[Edited Ver.]
Her best friends
Belle's PoV :
Salcedo University
Kanina pa ako nasa labas ng malaking gate ng SU pero hindi ko pa rin magawang maitapak ang paa ko pa-abante. Iniisip ko iyong dalawang taong alam kong nandito nag-aaral at kapag nakita nila ako.. hindi! Sa laki ng lugar na 'to imposibleng magkita pa kami 'di ba? Tama, hindi naman mangyayari iyon. Isa pa magaling ako magtago.
Nataguan ko nga sila ng apat na taon e.
At muli na namang pumasok sa isip ko ang nangyari sa nakaraan. Muling naging determinado ako kaya nakalakad na rin ako papasok. Pinagbuksan ako ng security guard ng gate at narinig ko pang ni-welcome niya ako pero hindi ko na pinansin at tumango nalang. Walang lingon-lingon na naglakad ako papunta sa faculty office kung saan sinabi na pumunta ako para ipasa ang mga papers ko.
Most of the information written on my papers are true to avoid some problems in the future. Siyempre, ang hindi lang na-mention sa info ko ay ang pagtra-trabaho ko bilang secret agent dahil ayon nga sa word na 'secret'.
Student1: "Who is she?"
Student2: "Duh, of course it's a transferee student bitch. You're so tanga you know?"
Student1: "I-i know that, bitch!"
Student3: "She looks creepy but she's beautiful i must say."
Student4: "Damn, she's hot pare!"
E kung pagbubuhulin ko kaya ang dila ng mga ito? At teka nga, bulungan ba iyon o talagang sadyang pinaririnig nila sa 'kin? Well I don't fuckin' care about them.
I must avoid all the people trying to befriend me, or even bitching against me. Magiging sagabal lang sila sa misyon ko at kahit kailan hindi pa ako pumalpak sa mga missions ko. Mas lalo na ngayon dahil heto na iyong pinakahihintay ko.
Tahimik na lumakad ako at hindi ko pinapansin ang mga tingin ng mga tao sa paligid. Hanggang sa mapadaan ako sa isang puno, alam kong malapit na ako sa office pero napahinto ako.
Girlstudent1: "Girl, ang saya saya ko classmates pa rin tayo! Yey~!"
Girlstudent2: "Ay, ang OA niya. haha~"
Girlstudent1: "Eee~ meanie.."
Girlstudent2: "Ikaw naman childish at hindi ka cute, haha!"
Girlstudent1: "Kasi maganda ako? Oh thanks. I know about that no need to mention it."
Girlstudent2: "OK uwian na may tsunami na dito e."
Hindi ko mapigilang mapangiti ng mapait lalo na at may naaalala ako sa dalawang babaeng estudyante na nasa ilalim ng puno.
Ang saya ng araw na ito! Lalo pang masaya kasi kasama ko na naman ang dalawang best friends ko. Si Ambia at si Selene.
Nandito kami sa bakuran ng bahay nina Selene at kakatapos lang namin maggawa ng assignment para sa Math.
Busy kaming kumakain sa parang mini-picnic namin nang biglang magsalita si Selene.
Selene: "Hayy.. malapit na pala tayo mag-graduate no?"
Ambia: "Oh, ano naman ngayon? E masaya nga iyon kasi hindi na tayo gagawa ng mga mahihirap na assignment na 'yan lalong lalo na sa math! Tapos hindi na babaluktot ang dila natin sa pag-e-english. O 'di ba?"
Selene: "Reason nga naman ng mga TAMAD dyan.. no Ambs?"
Belle: "At tsaka kailan ka pa nahirapan sa math? E kumukopya ka lang naman sa 'men e. hahaha"
Nag-apir pa kami ni Selene kaya napapa-pout na ng labi si Liit habang nakakunot ang noo.
Ambia: "Ang meanie niyo. Kaibigan ko ba talaga kayo? Tsk."
Selene: "Sus, nagtampururut naman ang bulilit namin. Joke lang naman iyon.
Ambia: "Coming from you? I don't think so."
Belle: "Wow! English!!"
Selene: "Bigyan ng jacket iyan! hahaha"
Ambia: Eeeeesh~ Stop it, you two."
Puro asaran, tapos pikunan lang ang naging pampalipas-oras namin buong maghapon hanggang sa manahimik na naman habang kumakain pa rin ng meryenda.
Until Ambia broke the silence.
Ambia: "Pero seriously Sels, Belle, sana magkakasama pa rin tayo hanggang College no?"
Selene: "Oo nga no. Teka, magkakasama pa rin naman tayo ngayong high school ah? Drama lang ang peg, Liit?"
Ambia: "Stop calling me names, Sels sasapakin kita sa bunganga. Oo nga magkakasama tayo ngayong high school pero how about sa College? I'm sure naman na iisa lang tayo ng course, which is Business Ad., pero Saang college school?"
Selene: "Gusto ko sa Salcedo University. Sinabi ko na iyon kay mom and she said 'yes' right away!"
Belle: "Mama ko rin gusto niya ako mag-aral doon. Alma-matter niya raw iyon e although iba nga lang raw iyong name ng university na iyon before noong panahon nila ni Papa."
Ambia: "Talaga? Well, pare-parehas pala tayo ng College school plan e. Hindi nga tayo magkakahiwa-hiwalay."
Selene: "Oo naman kahit sawa na ako sa face mo pandak, siyempre loyal ako sa friendship natin. Hahahaha joke!"
Ambia: "Ewan ko sa'yo, daldalita."
Selene: "Aha, daldalita pala ah.. halika dito dali."
Naghabulan na ang dalawang bata habang nag-aasaran pa rin. Natutuwa lang ako sa kanila habang pinapanood na magbangayan.
Sana ganito nalang kami palagi. Masaya.
Time flies so fast. Iyong hiniling ko na sana masaya lagi, iba ang nangyari. Well, you know the rest of what happened after that happy day. Parang simula noon natakot na akong maging masaya dahil kung kailan ka masaya, doon may nangyayaring masama na talagang ikababaliktad ng buhay mo. Nakakatakot, pero tuloy ang buhay e.
Life must go on despite of the tragedy happened. And that's what I'm doing right now even though I am feeling that i had died inside since that day.
Seriously? Bakit ba ako nagd-drama? I must go on my way.
Pero bago pa ako makapasok sa loob ng building kung nasaan ang faculty office, I saw the two familiar faces I've missed. One thing I am sure of.. Hindi pa rin sila nagbabago.
End of PoV
Selene's PoV :
Ang bagal ni Ambia gigil ako! Palibhasa ang liit ng biyas kaya maliit lang rin ang step niya kapag naglalakad. Nakiki-tsismis lang ako dahil balitang may transferee raw at balita ko maganda pero masungit raw. I wanna see for myself. Baka nalamangan pala ang beauty ko e you know. Walang kokontra ha?
Ambia: "Hah.. hah.. Sels ang bilis mo naman maglakad basta tsismis talaga e no?"
Selene: "Maliit lang ang biyas mo kaya mabilis ako sa'yo. Anyway eto na!! Sino kaya ang transferee student na itey?"
Ambia: "I don't care. all I care about is her come back. (Sigh)"
Selene: "Eysh! Stop remembering her. Napapa-drama ako sa'yo e!"
Kung sino ang tinutukoy ni Bansot, iyon ay ang childhood friend namin na si Belle Clementine Meyer. Bakit ko sinasabi ang full name niya? Baka kasi kilala niyo, namimiss na namin siya e.
Simula nung bigla siyang nawala sobrang naging gloomy na ang bahay ng mga Meyer dagdag pa na nawala rin si Tito. And when I say na 'nawala' namatay si Tito. Sobrang mahal na mahal ni Belle ang pamilya niya at proud siyang Papa's girl kaya siya iyong pinaka nagdamdam sa pagkamatay nito. Ang hindi ko lang akalain na aalis siya sa bahay nila.
Tuloy-tuloy pa rin nga ang search sa whereabouts niya pero nakapagtatakang hindi pa siya nakikita e four years na. Nagp-pray nalang kami ni Ambia na walang mangyaring masama sa kanya. Na kung nasaan man siya ngayon, sana masaya siya.
Ambia: "Uy Selene, natahimik ka dyan?"
Selene: "Ikaw may kasalanan nito! Batukan kita e para lalo kang lumiit!"
Ambia: "Anong ginawa ko?"
Selene: "Wala! Wala na yata iyong transferee dito 'lika na. Punta na tayo sa magiging room natin."
Ambia: "Oo nga kanina pa raw dumaan e sabi ng mga bitches doon. Iyong sila Emery."
Selene: "Hay naku, magsi-siga-sigaan na naman ang mga bitchessa na iyan dito? C'mon, hindi lang nagbabagong buhay? Buti nalang talaga hindi na natin sila classmate."
Ambia: "Tama! Now let's go to our new room! I'm excited wee~~"
Selene: "Hindi nga halata Ambs. Hindi talaga."
Sinimangutan lang ako nito at sumunod na sa akin lumakad. Habang naglalakad ako ay hindi ko sinasadyang mapatingin sa left side ko kung saan ang building ng faculty office at ganoon nalang ang pagka-bigla ko sa nakita.
Guni-guni ko lang ba iyon? Kasi iniisip ko siya lagi? Oh em!
Ambia: "Huy ano na naman ba hinihinto mo dyan, Sels?"
Selene: "I think I saw her, Ambs.."
Ambia: "Huh? Sino?"
Selene: "Ah,. wala pala. 'Lika na."
Ambia: "Ano ba iyan?! Cliffhanger."
Guni-guni ko lang iyon. Siguro.
End of PoV
Ambia's PoV :
Nakakapagtaka lang ang pananahimik ni Selene the microphone slash daldalita habang naglalakad kami sa corridor papunta sa room namin. Ang lalim pa ng iniisip at dahil hindi ako sanay sa ganitong behavior niya, I tried to tickle her sa bewang niya pero walang effect.
What's wrong with her?
Finally, nasa room na kami at wala pa ang unang professor namin kaya naupo muna ako katabi siya sa likod kung saan nakikita ko ang mga magiging classmates namin. I even saw a cute guy nung nagawi ang paningin ko sa bintana pero hindi pa rin ako mapakali hangga't tahimik si Selene.
And because of her silence that rarely happens, I decided to talk to her.
Ambia: "Selene. oy, Sels."
Selene: "Ah..huh? Ambia?"
Ambia: "Malamang, alangan namang aparisyon ako? Psh."
Selene: "Ah sorry. Akala ko lang kasi nakita ko si Belle--"
Ambia: "What?! Where?! Halika puntahan natin!!! Dali--"
Selene: "Gaga! Akala ko nga lang! Akala! OK!? 'Wag OA."
Ambia: "Oo na! Sorry naman. Kaibigan natin iyon na nawawala e. At namimiss ko na siya."
Selene: "Ikaw lang ba? Ako rin kaya."
Totoo nga kayang nakita niya si Belle? Dito sa SU? Sabagay, may usapan kami noong sa SU kami magco-college kaya malamang na tama ang nakita ni Selene? Hindi rin ako sigurado e.
Pero kung totoo, Sana magkita na kami para makita na rin siya ng pamilya niya. Bukod sa amin na nakakamiss sa kanya, siyempre mas kailangan siyang makita ng Mama at si Kuya Pete niya.
Ambia: "Sana totoong nandito siya no."
Selene: "Sana nga. Sana talaga.."
Ambia: "Inis! Next time kasi magsuot ka ng eyeglasses ha?"
Selene: "Hoy ang kapal nito. 20/20 vision ko no!"
Ambia: "So you're saying na totoong si Belle ang nakita mo?"
Selene: "Maybe?"
Ambia: "Ewan ko sa'yo."
Tumingin nalang ako sa labas ng bintana na katabi ko habang iniisip si Belle, ang Belle na kaibigan kong nakangiti at palatawa.
I wanna see her with a smile on her face.
We badly misses her.
End of PoV
#EditedVersion #BestFriends #Selene #Ambia