MIRABELLA
Mabilis lang kaming nakalipat nila Krome sa bagong inuupahan sa may Legarda dahil wala naman kaming masyadong gamit. Hindi rin kalakihan ang nalipatan namin ngunit sapat iyon para sa aming dalawa ni Krome.
May malapit din na elementary school kaya sa susunod na school year ay doon na siya papasok. Nakahanap na rin ako ng bagong trabaho sa call centre at isang linggo na akong nagsisimula roon.
Hindi ako maaaring magpahinga dahil may kalakihan pa rin ang renta namin at may ibang bills pa na kailangan bayaran. Habang nagliligpit ng mga gamit ay kumatok sa aming pintuan. Binuksan ko iyon at nagulat nang makita si Attorney Velasco.
"Attorney, napadalaw po kayo?"
Tumikhim ito bago magsalita, "Mirabella, maaari ba akong pumasok?"
"Opo, tuloy po kayo," binuksan ko ng malaki ang pinto. "Pasensya na po kayo at medyo makalat, kakalipat palang po namin."
Umupo si Attorney sa plastik na upuan. "May balita ako tungkol sa kaso ng iyong ama, Mira."
"Ano po iyon?"
"Inilalaban nila ang lifetime imprisonment."
"Pero... pero, Attorney, ang tatay ko—"
"Hindi pa rin natin alam ang kakilanlan ng tao na sakay niya. Mira, may fingerprint ang tatay mo sa nakuhang baril. Sa CCTV, siya lang ang nakitang nakasakay sa motor. Nakahanap na rin ang motor at nakarehistro iyon sa tatay mo."
Kumuyom ang aking kamao. "Hindi siya mamamatay-tao."
"Mira—"
"Akala ko ay tutulungan niyo kami?!"
Nagbuntong-hininga ito. "Gagawin ko ang lahat para mapababa ang sintesya ng tatay mo. Mira, ngunit hindi ako mangangako."
"Salamat pa rin, Attorney."
Inilahad niya ang kamay niya ay inabot ko iyon. Tumayo na si Attorney at naglakad palabas. Huminto ito at humarap sa akin.
"Mira, kung malalaman mo kung saan nakatira si Alesteir. Kung maaari lang ay makausap mo siya tungkol sa kaso ng tatay mo."
"Susubukan ko po," pagsisinungaling ko.
Ngumiti ito ng simple at tumango. Pagkaalis nito ay sinara ko na ang pinto at nagbuntong-hininga. Bumalik ako sa pag-aayos ng gamit dahil dalawang oras nalang ay shift ko na.
Nagluto ako ng dinner para sa kanya dahil late na ako makakauwi.
"Krome! Pumasok ka na, magdidilim na!" Sigaw ko habang nilalagay ang adobong ulam ko sa tupperware.
"Opo, ate!"
"Magpahinga ka lang saglit tapos maligo ka. Amoy-araw ka na."
Habang namamahinga ito ay pinapatunog niya ang laruan na lato-lato. Aliw na aliw siya dahil napapatunog iyon pero ako naman ay inis na inis.
Pati kasi ang mga kabataan na kalaro niya ay pinapatunog iyon kahit kalaliman na ng gabi at specially kapag off ko. Hindi ko sila masita dahil bagong salta lang kami rito at nagpapasalamat ako na mababait ang mga kapit-bahay namin dahil tinitingnan-tingnan din nila si Krome.
"Ate, sabi ni Tita Miranda, sa sabado raw ay birthday ni Myla. Pumunta raw po tayo."
"Sige, titingnan ko," saad ko habang nilalagay sa bag ang dinner ko mamaya. "Pinagluto na kita ng adobong manok at nagsaing na rin ako. Huwag ka na magbubukas ng stove ah."
"Oo, ate."
Mabilis na ako nagbihis. Simpleng pink na polo shirt at jeans ang sinuot ko. Habang nagsusuklay ay binibigyan ko ng bilin si Krome.
"I-lock mo ang pinto pagkatapos kong umalis. Huwag mong pagbubuksan ang mga hindi mo kakilala. Krome! Tigilan mo muna ang kaka-lato-lato mo at makinig ka sa akin."
"Opo, ate."
"Ipapalit ko yan sa itlog mo kapag nabwisit mo ko."
"Eh, ate! Nakikinig ako."
"Bibigyan kita ng 40 pesos na allowance para kung may gusto kang bilhin na almusal bukas kila Tita Miranda kasi late na ako makakauwi," bilin ko. "Saka huwag mong pinapatunog iyan sa gabi, nagrereklamo na ang mga kapit-bahay natin. Hay nako, Krome, sa susunod na may magreklamo ulit sa atin ay itatali na kita sa poste. Hahayaan ko na ihian ka ng aso roon."
"Nag-sorry na po ako kila Ate Igna at Kuya Mikel."
Kailangan ko mag-overtime dahil simula bukas ay male-late ako dahil sa trial ni tatay. Kailangan ko ng lakas para harapin si Alesteir at makinig sa pagdidiin niya sa aking ama.
Alesteir is a very ruthless man. Hindi ko alam kung ano ang kilos niya. Tanggap ko na siya ang may advantage sa laban na ito, siya ang may pera at halos tatlo lang ang ebidensya namin na maipapakita na accessory lang si tatay sa murder na ito.
Bago umalis ay dumaan muna ako sa tindahan. "Ate Miranda, aalis na po ako."
Matamis ang kanyang ngiti. "Oh, sige, Mirabella. Mag-iingat ka."
"Patingnan-tingnan nalang po si Krome. Pasensya na po. Pero nag-iwan na po ako sa kanya ng hapunan. Baka lang po kasi lumabas na naman."
"Hay nako, napagsabihan mo na ba ang bata na iyon? Gabing-gabi ay naglalaro ng lato-lato."
"Sorry po, napagsabihan ko na."
"Salamat naman. Ay nga pala, Mirabella, uuwi ang anak ko sa linggo, galing siya ng Dubai. Ipapakilala kita."
Natawa nalang ako sa sinabi niya. "Sige po, Ate Miranda. Mauna na po ako."
Sa buong gabi na iyon ay ginawa ko ang trabaho ko. Kahit bingi na ako dahil sa sigaw ng mga tao sa telephone ay tiniis ko. Pinagpasensyahan ko lang sila.
Wala pa ako masyado ka-close sa opisina dahil natatakot ako na lumayo sila sa akin dahil sa background ko. Natatakot na ako makipagkaibigan simula noong iniwasan ako ni Astrah.
Nang matapos ang shift ko ay umuwi na ako agad. Halos isang oras ang biyahe at uuwi lang ako para magpalit ng damit at didiretso na ako agad sa korte.
"Ate, nakauwi ka na. May binili akong pandesal, ipagtimpla ba kita ng kape?" Bungad sa akin ni Krome pagbukas ko ng pinto.
"May mainit na tubig pa ba?"
"Mayroon pang laman ang thermos," sagot nito at dumirteso na sa kusina.
"Sige, tapos didiretso na ako sa pupuntahan ko." Dumiretso na ako sa kwarto at naghanap ng isusuot. Pagod na ang katawan ko at gusto na rin pumikit ng aking mata ngunit mas mahalaga ang trial.
" Dadalawin mo si itay?" Tanong nito mula sa kusina.
"Sorry, Krome. Hindi pa kita pwedeng dalhin doon. Hindi ka rin kasi papapasukin. Maiiwan ka lang sa labas at iyon ang iniiwasan ko."
"Naiintindihan ko, ate. Basta maayos lang si tatay doon ay kampante na ako."
Napangiti ako sa sinambit nito.
Nakarating ako sa korte. Pre-trial palang ang mangyayari. Hindi ko naiintindihan ang proseso ngunit nagtitiwala ako kay Attorney Velasco. Umupo ako sa likod nila Attorney Velasco. Nakita ko si itay na inilabas ng may isang guwardya sa likod at nakaposas ang mga kamay nito.
Nakasuot siya ng kulay kahel na uniporme ng selda. Lumiwanag ang mukha nito nang makita niya ako.
"Hello, anak," bulong nito. "Masaya ako kasi nandito ka para sa akin."
Ngumiti ako at tumango. Umupo siya sa tabi ni Attorney at nag-usap sila. Bumukas ang pinto ng kabilang area at lumabas doon si Alesteir. Naka-suit and tie ito at may suot na salamin na may manipis na frame. He looks so different.
Nasa likuran niya si Yuan at isa pang lalaki. Nagtama ang mga mata namin. Ramdam na ramdam ko ang lamig ng tingin nito sa amin.
"All rise."
Tumayo kami upang bigyang respeto ang lumabas na judge. Matandang lalaki ito at seryoso ang kanyang mukha.
"Thank you everyone. Please be seated," saad ng judge.
Nang umupo siya ay umupo na rin kami.
"Formal call for Mr. Alesteir Delgado versus Mr. Rafael Cruz. Case number 2604. May I have the appearance please?"
"Good morning, Your Honor. Alesteir Delgado and my council Lumion Diaz are appearing in the court today," diretso at malamig na saad ni Alesteir.
"Good morning, Your Honor. In the defense table, Attorney Gregorio Velasco and Mr. Rafael Cruz are appearing in-person in the court today."
Huminga ako ng malalim at inihanda ang sarili.