Όταν το φως που έμπαινε αμυδρά στο δωμάτιο με ξύπνησε, ο Άλεξ κοιμόταν ακόμα, βαθιά.
Τεντώθηκα στο κρεβάτι και σηκώθηκα.
Πήγα στην κουζίνα έχοντας στο μυαλό μου να φτιάξω ένα ωραίο πρωινό αλλά το σπίτι ήταν κυριολεκτικά άδειο από τρόφιμα.
Οπότε σκεπτόμενη πως ο Άλεξ δεν θα ξυπνήσει σύντομα, βγήκα από το σπίτι ώστε να βρω το κοντινότερο σούπερ-μάρκετ.
Περπατούσα γυρω στα 15 λεπτά όταν βρήκα επιτέλους ένα και μπήκα μέσα.
Δεν είχα και πολλά χρήματα, έτσι πήρα τα αναγκαία όπως γάλα,ψωμί και δημητριακά.
Πλήρωσα στο ταμείο χαρούμενη που δεν είχα καμία απρόοπτη συνάντηση αλλά μάλλον βιάστηκα να χαρώ επειδή βγαίνοντας έπεσα κυριολεκτικά πάνω στην Άννα.
"ΚΑΜΕΛΙΑ;",είπε με την πιο σοκαρισμένη φωνή-έκφραση που έχω ακούσει-δει.
"Άννα!",λέω με ενθουσιασμό και την αγκαλιάζω. "Είσαι Αθήνα και δεν είπες τίποτα;",απορεί με θυμό.
"Είναι πάρα πολλά, θα σου τα πω κάποια στιγμή. Δεν πήγα καν σπίτι, μη πεις τίποτα στους δικούς μου! Στον Άλεξ μένω",την ενημερώνω.
"Τι έγινε;",ρωτάει με περιέργεια.
"Θα σου εξηγήσω, φιλάκια",απομακρύνομαι πριν προλάβει να ρώτησει περοσσότερα.
Οταν φτάνω σπίτι ο Άλεξ ακόμα κοιμάται, οπότε ετοιμάζω με την ησυχία μου ένα ωραίο πρωινό.
Στις 12:30 άκουσα επιτέλους την πόρτα του δωματίου να ανοίγει.
Χρειάστηκε να μετατοπισω το βαρος μου στον πάγκο για να μην λυποθημισω ή κάτι τετοιο.
Φορούσε μόνο μια αθλητική, γκρι φαρδιά βερμουδα, και ο κορμός του ήταν γυμνος. Μπορεί να ήταν η ιδεα μου αλλα το σώμα του είχε γίνει πιο ωραίο, αν είναι αυτό δυνατό.
Είχα ξεχάσει τα τατουάζ στο στήθος και στο στομαχι, καθώς και τους καλοσχηματισμένους κοιλιακους του, το τέλειο V που δημιουργόταν στα άκρα του κορμού εκεί που άρχιζε το παντελόνι. Τα καστανόξανθα μαλλιά του ήταν ανακατεμένα κι όμως έδειχναν το ίδιο υπέροχα.
Τα πράσινα μάτια του ήταν λίγο κοκκινισμένα απο τον ύπνο, το πρόσωπο του αψεγάδιαστο.
"Γαμώτο μου",λέει και τον κοιτάω παραξενεμένη.
"Τι;", αναρωτιέμαι. Δεν λέει τίποτα. Κάθεται στο τραπέζι και το ίδιο κάνω κι εγώ.
Αλεξ's pov
Μόλις ξύπνησα και δεν την βρήκα δίπλα μου, ήμουν σίγουρος πως είχε φύγει. Εξάλλου το ίδιο είχα κανει κι εγω, είχα φυγει χωρις αντίο.
Αλλά ήθελα να της μιλήσω και αυτή είχε φύγει; Γαμώ.
Πήγαινα πάνω κάτω στο δωμάτιο, πετούσα τα μαξιλάρια, ξεστρωνα τα σεντόνια. Έφυγε επειδή νόμιζε πως δεν θα τη συγχωρέσω και ισως πήγε να ολοκληρώσει ότι δεν προλαβε με τον φλώρο.
Πέρασα τα δάχτυλα μου στα μαλλιά μου απελπισμένος. Την προλάβαινα;
Βγήκα έξω απ το δωμάτιο τρελαμένος κι έμεινα κόκαλο όταν την είδα μπροστά μου. Έμεινε και μάλιστα έκανε και πρωινό.
"Γαμωτο μου",είπα ανακουφισμένος κι εκείνη απόρησε αλλά δεν την εξηγησα.
Καθίσαμε να φάμε.
"Που τα βρήκες όλα αυτα;",ρώτησα.
"Πήγα και τα αγόρασα",εξηγεί συνεσταλμένα.
Το χέρι μου ασυναίσθητα χαϊδεύει το μάγουλο της απαλά κι εκείνη μου χαμογελάει, ειναι τοσο γλυκιά και Θεε μου, τοσο πανέμορφη, αλλά το τραβάω όταν θυμάμαι τι έκανε. Δεν το αντέχω να σκέφτομαι τον παπάρα από πάνω της γαμώ.
Σηκώνομαι απότομα από την καρέκλα και πηγαίνω στην πόρτα. "Δεν θα αργησω",ενημερώνω και βγαίνω έξω επειδή δεν άντεχα να την βλέπω και να τη φαντάζομαι μαζί του.
Μπήκα στο αμάξι οδηγώντας προς την αποθήκη. Έβαλα μια μπλούζα και μια φόρμα που είχα στο πορτ μπαγκάζ
Με το που μπήκα άρχισαν να ρωτάνε αν πήδηξα επιτέλους την Καμέλια, ο Dragon ειδικά μου έσπασε τα αρχιδια.
"Βουλωσε το ρε γαμώ",λέω με νεύρα.
"Κατάλαβα, δε σου έκατσε",λέει και τον φτύνω στη μάπα.
"Μπάσταρδε",λέει αλλά δε το συνεχίζω.
"Λοιπόν. Την άλλη εβδομάδα έχει πορεία. Κανονιστε τα, θα γίνει χαμός",λέει σε όλους μας.
"Κι εσυ κανονισε τα, τι λες μόνο εμας",επιτίθομαι χωρίς ουσιαστικό λόγο, το παραδέχομαι.
"Ρε Άλεξ βουλωσε το λίγο αν έχεις νεύρα πάνε γάμα να ξεθυμανεις",λέει.
Σηκώνομαι απότομα και βγαίνω έξω, χτυπάω την πόρτα πίσω μου τόσο δυνατά που παίζει να έσπασε και μπαίνω στο αμαξι, φεύγω με ενα γρήγορο σπινιάρισμα, μες τα νεύρα.
Καμελια's pov
Μόλις τον είδα να σηκώνεται ξαφνικά απ την καρεκλα και να φεύγει , ετσι απλά, δεν είμαι σίγουρη αν επρεπε να θυμωσω ή να στεναχωρηθω. Οπότε έκανα και τα δυο...
Το πρωινό που ετοίμασα ήταν για εκείνον κι αυτός έτσι στα ξαφνικά σηκωθηκε κι έφυγε χωρις καν να μου πει που πάει. Με μπερδεύει τόσο πολύ,που το μυαλό μου κουράζεται.
Η όρεξη μου κόπηκε οπότε έπλυνατα πιάτα και πέταξα ο,τι δεν φάγαμε.
Έπειτα εκατσα στον καναπέ περιμένοντας.
Η ώρα είχε πάει τρεις το μεσημέρι και δεν είχε εμφανιστεί. Αποφάσισα ότι θα φύγω αν δεν εχει έρθει σε μισή ώρα, περίμενα ήδη αρκετά.
Ακριβώς τη στιγμή που θα έφευγα,η πορτα ανοιξε και εκείνος μπήκε μέσα.
"Ρε Άλεξ είναι δυνατόν; Φεύγεις χωρίς να πεις καν που πας και γυρνάς δυο ώρες μετά. Ξέρεις οτι ταξίδεψα απο Θεσσαλονίκη ως εδώ μονο για να σε δω,για να περασω χρονο μαζί σου; Κι εσύ σηκωνεσαι και φεύγεις! Ωραια εκανα μια βλακεία, δεν μπορείς απλα να με συγχωρέσεις;",ειπα οσα κανονιζα όλη αυτη την ώρα, ειμαι θυμωμένη.
"Έχεις την απαίτηση να σταματήσω να είμαι θυμωμένος για αυτο που έκανες , ενω εσυ δεν παίζει να με συγχωρουσες ποτέ αν έκανα το ιδιο",μου λεει και δεν μπορω να πω πως έχει άδικο. Δεν συγχωρουσα ποτέ εύκολα όσα μου έκανε.
"Ωραία, έκανα ένα λάθος εσύ έχεις κάνει εκατό",αντιπαρέρχομαι.
"Αυτό που έκανες ισούται με εκατό",μου λέει και μπαίνει στο δωμάτιο. Τον ακολουθώ.
Ξαπλώνει στο κρεβατι με τις παλαμες πισω απ το κεφαλι για να το στηρίζουν.
"Ρε Άλεξ, σου είπα συγγνώμη. Τι άλλο να κάνω; Εξάλλου δεν ολοκλήρωσα με τον Σταύρο, έβαλα τα κλάματα μόλις πήγε να..ξερεις. Εσύ είσαι αυτός με τον οποίο θέλω να έχω την πρώτη μου φορά, αν θες κι εσύ...",κοιτούσα χαμηλά και είχα κοκκινίσει εντελώς επειδή ήταν πολύ αμήχανο να πω όλα αυτα όμως μόνο έτσι μπορεί να με συγχωρέσει.
Τουλάχιστον δημιουργήθηκε ένα μικρό χαμόγελο στο πρόσωπο του που πηρε τη θέση του σε ένα πνιχτό γελάκι.
"Έλα εδώ",λέει και ανοίγει το χέρι του. Εγώ κατευθείαν ανεβαίνω στο κρεβάτι και χώνομαι στην αγκαλια του,ακουμπάω το κεφάλι μου στο στέρνο του και εκείνος βάζει το χερι του γύρω απ την μεση μου φέρνοντας με πιο κοντά του. Φιλάει το κεφάλι μου.
"Πες μου ακριβώς τι κάνατε",λέει και ξανακοκκινιζω αλλά ευτυχώς δεν μπορεί να δει.
"Ντρέπομαι",παραδέχομαι κι αυτός γελάει. Σηκώνω γρηγορα το κεφάλι μου απο πάνω του ώστε να καταφέρω να δω το πανέμορφο χαμόγελο του.
"Λέγε", επιμένει.
"Εμμ..Στην αρχή καναμε αυτα που είχαμε κάνει και μαζι. Τα...πρωκαταρκτικά",λέω χωρίς να τον κοιτάω. "Και μετά;",ρώτησε και ένιωθα να φουντώνω απ την αμηχανία.
"Ε μετά ξεκίνησε να...πως να το πω. Να μπαίνει. Αλλά εγώ τραβηχτηκα",Χριστέ μου αυτό είναι άβολο.
"Πόσο μπηκε;",ρωτάει. "Ρε Άλεξ, τι σημασία έχει;",προσπαθώ να αποφύγω την συζήτηση.
"Έχει. Λέγε",επιμένει. Δημιουργώ μια πολυ μικρή απόσταση με τα δάχτυλα μου και του δείχνω για να καταλάβει περίπου. "Σίγουρα μόνο τοσο;"
"Ναι",λέω.
"Ωραία. Τότε η παρθενιά σου μου ανήκει",λέει και με μια κίνηση με ξαπλώνει και έρχεται από πάνω μου.
Πάει να με φιλήσει αλλά τον σπρώχνω.
"Οπα κάτσε. Σου ανηκει; Γιατί τι ειναι,βραβείο;",ρωτάω θιγμένη και στηρίζομαι στους ώμους.
Αυτός γελάει, είναι τόσο όμορφος...
"Δεν εννοώ αυτό μωρό μου και το ξες",λέει και με φιλάει στη μύτη παιχνιδιάρικα.
"Ωραία περίμενε. Θέλω να το συζητήσουμε",λέω και τον σπρώχνω από πάνω μου. Αυτός ξεφυσάει και ξαπλώνει δίπλα μου,ευτυχώς το κρεβάτι είναι αρκετά μεγάλο.
"Τι ακριβώς θες να συζητήσουμε Καμελια;",ρωτάει πονηρά και ειρωνικά.
"Να σου πω όσα φοβάμαι",λέω επειδή πραγματικά έχω πολλες φοβιες για το σεξ.
"Ακουω",λέει και με τραβάει ξανά στην αγκαλιά του.
"Άμα με κολλήσεις τίποτα;"
Γελάει.
"Έχω να το κάνω εναν γαμημένο χρόνο Καμ",λέει γελώντας ακόμα.
"Και παλι,δε φεύγουν οι αρρώστιες.
"Δεν έχω τίποτα κι εξάλλου θα βάλω προφυλακτικό,συνέχισε",λεει.
"Αν πεθάνω απο αιμορραγία;"
Γελάει δυνατά, ο ήχος που βγάζει είναι ο,τι πιο όμορφο έχω ακούσει.
"Δεν θα πεθάνεις",με διαβεβαιώνει.
"Αν σπάσει κάποιο όργανο στο στομάχι μου απο την πίεση ή δεν ξέρω κι εγω από τι;"
"Είπαμε, έχω μεγάλο πουλί αλλά όχι και τόσο",δεν σταματάει ποτέ να γελάει. Τον χτυπάω στην κοιλιά για να σταματήσει.
"Συνεχισε",λέει οταν σοβαρευει.
"Αν μείνει μεσα μου το προφυλακτικό;"
"Αυτό γίνεται σπάνια",απαντάει.
"Κι αν γίνει;"
"Δε θα γίνει",απαντάει με σιγουριά.
"Αν πονέσω πολύ;"
"Θα φροντίσω να μην πονέσεις καθόλου."
"Πώς;",αναρωτιέμαι.
"Έχω τα κόλπα μου",λέει και μου κλείνει το μάτι.
Για άλλη μισή ώρα του έλεγα καθε φοβο μου, εκείνος συνήθως γελούσε αλλά πάντα έδινε ικανοποιητική απάντηση.
"Έχεις ξαναπάει με κάποια που ήταν η πρώτη της φορά;",ρωτάω.
"Όχι",λέει απλά.
"Τι; Όχι; Πλάκα κάνεις; Αγχωθηκα τώρα" σηκωνω τον κορμό μου απο πάνω του και ανακάθομαι αλλά αυτός με ξανατραβαει.
"Γιατί μωρέ, σιγα. Ξέρω τι πρέπει να κάνω. Μην φοβάσαι και έχε μου εμπιστοσύνη",πιάνει το κεφάλι μου και φιλάει τα χείλη μου απαλά.
Με ξαπλώνει στο κρεβάτι και συνεχίζει να με φιλάει, μια στο λαιμό μια στο στόμα.
Βγάζει αργά την μπλούζα μου και την πετάει στο πάτωμα, έπειτα μοιράζει υγρά φιλια σε καθε σημείο του κορμού μου,από το στηθος ως την αρχή του παντελονιού μου,κι εγώ ανατριχιάζω ολόκληρη.
Μου βγάζει με ευκολία το σουτιέν και εγω διώχνω τη σκέψη οτι ξέρει να το ξεκουμπώνει επειδή έχει πάει με τόσες...
Αλεξ's pov
Χαϊδεύω και φιλάω το πλουσιο στηθος της απαλά, ώστε να σιγουρευτώ ότι δε πονάει αλλά της αρέσει. Βγάζω και τη δική μου μπλούζα στα γρήγορα κι ενώ την φιλάω εκείνη αγγίζει ελάχιστα την πλάτη μου με τα νύχια της κάνοντας τις τρίχες μου να ανασηκώνονται.
Ξεκουμπωνω το παντελόνι της και το βγάζω, έπειτα φιλάω το εσωτερικό μέρος του μηρού της κι εκείνη αναστενάζει μπλέκοντας τα χέρια της στα μαλλιά μου.
Την κοιτάζω για επιβεβαίωση, έχει τα μάτια κλειστά οπότε κατεβάζω και το εσώρουχο της. Βλέποντας την εντελώς γυμνή, η στύση μου πάει στα ύψη.
Ανοίγω τα πόδια της και βάζω το κεφάλι μου αναμεσα,
Στη συνέχεια κάνω αυτό που την τρελαίνει, η γλώσσα μου να δουλεύει ασταματητα στην περιοχή της την κάνει να αναστενάζει και να τρέμει απο ηδονή.
Έπειτα στην προσπάθεια να μη πονέσει μετά, κάνω όσα μπορώ να κάνω όπως να βάλω μέσα της τρια ή τεσσερα δάχτυλα. Βογκαει όμως δε μου ζητάει να σταματήσω.
Βγάζω το παντελόνι μου κι έπειτα το εσώρουχο μου και ξαναανεβαινω πάνω της αφου φορέσω το προφυλακτικό.
"Είσαι ετοιμη;",την ρωτάω κι αυτή γνέφει.
"Όταν θέλεις να σταματήσω μου το λες,εντάξει; Και αν πονεσεις μου το λες"
"Ναι", λέει με δυσκολια απο την ένταση.
"Εντάξει",παίρνω μια βαθια ανασα, επειδή όσο δύσκολο θα είναι για εκείνη άλλο τόσο θα ειναι για μενα που πρέπει να πηγαίνω υπερβολικά αργά ενώ έχω να το κάνω ενα χρόνο. Έχω ήδη ιδρώσει και η καρδιά μου χτυπάει δυνατά καθώς ελπίζω να τα καταφέρω, να μην την πονέσω.
Την φιλάω και ξεκινάω να μπαίνω, όσο πιο αργά και ήρεμα μπορώ...
ΠΑΙΔΙΑ ΓΕΙΑ. ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΓΡΑΦΩ ΕΓΏ ΏΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΒΟΛΟ ΧΑΧΑΧΑΧΑ.
Ας σοβαρευτούμε.
Απο τα αγαπημένα μου κεφαλαια ολου του βιβλιου μου. Πειτε κι εσεις γνωμες. Το επομενο δεν αργει.
Ελπίζω να σας αρεσε οσο εμενα😍
Και να θυμαστε. Ο Αλεξ και η Καμελια δεν κανουν σεξ. Κανουν αγάπη κι έρωτα:(😂 ❤