TIMI'S POV
Agad akong nanghina sa narinig, nanghihina ako sa nangyari kay Megan. Posible pang madagdagan!
"A-Anong..?" hindi ko matapos ang sasabihin. "A-Anong..ibigsabihin m-mo?" kinakabahan 'kong tanong.
"I... I-I don't know, t-too!" utal utal na sabi ni Piper.
Kumalabog ang puso ko, hinang hina na ako! Hindi ko alam kung papaano pa ako makakatayo. Hindi ko alam kung paano ako lalakas, si Megan ang kailangan ko. Siya ang lakas ko. Ngunit ang lakas 'ko'y ngayon ay nakahiga sa kama ng ospital at walang malay. Kahit pa sabihin mong ligtas na siya at wala na sa kapamahakan ay hindi ibigsabihin nong hindi na madaragdagan ang pangamba sa aking dibdib.
"Timi," matigas na sabi ni Blake.
"Timi," tawag rin sa akin ni Margarette.
"You are her strength," emosyonal na sabi ni Tita.
"Timi, you are the one who can make her awake," dagdag ni Klare.
Tumango naman sa akin si Jill at Adam.
"Anong gusto niyong gawin 'ko?" walang emosyong tanong ko.
"Kung hindi siya magigising.., o hindi mo siya magising, ikaw ang tatayong protektor," nakayukong sabi ni Tita.
Kinabahan ako agad.
"A-Ano?"
"Kailangang magising ni Megan," matigas na sabi ni Blake.
Napapikit ako ng mariin, hindi pwede ito.
Ilalaban na naman nila si Megan, ganoon ba? Hindi ba't kailangan niya ng pahinga? She's still woman! Oh God! What kind of people are they?
"God! Hindi ba kayo naaawa kay Megan?! She's still a woman! She need to feel safe, too!" napatayo ako sa sobrang inis.
"Calm yourself down, Timi, you're talking to my family, you're talking to Elizalde. A great mafia family," matigas na sabi ni Adam at saka ibinulsa ang parehong kamay sa bulsa.
God, wala bang nakakaintindi sa akin rito?!
"She's.. still a woman-"
"Yes, she's still a woman, but she need to protect this family, your family, their family, she approved it. And we want her to prove it. She's an Elizalde, Timi, she's not just nothing," matigas sa ingles na sabi ni Blake.
Nanlulumo akong napaupo. Ni-isa wala akong maintindihan. At hindi rin nila ako maintindihan. Bilang nagmamahal kay Megan, hindi nila ako maintindihan.
Wala akong emosyong lumingon kay Blake.
"Bakit siya? Bakit siyang babae pa ang naging protector, kung ganoon?" walang emosyong sabi ko.
Naglapat ang labi ni Tita sa tanong ko.
"You really don't get it?" tanong ni Adam.
"Timi, in this Mafia Business, women are powerful," emosyonal na sabi ni Margarette. "So that's why Megan is powerful."
"Eh, bakit ikaw? Babae ka, hindi ba?" Tanong ko pa, sinusubukang lusutan ang mga tanong nila.
"I'm just wife, asawa lang ako ni Blake Elizalde."
"Asawa kita, Margarette, malakas ka din sa pamilyang ito, ngunit ayaw mo lang-"
"So? I'm not the topic, Blake, stop making issue," inis na sabat ni Garette sa sasabihin ng asawa.
"What the hell is your problem?" nakangusong sabi ni Blake.
Umirap si Garette at bumaling muli sa akin. Hindi ako makapaniwalang nagagawa nilang mag away sa gitna ng ganitong sitwasyon. Napaka-wirdo talaga nila.
"Megan has a mission, Timi, I hope you'll understand."
Umawang ang labi ko at dahan-dahang tumango. Montefiore.. My surname... Gusto kong palitan ang pagiging Elizalde ni Megan dahil sa pag hihirap niya. Women are powerful, but I know they have their weakness, too. Tulad naming mga lalaki ay may kahinaan lang rin sila.
Tinitigan ko lamang si Megan. Her angelic face is really attracting. Her eyes were so mysterious even if she's sleeping. Her eyelashes is long and curly. Her nose is like mine, matangos. Her lips..were so reddish and so addicting. Her skin...na tuwing hinahawakan ko ay nag iinit ang aking pakiramdam. Na parang dinadala ako sa langit habang kasama siya.
Sa titig na iyon, namuo ang katahimikan sa kwarto ni Megan. Maya-maya'y isa isa na rin silang lumabas, siguro'y naramdaman na gusto kong makasama ng mag isa si Megan.
"I know that you hear me, Babe. I know your love for me...is definitely true, I want you to wake up, babe... I need you, badly, I want you, so bad! I miss you...so much, I love you.." sa oras na ito ay hindi ko na muna inisip ang mga posibleng masamang mangyari.
Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Megan, hinalikan ko ang likod ng kamay niya. Sana'y katulad mo rin ako. Handang harapin ang kamatayan para sa mga mahal.. Ako kasi, hindi, hindi ko kayang mamatay, gusto kong mabuhay.. Dahil kapag ako nabuhay pa, hindi ako magdadalawang isip na pakasalan ka sa harap ng Diyos, harap ng pamilya mo, harap ng buong sanlibutan.
"Mahal kita, mahal na mahal.." bulong ko at pumikit.
Inisip ko ang mga magagandang alaala namin sa isa't isa, iyong mga panahong sobrang cold niya. Iyon bang sobrang yelo ang pakikitungo niya sa mga tao. Iyong parang walang paki sa mga nangyayari. Iyong mga panahong kinalimutan ko ang nararamdaman niya para lang maligawan si Jessica, para lang iparamdam sakaniya na ayoko sakaniya.
Biglang kumirot ang puso ko.
Totoo nga siguro iyong kasabihang the more you hate, the more you love kasi ako? Naniniwala ako. I suddenly fell in love for her. For Megan. The girl I hate the most dahil habol ng habol sa akin. I remembered the time na nagmakaawa siya sa akin na huwag siyang hiwalayan, gawin ko nalang ang gusto ko. Basta huwag kaming maghiwalay.
Question pupped in my mind.
Bakit siya nahulog sa isang tulad ko na walang ginawa kung hindi magpaiyak ng babae? Bakit siya nahulog sa lalaking tulad ko na patapon?
Ang yes, patapon ako. Noon. Hindi na ngayon. Binigyan niya ng dahilan kung bakit ako nandito, binigyan niya ako ng dahilan para mabuhay.
Kumirot ang puso ko sa pangalawang pagkakataon.
Bakit kung sino pa ang hindi ganon kainteresado sa aming dalawa, siya pa nagpapakabaliw ngayon? At ako iyon.
Dati wala akong pakialam kahit makasakit ng babae. Kahit mag lupasay pa sila'y wala akong pakialam. Ngunit ngayon, kay Megan, isang haplos lang ay nag iinit na ang dugo ko.
Mahal ko si Megan, mahal na mahal.
"Mahal na mahal kita..." bulong ko, umaasang sasagutin niya ako kahit nakapikit ako.
"Mahal na mahal rin kita..."
Nang marinig iyon ay may kiliti sa tainga ko! Dammit! Panaginip ba ito? Kung oo, huwag niyo na akong gisingin pa.
Ngunit nang idilat ko ang aking mata ay direktang nakatitig sa akin si Megan! Her cold eyes were pointing on me!
"Why are you crying, my king?" malamig na boses na sambit niya, nanindig ang balahibo ko, mula sa kamay papunta sa batok!
Hindi ako makapagsalita sa sobrang sayang nadarama! Sa wakas ay gising na ang aking Queen.. Gising na si Megan...
Tama sila... Ako lang ang makakapagpagising sayo.
To be continued
VOTES AND COMMENTS