Πλησίασα σιγά στο κρεβάτι που τον είχαν. Κάθισα σε μια καρέκλα που ήταν δίπλα από το κρεβάτι του. Τον κοίταξα. Είχα μείνει στήλη άλατος. Δεν μπορούσα να σταματήσω τα κλάματα.
"Δεν μπορώ να το αντέξω αυτό Louis. Δεν μπορώ να το χειριστώ δεν το καταλαβαίνεις;" Του απεύθυνα τον λόγο. Λες και θα απαντούσε.
"Μην με αφήνεις μόνη μου. Κανένας δεν θα είναι σαν εσένα Lou. Κάνεις μ ' ακούς; σε παρακαλώ." Του κράτησα το χέρι και το φίλησα.
"Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο χωρίς εσένα. Σ ' αγαπάω τόσο πολύ Louis. Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό. Δεν μπορείς. Ξύπνα ακούς;" Δεν σταματούσαν να πέφτουν δάκρυα από τα μάτια μου.
"Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. Πονάω Louis και φταις εσύ τώρα. Μου είχες πει ότι δεν θα άφηνες κανένα να με πονέσει και να με πειράξει. Ποιος θα τηρήσει τις υποσχέσεις σου τώρα Lou;"
Η πόρτα χτύπησε και μπήκε μέσα ο γιατρός.
"Πρέπει να περάσετε έξω να ετοιμάζουμε το σώμα για την οικογένεια."
Σηκώθηκα και πήγαινα έξω σιγά σιγά. Γύρισα και τον κοίταξα τελευταία φορά. Όχι δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό. Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και την μισή μου ζωή την άφησα εκεί. Κατευθύνθηκα προς το ασανσέρ σχεδόν σέρνοντας τα πόδια μου. Μπήκα μέσα και κάθισα κάτω κλαίγοντας.
"Πονάω Louis." Τσίριξα εκεί μέσα. Έφτασε στον όροφο μου και άνοιξε η πόρτα. Ο Harry ήταν από έξω και με σήκωσε αγκαλιάζοντας με.
"Κάνε το να σταματήσει Harry. Σε παρακαλώ δεν μπορώ να το αντέξω." Είπα συνεχίζοντας να κλαίω. Πονούσε τόσο πολύ η καρδιά μου. Δεν την ένιωθα να χτυπάει απλά. Ετοιμαζόταν να βγει από την θέση της. Λίγο αργότερα έφτασε στο νοσοκομείο η μαμά του ο μπαμπάς του και οι αδερφές του. Πλησίασα την μαμά του και την αγκάλιασα.
"Το παιδί μου Amelia." Είπε ενώ κατέρρευσε. Δεν είχα τίποτα να πω. Ο κύριος Tomlinson ήταν παντελώς ανέκφραστος. Τα μάτια του ήταν κόκκινα όμως τώρα δεν υπάρχει κανένα συναίσθημα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του. Οι αδερφές του ήταν κομμάτια. Μετά από 10 λεπτά έφτασε και η Nicole.
Έτρεξε και με αγκάλιασε.
"Amelia δεν έχει πεθάνει σωστά; Πλάκα μας έκανε έτσι;" Προσπάθησε να γελάσει αλλά ήταν αδύνατο.
"Είναι νεκρός Nicole." Είπα.
"Όχι δεν είναι. Δεν μπορεί. Τον αγαπάω ακόμα. Δεν πρόλαβα να του το πω Amelia. Δεν πρόλαβα." Έκλαιγε.
"Σσς. Όλα καλά θα πάνε." Της χαΐδεψε τα μαλλιά και προσπάθησα να την ηρεμήσω αλλά εμένα ποιος θα με ηρεμήσει; Ποιος θα μου πει ότι όλα θα πάνε καλά; Γιατί Lou;
Η μαμά του πλησίασε την Nicole και ο Harry εμένα. Πήγα με τον Harry καθώς άφησα την Nicole με την κυρία Johannah.
Ο Harry με κρατούσε στην αγκαλιά του. Δεν μπορούσα να ηρεμήσω πραγματικά. Δεν μπορώ.
Louis' P.O.V
"Κύριε Tomlinson νόμιζα ότι μπορούσα να το κάνω αυτό αλλά τώρα δεν είμαι σίγουρος. Οι δικοί σας κλαίνε για εσάς. Δεν γίνεται."
"Θέλω να μου φωνάξετε τους γονείς μου. Θα τους μιλήσω και ελπίζω να καταλάβουν γιατί το κάνω όλο αυτό. Αυτό το κάνω πιο πολύ για την Amelia. Αν είναι να πεθάνω από αυτό που μου βρήκατε στην καρδιά ας είναι μια ώρα νωρίτερα. Δεν θέλω να ζει με την αγωνία ότι μπορεί κάποια μέρα να πεθάνω."
"Όπως επιθυμείτε."
Φώναξε τους γονείς μου μέσα. Σοκαρίστηκαν και χάρηκαν που με είδαν ζωντανό. Τους εξήγησα και αναγκάστηκαν να συμφωνήσουν.
" Αν γίνω καλύτερα θα εμφανιστώ μπροστά της. Αν δεν γίνω δεν θα με ξαναδεί ποτέ. Εννοείται πως δεν θα της πείτε τίποτα. Θα γίνει η κηδεία κανονικά. Εγώ θα έχω φύγει και θα σας πάρω τηλέφωνο μόλις τελειώσει η κηδεία να σας ενημερώσω που θα είμαι κλπ."
"Μην το κάνεις αυτό στο κορίτσι Louis. Είσαι η ζωή της. Είναι ράκος."
"Για να μην ζει έτσι τις το κάνω αυτό μαμά."
"Ελπίζω να μην το μετανιώσεις όλο αυτό."
"Δεν θα το μετανιώσω."
Τους αγκάλιασα και έφυγαν. Λυπάμαι τόσο Amelia. Η κηδεία έγινε το επόμενο πρωί. Μια κούκλα πήρε την θέση μου. Δεν φαινόταν η διαφορά εννοείται. Την Amelia την κρατούσε ο Harry για να μην καταρρεύσει αν και αυτός ήταν στην ίδια περίπου κατάσταση.
Στεκόμουν στο πίσω μέρος του νεκροταφείου.
"Συγγνώμη." Είπα. Γύρισα την πλάτη μου και έφυγα.
Και άλλο part. Μην σταματήσετε να το διαβάζετε για αυτά τα δύο κεφάλαια. Η συνέχεια επιφυλάσσει εκπλήξεις!! 💞💘👌💗