα την πόρτα όταν πλέον ήταν έξω.
"Τι έπαθες;" ρώτησε ξαφνιασμένος ενώ ακούμπησε το σώμα του στην πόρτα που βρισκόταν πίσω του.
"Ποιος σου είπε ότι θέλω να κινδυνεύσεις εσύ για να είμαι εγώ καλά;" τον χτύπησα ελαφρά στο στέρνο ενώ ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια μου.
"Προτιμώ να πεθάνω πάρα να σε δω πληγωμένο, ακούς;" Δήλωσα.
"Αγάπη είναι να προστατεύεις τον άλλο." Είπε και με κοίταξε.
"Όχι να διακινδυνεύεις την σωματική σου ακεραιότητα όμως! Γαμώτο ήταν πέντε! Αν δεν είχαν πιει θα σε είχαν χτυπήσει πολύ." Συνέχιζαν να στάζουν δάκρυα που και που από τα μάτια μου.
"Δεν το θέλω αυτό! Δεν θέλω να πονάς για μένα!" Είπα ενώ έπιασα το γιακά από το σακάκι που και τον έφερα κοντά μου για να τον φιλήσω. Άφησα τον γιακά του μετά από λίγο και πέρασα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του ενώ δεν απομάκρυνα τα χείλη μου από τα δικά του. Δεν ξέρω τι με είχε πιάσει. Απλά δεν θέλω να τον ξαναδώ στην κατάσταση που ήταν εκείνη την νύχτα εξαιτίας μου. Για ένα δικό μου λάθος το πρόσωπο του είχε γεμίσει σημάδια και ο πόνος ήταν ανυπόφορος τόσο για αυτόν όσο και για μένα που τον έβλεπα να πονάει τόσο. Σταμάτησα το φιλί μας και έβαλα το κεφάλι μου στον ώμο του και εκείνος τον δικό μου αφού τον έσφιξα στην αγκαλιά μου.
"Το έπαθες ξαφνικά, μωρό μου;" είπε γλυκά και ψυθιριστά στο αυτί μου ενώ παραλληκα χαΐδευε τα μαλλιά μου.
"Δεν θέλω να σε δω ξανά τραυματισμένο. Πονάει η καρδιά μου." Είπα αδύναμα ενώ βρισκόμουν ακόμη στην αγκαλιά του.
"Δεν θα με δεις μόνο αν χρειαστεί."
"Και πότε θα χρειαστεί;"
"Όταν κάποιος σε πειράξει. Θα μετανιώσει την ώρα και την στιγμή που σε έβαλε στο μάτι." Είπε ενώ σφίχτηκε.
"Αν είναι να τραυματιστείς και εσύ δεν θέλω."
"Μερικές φορές θα χρειαστεί να πονέσεις και εσύ για να κάνεις κάποιο χαρούμενο. Να τον υπερασπιστείς με οποίο τίμημα επειδή τον αγαπάς. Επειδή σε αγαπώ το έκανα αυτό σήμερα. Έτυχε να μην με χτυπήσουν όμως και να με χτυπούσαν δεν θα μετανιωνα." Είπε και ένιωθα πως θέλω εγώ να τον χτυπήσω τώρα.
"Μα.." "Αν έβλεπες κάποιον να με πονάει θα τον έκανες να πονέσει ή να σταματήσει να με χτυπάει κι ας χτυπούσες εσύ;" με διέκοψε ρωτώντας με κάτι πολύ δύσκολο.
"Ναι αλλά πονάω περισσότερο όταν πονάς εσύ." Η συζήτηση συνεχιζόταν ενώ ήμασταν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Σαν το ένα σώμα να στήριζε το άλλο, σαν το ένα να συμπλήρωνε το άλλο.
"Τι άντρας θα ήμουν αν δεν υπερασπιζομουν το κορίτσι μου;"
"Μπορείς να με φιλήσεις;" απάντησα με ερώτηση. Έσυρε το κεφάλι του από τον ώμο μου που τόσο όμορφα είχε ακουμπήσει και το έφερε απέναντι από το δικό μου. Ένωσε τα χείλη μας χωρίς να εισβάλει η γλώσσα του. Μετά από λίγο χωριστήκαμε.
"Πάντα θα μπορώ να σε φιλάω." Έκαναν την πανέμορφη εμφάνιση τους τα λακκάκια του στα μάγουλα του και ανταπέδωσα το χαμόγελο.
"Πρέπει να φύγουμε όμως." Τα χέρια του κρατούσαν τα δικά μου ενώ μου έλεγε πως έπρεπε να φύγουμε.
"Που πάμε;" ρώτησα ενώ με τραβούσε σιγά από το χέρι και με πήγε μέχρι την πόρτα του συνοδηγού. Την άνοιξε και με έβαλε μέσα. Έκλεισε και πήγε στην θέση του όσα εγώ έβαζα την ζώνη και βολευόμουν στην θέση μου. Μπήκε μέσα και έβαλε την ζώνη του και παράλληλα γύρισε το διακόπτη του αυτοκινήτου για να ξεκινήσει.
"Είναι έκπληξη!!" Μου χαμογέλασε καθώς άφηνε το συμπλέκτη και πατούσε το γκάζι για να συνεχίσουμε τον δρόμο μας. Από ότι κατάλαβα οδηγούσε ο δρόμος που πήραμε σε ένα απο τα πιο ήσυχα σημεία της Νέας Υόρκης υπήρχαν διάφορα εστιατόρια εκεί και λούνα παρκ για τα παιδιά. Αν και 25 χρονών πια ποτέ δεν θα έλεγα όχι σε μια βόλτα στα συγκρουόμενα που λάτρευα από μικρή. Δεν μου είχε πει ακόμη που θα πηγαίναμε αλλά δεν πειράζει. Μου αρέσουν οι εκπλήξεις!!
Καινούργιο πάρτ! Το επόμενο θα μπει αύριο. Ελπίζω να σας αρέσει! Εάν σας αρέσει Παρακαλώ αφήστε μια ψήφο και ένα σχόλιο κάτω ⬇Ευχαριστώ όσες το διαβάζετε! 💖💕