"Ευχαριστώ." Με κοίταξε.
"Δεν θα σε συγχωρήσω ξανά, να το ξέρεις."
"Δεν θα ξανακάνω τίποτα τέτοιο,στο υπόσχομαι." Πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου καθώς προχωρούσαμε προς το αυτοκίνητο.
Μετά από λίγο ήμασταν σπίτι. Άνοιξα την πόρτα και κατευθύνθηκα αμέσως στο δωμάτιο για να αφήσω την βαλίτσα. Έστειλα μήνυμα στους δικούς μου ότι δεν θα ερχόμουν τελικά και κατέβηκα κάτω. Για να φτάσεις στα δωμάτια υπάρχει μια μικρή σκάλα που τα ενώνει. Καθόταν στον καναπέ. Η ώρα ήταν τέσσερις.
Καθόμασταν αγκαλιά στον καναπέ αρκετή ώρα χωρίς να μιλάει κανείς. Ήμουν τόσο ευτυχισμένη αλλά παράλληλα σκεφτόμουν και την σκηνή με την κοπέλα και τρελενόμουν. Επίσης, μου έλειπε τόσο πολύ ο Louis. Μακάρι να ήταν εδώ αυτή τη στιγμή. Θα έδινα τα πάντα για να ερχόταν ξανά πίσω στη ζωή. Έφυγε τόσο ξαφνικά και ορισμένες φορές το μόνο που θέλω είναι να πάω στον τάφο του και να του μιλάω με τις ώρες. Για το πως περνάω χωρίς αυτόν, για την δουλειά μου, για τον Harry για το πόσο πολύ μου λείπει κάθε λεπτό της ημέρας που τον σκέφτομαι. Είναι ότι χειρότερο να χάνεις κάποιον που αγαπάς. Εύχεσαι να μην είχες πει μερικά πράγματα ή να είχες πει κάποια που δεν είπες ποτέ. Δεν του είχα πει ποτέ ότι είναι ο καλύτερος φίλος που θα μπορούσε να έχει κανείς και δεν του είπα όσες φορές έπρεπε ότι τον αγαπάω πολύ.
"Μωρό μου." Είπε και με έβγαλε από τις σκέψεις μου.
"Ναι." Του είπα.
"Έχεις καταλάβει ότι καθόμαστε εδώ και μιάμιση ώρα σε αυτόν τον καναπέ;"
"Αλήθεια;" Κοίταξα το ρολόι και όντως ήμασταν τόση ώρα εκεί.
"Σήκω να πάμε μια βόλτα."
"Βαριέμαι." Είπα δυσαρεστημένα.
"Ω έλα τώρα." Μου χαμογέλασε και αυτό ήταν. Δεν χρειαζόμουν τίποτα λιγότερο ή περισσότερο από αυτό για να βρω την όρεξη που δεν είχα.
Ντύθηκα και κατέβηκα γρήγορα. Κλείδωσε και φύγαμε από το σπίτι.
"Θες να πάμε με το αυτοκίνητο ή να περπατήσουμε;"
"Να περπατήσουμε."
Προχωρούσαμε και θυμήθηκα την μέρα που περπατούσαμε με τον Louis και συναντήσαμε τον Harry με μια από τις κοπέλες που τον έχω δει μαζί.
Θυμόμουν τις στιγμές του Louis με την Nicole. Είχαν χωρίσει για ένα χρόνο που μεσολάβησε η Lisa. Όταν έφτασε εδώ ο Louis γνώρισε μια κοπέλα στο αεροδρόμιο που την έλεγαν και εκείνη Nicole. Είχε αλλάξει αρκετά και δεν κατάλαβε ότι ήταν το κορίτσι που ήταν μαζί από τα 17. Όταν το κατάλαβε της ζήτησε συγγνώμη και έτσι ήταν πάλι μαζί ώσπου μετά από κάτι μήνες, πριν λίγες εβδομάδες, συμφώνησαν να χωρίσουν όμως αγαπούσε ο ένας τον άλλον τρελά ακόμη. Μετά από τόσα χρόνια συνέχιζαν χωρίς να "κουράζονται". Ήθελα τόσο πολύ να έχω και εγώ έναν τέτοιο έρωτα.
Ξαφνικά ο Harry πέρασε το χέρι του στους ώμους μου και εγώ παράλληλα το χέρι μου στην μέση του. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι περπατάμε αγκαλιά με τον Harry στους δρόμους της Νέας Υόρκης. Δεν φαινόταν ή τουλάχιστον δεν έδειχνε ποτέ τον καλό του εαυτό ο οποίος ομολογώ είναι αξιολάτρευτος. Περπατούσαμε για αρκετή ώρα και μετά πήγαμε για φαγητό. Η ώρα ήταν πια δέκα και αποφασίσαμε να φύγουμε. Αυτή την φορά μου κρατούσε σφιχτά το χέρι και προχωρούσαμε. Είχα ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη μου σε όλη την διαδρομή. Φτάσαμε.
Ακολουθεί ελάχιστη περιγραφή ερωτικής σκηνής. Παρακαλώ όσοι δεν θέλετε μην την διαβάσετε, άλλωστε και εγώ νιώθω άβολα να γράφω τέτοια.
Του είπα ότι θα πήγαινα για λίγο στο δωμάτιο να αλλάξω αλλά είχα αλλα σχέδια. Άλλαξα γρήγορα εσώρουχα και έβαλα ένα κολάν με ένα μπλουζάκι κοντομάνικο με ανοιχτό μπούστο.
Κατέβηκα κάτω και τον πλησίασα. Ένωσα τα χείλη μας και αυτός ανταποκρίθηκε πιάνοντας απαλά την μέση μου. Πίεσα τα χείλη του με την γλώσσα μου και εκείνος με σταμάτησε.
"Amelia τι κάνεις;"
"Σου χρωστάω κάτι."
"Είσαι σίγουρη;"
Δεν απάντησα απλά τον φίλησα. Με σήκωσε και εγώ τύλιξα τα πόδια μου γύρω από την μέση του καθώς επέκτεινε το φιλί μας. Ανέβηκε σιγά σιγά πάνω ενώ με κρατούσε ακόμη και δεν σταμάτησε στιγμή να ενώνει τα χείλη μας.
Harry's P.O.V
Την ξάπλωσα απαλά στο κρεβάτι καθώς συνέχιζα να την φιλάω. Σιγά σιγά κατέβασα τα χέρια μου και σήκωσα αργά το μπλουζάκι της. Διέκοψα το φιλί μας για να το βγάλω. Συνέχισα με τον λαιμό της και έπειτα ακολούθησε το πάνω μέρος του στήθους της. Σταμάτησα για λίγο γυρνώντας ξανά στα χείλη της.
"Είσαι σίγουρη μωρό μου;" την ρώτησα.
"Ναι." Με κοίταξε στα μάτια και ξανά ένωσε τα χείλη μας.
Έβγαλα το σουτιέν της και το πέταξα κάπου στο δωμάτιο. Πήρα στο ένα χέρι μου ένα από τα στήθη της ενώ ταυτόχρονα το στόμα μου άφηνε φιλιά στο άλλο. Είχε κλείσει τα μάτια της και δάγκωνε τα χείλη της. Τα χέρια της πήγαν στην πλάτη μου και μου έβγαλε την μπλούζα. Πριν κατέβω πιο κάτω γύρισα για λίγο στα χείλη της.
Συνέχισα με την κοιλιά της αφήνοντας υγρά φιλιά και στη συνέχεια της έβγαλα το κολάν. Φορούσε μαυρα δαντελοτά εσώρουχα που της πήγαιναν υπέροχα. Σταμάτησα για να βγάλω το παντελόνι μου και μετά ακολούθησε το εσώρουχο της. Κατεβαινα όλο και πιο πολύ ώσπου με σταμάτησε.
"Harry δεν θέλω."
"Τι δεν θέλεις;" ρώτησα απορημένος.
"Αυτό που πας να κάνεις. Παρέλειψε το, δεν νιώθω άνετα."
"Δεν θες να δοκιμάσουμε;"
"Προς το παρόν όχι." Απάντησε.
"Εντάξει." Έβγαλα το εσώρουχο μου και άνοιξα τα πόδια της όσο χρειαζόταν. Μπήκα μέσα της και ένας αναστεναγμός έφυγε από το στόμα της. Συνέχισα αργά για να μην πονέσει.
"Ααα."
"Είσαι καλά; Θες να σταματήσω;" την ρώτησα. Φαίνεται να πονούσε λίγο.
"Όχι καλά είμαι." Συνέχισα πιο γρήγορα καθώς φιλούσα τα χείλη της τακτικά.
Μετά από λίγο ακούστηκε ένας δεύτερος λυγμός και δεν ήταν από ευχαρίστηση.
Σταμάτησα και κάθισα δίπλα της. Είχε δακρύσει.
"Συγγνώμη Harry." Είπε καθώς ανασηκώθηκε στο κρεβάτι και τράβηξε το σεντόνι και σκεπάστηκε.
"Είναι εντάξει αγάπη μου." Την φίλησα.
"Την πρώτη φόρα δεν πονούσα όμως." Είπε σαν να ήταν ντροπή που δεν μπορούσε γιατί πονούσε έντονα.
"Δεν πειράζει."
"Πειράζει." Είπε.
"Θα ξανά προσπαθήσουμε αύριο."
Εγνεψε. Την πήρα αγκαλιά και κοιμηθήκαμε αμέσως.
Καινούργιο part. Καληνύχτα σας! Ελπίζω να σας αρέσει. 💗💝💘