ႏွင္းတဖြဲဖြဲက်ေနတဲ႔ ေဆာင္းရာသီရဲ႕ညေနခင္းဟာ ေကာ္ဖီပူပူေလးတစ္ခြက္နဲ႔ လိုက္ဖက္ညီလြန္းလွတယ္။ Drama ေလးႀကည့္ရင္းေသာက္ရရင္ ပိုေကာင္းမွာဆိုေပမဲ႕ စာပိေသေနေသာ က်မအဖို႔ စာရြက္ပံုထဲကိုသာ ေခါင္းႏွစ္ထားရသည္။ JongIn တစ္ေယာက္လည္း January Comeback အတြက္ေလ့က်င့္ေနတာနဲ႔ အိမ္ကိုေရာက္မလာတာ တစ္ပတ္ေတာင္ရွိေလျပီ။ ေန႔တုိင္းနီးပါး ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရွိေပမဲ႔လို႕ မေန႔ကေတာ့ ဆက္သြယ္လို႔မရ။ ဖုန္းမကိုင္လို႕ msg ပို႔ထားေပမဲ႔ အခုခ်ိန္ထိ Reply မလုပ္ေသး။
မ်က္မွန္ႀကီးတပ္ကာ စာရြက္ေတြနဲ႔ ပြစာႀကဲေနတဲ႔က်မကို ရုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာတဲ႔ Taeyeon unnie ရဲ႕ 'I' Ringtone က ရပ္တန္႔လိုက္သည္။ Contact name က JongIn...။
"Hello~ JongIn လား? မေန႔က ဖုန္းဘာလို႔မကိုင္တာလဲ? msg ေတာင္ ပို႔ထားေသးတယ္...မျမင္ဘူးလား"
"အာာာ...ဟို...ေျခေထာက္ထိသြားလို႔ ေဆးရံုသြားရဘာရနဲ႔"
"ေျခေထာက္ထိသြားတယ္" ဆိုသည့္ စကားသံက က်မရင္ထဲမွာ Black Hole ႀကီး တစ္ခုျဖစ္ေပၚသြားေစသည္။
JongIn...JongIn ဒဏ္ရာရသြားတာလား။
"ေျခေထာက္ဘာျဖစ္တာလဲ? ဘယ္လုိျဖစ္လို႔လဲ? ျမန္ျမန္ေျပာပါ....စိတ္ပူလို႔ေသေတာ့မယ္"
မ်က္ရည္အခ်ိဳ႕က က်မ မ်က္ဝန္းမွာ တြဲလြဲခိုစျပဳလာျပီ။
"စိတ္ေအးေအးထားပါ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး...ဒီတိုင္း ေျခေထာက္ေခါက္ရံုေလး"
"အရမ္းဆိုးလား? အခုေကာ အရမ္းနာေနလား"
"Gwinchana! အခုသက္သာသြားျပီ ခဏနားခိုင္းထားလို႕ ရက္နည္းနည္းေတာ့ နားရဦးမယ္"
"အခု...အခု JongIn ဘယ္မွာလဲဟင္? Dorm မွာလား? လာေတြ႔လို႔မရဘူးလား? "
"ရတာေတာ့ ရပါတယ္...ဒါေပမဲ႕ ခဏေနေမွာင္ေတာ့မဲ႔ဟာ...မလာရင္လဲ မလာနဲ႔ေတာ့ေလ"
"ေမွာင္လဲဘာျဖစ္လဲ...အခု စိတ္အရမ္းပူလို႔ လာေတြ႕ခ်င္တယ္..လာခဲ႔မယ္ေနာ္"
"အင္းးးးး...သေဘာ..."
JongIn အသံက သိပ္လိုက္ေလ်ာခ်င္သည့္ပံုမေပၚေပ။ နဂိုတည္းက ကိုးနာရီေက်ာ္လို႕ အျပင္ထြက္ရင္ေတာင္ သိပ္မႀကိဳက္ခ်င္ေပ။
က်မ ဖုန္းခ်ျပီးျပီးခ်င္း ေဘာင္းဘီအရွည္လဲ၊ အေႏြးေကာက္ဝတ္ကာ Mask တပ္ျပီး အိမ္ကထြက္ခဲ႔သည္။ ႏွင္းေတြအရမ္းက်ေနတာမို႔ ကားလမ္းပိတ္ေနမွာစိုးတာေႀကာင့္ ေျမေအာက္ရထားႏွင့္သာ အျမန္ေျပးရသည္။
ေျခေထာက္ေခါက္ရံုပဲဟု ေျပာေပမဲ႕ က်မ ရင္ထဲပူေလာင္ေနသည္။ အခ်ိဳးက်က်ရွည္သြယ္ေနတဲ႔ JongIn ေျခေထာက္ေလးကို က်မ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္လဲ က်မ အျပင္တျခားမည္သူမွ သိမည္မထင္ပါ။
----------------
"JongIn"
အခန္းထဲကို ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာေတြ႔လိုက္ရတဲ႔ ျမင္ကြင္းက စိတ္ေမာလူေမာနဲ႔ က်မကို ခ်င္ခ်င္းမ်က္ရည္ဝဲသြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းသည္။
အိပ္ထဲမွာထိုင္ေနတဲ႔ JongIn မ်က္ႏွာက ေတာ္ေတာ္ေလးမေကာင္း။ ထို႔ျပင္ ေစာင္ေအာက္ကတိုးထြက္ေနတဲ႔ ပတ္တီးေတြနဲ႔ေျခေထာက္က က်မကို ပိုျပီးဝမ္းနည္းေစသည္။
"ေရာက္ျပီလား"
ဘာမွမျဖစ္တဲ႔ပံုနဲ႔ အတတ္ႏိုင္ဆံုးအားတင္းေျပာတဲ႔ အျပံဳးေတြနဲ႔ ဆန္႔က်င္စြာ မ်က္လံုးဟာ မွိန္ေဖ်ာ့ေနခဲ႔သည္။
အခန္းမွာရွိေနတဲ႔ Member အခ်ိဳ႕လည္း အလိုက္တသိနဲ႔ ထထြက္သြားေပးတဲ႔ေနာက္ က်မ JongIn ေျခေထာက္နားေလးမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း ပတ္တီးပတ္ထားတဲ႔ ေျခေထာက္ကို ကိုင္ႀကည့္ရေတာ့မလို ဒီတိုင္းပဲထားရမလိုနဲ႕ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိျဖစ္ေနမိသည္။
JongIn က အကသမားေလ။ အကသမားတစ္ေယာက္အတြက္ ေျခေထာက္က အရမ္းအေရးႀကီးတာ..။ ဆိုးဆိုးရြားရြား တစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
အေတြးနဲ႔တင္ မ်က္ရည္တို႔က က်မပါးျပင္ေပၚ အလုအယက္ေျပးဆင္းလာႀကသည္။
"wae...wae...ဘာလို႔ငိုေနတာလဲ...ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"
"ေနာက္ဆိုဂရုစိုက္ေနာ္ JongIn"
က်မ စကားကို ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ျပံဳးရင္း ေခါင္းညိတ္ကာ တံု႔ျပန္ျပီးတဲ႔ေနာက္ သူ႔ရဲ႕လက္ေႏြးေႏြးက က်မလက္ကို လာေရာက္ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။
သူ အနာတရျဖစ္တဲ႔အခ်ိန္...စိတ္ဓာတ္က် အားငယ္တဲ႕အခ်ိန္...ဘယ္ေလာက္ပဲေသးငယ္တဲ႔ ပမာဏနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အတြက္ အားတစ္ခုျဖစ္ေပးခ်င္တယ္...။
အေရွ႕ကရပ္ျပီး မကာကြယ္ေပးႏိုင္ေတာင္ အေနာက္ကေန အစြမ္းရွိသမွ် ကူညီပံပိုးေပးခ်င္တယ္...။
ေနာက္တစ္ပတ္အႀကာ Concert လုပ္တဲ႔အခါ မ်ားစြာေသာ ေငြေရာင္အလင္းတိုင္နဲ႔ ေငြပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ က်မ မႈန္မႊားစြာပါဝင္ခဲ႔တယ္။ က်မ ထိုပြဲမွာ ရွိေနမွန္းေတာင္ JongIn မသိခဲ႔။ ထိုေန႔က သူမကႏိုင္တဲ႔အတြက္ Fan အေပၚတာဝန္မေက်သလို ခံစားရျပီး သူငိုခဲ႔တယ္။ "အဆင္ေျပပါတယ္" ေျပာရင္း စိတ္မေကာင္းမႈေႀကာင့္ လိုက္ငိုခဲ႔တဲ႔ ေကာင္မေလးအခ်ိဳ႕ႀကား က်မလည္း အသံထြက္ကာ ငိုေႀကြးခဲ႔မိတယ္...။
ထိုေန႔က အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ Fan acc ေတြက ေရးတင္ထားတဲ႔ JongIn ကို အားေပးစာအခ်ိဳ႕ကို Screenshot ရိုက္ျပီး message တစ္ေစာင္နဲ႔အတူ ပို႔ေပးခဲ႔တယ္။
--JongIn-ah...ေတြ႔တယ္မလား...JongIn ေျခေထာက္ထိထားလို႔ ခဏတာ အျပည့္အဝ မေဖ်ာ္ေျဖေပးႏိုင္တာကို အားလံုးကနားလည္ႀကတယ္...အဲ႕တာေႀကာင့္ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပဲနဲ႔...ကိုယ့္က်န္းမာေရးကိုပဲ ေသခ်ာေလးဂရုစိုက္ေနာ္...JongIn ပဲ အဆင္ေျပရင္ ရပါျပီ...ျမန္ျမန္ေနေကာင္းလာေနာ္~ Saranghae 💗💗--
သူျပန္ပို႔တဲ႔ "gomawo" ဆိုတဲ႔စာေလးရိုက္ေနတုန္း သူမ်က္ရည္ဝဲေနမယ္ဆိုတာ မျမင္ရလဲ က်မေကာင္းေကာင္းသိတယ္။
တကယ္ေတာ့ သူက စိတ္ထားႏူးညံ႔တဲ႔...ထိခိုက္ခံစားလြယ္တဲ႔ ပန္းကေလးတစ္ပြင့္ရယ္သာ...။
--------------
ရက္မွ...သတၱပတ္...။
ထိုမွတစ္ဆင့္...လ။
ႏွစ္လႀကာျပီ...။ Video call မ်ားမွတစ္ဆင့္ကလြဲ၍ JongIn မ်က္ႏွာကို က်မမျမင္ရတာ...ႏွစ္လတိတိျပည့္ျပီျဖစ္သည္။
သူ႔ေျခေထာက္ ျမန္ျမန္ျပန္ေကာင္းေအာင္ ဆုေတာင္းေပးရံုမွ လြဲ၍မတတ္ႏိုင္သည့္က်မ ဒီႏွစ္လလံုးလံုး အရူးလို "JongIn ေျခေထာက္ ျမန္ျမန္ပါေကာင္းပါေစ" ဟုသာ အခ်ိန္ျပည့္ဆုေတာင္းေနခဲ့မိသည္။
ညဘက္ဘုရားရွစ္ခိုးတိုင္း...။
ေကာင္းတာတစ္ခုခု လုပ္ျပီးတိုင္း...။
တခါတေလ စကားေျပာရင္း သူငယ္ခ်င္းနဲ႕ စကားတူသြားတဲ႔အခါ...။ (စကားခ်င္းတူသြားရင္ ပထမဆံုးဆုေတာင္းတဲ႔သူရဲ႕ ဆုေတာင္းတစ္ခုျပည့္သည္ဟု ငယ္ငယ္ကႀကားဖူးခဲ့တာေႀကာင့္ ျဖစ္သည္)
တျခားသူတစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ေတာင္ေမႊးကြ်တ္ေနတာ ေတြ႔တဲ႔အခါ...။ (ဒါလည္း ငယ္ငယ္က သူမ်ားေျပာတာႀကားဖူး)
အခ်ိန္တိုင္း အခ်ိန္တိုင္းမွာ JongIn ေျခေထာက္ျမန္ျမန္ ျပန္ေကာင္းဖို႔အတြက္သာ က်မေခါင္းထဲရွိခဲ႔သည္။
ျပီးေတာ့...
အလြမ္း...။
ႏွစ္လလံုးလံုး မေတြ႔ရတာေႀကာင့္ ေသေတာ့မတတ္ လြမ္းတယ္...။
------------
ပ်င္းရိပ်င္းတြဲႏွင့္ သြားကိုအီေလးဆြဲတိုက္ရင္း ေရစိုေနေသာလက္ႏွင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲက မွန္ေပၚမွာ JongIn နာမည္ကိုေရးျခစ္ေနမိသည္။
"ဟိတ္~ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုမ်ား လြမ္းေနသလား"
အသံေႀကာင့္လွည့္ႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းေပါက္ဝမွာ မိုးျပာေရာင္ရွပ္ကေလးနဲ႔ သစ္လြင္တတ္ႀကြေနတဲ႔ JongIn က ခါးတစ္ဖက္ေထာက္ကာ ဖင္ေကာက္ရပ္ေနေလသည္။
"JongIn..."
ဟန္မေဆာင္ႏိုင္ေအာင္ ျပံဳးေပ်ာ္သြားတဲ႔ က်မကိုႀကည့္ရင္း သူကပါ ႀကည္ႏူးသလိုလိုက္ျပံဳးတယ္။ အျမန္အျမန္ ပလုတ္က်င္း၊ မ်က္ႏွာသစ္လိုက္တာေႀကာင့္ က်မရဲ႕ ခဲေရာင္ T- shirt ေပၚ ေရအခ်ိဳ႕စင္ကုန္သည္။
"JongIn ေျခေထာက္ေကာ...လံုးဝေကာင္းသြားျပီေပါ့"
"ဒါေပါ့"
JongIn က ေျပာရင္း ဘဲေလးကတဲ႔သူေတြ ခုန္သလိုမ်ိဳး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကိုစုကာ ေျခဖ်ားေထာက္ျပီး ေပါ့ပါးစြာခုန္ျပသည္။
"ဘာလို႔ခုန္ေနတာလဲ...ေခ်ာ္လဲဦးမယ္"
"မလဲပါဘူး...ေျခေထာက္က အေကာင္းႀကီး ျပန္ျဖစ္သြားျပီဟာကို...ႀကည့္ပါလား"
ႏႈတ္ခမ္းတေထာ္ေထာ္နဲ႔ ေျပာရင္းက သူ႔ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို က်မ မ်က္ႏွာေရွ႕ထိ ဆြဲမကာ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို တလႈပ္လႈပ္ လုပ္ျပေနေလရဲ႕။
ဂါးးး အသည္းယားလာျပီ! ကိုက္စားလိုက္ရ ><
"ဒါေပမဲ႔လည္း သတိထားျပီးေန...."
စကားေတာင္မဆံုးလိုက္ ဟန္ခ်က္ပ်က္သြားတဲ႔ JongIn ကိုယ္လံုးက က်မေပၚ အလံုးလိုက္အေထြးလိုက္ ျပဳတ္က်လာတယ္။
"ေတြ႔လား...ျငိမ္ျငိမ္မွ မေနတာ"
"မဟုတ္ပါဘူး....ဖက္ထားခ်င္လို႔ ဉာဏ္မ်ားတာ"
ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေျပာရင္း သူ႔ရင္ခြင္ထဲေရာက္ေနတဲ႔ က်မကိုယ္လံုးေလးကို ပိုျပီးတင္းက်ပ္ေနေအာင္ ဖက္လိုက္သည္။
"လြမ္းေနတာ..."
နားနားကို တိုးတိုးကပ္ေျပာတဲ႔ သူ႔စကားသံမွာ သကာရည္အခ်ိဳ႕ ေပ်ာ္ဝင္ေနသည္ထင္၏။
အႀကင္နာတစ္ခ်က္ ခပ္ျမန္ျမန္ေပးျပီး ခါးကိုမတ္ေနေအာင္ ျပင္ရပ္လိုက္ျပီးတဲ႔ေနာက္
"အဟမ္းး...ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးမယ္ေနာ္! မွန္ေအာင္ေျဖႏိုင္ရင္ ဆုခ်မယ္"
က်မ ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္ႏွင့္ပင္ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
"ကမ႓ာေပၚမွာ အေခ်ာဆံုးလူသား!"
"Oh Sehun!"
"ဟမ္...ဘယ္က Oh Sehun က ပါလာတာလဲ....မဟုတ္ဘူး"
အလိုမက်မႈက သူ႔ႏႈတ္ခမ္းညိဳညိဳေတြကို ေထာ္ေနေစသည္။
"မသိဘူးေလ...Oh Sehun ေတာ့ အေခ်ာဆံုးထင္တာပဲ...Luhan ge?"
"မဟုတ္ဘူး...မဟုတ္ဘူး ေလွ်ာက္ေျပာမေနနဲ႔! သူတို႔ထက္ ပိုေခ်ာတဲ႔သူ! ပို sexy က်တဲ႔သူ! ပိုျပီးခန္႔ညားျပီး သေဘာေကာင္းတဲ႔သူ! Oppa material ျဖစ္ေနတဲ႔သူမ်ိဳး"
သူ႔ကိုယ္သူေျပာေနမွန္း က်မ သိလိုက္သည္။
"JongIn?"
"Wowww~ Bravo! Bravo! ေတာ္ခ်က္ပဲ! ဝီ...ဝီ"
လက္ခုပ္လက္ဝါးေတြ တီး၊ ဝီစီေတြမႈတ္နဲ႔ တစ္ေယာက္တည္း ေအာင္ပြဲခံရင္း အလုပ္ရႈပ္ေနေတာ့တယ္။
"Seriously??"
မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္ရင္းေမးတဲ႔ က်မ အေမးကို ဂရုမစိုက္ပဲ JongIn က အိတ္ကပ္ထဲက တစ္စံုတစ္ခုကို ထုတ္ယူေနတယ္။
"အခုလို အေျဖမွန္ကို ခဏတာအတြင္း ေျဖႏိုင္တဲ႔အတြက္ Tadaaaaa~~ဒီေႏြရာသီအတြက္ Fiji ကြ်န္းတြင္ အပန္းေျဖခြင့္လက္မွတ္ပါ..."
"ဝါးးး Jinja? Jinja? Daebak!"
သူတို႔ 'Dear Happiness' photo book အတြက္ ဓာတ္ပံုသြားရိုက္တယ္ဆိုတည္းက က်မ သြားခ်င္ေနတဲ႔ကြ်န္း။
"ဧည့္သည့္က ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔ အထူးအစီအစဥ္အေနနဲ႔ super duper handsome ျဖစ္တဲ႕ ေဟာဒီ့က နာမည္ေက်ာ္အဆိုေတာ္ EXO KAI ကိုပါ အတူတူေခၚသြားခြင့္ရရွိမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္...နာ့ ခါေဂ်ာ္~"
က်မ လက္ေမာင္းကို တြဲခိုရင္းေျပာတဲ႔ သူ႔ပံုစံဟာ ကေလးတစ္ေယာက္လို ျဖဴစင္ျပီးခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
"JongIn က အားလို႕လား?"
"Comeback မလုပ္ခင္ တစ္ပတ္အနားေပးထားတယ္ေလ...ခရီးကလဲ သံုးညအိပ္ေလးရက္ဆိုေတာ့ Ok!"
Baekhyun Oppa ကို အားက်၍ထင္။ စကားတစ္ခြန္းေျပာတိုင္း မ်က္ႏွာအမူအရာကို မ်ိဳးစံုလုပ္ျပေနေလသည္။
ထို႔ေနာက္ တစ္ေန႔ကုန္အူျမဴးကာ ရွိသမွ်အကုန္ ေမႊေႏွာက္ရွာေဖြစားေသာက္လို႔ အားမရပဲ ႀကက္ေႀကာ္ေတြပါ မွာစားကာ ဝမ္းစည္းစိမ္ခံျပီး ညေနေစာင္းမွ Dorm ကို ျပန္သြားေတာ့သည္။ က်မ အိမ္ကေတာ့ အမိႈက္ပံုအလား ပြရႈပ္ကာ က်န္ခဲ႔၏။
-------------------
"Woooow Daebak! ပင္လယ္ႀကီး! တကယ္အရမ္းလွလိုက္တာ! wow!"
ထိုေအာ္သံမ်ားကား ပထမဆံုးအႀကိမ္ေရာက္ဖူးသည့္ က်မ၏အသံမ်ားမဟုတ္။ အေမာင္ Kim JongIn ၏ အသံမ်ားပင္။
"Kim JongIn ssi...မိန္းကေလးက်ေနတာပဲ ေအာ္ေနတာ"
က်မ စကားကိုဂရုမစိုက္ပဲ လိႈင္းေတြတလွိမ့္လွိမ့္တတ္ေနတဲ႔ ကမ္းစပ္ကို ေျပးဆင္းသြားတာေႀကာင့္ က်မလဲ JongIn ေနာက္ကေျပးလိုက္သြားလိုက္သည္။ တဝူးဝူး တအားအား ေအာ္ရင္း ခုန္ေပါက္ေျပးလႊားေနသည့္ JongIn ကိုႀကည့္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္မႈတို႔က က်မဆီကူးစက္လာသည္။
"အားး"
ကမ္းစပ္ကို လိႈင္းလံုးေတြတတ္လာတဲ႔အခါ သူ႔ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို မထိေအာင္ ေရွာင္ေျပးလိုက္...ေရျပန္က်သြားတဲ႔အခါ ျပန္ေျပးဆင္းသြားလိုက္န႔ဲ...အလုပ္ရႈပ္ေနေလသည္။
ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ေရျပန္တတ္လာတဲ႔အခါ သူျပန္မေျပးတတ္ရေသးခင္ သူ႔ေက်ာကို က်မတြန္းထားလိုက္တာမို႔ သူ႔ေျခေထာက္ေတြေရစိုကုန္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းစူသည္။ သူ ကစားေနတာေႏွာင္႔ယွက္တယ္ဆိုျပီး ေျခေထာက္ကိုပင္ ေဆာင့္လိုက္ေသးသည္။
ေနာက္ေတာ့ က်မကို ခါးကေနဆြဲကိုင္ကာ ေရထဲအတင္းတြန္းပို႔ဖို႔ ႀကိဳးစားေတာ့သည္။
"အား JongIn မလုပ္နဲ႔...ျပီးမွ ေရထဲဆင္းမွာ အခုမဆင္းေသးဘူး"
သူ႔လက္ေတြကို ဆြဲဖယ္ရင္း အရယ္တစ္ဝက္နဲ႔ေျပာတဲ့ စကားကို မႀကားသလိုပါပင္။ သူပါလိုက္ပါရယ္ေမာရင္း တတ္လာတဲ႔လိႈင္းလံုးေတြႀကား က်မကို ဝုန္းခနဲပစ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
"ဂါးးးးး ေရေတြစိုကုန္ျပီ! Kim JongIn စိတ္ပုပ္"
ဗိုက္ကိုဖိႏွိပ္ကာ တဟားဟားရယ္ေနတာကို အခြင့္ေကာင္းယူျပီး သူ႔ကိုပါ ေရထဲဆြဲခ်လိုက္သည္။
ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ေယာက္သား ပင္လယ္ထဲ ေရအျပိဳင္ပက္ႀကေတာ့သည္။
ခဏႀကာေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုး ေျခကုန္လက္ပန္းက်ကာ ေသာင္ျပင္မွာလဲကုန္သည္။
"ေမာလိုက္တာ"
JongIn က အသက္ကို အလုအယက္ရႈရင္း ေျပာတယ္။
"ဟုတ္ပ...ေျခေထာက္ေတြလဲ ေညာင္းတယ္"
ေျခေထာက္ေတြကို ငံု႕ႀကည့္ေျပာရင္းက JongIn ေျခေခ်ာင္းေလးေတြကို ေသခ်ာႀကည့္မိသည္။ ရွည္ရွည္သြယ္သြယ္ေလးေတြ ျဖစ္ေနေသာ ေျခေခ်ာင္းေလးေတြက သူ႔အတိုင္းပင္ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္။
"ဓာတ္ပံုရိုက္ရမွာေပါ့~"
က်မ JongIn ကို လွည့္ေျပာျပီး ဖိနပ္နဲ႔အတူထားခဲ႔တဲ႔ ဖုန္းကိုေျပးယူလိုက္ျပီး JongIn ေဘးနားမွာျပန္လွဲလိုက္သည္။
"JongIn...ေျခေထာက္ေတြကို ဓာတ္ပံုရိုက္ႀကရေအာင္...heehe RS Goals~"
က်မ အေရာင္ေသခ်ာခ်ိန္ျပီး ဓာတ္ပံုရိုက္ယူလိုက္တယ္။
*အဆံုးထိ တူတူေလွ်ာက္ႀကရေအာင္*
က်မ ဓာတ္ပံုေပၚမွာ ေရးလိုက္တဲ႔စာကိုေတြ႔ေတာ့ JongIn က ျပံဳးျပီး စကားတစ္ခြန္းဆိုသည္။
"ေညာင္းလာရင္ ကုန္းပိုးသြားမွာလား" တဲ႔ေလ။
"ဟင့္အင္း...ဒရြတ္တိုက္ဆြဲသြားမွာ"
က်မ သူ႔ဘက္လွည့္ျပီး ႏွာေခါင္းရံႈ႕ကာေျဖလိုက္သည္။
"ဒါဆို မေညာင္းေအာင္ အားေဆးမွန္မွန္ေသာက္မွ ျဖစ္ေတာ့မယ္"
JongIn မ်က္ႏွာက တျဖည္းျဖည္းတိုးကပ္လာျပီး က်မ ႏႈတ္ခမ္းလႊာေတြေပၚ ခ်ိဳျမိန္တဲ႔ အႀကင္နာတစ္ပြင့္ ေႀကြက်လာတယ္။
ေအးစက္ေနတဲ႔ က်မတို႔ ေျခေထာက္ေတြဟာ ေႏြးေထြးေစဖို႔ အတူတူပူးကပ္သြားႀကတယ္။
JongIn ရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈ အလံုးစံုဟာ က်မအတြက္ ေႏြးေထြးမႈကိုေပးျပီး ခ်စ္ျခင္းကို ျမတ္ႏိုးစြာ တည္ေဆာက္ေပးတယ္...။
------------
"စားလို႔ေကာင္းမဲ႔ပံုပဲ ရွလြတ္~"
အေရွ႕မွာ ခင္းက်င္းထားတဲ႔ အစားအေသာက္ေတြကို ႀကည့္ျပီး JongIn တစ္ေယာက္ဟာ ေပ်ာ္ျမဴးလို႔ေနသည္။
သူတစ္ေယာက္တည္း စကားေျပာလိုက္ စားလိုက္လုပ္ေနေပမဲ႔ က်မ ကေတာ့ အိပ္ခ်င္ေနတာမို႔ စကားသိပ္မေျပာျဖစ္။ စားလို႔ျပီးခါနီးက် က်မ ေျခေထာက္ကို တစ္စံုတစ္ခုလာထိတာ ခံစားလိုက္မိတယ္။
ေႀကာင္ေတြ ဘာေတြမ်ားလား?...။
ေနာက္တစ္ေခါက္ လာထိတဲ႔အခါ ဘာလဲဆိုတာ က်မ ေသခ်ာသိလိုက္တယ္။ အျငိမ္မေနႏိုင္တဲ႔ JongIn ေျခေထာက္။
သူ႔ကို ဂရုမစိုက္လို႕ Attention ရွာတာ။
"JongIn...ကေလးလဲ မဟုတ္ပဲ ဘာလုပ္ေနတာလဲ...သူမ်ားေတြ ျမင္ရင္ရွက္စရာႀကီး"
JongIn က ဘာမွျပန္မေျပာပဲ ပါးစပ္နားရြက္တတ္ခ်ိတ္ေတာ့မတတ္ ရယ္ရင္း ေျခေထာက္နဲ႔ ဆက္ေဆာ့ေနတယ္။
က်မ မ်က္လံုးျပဴးျပရင္း ဟန္႔လိုက္ေပမဲ႔ သူက အစသန္သူရယ္။
ေတြ႔မယ္။
က်မ ဖိနပ္ခြ်တ္ျပီး သူ႔ေျခေထာက္ကို ျပန္တိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။ သူကေတာ့ ပိုျပီးေတာ့ေတာင္ သေဘာက်သြားသလိုပင္။
မႏိုင္တဲ႔အဆံုး...က်မ သူ႔ေျခေထာက္ကို ေျခမနဲ႔ေျခညိဳးအသံုးျပဳျပီး ဆိတ္ဆြဲလိုက္ေတာ့...
"အားးးး!"
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ ခန္းမထဲ သူ႔ေအာ္သံကဟိန္းခနဲ ထြက္လာျပီး ညစာစားေနတဲ႔ သူ႕အခ်ိဳ႕ဆီက အႀကည့္ေတြစုပံုေရာက္လာသည္။
က်မ သူ႔ကိုလွ်ာထုတ္ေျပာင္ျပျပီး ထိုေနရာက ထထြက္ေျပးလာခဲ႔တယ္။ သူ ေနာက္ကေန မေက်မခ်မ္း လွမ္းေအာ္တဲ႔အသံအခ်ိဳ႕ေႀကာင့္ ျပံဳးရင္းေပါ့။
-----------------
"TV လိုင္းေတြကလဲ ဘာေတြလာမွန္းလဲ မသိဘူး...ဘာ,ဘာသာစကားေတြလားပဲ"
အိပ္ယာေပၚမွာ ေခါင္းအံုးကိုမွီထိုင္ကာ Channel ေတြ တစ္လိုင္းျပီးတစ္လိုင္း ေျပာင္းႀကည့္ရင္းက အလိုမက် စူပုပ္ကာေျပာတဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေခ်ာဟာ ကေလးထက္ပိုျပီး ဂ်စ္က်တတ္သည္။
"Korea လိုင္းေတာ့ရွိမလား Kim JongIn ssi ရဲ႕"
က်မ ေျပာရင္း က်မဘက္ျခမ္းက ကိုယ္ပိုင္ကုတင္ေပၚ တတ္ထိုင္လိုက္သည္။
(They're in a room with two beds xD )
"ပ်င္းတယ္...ပ်င္းတယ္...အာ...အရမ္းပ်င္းတယ္...ပ်င္းလို႔ေသေတာ့မယ္"
ကုတင္ေပၚလူးလွိမ့္ကာ တစ္ေယာက္တည္း ကမ႓ာပ်က္ေနေသာ JongIn သည္ ေဆးမမွီေတာ့ေပ။
"ပ်င္းတဲ႔ဒဏ္ကို အလူးအလဲခံစားေနရတယ္....တစ္ခုခုေဆာ့မယ္ေလ"
"မိုးခ်ဳပ္ေနျပီဟာကို...ဘာကစားမလို႔လဲ"
"ေက်ာက္တံုး၊ ကပ္ေႀကး၊ စကၠဴေဆာ့မယ္ေလ! ရံႈးတဲ႔သူကို ပိုပို ေပးေႀကး"
"awww awww နစ္နာေနဦးမယ္"
က်မ မဲ႔ကာရြဲ႕ကာျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။
"အာ့ဆို ေဆာ့ပင္နဲ႔ ေလွ်ာက္ဆြဲေႀကးေဆာ့မလား?"
"စိန္လိုက္! ေဆာ့ပင္ထုတ္!"
"Asa! အပီဆြဲပစ္မယ္"
လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းကာ ေျပာရင္း သူ႔အိတ္ထဲက ေဆာ့ပင္ထုတ္ျပီး က်မ ကုတင္ေပၚ ေနရာေရြ႕လာသည္။
"စံုစြမ္စိ!"
သူက ကပ္ေႀကး။ က်မ က ေက်ာက္တံုး။
"Ah yeah!"
"အာ jamkkaman!.....Jamkkamannnnnnnn! ဒီတစ္ေခါက္က အစမ္းေလ...မရဘူး...." (First box ထဲက Luhan တို႔နဲ႕ဂိမ္းေဆာ့တဲ႔အခန္းက အသံကိုႀကားေယာင္ပါေလ :3)
"hol~ အဲ႔ညစ္တတ္တဲ႔အက်င့္ကလဲ ဒုကၡပဲ"
ေျပာသာေျပာသည္။ ထိုညစ္တတ္တဲ႔အက်င့္ကေလးဟာ အေတာ္ေတာ့ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းသည္ဟု က်မထင္သည္။
"အစမ္းပါဆို...ဒီတစ္ေခါက္မွ တကယ္အစစ္"
"ထားပါေတာ့...စံုစြမ္စိ!"
ကံတရားသည္ အမွန္တရား၏ ဘက္ေတာ္သားပင္။ သူက ေက်ာက္တံုးလုပ္၍ က်မက စကၠဴလုပ္သည္။
"Jamkka..."
"ဘာမွ ခဏမေလးနဲ႔...ညစ္ဖို႔မႀကံနဲ႔႔ေတာ့ အဆြဲခံလိုက္ေတာ့"
">3<"
"အဟီးဟီး...ကိုရီးယားေပါင္ခ်ိန္ကြ!"
စူပုပ္ပုပ္မ်က္ႏွာရဲ႕ နဖူးေပၚမွာ လျခမ္းေကြးေလးဆြဲျပီး က်မ သေဘာတက် ေအာ္ဟစ္ရယ္ေမာလိုက္သည္။
"ေတြ႔မယ္! အလွည့္က် မႏြဲ႔ႀကစတမ္းေပါ့ကြာ ဟြန္း"
ႀကိမ္းသာႀကိမ္းေမာင္းတာ ကစားတာ တစ္နာရီနီးပါးသာႀကာသြားတယ္။
က်မ မ်က္ႏွာေပၚမွာ သူဆြဲထားတဲ႕ ခ်ီးပံု (သူကေတာ့ ခ်ီးပံုလို႔ ေျပာတာပါပဲ) ငါးခုသာ ကြက္က်ားကြက္က်ားရွိေနျပီး သူ႔မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ က်မလက္ရာမ်ား ေနရာလြတ္မရွိေအာင္ ျပည့္ေနျပီျဖစ္သည္။
"အေဟး ႏိုင္ျပန္ျပီ"
"ဟင္း သနားလို႕ အေလ်ာ့ေပးထားတာေနာ္!"
"blah blah~ ဘယ္နားကိုဆြဲရင္ ေကာင္းမလဲ? ေနရာေတာင္ျပည့္ေနျပီ"
"ႏွလံုးသားတည့္တည့္မွာ ျပန္ဖ်က္မရေအာင္ ဆြဲပစ္လိုက္"
သူ႔အက်ႌလည္ပင္းကို အတင္းဆြဲျဖဲျပရင္း ေျပာင္ေခ်ာ္ေခ်ာ္ေျပာတဲ႔ပံုက တစ္ခ်က္တည္း ကိုက္စားလိုက္ခ်င္စရာ။
မ်က္ႏွာေသနဲ႔ထိုင္ႀကည့္ေပးလိုက္ေတာ့ သေဘာတက်ရယ္တယ္။ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္သူမွာ လက္ခုပ္တီးျပီး ရယ္ရတာအားမရလို႔ ေျခခုပ္ပါတီးရယ္ေလရဲ႕။
"ျငိမ္ျငိမ္ေန...ဒါဆြဲျပီးရင္ အိပ္ေတာ့မွာ"
"Arasaw Arasaw..."
ရယ္ေနတာကို အရွိန္သတ္ျပီး ခါးမတ္ကာျပန္ထိုင္သည္။
က်မ အေရွ႕က သူ႔ေျခဖမိုးေပၚမွာ စာအခ်ိဳ႕ခ်ေရးလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ အသည္းပံုေလးတစ္ခု။
"မထိခိုက္ပါနဲ႔..."
JongIn က စာကိုအသံထြက္ဖတ္ျပီး ခံစားသြားရသလို မ်က္ႏွာေလးလုပ္ျပတယ္။
"ေနာက္တစ္ေခါက္ ထပ္မထိခိုက္ေတာ့ဘူး...ကတိေပးတယ္"
က်မကို ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းရင္း ဆံပင္ေတြကိုပြတ္သပ္ေပးကာ ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။
ေနာက္တစ္ေခါက္...။
အကယ္၍ ေနာက္တစ္ေခါက္ JongIn ရဲ႕ ေျခေထာက္ထပ္ျပီး ထိခိုက္ရင္ ဒီတစ္ေခါက္ခံစားရတဲ႔ နာက်င္စိုးရိမ္မႈထက္ မေလ်ာ့တဲ႔ ပိုျပီးအဆမ်ားတဲ႔ နာက်င္မႈမ်ိဳး က်မ ထပ္ျပီးခံစားရလိမ့္မယ္။
JongIn က, ကေနရရင္ ေပ်ာ္တယ္။
ျပည့္စံုလွပတဲ႔ ကကြက္ေတြကို JongIn အလိုအတိုင္း ဖန္တီးေပးတဲ႔ ေျခေထာက္ေတြကို က်မ ေက်းဇူးတင္တယ္။
သူမ်ားထက္သာျပီး အခ်ိဳးက်ႀကည့္ေကာင္းေနတဲ႔ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအျဖစ္ JongIn ရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈျဖစ္ေနတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္...။
ျပီးေတာ့...။
ခ်စ္တယ္...။
======TBC======