Μας είχαν κλείσει το στόμα και είχαν σφίξει όσο περισσότερο γινόταν τα πόδια και τα χέρια μας με τα σχοινιά. Ο Harry όπως ήταν όταν ήμασταν μαζί θα μου έλεγε πως όλα θα πάνε καλά και ότι θα μας αφήσουν ελεύθερους. Ότι θα είμαστε καλά και ότι δεν θα μας πειράξουν όμως δεν μίλησε. Ο εγωισμός του ήταν ακόμη μεγαλύτερος και από τον φόβο του και εγώ ήθελα να ακούσω κάτι για να ξεχάσω λίγο. Δεν ήξερα ποιος τους έβαλε να μας πάρουν και δεν ήξερα ποιος από τους δύο είναι κατά λάθος εδώ. Μετά από λίγο άνοιξε η πόρτα πίσω και μας κατέβασαν άτσαλα κάτω. Μας έλυσαν τα σχοινιά από τα πόδια για να μπορούμε να περπατήσουμε ενώ με έπιασαν από τα μαλλιά δυνατά για να μην κουνιέμαι. Και ο Harry ήταν απλά ένας παρατηρητής. Δεν προσπαθούσε να κάνει τίποτα ούτε καν στενοχωριόταν που κάποιος με έκανε να πονάω. Δεν ένιωσε τίποτα για μένα; Όλα ήταν ψέματα; Πώς γίνεται αυτό; Μας έδεσαν σε δύο καρέκλες που είχαν τοποθετήσει απέναντι την μια στην άλλη και μας έβγαλαν τις ταινίες από το στόμα.
"Αν φωνάξετε θα υπάρξουν επιπτώσεις." Έδειξε το μαχαίρι που είχε στην τσέπη του. "Αν και να φωνάξετε δεν υπάρχει κανείς εδώ κοντά. Απλώς δεν μπορώ την φασαρία." Είπε και μου τσίμπησε το μάγουλο.
"Μην με αγγίζεις." Είπα απειλητικά.
"Δεν είσαι σε θέση να με απειλείς, νοστιμούλα." Μου έκλεισε το μάτι και βγήκε από την αίθουσα και ο Harry πάλι αμίλητος καθόταν και παρακολουθουσε.
"Αν με άφηνες νωρίτερα δεν θα γινόταν όλο αυτό."
"Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως εγώ φταίω για αυτό που μας συμβαίνει τώρα;"
"Εσύ έχεις εχθρούς. Όσο να 'ναι τόσο καιρό που βγαίνεις συνέχεια και έχεις κοροϊδέψει τόσες κοπέλες κάποια θα ήθελε να πάρει εκδίκηση."
"Είναι και αυτό μια άποψη." Απάντησε ειρωνικά.
"Πώς στο διαόλο γίνεται να είσαι τόσο αναίσθητος; Μπορεί εσύ να μην φοβάσαι ή να έχεις ξαναβρεθεί σε παρόμοια κατάσταση αλλά εγώ όχι."
"Βρε βρε, που πήγε η ατρόμητη Amelia;"
"Εδώ είναι αλλά δεν με νοιάζει κανένας εγωισμός αυτή τη στιγμή γιατί δεν ξέρω τι θα μου κάνουν."
Μπήκε μέσα ένας άνδρας μεγαλόσωμος όπως όλοι οι υπόλοιποι που είχα δει με μια μαύρη κουκούλα στο πρόσωπο και με έλυσε. Με πήρε σε μια άλλη αίθουσα, σκοτεινή και μου έδεσε τα χέρια σε ένα ξύλο που ήταν στο ταβάνι με τα χέρια μου στην ανάταση και μάταια προσπαθούσα να τα κατεβάσω. Μου έβγαλε πρώτα την ζακέτα και μετά έφυγε. Λίγο αργότερα μπήκε μέσα ένας άλλος άντρας. Μου φαινόταν γνωστός και μετά κατάλαβα πως ήταν ο ... Θεέ μου. Ο William.
"Σου έλειψα ζουζούνα;" ρώτησε.
Έφεραν μέσα και τον Harry τον οποίο κρατούσαν δύο άντρες δυνατά από τα χέρια και τον είχαν βάλει να γονατίσει ακριβώς απέναντι από εκεί που με είχαν δέσει. Τον κοίταξα στα μάτια γεμάτη απορία όμως εκείνος απέφυγε να με κοιτάξει και γύρισε αλλού το πρόσωπο του. Άρχισα να φοβάμαι περισσότερο. Ξαφνικά μετά από περίπου 5 λεπτά μπήκε μέσα ο Zayn.
"Zayn;" απόρησε ο Harry μη καταλαβαίνοντας τι γίνεται.
"Τι έγινε φιλαράκι;" είπε με αυθάδεια.
"Τι γίνεται εδώ;" ρώτησε εκνευρισμένος.
"Φίλε μου. Θυμάσαι πριν από περίπου ένα χρόνο που μου έκλεψες μια γκόμενα; Εγώ την ήθελα. Σε παρακάλεσα να μείνεις μακρυά της όμως εσύ δεν με σεβάστηκες. Έκανες ότι έκανες και με τις υπόλοιπες. Νόμιζε πως ήμουν ίδιος με εσένα και έτσι έφυγε μακρυά μου. Μόνο αυτό σου είχα ζητήσει."
"Και τώρα τι;"
"Τώρα με τον φίλο μου τον William θα σας δώσουμε ένα μάθημα. Σειρά σου φίλε."
"Ζουζούνα, θυμάσαι τι μου είχες κάνει σπίτι σου; Που δεν μπορούσα να ανταποκριθώ; Σήμερα θα ανταμειφθείς." Είπε και κόλλησε τα χείλη μας ενώ παράλληλα τοποθέτησε την γλώσσα μέσα στο στόμα μου βίαια. Δεν μπορούσα να δω τον Harry αλλά δεν άκουγα να διαμαρτύρεται ή να αντιδρά έστω και λίγο. Μετά από λίγο με άφησε. Σήκωσαν τον Harry όρθιο. Ο Zayn έδωσε την άδεια στον William να ξεκινήσει αλλά δεν ξέρω τι.
"Harry, την αγαπάς αυτή;" με έδειξε.
"Όχι." Απάντησε
Ο William τότε πήγε πίσω μου. Έβγαλε ένα μαχαίρι από την τσέπη του, το άνοιξε και..
"Αυτό το φόρεμα κρύβει το υπέροχο κορμί σου. Μάλλον πρέπει να τον βγάλω."
Είπε και έκοψε το ύφασμα μέχρι το μπούτι μου. Όμως εκτός από το ύφασμα έκοβε και το πόδι μου μαζί. Τσίριξα καθώς ένα έντονο τσούξιμο διαπέρασε όλο μου το πόδι. Προσπάθησα να διπλώσω και να πιάσω την πληγή μου όμως τα χέρια μου ήταν στην ανάταση όπως προανέφερα έτσι δεν μπορούσα μόνο να παραμείνω όρθια. Έκλαιγα και από τον πόνο δάγκωνα συνεχόμενα τα χείλη μου. Μετά από λίγο κοίταξα τον Harry. Μια ρυτίδα είχε εμφανιστεί στο κούτελο του όμως δεν είπε τίποτα. Πως μπορεί να είναι τόσο σκληρός. Με πονάνε.
"Επαναλαμβάνω την ερώτηση Harry. Αγαπάς αυτό το κορίτσι;"
"Όχι." Ψέλλισε.
Τότε ο William που παρέμεινε από πίσω μου συνέχισε.
"Μάλλον πρέπει να στο βγάλω όλο."
Έσκισε όλο μου το φόρεμα κατά μήκος της γραμμής που είχε ξεκινήσει και κατ' επέκτασή το σώμα μου.
"Συνεχίζεις να λες ψέματα; Επαναλαμβάνω για τελευταία φορά. Την αγαπάς;"
Κατέβασε το κεφάλι του και απάντησε "Όχι." Είχα απογοητευτεί και δεν με ένοιαζε αν με χαράκωνε ξανά ο William.
O Zayn έκλεισε το μάτι στον William. Εκείνος με γύρισε και μου έβγαλε τα εσώρουχα. Κατέβασε το παντελόνι του και με γύρισε προς τον τοίχο κρατώντας με από τα μαλλιά για να μην μπορώ να αντιδράσω. Μόλις πήγε να μπει μέσα μου ο Harry άρχισε να φωνάζει.
"Την αγαπάω ρε καθίκι. Μην την αγγίζεις γιατί μόλις με αφήσουν θα σου σπάσω τα μούτρα." Είπε εξοργισμενος ενώ πάλευε να ελευθερωθεί.
"Έτσι μπράβο. Να λέμε την αλήθεια."
Τότε διέταξε να φέρουν αλάτι και νερό. Με ξάπλωσαν σε ένα πάγκο που είχαν εκεί ενώ μου φόρεσαν μόνο τα εσώρουχα. Έφεραν αυτά που τους ζήτησε.
"Τώρα θα πονέσεις πολύ φίλε μου. Όπως πόνεσα εγώ όταν με άφησε η κοπέλα που αγαπούσα."
Σε ένα δοχείο ανακάτεψε το νερό με το αλάτι και σιγά σιγά το έχυνε πάνω στις πληγές μου. Τσίριξα από τον πόνο και έκλαιγα. Πονούσα τόσο πολύ που καλύτερα να με σκότωναν.
"Σταμάτα ρε. Σου ορκίζομαι πως θα πεθάνεις μόλις βγω από εδώ μέσα."
"Σκασε!" Του φώναξε ενώ έριξε λίγο ακόμη αλάτι στις πληγές μου. Ο πόνος ήταν απερίγραπτος δεν μπορούσα να τον χειριστώ. Μετά από λίγο έφεραν νερό και μου έπλυναν τις πληγές. Μου έβαλαν γάζες και τα σχετικά και με σκέπασαν με ένα σεντόνι.
"Η σειρά σου William." Του είπε ο Zayn.
Σήκωσε τα μανίκια του και έχωσε μια δυνατή μπουνιά στο πρόσωπο του Harry.
"Για πες μου λοιπόν Amelia, εσύ τον αγαπάς;"
Έσκυψα το κεφάλι και δεν μίλησα.
"Εντάξει." Είπε και τον ξαναβάρεσε πιο δυνατά.
"Ναι." Ούρλιαξα.
"Έτσι μπράβο. Και για πες μου πως ήταν το σεξ με τον Liam; Την αλήθεια. Για πες του του μαλάκα."
"Πολύ καλό." Είπα και εκείνος τον ξανά χτύπησε.
"Έχω κάμερες στο σπίτι σου μην λες ψέματα."
"Δεν το έχω κάνει με τον Liam." Φώναξα και δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου. Εκείνος με κοιτούσε με απορία.
"Τον έχεις ξεπεράσει;"
"Όχι." Απάντησα. Εκείνος τον ξανά χτύπησε.
"Πονάς όταν πονάει;"
"Ναι." Τσίριξα ενώ το πρόσωπο του είχε γεμίσει αίματα.
"Αυτός δεν πονάει για σένα Amelia. Έφυγε ενώ ήσουν έγκυος."
"Δεν ήμουν έγκυος."
"Υπήρχε μια πιθανότητα. Σε παράτησε ή δεν σε παράτησε σαν το σκυλί;"
"Ναι." Τον χτύπησε ακόμη μια φορά.
"Σταμάτα να τον χτυπάς γαμώτο." Φώναξα όσο πιο δυνατά μπορούσα.
"Τον αγαπάω όπως και να έχει." Απάντησα ενώ έκλαιγα.
Ελπίζω να σας αρέσει. 💕