Korte samenvatting van wat was gebeurt:
Anouar zou naar een ander ziekenhuis gaan maar is uiteindelijk toch gebleven en Soufian is boos omdat Nouhaila niet voor hem maar voor Anouar kiest. (Als het niet duidelijk genoeg is kan je altijd terug lezen)
*perspectief Anouar
Ik liep naar de kamer van Nouhaila om te kijken of ze al klaar was om naar school te gaan.
Ik zag dat ze er niet was waarschijnlijk even gaan eten ofzo.
Haar telefoon lag op tafel ik wilde eerste instantie niet kijken maar hij ging echt heel vaak over.
Ik pakte de telefoon op en het eerst wat door me heen ging was woede!
Wtf moet zij van Soufian?! Waarom praat ze überhaupt met hem?
Ik hoor de haar de kamer binnen komen ik zat te wachten op haar bed.
N: GOEEDDEEE MORGUUH
A:WAT MOET JIJ VAN SOUFIAN
N: Soufian?
A: Zeg nu!!
N: hallo doe is even normaal wat schreeuw jij zomaar
A: ik vroeg je wat voor de laatste keer
N: ik moet naar school doei
A: kom terug nu
N: doei Anouar praat maar weer tegen me wanneer je normaal kan doen.
A: Wollah Nouhaila je doet echt stoer als je nu niet zegt wat je met hem moet he
N: wat wil je doen dan
A: NOUAHILA
N: Anouar moet dit nou persee zo vroeg.
A: Saffi is goed als je niks wilt zeggen dan zoek ik dat zelf wel uit doei
N: pff hoofdpijn jij
A: Doei en vraag meteen of Soufian je kan komen ophalen want ik ga alleen.
N: Doe is ff normaal wat is jou facking probleem?
A: oh nu mag ik opeens wel tegen je praten
N: weetje Anouar ik weet niet wat je bezielt maar kowed van mij doei
Wejoow Nouhaila waarom moet je nou weer zo doen oeff.
Dit komt sowieso door Soufian ik weet het zeker.
Perspectief Nouhaila
Pff wat is zijn probleem wie is hij om te zeggen met wie ik mag praten.
En wat boeit dat hem ik wil niet veel zeggen maar hij is hier de getrouwde hij hoort mij toch ook niet zeuren.
Ik zocht snel mijn ov en rende naar de bus halte. Door de haast mij ik letterlijk alles vergeten zelfs mijn school boeken.
Na een lange busrijs kwam ik eindelijk aan op school en te laat ook nog. Ik liep rustig mijn lokaal binnen.
Ik zag iedereen meteen mijn kant op kijken behalve Anouar.
"Ja Nouhaila je weet wat dit betekent"
"Jaahaaa morgen melden"
Ik nam snel plaats naast Souhaila en scheurde een blaadje uit haar schrift.
"Ehh heks dit schrift is nieuw"
Fluisterde de boos
"Je krijgt van mij 3 repen milka saffi?
Ze gaf me een knipoog en zo gingen we verder met de les ik.
Anouar keek of boos mijn kant op of helemaal niet.
In de pauze ging ik met Souhaila in de kantine zitten.
S: ey whats wrong?
N: serieus geen idee Anouar flipte opeens uit het niets hij begon over Soufian dat hij mij apte bla bla.
S: APP JIJ MET SOUF???
N: is niks johh
S: zo maak je mij ook boos he je weet dat je niet met hem moet praten laat hem.
N: waar maken jullie je zo druk om is toch niks
S: verwijder zijn nummer nu
N: Hallo wat is jou probleem jij ook al
S: voor je eigen best wil verwijder nu
N: doe is ff chill laat het me uitleggen.
S: ik zij nu of ik praat niet meer tegen je
N: DAN DOE JE DAT TOCH LEKKER NIET!!!
S: zeker?
N: Doei Souhaila
Ik liep naar de bali en mede me ziek ik heb totaal geen zin meer in deze dag.
Iedereen doet opeen facking raar ze laten me niet eens uitpraten. Dat is Soufian niet eens het is mijn fucking neefje van 15!!!
Ze geven me niet eens de kans om het uit te leggen . Ik ben hun gezeur echt zo zat.
Ik moet wel alles doen al laten wat hun willen en als ik wat zeg dan gaan ze meteen tekeer jaah daaggg!
Ik pakte mijn ov en ging naar het ziekenhuis. Ik voelde me helemaal niet goed.
Ik liep mijn kamer in ik pakte de grootste tas die ik zag en gooide daar van alles in.
Huilend stond ik daar alleen waarom willen ze nooit mijn kant van het verhaal horen.
Ze geven mij nooit een kans Anouar die zij dat hij zijn best ging doe voor "ons" hij is volgens mij hartstikke gelukkig met Sara!
Mijn tranen leken maar niet te stoppen. Het enige waar ik nu behoefte in had was iemand die me een knuffel geeft en zegt dat het goed komt.
Kennen jullie dat gevoel dat je, je helemaal alleen voelt.
En het enige wat helpt is iemand die naar je luistert.
Iemand die ook jou kant van het verhaal wil horen.
Iemand bij wie je kan uithuilen.
Er ging een steek van pijn door mijn hele lichaam ik moest me ergens aan vast pakken anders viel ik echt om.
Ik huilde van pijn de pijn die zichtbaar was door de littekens maar ook de pijn die je niet kon zien.
Ik had alles bij elkaar gepakt alle spullen die ik van Anouar had gekregen bracht ik naar zijn kamer.
Ik veegde snel mijn tranen weg en liep naar de balie.
Balie: hoi Nouhaila kan ik je helpen
N: euhmm ja is er nog plek voor overplating?
B: een ander ziekenhuis bedoel je
N: ja..
B: ja er is nog een plekje vrij maar het is best wel ver weg
N: waar is het?
B: het is helemaal in Eindhoven dat is ongeveer twee uurtjes rijden iets langer misschien.
N: ja prima maar er is nog een ding
B: ja lieverd
N: ik heb liever niet dat iemand weet waar ik naar toe ben verplaats en als ze vragen waarom zeg dan medische redenen ofzo maar echt niemand mag weten waar ik ben.
B: maar de doktoren enzo die weten het wel maar als iemand naar je komt vragen
N: zeg dan plieeesss dat je dat niet mag zeggen alsjeblieft.
B: eigenlijk mag dat niet maargoed ik zal het doen.
N: yess omg dankje
B: over een halfuurtje sta je benen
Het is nu official ik ga hier weg, weg bij alles en iedereen aangezien niemand me meer hoeft te zien...
Heb als laatste nog een briefje achtergelaten.
Lieve allemaal,
Ik schrijf dit nu met pijn in mijn hart. Ik kon het niet langer meer aan. Ik ben overgeplaatst waar zal ik niet vertellen. Ik hoop dat jullie gewoon doorgaan met jullie leven. Ik hou ontzettend veel van jullie echtwaar. Maar het werd me allemaal een beetje te veel. En als laatste wat ik wil zeggen is dat ik nooit met Soufian heb gepraat dat was mijn neefje van 15....
Helaas kreeg ik de kans niet om het te vertellen maar dat is niet erg ik hou van jullie en ik z jullie missen.
Ik liep de taxie in en nam plaats achterin. De taxi chauffeur leek mij een beetje apart hij leek wel eenbeetje dronken.
Ik zat vol angst in de auto ik riep de man maar hij regeerde niet. Ik keek op en zag dat zijn ogen waren gesloten.
Ik tikte de man aan hij schrok wakker en van de schrik liet hij het stuur los.
" KIJK UIT !!!!!!!!"
En voor ik het wist verloor de man de controle alles werd langzaam zwart voor mijn ogen en heel vaag hoorde ik sirene's.
Een Xl deeltje van 1300 woorden🎉🎉
Let me know in de reacties ik leest altijd alles ‼️💕💋
Loveee