Bölüm 7 Kasım 2016/ 18:43 tarihinde yayımlanmıştır.
3.GÖZ
-Hadii, hadi Elvin! Bir daha anlat! Lütfeen!"
-Sonra adam geldi, dedi ki "Ağabey kapatacağız artık, bıraksan yengeyi diyorum."
2 genç kız laflarını söyledikleri an, yine katıla katıla güldüler.
-Ağabeyim ne yaptı peki? " Elvin sesini Acar gibi yaptı.
-Gelene kadar "Galataymış, herkes düşman, ampul suratlı.." Gibi laflar etti." laf üzerine yine gülüp yatakta oturur pozisyondan, bir kere daha yatış pozisyonuna geldiler.
Asu saten, şarap renginde alt üst gecelik takımını giymişken; Elvin de gece mavisi, ipek alt üst gecelik takımını giymişti. Geldikten sonra Acarla yaşadıklarını Asu'ya anlatmış, neredeyse sıcak bahar ayına rağmen, eline aldıkları sıcak çikolatalarla oturup konuşuyorlardı. Asu gülmesini bastırarak biraz da olsa ciddi bir ifade takındı.
-Elvin, ağabeyimi daha önce hiç böyle görmedim. Yani yabancı birine karşı. Kendisi mesafelidir, çevresindekilere göre soğuk ve sert durur. Zaten cüssesi de iri, ailedeki erkeklerde genetik olduğundan. Çoğu kişi ondan çekinir. İş yerinde bile kötü bir şeyi ilk Savaş ağabeyime anlatırlar. Savaş ağabeyim, halleder, ağabeyime anlatmaz. Sadece bize ve Sarp ağabeylere bu kadar sıcaktı. Şimdi sen de varsın. " Deniz Asu'nun dediğiyle Elvin'in yüzünde gülümseme oluştu, bakışlarını parmaklarına indirmişken. Kafasını kaldırdı sonra:
-Sarp ağabeyler mi? Onlar kim?"
-Evet, Sarp ağabeyler. Ağabeyimin arkadaşları. Savaş ağabeyimin de aynı zamanda. Birlikte büyüdük. " Elvin anladığını belli ederek, kafasını salladı.
-Sahi Deniz, kökenleriniz neresi sizin?"
-Şöyle güzelim babaannem çerkez, ama rahmetli dedem türkmüş. Dedem İstanbullu olduğundan burada yaşamışlar.O yüzden babam burada, İstanbul'da doğdu. "
-İstanbul kökeniniz yani. Siz de burada mı doğdunuz?
-Savaş ağabeyim ve ben İstanbul'da doğduk. Annem ve anneannem İstanbullu, ama anne tarafından dedem rus. Rusya'da yaşıyorlarmış. Anneannem, ölmeden önce çok kötü zamanlar geçiriyormuş. Annemle babam da Rusya'ya gitmişler. Gitmelerinden 5 ay kadar sonra anneannem vefat etmiş. Ama annem Acar ağabeyimin doğumunu orada yaptığından, Acar ağabeyim Rusya'da doğdu. "
-Vay, bir Rusla öpüştüm yani! Çok havalı." İki kız yine kıkırdadılar.
-Ya sen? Sen nerelisin? " Asu'nun sorusunu yanıtladı Elvin.
-Babam İstanbul'da doğmuş, ama dedem Rizeliymiş. Babaannem de İstanbul'da doğmuş. Ben de İstanbul'da doğdum. Yani çok az karadenizli sayılsam da, İstanbullu oluyorum sanırım. Bu işlerden pek anlamam da zaten."
-Hmm, iyimiş. Ağabeyim de bir İstanbul hanımefendisi ve Riza karması hatunla öpüşmüş demektir o zaman!"
-Kesinlikle! Rusmuş..." dedi Elvin, sahteden suratına alaycı bir ifade yerleştirdi. Elini havaya kaldırarak, yalandan küçümsemesini yapıştırdı. "Hıh, yemişim rusunu. Bana yatıp kalkıp şükretsin!" Kızlar kupalarını aynı anda tokuşturup, dikerken kapı çalındı.
-Girin!"
-Girin! " aynı anda seslenme üzerine kapı aralandı. Neris Hanım, yavaşça kapı aralığından göründü.
-Kızlar, müsait misiniz? " kızlar hemen toparlanıp ayaklandı.
-Müsaitiz tabii ki, buyrun."
-Oturun, oturun. Rahatınıza bakın. Elvin,sana bir şey vermek istiyorum."
-Elvin, ben çıkayım mı?" Diye sordu Asu fısıltıyla, hafif çekinerek. Elvin hayır anlamında kafasını salladı. Neris Hanım'a döndü sonra:
-Şey...Tabii nedir? " Neris Hanım uzun sabahlığının cebinden, kadife lacivert bir kutu çıkardı.
-Al, aç bakalım. Umarım beğenirsin." Elvin kutuyu yavaşça eline alıp, kapağını açtı.
Çok ince ve zarif bir zincirin ucunda "Elvin" yazan bir isim kolyesiydi. İtalik gibi yazılan ismin ucunda, minik bir çiçek de vardı ismin anlamına hitaben.
-Bu.." Elvin kafasını kaldırıp göz göze geldi kadınla. Gerçekten de ne düşündüğünü merak ediyordu yaşlı kadın. "Harika... Gerçekten çok çok...özel. Daha önce hiç isim kolyem olmamıştı...Neden bilmiyorum, ama olmamıştı. Sanırım ismimin nasıl koyulduğunu bilmediğimden." Diye sesli bir şekilde düşüncelerini dile getirdi genç kız. Sonrasında ekledi:
-Takabilir misiniz?"
-Tabii ki. " diyerek kolyeye uzandı yaşlı kadın. Asu olanları yüzündeki tebessümle izliyordu. Elvin de ona tebessüm etti. Kadın, Elvin'in beyaz, ince boynuna kolyeyi taktı.
Belirgin olan, Acar'ın ölüp bittiği, köprücük kemiklerinin ortasında duran kolye ona çok yakışmıştı. Arkasını döndü Elvin. Kadına sarıldı sıkı sıkı.
-Çok teşekkür ederim size."
-Ah, asıl ben teşekkür ederim." Diyerek ayrıldı Neris Hanım. "Her neyse siz kızlar, devam edin dedikodunuza. Ben araya girmiş oldum ama, çekiştirin benim torunumu." Elvin utanınca da eklemeyi unutmadı. "Yanlış anlamayın, Acar söylenirken duydum da." İki kız aynı anda birbirine bakıp, kadına döndüler:
-Ne dedi?"
-Ne dedi?" Yaşlı kadın iki genç kızın bu hallerine bakarak kendi gençliğini düşündü. Yine de meraklı Melahatlara can dayanmadığından cevap verdi:
-Tam anlayamadım aslında. "Galata diye büyütüyorlar bir de, ampul kafalı, gerzek adam, bir rahat vermediler." Gibi şeyler söyleniyordu koridorda. Beni görünce de "Değil mi sultanım?" Diyerek odasına girip, kapısını çarptı. " İki kız, lafın bitmesini bekledikten sonra, tekrar gülmeye başladılar.
-Neyse, siz gençleri anlayamıyorum zaten. Koskoca adamı ne hale getirmişsiniz! Ayıp ayıp." Kızların yalandan utangaç hallerini görüp daha bir gülümsedi kadın. "İyi geceler kuzular." İkiside kadının iki ayrı yanağından aynı anda öpüp, iyi geceler dilediler.
Dışarı çıkan kadınla saniyesinde Elvin'e döndü Asu.
-Babaannem bize de ismimizin olduğu kolyeler verdi. Hatta.." diyerek boynundaki kolyeleri çekiştirdi ve arkaya giden kolye ucunu öne getirdi. Onunki de Elvin'inkine benzer şekilde Deniz yazılmış, ucuna da minicik mavi bir taş eklenmişti.
-Çok zarif...Ne kadar hoş. Acar'ınki nasıl acaba?" Diye sesli düşündü Elvin.
-Onlarınki asker künyesi şeklinde. Daha kalın zincirli."
-Yine de sevmişlerdir. Çok düşünceli bir hediye." Diyen Elvin'e alayla güldü Asu.
-Orası öyle, Savaş ağabeyim çok sevdi. Ama Acar ağabeyim..."
-Ne yaptı ki?"
-Zincirinin kırolar gibi durduğunu, bunu takarsa köpek tasması gibi şıngırdayacağını söyledi."
-Ciddi misin? Ayy, ne kaba bir öküz bu! " Elvin'in hala Acar'a tam alışamadığını anladı Deniz. Kendi bile alışamamıştı yıllardır, nasıl kız birkaç ayda alışsındı ki?
-Alıştık biz artık. Onun özü bu, kırılmıyoruz. Şımarık, açık sözlü ve dediğim dediktir." Diyen Asu'yu kafasıyla onayladı Elvin. Yerinden kalkıp, valizine yöneldi.
-Neyi arıyorsun?"
-Peluşumu. " dedikten sonra valizin önden 2. Fermuar bölümünden peluş ayıcığını çıkardı. Asu Deniz ayaklandı:
-Ben gideyim o zaman."
-Kalabilirsin." Dedi Asu kapıya yönelmişken.
-Hı? "
-Beraber uyuyabiliriz, hem yabancı ev...Alışamadım, kız kıza konuşa konuşa uyuruz."
-Olur, bence tamamdır." Diyerek istemeyerek çıktığı pikenin altına, hızla geri girdi Deniz.
5 dakika sonra iki kız da yatağa ayıcıkla beraber uzanmışken Deniz sordu sorusunu Elvin'e.
-Elvin, ağabeyimi öptüğünde...Nasıl hissettin? " dedi daha ileriye gittiklerini bilmeden. Elvin o anı hatırlayıp, tekrar gülümsedi. Biraz daha detaya inmeye karar verdi.
-Şu 1 ay... Çok kötüydü Asu. İnan öyleydi. Az çok biliyorsun. Ruhsal açıdan enkazdım. Ve beni kurtaran Acar oldu. "
-Ağabeyimin, başkasına kahramanlık yapma fikrine halâ alışmış değilim." Gamzesini göstererek güldü Elvin.
-Beni sevdiğini hissediyorum. Nasıl, neden bilmiyorum. Ama..." sağ elini göğsüne doğru götürüp kolyeyi çekiştirerek, orada tuttu. "İçim dolu dolu oluyor. O yokken bomboş olan bir şey, o gelince dolup taşıyor. Ona akıtıyorum. Bugün de öyle yaptım. Öyle çok hissettim ki ona olan aşkımı, onu öptüm. Ondan aldığım bütün yoğunluğu, ben de ona yansıttım. Sıcaklığıyla ısındım.Nefesimiz kesildi ama kopamadık. Sadece öpüşmek gibi değildi. Bağ kurmak gibiydi.Evet aramızda çekim olmadığını söyleyemem, ama bu öyle değildi. Sanki yüzyıl o beni taşırmış ve ben onu aynı şekilde öpebilirmişim gibi..." diyerek bitirdi lafını.
-Yani öpüştünüz." Dedi Asu.
-Yani öpüştük." Diye gülerek onayladı Elvin de onu.
-Ben de öpüştüm daha önce. Ama hiçbiri böyle hissettirmedi. Bu kadar sevmedim hiç. Ya sen? Sen sevdin mi ağabeyimden önce birini? Yani eskiden, bir şeyler hissettiğin biri var mıydı?"
-Mutlaka hissedersin aşık olunca. Ben hiç kimseyi sevmedim o anlamda. Zamanım da hiç olmadı birini sevmeye. Birini sevmeye zaman ayrılır mı bilmiyorum ama sığdıramadım kimseyi koskocaman hayatıma. Acar'ı sığdırdım. Hem de o kadar ufak tefek değil biliyorsun ki." Asu'nun gülümseyen yüzü buruk bir hâl aldı.
-Sen çok güçlüsün Elvin. Ne yalan söyleyeyim, yaşadıklarını benim yaşadığımı düşünüyorum da..." diyerek kafasını Elvin'in yan profiline çevirdi Deniz. "ben kaldıramazdım... Ağabeyim olsa bile... Üzülüyorum, bu kadar acıya katlanmak zorunda kaldığın için. Sen bunları yaşayıp ayakta kalmışken, şımarık olduğum anlar için utanıyorum da bazen. Hayatta mutlu olduğun anlar olmuştur diye ümit etmek dışında bir şey gelmiyor elimden. Geçtiğin yollar benim hayal bile edemeyeceğim şeylerdir eminim." Elvin, yüzünü Asu'ya çevirdi gözleri dolu doluyken.
-Allah insana kaldıramayacağını yüklemiyor demek ki. Bunları kaldırabilecek insan ben olduğumdan, bana vermiş yaşadıklarımı güzellik. Böyle düşünüyorum ben. " sağ kolu ayıcıkla dolu olan Elvin'in sol göğsüne uzandı Asu küçük kız çocuğu gibi. Sırtını sol eliyle sıvazladı Elvin, Asu'nun. Küçük bir kızmış gibi...
-Sen hiç kaldırma bunları Asu...O yolları, hayal bile etme... En kötü kabusun bile olmasın. Tamam mı? " Diyerek gözlerini kapattı Elvin, Asu'nun saçlarını okşarken. Kafasını salladı, Asu genç kızı onaylayarak. Sonra sessizliğe gömüldü ikisi de. Bir sessizliğin şarkısını, geceyi de yanlarına alarak dinlediler.
Sol gözünden yastığına akan bir damla gözyaşını ne göğsünde yatan Asu, ne de kapıda son söylediklerini duyan Acar görmemişti.
Görmemişlerdi bir damlada saklı kalan koca okyanusu, gece karanlığında... Elvin ise bilse de, her zamanki gibi görmezden gelip uyumuştu zaten.
***
Sevin,sevilin. ❤️❤️❤️