"Kian? Kian! Nasaan ka na?" sa kalagitnaan ng trip naming magkakaibigan sa may bargain, I felt something bad nang narinig ko ang "Ahh!" ni Kian. Humiwalay kasi siya sa amin kaya hindi ko alam kung nasan siya ngayon. Sinundan ko nalang ang pinagmulan ng boses niya and I found myself sa isang tindahan ng mga accessories. And I saw him there, napansin ko na parang may masakit sa kanya.
"Umm, ate. Kasama mo ba siya?" tanong sa akin ng tinderang muslim na nakabantay sa tindahan na ito.
"Opo. Anong nangyari sa kanya?"
"Hindi ko alam. Bumili siya sa akin at pagkatapos na niyang magbayad, nagkaganyan na siya." sagot ng tindera. Nilapitan ko si Kian. Inobserbahan ko siya ng maigi. Iba ang way ng paghinga niya. Yung parang tumakbo siya ng 1 million miles and hingal ng hingal dahil nasobrahan sa pagod. Wait lang, dalawang oras nang lumipas yung competition! Don't tell me ngayon lang lumabas ang pagod niya. Anong klaseng respiratory system ang meron ng lalakeng 'to?
"Kian, dalin kita sa ospital!" nag-aalala na ako dahil yung paghinga niya ay parang nawawalan na siya ng oxygen. Ah, ewan! Hindi ko kayang iexplain ang nangyayari sa kanya dahil una sa lahat, hindi ako doktor!
"No, Elnor ha-huwag! No ha-hospitals!" huh? No hospitals? Imposibleng wala! Nadaming hospitals sa kaya sa bayan. May tumutulong na nga, ayaw pa niya.
"Sige na!" pagpipilit ko sa kanya.
"I said, No—" I just suddenly hugged him because of my worry.
"Please! I don't want you to die. You can't die that early! You want to be a criminologist, right? What about the upcoming meet? What about me?" teka, sa sobrang worry ko ay nasabi ko rin yun. Jusme Elnor! Minutes passed...
"I am fine, Elnor. You don't need to worry." what? Napatulala ako sa kanya dahil biglang naging okay na yung paghinga niya. He just became like that! Like nothing happened.
"Sure ka, Kian?"
"Yes. I am okay now. Thanks to you." I don't get it. He is really okay but... but...
"Wh-what just happened awhile ago? What was that?"
"Nah, don't mind that." and dun lang dumating sina Angie at Allen na maraming bitbit ng mga bilihin. They are telling me to come home dahil 5:00pm na.
"Kian, tell me you are ok." my worried eyes looked straight to his confused eyes.
"Elnor, don't mind..."
"Are... you... sure?" hayyyt! Ang kulit ko talaga.
"I am okay. Don't worry. Now, go." aba, nag-utos pa siya ah. Wala na akong choice kundi umuwi na dahil kailangan. Good to hear he is okay. Grabe, natakot ako dun ah.
<Caspor Residence, 8:23pm>
Pinapakinggan ko yung "Shirushi" na japanese music na eventually naging favorite song ko na rin. Medyo malapit ko nang matapos yung lyrics na gawa-gawa ko lang. I am making myself entertained. Listening to music helps me to calm my mind. Gusto ko nang mag-pahinga dahil napagod ako ng sobra sa championships kanina. I looked at my gold medal I received a while back. Oo nga pala, nanalo kami ni Kian kanina. I better tell that to my mom. I opened my messenger account and I send a message.
"Ma, we won the championships a while ago."
Minutes passed, nag-reply siya. "Wow, anak! Congratulation for the both of you. Mommy and Daddy are sooo proud of you."
I took a picture wearing my gold medal and I sent it to my mom. I continued writing and writing. All of a sudden...
*Allen Gonzalez
active now
"Oy, Bess. Urgent! Di ba meron kang white na kahit anong fabric?" huh? bakit kailangan naman ni Allen ng puting tela?
"Oo, yung kurtina dito sa bahay. Bakit?"
"Dalin mo bukas! Mapapagalitan ako ni Club president pag wala akong dinala. Naubusan kasi yung mga extra tela ko dito. Ibabalik din yan" ah kaya pala.... ok. Total ibabalik din eh. Ako lang naman ang tao sa bahay.
"Sige bess."
"OMG, thengkyu! Mwah. Labyu bess." nah, okay. Teka, para saan ba yung white fabric? Gusto lang sana itong tanungin kay Allen pero nag-offline na siya that fast.
"Anak, matulog ka na para maganda ang gising mo bukas. Last day na ng intrams ninyo, diba? Enjoy your day at kailangan ko nang mag-off dahil andito na yung boss ko. Goodnight, sweetie. I love you." pati tin si Mama nag-leave na siya ng message at nag-off na siya. Nireplyan ko siya ng "I Love you, mama. Ingat po kayo diyan." then I turned off my iPad and lied down on my bed.
Pinatay ko na ang ilaw at pinikit ko na ang aking mga mata. Click. Zzzzz.zzzzz....
<On the next day, Meitan Montessori School>
I really tried my best at nagbigay ng extra effort sa pagdala ng aming kurtina sa school. Pagbaba ko palang ng jeep ay inaabangan na pala ako ni Allen sa may entrance ng gate.
"Allen, eto na." iniabot ko sa kanya ang kurtina.
"Salamat bes. Bait mo talaga. Nga pala, punta ka sa classroom ng Grade 4 - Jade. May naghahanap sayo dun?" tapos, he began walking away from me.
"W-wait, who is looking for me?"
"Punta ka na doon!" Argh, ano nanaman ang trip ni Allen? Walang magawa kundi pumunta sa may classroom ng Grade 4. As I enter, pinalibutan ako ng mga Grade 6 girls at sinabi nila na aayusan daw nila ako. Wow, ah. Make-up booth ito? Libre pa daw. Inapplyan nila ako ng foundation sa mukha, konting blush, nilagyan ng eyeshed, at maskarra sa eyelashes ko. I prefer to a pink lipstick dahil di ko bagay na mag-apply ng dark color na ganun. Brinaid nila ang hair ko and ginawa nila itong bun hairstyle. Nilgayan din nila ako ng white tiara sa ulo.
"Thank you sa free make-up niyo po. I love it." pagpapasalamat ko sa kanila but they pulled me to a dressing room.
"Wait lang, ading. Di pa tapos." ay ganern? Sobra naman akong excited. Huhuhuhu. Nga pala, bakit nasa dressing room ako?
"Suotin mo ito, ading. Bagay ito sa'yo." sabi ng isang Grade 6 pupil na nag-offer sa akin ng isang white long back na dress. Bakit ko naman itong susuotin?!
"Am I going to wear this?"
"Yes, ading." and she smiled at me. No choice din ako but to wear the dress. Pinasuot din nila ako ng white na heels pero di naman gaanong kataas. 2 hours na ako nag-stay sa loob ng classroom na iyon. All in all, mukha na akong ikakasal. Kulang nalang...
"Oy, sandali yung belo pa niya." sigaw ng isang coordinator nila. Laking gulat ko nalang nang nakita ko ang belo.
"Waaaaaaah! Kurtina namin yan! Noo!" bigla nalang ako nag-emote sa loob dahil they are using my precious kurtina as my belo! Allen, humanda ka talaga sa akin! Minutes passed nang kumalma na ako at ikinabit na nila ang kurtina sa hair ko using hair pins and clips.
Ilang minuto nanaman ang lumipas at tumunog na ang wedding march sa gym. It is a sign na kailangan ko nang lumabas ng room at mag-lakad sa aisle. Ngayon ko lang narealized na hindi pala Make-up booth ang pinasukan ko but a MARRIAGE BOOTH. Wahh! Ni yung ipapakasalan ko ay hindi ko pa alam eh!
TANTANTANAN.... TANTANTANAN....konti nalang at tatantanan ko na si Allen and the people behind this. Sinet-upan nila ako! Huhuhu. While walking, puro Grade 5 at mga kaklase ko ang nasa left side including Angie, Elmira and Allen. Nasa Right side naman ang mga Grade 6 pupils. So ang pakakasalan ko is a Grade 6 student? Ang yung inis na yun ay tranformed into joy. Para bang may ineexpect ka. I continued walking. Nakita ko siya... wearing his mala-Detective Conan na suit, waiting for me...
Next Elnor's hint: Wedding cake
Stay tuned!