[Edited Ver.]
Just the two of them
Ambia's PoV :
Last subject na namin ngayon at kakatapos lang rin kaming bigyan ng homework at i-grupo para sa magiging report namin sa monday before kami mag-midterms sa friday. I need to study hard para naman magkaroon ako ng kahit dos na grades. Noong Prelims kasi naka-tres ako. Pasang-awa na iyon para sa 'kin!
Ngayon naman dahil biglaang umalis kanina si Prof Vallejo kaya pinag-sasariling pag-aaral niya kami hanggang sa mag-dismissal time na.
Napatigil lang ako sa pagsusulat noong may marinig akong mahinang 'psst!' sa gilid. At sino nga ba ang nasa gilid ko?
Ambia: "Ano?"
Selene: "Pa-kopya nalang ng notes mo mamaya ah? Tinatamad akong magsulat e."
Ambia: "Ayaw ko. Dahil mabuti akong kaibigan, I'd say NO."
Selene: "Huh? Anong pinagsasasabi mo dyan, Ambia? Mabuti ka ngang kaibigan kaya pako-kopyahin mo ako 'di ba?"
Ambia: "Tsk. You don't understand. Mas mabuti na ang maging mabuti kesa maging mabait. Alam mo kung anong pinagkaiba?"
Selene: "Seriously, kokopya lang ako tapos nakaabot pa tayo sa sermon mong pagkahaba-haba?"
Ambia: "Makinig ka kung gusto mong pa-kopyahin kita."
Napairap pa ito sa hangin sabay naka-kunot noong humarap sa akin.
Selene: "Aber, ano bang pinagkaiba?"
Ambia: "Narinig ko ito sa Homily noong last sunday na nag-church kami ni Mommy. Ang pinagkaiba ng mabuti at mabait ay ito. Kung mabait ka, aabusuhin ka ng mga kaibigan mo at ikokonsinte mo pa kahit mali na ang gawain nila. Pero kung mabuti ka, magiging kaibigan ka na imbes na konsintehin ang kasamaan ng kaibigan mo ay hindi mo gagawin iyon and you will do the right thing."
Selene: "Huh? Kung gagawin ko iyon, e 'di nagalit iyong kaibigan ko? Kasi parang pinagkanulo ko siya noon."
Ambia: "Tsk, tsk, tsk." (Umiling-iling) "Kung magalit ang kaibigan mo, ibig sabihin noon hindi mo siya tunay na kaibigan. At kaya mo ginawa iyon sa friend mo ay hindi para kagalitan ka niya. You actually did it to save your friend instead. How? By making your friend see the wrong that he/she did and repent from it. Kaya i'd rather be mabuti than be mabait."
Selene: "Wow.. may point nga naman iyang sinabi mo. Oh, nakinig na 'ko. Pahihiramin mo ako 'di ba?"
Ambia: "Hindi pa rin. Mabuti akong kaibigan. Hindi kita pakokopyahin para maisip mong magsulat on your own will. That's what I do as a friend, Selene. Isasama ko siya sa pagiging mabuti ko at hindi iyong isasama niya ako sa pagkakamali niya."
Belle: "Shut up, you two."
Nagulat kami ni Selene sa lamig ng boses ni Belle na nasa likuran namin. Gusto ko siyang tingnan pero parang natatakot akong gawin iyon.
Sa totoo lang, masyadong malaki ang naging pagbabago ni Belle. Sometimes, I could still see my childhood best friend in her, but most of the time it's like I don't even know who she is, especially when she's acting cold and emotionless towards people.
Hindi ko lang sinasabi ito kay Selene kasi baka masabi niya kay Belle. Knowing her, masyado siyang madaldal na minsan nadudulas siya sa kanyang mga sinasabi at dahil doon nag-aaway talaga kami.
Pero minsan, nagiging estranghero si Belle para sa akin.
***
Kasalukuyan kaming naglalakad palabas ng university premises, as usual kaming dalawa na naman ni Selene ang nag-uusap habang nasa tabi ko si Belle at parang malalim ang nasa isip nito. What is she thinking that she's really serious about it? I'm curious.
Everything about her seems so mysterious that I am getting more and more curious to know more about her.
Selene: "Uy! Silent type ka dyan?"
Ambia: "Ah, wala lang ito. Ano bang sinasabi mo?"
Selene: "Ang sabi ko sasama ka ba sa 'kin bukas? Mag-shopping ako."
Ambia: "Shopping? Hoy day, baka nakakalimutan mo may report tayo sa monday at sa kasamaang palad ka-grupo kita. Ano? Tatakasan mo iyong report natin?"
Selene: "Siyempre hindi ko gagawin iyon! Ang init agad ng ulo ah. At tsaka ang usapan naman sa umaga natin gagawin iyong report tapos sigurado naman by afternoon tapos na tayo kaya magsh-shopping ako noon. Oh, anong masama?"
Ambia: "Oo na! Sorry naman. Kailangan ko kasing galingan ang report na ito para magkaroon naman ako ng dos ngayong midterm."
Selene: "Ok, ok na-gets ko na. Uy ang sipag niya ngayon."
Ambia: "Ngayon lang ba ako masipag?"
Selene: "Oo."
Ambia: "Wow. Hindi ka man lang nag dalawang-isip ah? Galing. Ang bait ng friend ko." (Sarcastic)
Selene: "Why, thank you!"
Ambia: "Cheh! Sumbong talaga kita kay Tita, inaaway mo ang bunso. 'Di ba, Belle?"
Belle: "....."
Ambia: "Kdot."
Belle: "..what?"
Selene,Ambia: "Nothing."
Sabay rin kaming napahinga ng malalim. Ang lalim talaga ng iniisip niya huh? Sa sobrang lalim hindi ko na makita ang end part. Sabagay kailan ko ba nakita ang umpisa?
Noong nasa labas na kami ng gate ay saktong dumating na ang sasakyan na susundo sa amin ni Selene. Sa amin kasi matutulog si Selene dahil nga sa group report na gagawin namin tomorrow together with other two girls na groupmates namin. Si Belle naman sa ibang grupo napunta.
Belle: "Oh, nandyan na iyong mga sundo ninyo."
Ambia: "Sige, Belle sa monday nalang! Bye!"
Selene: "Ba-bye, sayonara, adios, Belle!"
Belle: "Psh."
End of PoV
Joseph's PoV :
Pagkatapos na pagkatapos ng klase ay dito ako dumiretso sa tambayan ko. Nagmamadali na kasing umuwi iyong dalawa tapos si Pete hindi naman pumunta dito, may meeting ata sa kumpanya nila. Kapag sinasabi niya lang na busy siya sa company na pinapatakbo niya naiisip ko na ibang-iba na nga siya sa amin. Kami nag-aaral pa nila Xander at Renz samantalang nagpapatakbo na ng kumpanya si Pete. Nakakahanga lang talaga.
Napalakad ako palapit sa mini-cabinet na nandito sa kubo at tiningnan ko ang laman noon. Hindi ko na kasi maalala iyong laman. Ano nga bang nilagay ko dito? When I open the mini-cabinet, I saw some clothes, mga damit na pinaglumaan ko na. I even saw my elementary and high school uniforms and nostalgia hit me.
I remember the happy days when my family was complete. Buhay pa si Daddy tapos magkasama pa sila ni Mommy na sinusundo ako sa school kahit na grade six na ako noon. Pagdating sa bahay ay tutulungan ako ni Daddy sa homework ko while mommy is preparing food for dinner tapos at exactly 8:00, we will be eating together habang nagkukwentuhan tungkol sa nagdaang araw namin. We eat together while talking about anything and then we will laugh at the nonsense topics Daddy would bring up. Everything was so perfect.
Nagbago lang talaga ang lahat noong namatay si Daddy. Doon nagsimulang pumasok si Jerome Salcedo--my step-father--sa buhay naming mag-ina at nagulo na ang lahat.
Upon rummaging other things in my cabinet, I saw some pictures. There are pictures of my Daddy together with a man with just his back. Pero kahit na likod lang nito ang nakikita ko, namumukhaan ko ito. It's my step-father's back. Pero bakit magkasama ang Dad ko at ang demonyong ito? Magkakilala sila? Malamang mukhang ganoon nga.
Bumabangon na naman ang galit ko sa demonyong amain ko na iyon. Lumabas nalang muna ako sa kubo at nagulat ako noong makita kong nakaupo sa malapit ang babaeng hindi ko inaasahan na pupunta dito.
Joseph: "Ano na naman kailangan mo, Clementine?"
Belle: "You're not my brother so don't call me--"
Joseph: "Oo na, oo na, hindi na. Pero ano bang kailangan mo sa 'kin? As you have notice, your brother isn't here kaya wala akong nakikitang maaaring kailangan mo sa 'kin."
Belle: "Believe me, marami akong kailangan sa'yo, Salcedo. Pero sa ngayon, gusto ko lang makilala ang kaibigan ng kuya ko. Even if its about personal things."
Agad na napakunot ang noo ko sa sinabi niya. Even if it is personal..? Teka nga, nagpe-personal background checking ba ang kapatid ni Pete sa akin?
Joseph: "So you don't trust me as your brother's friend, I assume."
Belle: "Just say it if you don't want to. I'm not forcing you to talk to me or what. I just don't want to drink alone.."
Teka nga, nabingi ata ako sa huling sinabi niya..?
Iinom ba ang sinabi niya? Sa totoo lang nagulat ako sa kaalamang umiinom siya kahit na minor pa siya pero ang nakakuha ng atensyon ko ay ayaw niyang mag-isa uminom. Does that mean..
Belle: "You drink?"
Joseph: "Y-yes."
Belle: "Then you can come with me."
Joseph: "Where?"
Belle: "Just follow me! Stop asking questions."
Ang init talaga ng ulo. Gusto ko sana siyang pagtawanan pero baka lalong sumama ang loob at hindi na ako ayain makipag-inuman sa kanya.
Naglakad siya at nasa likuran niya lang ako. Wala kaming imikan hanggang sa makarating kami sa parking lot at mas nagulat pa ako noong makita ko kung saang sasakyan siya papalapit. She's still a minor, isn't she? How come she has her own car and it's fucking cool?!
Belle: "You wanna ride with me?"
Joseph: "N-no. I have my own ride."
Belle: "Well, then. Just follow me."
Agad akong sumakay sa sasakyan kong nasa tabi lang ng kanya at agad ko siya sinundan. Noong may nakita akong pamilyar na trademark, napagtanto kong parang alam ko kung saan kami pupunta. Sa isang sikat na Bar and Resto na pag-aari ng isang kakilala at classmate ko noong high school.
***
Atlantic Bar and Resto
Mabilis na nagpunta kami sa Bar counter at parang regular customer dito sa Belle dahil hindi na siya tinanong ng mga bartender at agad itong nagbigay ng isang baso ng Margarita sa tapat niya at agad niya itong ininom. Oh shit! I didn't know that this girl can be this cool when she gulps down her alcohol.
Belle: "Aren't you gonna drink?"
Binigyan naman ako ng isang baso ng whiskey at uminom na nga rin ako. Nasa pangalawang baso palang ako pero iyong kasama ko parang ginawa nang tubig ang alak dahil pang-pito na niyang baso ang ininom niya.
Ang sabi niya kanina ay mag-uusap kami pero ang tahimik naman namin ngayon.
May pumailanlang na kanta at maganda iyon kaya nakinig muna ako.
[Playing > Wait by David Archuleta]
I listened until the song finishes and I even applaud for the guy singer. Ang ganda ng boses niya nakakadala. Parang maiiyak na nga rin ako kanina buti nalang natapos na iyong kanta.
Pumihit na ako paharap sa direksyon ni Belle at nasurpresa ako sa nakita ko. Isang Belle na lumuluha ang nadatnan ko at parang tumigil na rin ito sa pag-inom.
Joseph: "Hoy, Belle, ayos ka lang ba? Bakit ka umiiyak? What's wrong?"
Belle: "Hehe. Are you genuinely asking if I am Ok?"
Joseph: "Fuck! Of course I am! Bakit ka ba parang may tinatagong galit sa akin? Ano bang nagawa kong kasalanan sa'yo?"
Belle: "Hindi ikaw.. pero may koneksyon ka sa taong kinasusuklaman ko, Joseph."
I was left speechless when I heard her saying my name. Ngayon niya lang ata ako tinawag sa pangalan ko na sobrang malumanay siya at parang hindi naman galit. Pero napatanong ako sa sinabi niya. Sino naman ang taong iyon na may koneksyon sa akin? Kamag-anak ko ba?
Joseph: "S-sino n-naman?"
Belle: "Oh, it's nothing. Did I said something? It must be this margarita's fault. Nagiging walang sense na akong kausap. Don't worry wala iyon. Hahaha."
Parang hindi naman nonsense iyong sinabi niya. Parang tinatago niya sa akin iyon pero dahil nadulas siya kinailangan niya pang magpalusot. What is she trying to tell me?
Natatawa pa rin ito pero maya-maya bigla nalang napayuko at niyugyog ko pa ang balikat nito. Narinig ko nalang ang mahinang hilik kaya alam ko nakatulog na pala.
Joseph: "Tsk. Naku naman. Paano na ito? Hindi ko naman alam kung saan ka nakatira."
CJ: "Joseph?"
Napalingon ako sa tumawag sa akin mula sa likuran. I look behind me and I saw Carl. Siya ang owner ng Atlantic at isang kaibigan.
Joseph: "Oh, pare."
CJ: "Long time no see. Bakit ngayon ka lang pumasyal--teka? Sino iyan? Girlfriend mo? Fling?"
Joseph: "Ah, she's a friend. Nalasing siya at nakatulog. Hindi ko naman alam kung saan siya nakatira."
CJ: "Teka nga.. parang familiar ang babaeng iyan ah..--HOLY FUCK!? Belle?!"
Napatingin ako bigla kay Carl sa sinabi nito. Kilala niya si Belle?
Joseph: "You knew her?"
CJ: "Ah..eh..m-madalas siya dito. Sandali, may alam akong nakakakilala sa babaeng iyan. Tatawagan ko lang. Bantayan mo siya, please dude, Ok? 'Wag mo siyang pagagalawin kapag nagising kahit anong mangyari."
Joseph: "O-ok..? Sige.."
Weird. Bakit parang takot na takot naman ang isang iyon?
End of PoV
CJ's PoV
Inay ku po! Kakaayos lang ng mga ibang equipment ko na sinira niya noong nakaraan tapos kakapalit lang mga kopitang binasag niya sa mukha ng lalaking nakaaway niya noong nakaraan tapos heto na naman siya? Naku kailangan si Therbie dito.
I called him and I just said Belle's here ay agad na itong nag-patay ng tawag. Malamang parating na iyon. Bumalik nalang muna ako sa pwesto ni Joseph at ni Belle na mabuti naman ay tulog pa rin.
Joseph: "O, natawagan mo ba?"
CJ: "Ah, oo parating na iyon. Hintayin nalang natin."
Joseph: "You seem to know about this lady."
CJ: "Ah, kasi.. bukod sa madalas siya dito e naging crush ko rin iyan noon."
Totoo naman iyon. Unang kita ko palang sa kanya sa BDA, nagka-crush na ako kay Belle. Para akong stalker noon na sinusundan ko siya kung saan siya magpunta. Naaasar na nga siya noon sa akin pero hindi naman ako nakikinig sa kanya kasi nga bata pa ako noon.
Dumating naman ang araw na iyon. She flatly rejected me. Masakit iyon pero hindi ko naman iniyakan. Tapos noong napag-tripan kong haranahin siya, pero nilagyan ko ng kakaibang twist. I sang her favorite song by MCR(My chemical romance) na 'I don't love you' in front of her and other agents na tinawanan lang ako. Talaga ngang na-realize ko noon na hindi ko siya mahal o gusto. I like her as a friend but not more than that.
Napatigil ako sa pag-iisip noong marinig ko ang hinihingal na si Therbie.
CJ: "P're! Buti nakarating ka agad."
Therbie: "Nasaan siya?"
CJ: "Ayun oh. Kasama niya si Joseph. Siguro naman kilala mo iyan 'diba?" (bulong)
Therbie: "Yeah, I do."
Nilapitan ko ulit si Joseph pero ang mga mata nito ay nakatingin na sa kasama ko. Nabuhat na kasi ni Therbie si Belle na parang pang-kasal. I can never mistaken that look on Joseph's face. He's jealous.
Naku, dapat umamin na si Therbie kay Belle bago pa mahuli ang lahat.
Joseph: "Sino ka pare? Akala ko si Pete ang tinawagan mo, Carl?"
CJ: "Ah, hindi kasi.. ano..um--"
Therbie: "Boyfriend ako ni Belle, I'm John Therbie. Therbie nalang."
Naiwan kaming walang naging tugon sa sinabi ni Therbie hanggang sa nawala na ang mga ito.
I looked at Joseph and I saw him being disappointed. Nagseselos nga.
CJ: "Bakit nga pala si Pete ang alam mong tatawagan ko?"
Joseph: "You didn't know? Kapatid ni Pete si Belle, pare."
What?! Hindi ko alam iyon ah. Sabagay hindi naman ako close sa tropahan nila Joseph noon e. Naging kaklase ko lang sila at minsan nagkakasama sa mga group projects but that's it. I never belonged to their group of friends.
Maya-maya lang ay nagpaalam na sa akin si Joseph and I bid him farewell.
Kailangan ko na palang mag-ready at mamayang madaling araw na ang BDA's team building at training program. Kailangan ko naman sigurong mag-level up.
End of PoV
#EditedVersion #TeamJobelle? #TeamTherbelle?