(Zawgyi)
"ဒီတေခါက္ Marketing ဌာနကေန ကုန္ပစၥည္းအသစ္အတြက္ အၾကံျပဳခ်က္ တင္သြင္းရမယ္ အဲဒီ့ပစၥည္းကေစ်းအသင့္အတင့္နဲ႔ ေစ်းကြက္မွာက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေရာင္းခ်ႏိုင္ရမယ္"
Meeting မွာ မန္ေနဂ်ာရွင္းျပေနတာကို ၀န္ထမ္းအားလံုးတိတ္ဆိတ္စြာ နားေထာင္ေနၾကသည္....။
"လူတိုင္းကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ကို အဆိုျပဳလို႔ရပါတယ္ ၿပီးမွ CEO က သင့္ေတာ္မယ့္ကုန္ပစၥည္းကို ေစ်းကြက္မွာျဖန္႔မွာျဖစ္ပါတယ္ အေရြးခ်ယ္ခံရတဲ့ ကုန္ပစၥည္းအဆိုျပဳႏိုင္သူကို ေရာင္းရသမၽွရဲ႕ 10%ကို ေပးမွာပါ"
10% ဆိုေသာစကားေၾကာင့္ ၀န္ထမ္းအားလံုး ကၽြတ္စီကၽြတ္စီျဖစ္သြားၾကသည္...။ ဟုတ္တယ္ေလ ေရာင္းအားေကာင္းရင္ေကာင္းသလို သူတို႔လဲအက်ိဳးအျမတ္ခံစားရမွာကို....။
Changmin ကေတာ့ လက္၂ဖက္ပိုက္ကာ ထိုင္ခံုကိုခပ္ေလၽွာေလၽွာမွီထိုင္ေနရင္း အစည္းအေဝးကို စိတ္မပါပဲ နားေထာင္ေနသည္...။ Yunho မွာလဲ စာရြက္ေပါင္းစံုနဲ႔ Changmin ေဘးမွာ အလုပ္ရႈပ္ေနေလရဲ႕...။
အခုဆို Yunho က Changmin ရဲ႕လက္ေထာက္လို ျဖစ္ေနတာ...။ အလုပ္လုပ္ရင္လဲ Changmin ရဲ႕ရံုးခန္းထဲမွာပဲ ၀င္လုပ္ရတာ... Changmin ဘယ္သြားသြားေနာက္ကေန တေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း အရင္ကထက္လဲ ပိုရင္းႏွီးလာတယ္ေလ...။
"အခ်ိန္တပါတ္ေပးပါ့မယ္ ေနာက္တပါတ္အစည္းအေဝးမွာ အဆိုျပဳခ်က္ေတြကို တင္ျပၾကပါ ဒီေန႔အစည္းအေဝးကေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ"
အစည္းအေဝးၿပီးၿပီဆိုေတာ့ အားလံုးစာရြက္စာတန္းေတြ ကိုယ္စီသိမ္းကာ ထဖို႔ျပင္ေနစဥ္ မန္ေနဂ်ာက ျပန္လွည့္လာၿပီး...
"Jung Yunho လဲ အဆိုျပဳခ်က္ကို CEO ဆီမွာ တင္လို႔ရပါတယ္"
"Nae??? ကၽြန္ေတာ္ေရာလား???"
Yunho အံ့ဩသြားတာေတာ့အမွန္ပင္...။ သူလိုအလုပ္သင္၀န္ထမ္းကေရာ အခုလိုတျခား ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔အတူ အဆိုတင္သြင္းခြင့္ရမယ္လို႔ ထင္မွမထားတာ....။
"ဟုတ္တယ္ CEO ကိုယ္တိုင္ေျပာတာ... ႀကိဳးစားၾကည့္ေပါ့ Changmin ကေတာ့ စိတ္မ၀င္စားဘူးထင္တယ္"
မန္ေနဂ်ာက ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ Changmin ဘက္ကိုပါလွမ္းေျပာလိုက္ေတာ့ Changmin ကလဲ ေခါင္းညိတ္ျပေလသည္....။
"ဟုတ္တာေပါ့ ကၽြန္ေတာ္မျဖစ္မေန လုပ္ရမယ့္အလုပ္မ်ိဳးမွမဟုတ္တာ Yunho မင္းကေတာ့ လုပ္ၾကည့္ေပါ့ 10% ဆိုေတာ့ မဆိုးဘူး"
"ငါလဲ ငါ့အဆိုျပဳခ်က္ အေရြးခံရတာ မခံရတာ အသာထား တခါေလာက္ေတာ့ ႀကိဳးစားၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္"
"Fighting Jung Yunho!!!! ငါတို႔မင္းဆီက အဆိုျပဳခ်က္ကို ေစာင့္ေနမယ္"
မန္ေနဂ်ာကပါ အားေပးစကားေျပာသြားေတာ့ Yunho အားတက္သြားတာေတာ့ အမွန္ပင္...။ Changmin ကလဲ ပခံုးကိုလာပုတ္ၿပီး ေခါင္းညိတ္ျပသည္...။
ထိုေန႔တေန႔လံုး အဆိုျပဳခ်က္ကိစၥကို Yunho အသဲအသန္စဥ္းစားေနသလို Changmin ကလဲ သူေဆာ့ေနက်ဂိမ္းကို အေသအလဲေဆာ့ေနသည္...။ ရံုးခန္းတြင္းမွာမို႔ အျပင္ကလူေတြက အသံမၾကားပဲ ကြန္ျပဴတာကို အာရံုစူးစိုက္ေနတဲ့ Changmin ကိုသာ ျမင္ေနရတာ....။
"Yaa Changmin ငါဘယ္လိုအဆိုျပဳခ်က္ တင္သြင္းရင္ေကာင္းမလဲဟင္...??"
"ေစ်းကြက္မွာေရာင္းအားေကာင္းတဲ့ပစၥည္းတခုခုေပါ့ ငါတို႔ကုမၼဏီကကုန္ပစၥည္းက နာမည္ရၿပီးသားဆိုေတာ့ သူမ်ားထက္ေတာ့ ေရာင္းအားေကာင္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္"
"အဲလိုပံုေသတြက္လို႔မရဘူးေလ ၿပိဳင္ဘက္ဆိုတာအခ်ိန္မေရြး ေပၚလာႏိူင္တာပဲကို"
"ဂရုကိုမစိုက္တာ ငါတို႔ရဲ႕ဒီေလာက္ႀကီးမားတဲ့ ကုမၼဏီကို ဘယ္သူကလာတိုက္ခိုက္ရဲမွာလဲ"
Yunho လဲ အျမဲကိုယ့္ကိုကိုယ္ အထင္ႀကီးေနတဲ့ Changmin ကို ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ အသာေလးထသြားကာ Changmin ဘာေတြလုပ္ေနလဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ....
"ဟမ္.. ငါကမင္းကို အလုပ္လုပ္ေနတယ္မွတ္တာ ဂိမ္းေဆာ့ေနတာလား..???"
"ဘာျဖစ္လဲ ငါ့ဘာသာေဆာ့တာ အသာေနစမ္းပါကြာ လာမေႏွာက္ယွက္နဲ႔"
"အလုပ္ခ်ိန္မွာမေဆာ့နဲ႔ေလကြာ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ေဆာ့ပါလား"
"Yaa Jung Yunho ငါက မင္းရဲ႕ဌာနမွဴးေနာ္ မရိုမေသမေလးမစား မလုပ္နဲ႔"
Yunho သက္ျပင္းသာခ်လိုက္ၿပီး ဘာမွဆက္ေျပာမေနေတာ့ပဲ သူလုပ္စရာရွိတာသာ လုပ္ေနလိုက္သည္....။ Changmin ကခုခ်ိန္ထိကို မရင့္က်က္ေသးပါလား...။
"Yunho ဒီေန႔လစာရၿပီ ငါတို႔ကိုမုန္႔၀ယ္ေကၽြးမွာလား"
Sangwoo က Yunho ပခံုးကိုလွမ္းဖက္ကာ ေမးေတာ့ Yunho လဲ ရီေမာရင္း.....
"၀ယ္ေကၽြးရမွာေပါ့ ကိုယ့္စီနီယာေတြပဲကို"
"Sangwoo မင္းဟာေလ Yunho ကို သြားအႏိုင္က်င့္ျပန္ၿပီ"
တျခားစီနီယာေတြက ဝိုင္းေျပာေတာ့ Sangwoo က လၽွာထုတ္ေျပာင္ျပရင္း....
"အႏိုင္က်င့္တာမဟုတ္ပါဘူး ကၽြန္ေတာ့္ညီေလးက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလို႔ ေနာက္ေနတာပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဌာနရဲ႕ အငယ္ဆံုးေလးမို႔လို႔"
"အဲဒါဆို ငါတို႔ဌာနမွဴးကေရာ..?? သူနဲ႔ Yunho က အသက္အတူတူပဲကို"
စီနီယာ Noona တေယာက္က၀င္ေထာက္ေတာ့ Sangwoo ဘာေျပာရမွန္းမသိ ျဖစ္သြားသည္...။
"Changmin ကကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၂လေလာက္ငယ္တယ္ အမွန္ဆို သူကဒီဌာနမွာအငယ္ဆံုး"
"ဒါေပမယ့္ သူက........"
Yunho ကပါ ၀င္ေျပာေတာ့ Sangwoo ျပန္ေျပာရခက္ေနသည္...။ ဘာပဲေျပာေျပာ Yunho က Changmin ရဲ႕ေယာက္ဖေလ... Yunho ေရွ႕မွာ Changmin မေကာင္းေၾကာင္း ေျပာလို႔မေကာင္းဘူးမလား....။
"ဆက္ေျပာေလ ဘာျဖစ္လဲ??"
တျခားသူေတြကလဲ Sangwoo ကိုဆို ဝိုင္းၾကပ္ခ်င္ၾကသည္...။ Sangwoo တေယာက္ ဖင္ကုပ္ေခါင္းကုပ္နဲ႔ ဘာေျဖရမွန္းမသိေတာ့ အားလံုးကတဟားဟားနဲ႔ ဝိုင္းရီၾကသည္...။
Changmin က သူ႔အေဖနဲ႔အတူ အစည္းအေဝးသြားတက္လို႔သာ ေတာ္ေတာ့သည္...။ ႏို႔မို႔ဆို သူတို႔အခုလိုဆူညံေနပံုနဲ႔ Changmin ေအာ္ေငါက္တာကို ခံလိုက္ရမယ့္ျဖစ္ျခင္း....။
Yunho လဲ သူတို႔နဲ႔ေရာေယာင္ကာ ရီေမာေနေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ အေလးအနက္ စဥ္းစားေနမိတာတခုရွိေနသည္....။ သူ႔လစာရတဲ့ပိုက္ဆံေတြက အပိုသံုးစရာမွမရွိတာ...။ အိမ္ပိုင္မို႔လို႔ အိမ္လစာေပးစရာမလို၍ စားစရိတ္ေလာက္သာကုန္မွာ... အေႂကြးေတြကလဲ Changmin ကို Joongie ေလး လက္ထပ္လိုက္ကတည္းက အကုန္ေက်သြားၿပီေလ...။
ဟုတ္တယ္ Joongie ေလး... ပိုတဲ့ပိုက္ဆံေတြကို သူ႔အတြက္စုေပးထားရမယ္...။ မိသားစုအေႂကြးျပႆနာကို သူ႔ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး ဆပ္လိုက္တဲ့ Joongie.... အခုဆို ကိုယ္၀န္ကလြယ္ထားရေသးတာ... ေယာက်ၤားေလးတေယာက္ ျဖစ္ရက္နဲ႔ ခက္ခက္ခဲခဲစြန္႔စြန္႔စားစား ကိုယ္၀န္ေဆာင္ရတာ...။
သူ႔ေနရာမွာ Yunho ဆိုရင္ေတာင္ ျငင္းမိမွာပဲေလ...။ လက္ထပ္ထားတာေတာ္ေရာေပါ့ ကိုယ္၀န္ပါေဆာင္ရတာေတာ့ မဟုတ္ေသးပါဘူး...။ ဒါေပမယ့္လဲတဖက္မွာ Joongie ကိုယ္တိုင္ေမြးလာမယ့္ တူေလးတူမေလးေတြကိုလဲ ျမင္ခ်င္ခ်စ္ခ်င္မိတယ္....။
Changmin ေရာ Joongie ေရာ ၂ေယာက္လံုး ရုပ္ေခ်ာၾကသူေတြမို႔လို႔ သူတိုေမြးလာမယ့္ ကေလးေလးက သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနမွာပဲေလ...။ ဟုတ္တယ္ Yunho ရွာသမၽွပိုက္ဆံေတြက Joongie ေလးနဲ႔ ကေလးေလးအတြက္ပဲေပါ့...။
"Yunho...Yunho...!!!!"
ပခံုးကိုလာလႈပ္ကိုင္ကာေခၚလိုက္မွ Yunho တေယာက္ စိတ္ကူးယဥ္ကမ႓ာထဲကေန လြတ္ေျမာက္လာေတာ့သည္....။
"Nae.... Junmin Hyung???"
"သတိေတာ့ျပန္ရေသးတယ္ေပါ့ ငါကမင္းကိုငုတ္တုတ္ေမ့ေနတယ္ထင္တာ မ်က္ႏွာကလဲ ျပံဳးရႊင္ေနတာပဲ ဘာေတြစိတ္ကူးယဥ္ေနတာလဲ ေကာင္မေလးအေၾကာင္းလား...???"
"ဟာာ Hyung ကလဲ ကၽြန္ေတာ့္မွာေကာင္မေလး မရွိပါဘူး ကၽြန္ေတာ့္ညီေလးေမြးလာမယ့္ တူေလးတူမေလးေတြအေၾကာင္း စဥ္းစားေနတာ"
ထိုအခါမွ Junmin Hyung က ေခါင္းတညိတ္ညိတ္နဲ႔
"မင္းလဲ ညီေလးကိုေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာပဲ တေန႔တေန႔သူ႔အေၾကာင္းမပါရင္ကိုမျပီးတာ"
"ဟုတ္တယ္ Hyung... ညီေလးကကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ပဲေလ Omma နဲ႔ Appa မွမရွိေတာ့တာ သူ႔ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔တာ၀န္ ကၽြန္ေတာ့္မွာရွိတယ္ေလ.."
"ဒါေပမယ့္သူက အိမ္ေထာင္က်သြားၿပီေလ သူ႔ေယာက်ၤား Changmin က သူ႔ကိုေစာင့္ေရွာက္ရမွာေပါ့"
Junmin Hyung စကားေၾကာင့္ Yunho မ်က္ႏွာေလးညႇိဳးသြားသည္...။ ဟုတ္သားပဲ... သူက Joongie ကို ဆိုင္သာဆိုင္ မပိုင္ေတာ့ဘူးေလ...။
"အင္းေပါ့ Changmin ပံုစံကလဲ အားကိုးစရာ ယံုၾကည္စိတ္ခ်စရာမွမေကာင္းတာ မင္းစိုးရိမ္မယ္ဆိုလဲ စိုးရိမ္စရာပဲေလ."
Junmin Hyung က Yunho ငိုင္သြားတာကို သတိထားမိ၍ ေတြးေတြးဆဆနဲ႔ စကားကိုျပန္ျပင္ေျပာလိုက္ရာ ဘယ္အခ်ိန္တည္းက ေခ်ာင္းနားေထာင္ေနမွန္းမသိတဲ့ Sangwoo က....
"ဟာာာ Hyung က ကၽြန္ေတာ္တို႔ဌာနမွဴးရဲ႕ မေကာင္းေၾကာင္းေျပာေနတာပဲ... ဒီကိစၥမလြယ္ဘူးေနာ္ သူျပန္သိသြားရင္ ျပႆနာပဲ"
"ငါကဟုတ္တာေျပာတာေလ သူျပန္သိမွာ ေၾကာက္ေနစရာမွမလိုတာ"
Junmin Hyung ကလဲ မွန္ကန္တဲ့သူဆိုေတာ့ ဘာမွေၾကာက္မေန... Yunho ေရွ႕မွာမို႔လို႔လဲ စကားထိန္းၿပီးမေျပာ...။
"ကဲပါေလ ဒါေတြကထားပါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေန႔လည္စာ သြားမစားၾကေတာ့ဘူးလား..??"
Yunho ကပင္ အလိုက္တသိနဲ႔ စကားဝိုင္းကိုျဖတ္ကာ အာရံုလႊဲဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ရသည္..။
"အင္း... သြားစားၾကတာေပါ့ အလုပ္ၿပီးမွဆက္လုပ္ၾကမယ္"
ထိုအခါမွ၀န္ထမ္းအားလံုး လုပ္လက္စေတြသိမ္းကာ ထမင္းစားဖို႔ျပင္ၾကေတာ့သည္....။ Yunho စိတ္ထဲမွေတာ့ ညေနရံုးဆင္းရင္ Joongie ႀကိဳက္တတ္တဲ့မုန္႔ေတြ၀ယ္သြားၿပီး Joongie ေလးကိုသြားေတြ႕ဖို႔ စဥ္းစားထားလိုက္သည္ေလ...။
××××××××××××××××
Jaejoong ဗီဒိုထဲကေန သူနဲ႔သင့္ေတာ္မယ့္အ၀တ္တစံုကို ထုတ္ယူလိုက္သည္...။ အခုဆိုသူ႔အ၀တ္ေတြအကုန္ မေတာ္ေတာ့လို႔ Changmin ရဲ႕အက်ႌေတြပင္ ယူ၀တ္ေနရတာ....။
Ommoni က အ၀တ္အစားအသစ္ေတြ ၀ယ္ေပးေသာ္လည္း အျပင္သြားစရာ မရွိတာကလဲတေၾကာင္းေၾကာင့္ Changmin အက်ႌေတြကို ယူ၀တ္ေနမိတာ...။
အစကေတာ့ တမင္သပ္သပ္ Changmin ရဲ႕ကိုယ္သင္းနံ႔ကိုသေဘာက်လို႔ အရဲစြန္႔ကာယူ၀တ္ၾကည့္တာ... ေနာက္ပိုင္း Changmin ကိုယ္တိုင္က ဘာမွမေျပာပဲ ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴခြင့္ျပဳလိုက္ေတာ့ Jaejoong အႀကိဳက္ျဖစ္သြားေရာေလ...။
အခုလဲသူထုတ္ယူလိုက္တာက Changmin ရဲ႕အက်ႌတထည္ပါပဲ...။ အဝါေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလးေပၚမွာ အညိဳေရာင္အကြက္ေသးေသးေတြ ျပန္႔က်ဲေနတဲ့ စပို႔ရွပ္ေလးက တမ်ိဳးေလးခ်စ္စရာေကာင္းေနတယ္...။
Jaejoong ကိုယ္ေပၚမွာပြတယ္ထင္ရေပမယ့္ ခပ္စူစူေလးထြက္ေနတဲ့ဗိုက္ေလးေၾကာင့္ အေနေတာ္ျဖစ္သြားရသည္...။ ကိုယ္လံုးေပၚမွန္ထဲက ကိုယ့္ပံုကိုကိုယ္ၾကည့္ကာ Jaejoong ျပံဳးစိစိျဖစ္သြားသည္...။ ဘယ္ႏွယ့္လူေကာင္ေလးက ခပ္ေသးေသးနဲ႔ ဗိုက္ကစူထြက္ေနတာ...။
လက္ကအမွတ္မထင္ ဗိုက္ေလးကိုကိုင္ကာ ပြတ္သပ္ၾကည့္မိသည္...။ အခုလိုမ်ိဳးကိုယ္၀န္ေဆာင္ဖို႔ တခါမွအိပ္မက္ေတာင္မမက္ဖူးတာ... ငယ္ငယ္ကေတာ့ ညီမေလးလိုခ်င္လို႔ Omma ကိုအတင္းပူဆာရင္း Omma ရဲ႕ကေလးေမြးၿပီးလို႔ ခပ္စူစူျဖစ္ေနတဲ့ဗိုက္ကို အတင္းကပ္ကာနားေထာင္ၿပီး အထဲမွာကေလးရွိတယ္ပဲ ဇြတ္ျငင္းေနခဲ့တာ...။
အခုကိုယ္တိုင္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတာ့ ခံစားခ်က္ကတမ်ိဴးျဖစ္ေနတယ္... ရုပ္ရွင္ေတြထဲကလိုပဲ အျပင္မွာလဲ ခင္ပြန္းလုပ္သူက ဗိုက္ေလးကိုလာေရာက္ပြတ္သပ္ကာ အထဲကကေလးေလးကို စကားေျပာရင္း ခပ္စူစူဗိုက္ေလးကိုအၾကင္နာေပးမယ္ ေမၽွာ္လင့္ထားမိတာ.....
Changmin ကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္... အရင္ကမွ တခါတရံ Jaejoong ကိုဖက္အိပ္တတ္ေသာ္လဲ အခုေတာ့ဗိုက္ကိုဖိမိမွာကို အေၾကာင္းျပၿပီးအနားေတာင္မကပ္... တခါတေလစာဖတ္ခန္းထဲက ဒရင္းဘတ္ေပၚမွာ အိပ္တတ္ေသးတာ....
ဒီလိုမ်ိဴးတသီးတသန္႔ေနတတ္တာလဲ သူ႔အက်င့္ဆိုတာ Jaejoong ကသိေနၿပီျဖစ္ေတာ့ ေထြေထြထူးထူးသိပ္မခံစားရေပမယ့္ တခါတေလေတာ့လဲ Changmin ဆီကၾကင္နာမႈကို လိုခ်င္မိသား.... ကိုယ္၀န္ေဆာင္ထားရေတာ့ စိတ္ကအရင္ကထက္လဲ ေပ်ာ့ညံ့ေနမိတာေလ...
"သားေရ Joongie မၿပီးေသးဘူးလား??"
ေအာက္ထပ္က Ommoni ရဲ႕ေခၚသံၾကားမွ Jaejoong အသိျပန္၀င္သြားရသည္....။ ဒီေန႔ Ommoni နဲ႔ ေဆးရံုသြားဖို႔လုပ္ထားတာေလ..။
"ၿပီးပါၿပီ Ommoni ခုပဲဆင္းလာခဲ့ပါမယ္"
Jaejoong လဲ ေတာ္ေတာ္ေလးရွည္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဆံပင္ေတြကိုခပ္ျမန္ျမန္ေလး ၿဖီးလိုက္ၿပီးမွ ေအာက္ထပ္သို႔ဆင္းလာခဲ့လိုက္သည္....။
"Wow wuri Joongie က အရမ္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနပါလား ကေလးရၿပီးမွပိုေခ်ာလာတာ ၾကည့္ရတာဗိုက္ထဲက ကေလးက မိန္းကေလးျဖစ္မယ္ထင္တယ္"
"အင္း ကၽြန္ေတာ္လဲထင္တာပဲ ဒါေပမယ့္ေမြးလာတာ သားေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ သမီးေလးပဲျဖစ္ျဖစ္ ခ်စ္ရမွာပဲေလ"
"ဟုတ္တာေပါ့ Ommoni အတြက္ကလဲ ေျမးဦးေလးေလ ကဲပါ စကားေျပာေနတာနဲ႔ပဲ ေဆးရံုသြားတာေနာက္က်ေနမယ္"
"Nae သြားၾကစို႔ Ommoni"
Jaejoong သူ႔ေယာကၡမလက္ကို ဆြဲခ်ိတ္ကာ လွမ္းထြက္ဖို႔ျပင္လိုက္သည္....။ ကိုယ္၀န္ရၿပီးမွ Jaejoong လဲ ေယာကၡမကိုအေမလိုပင္ တအားခင္တြယ္တတ္လာတယ္... အရင္ကအနည္းငယ္ ရွိန္ေနေပမယ့္ အခုေတာ့ကိုယ့္အေမလိုပင္ ကပ္ခၽြဲတတ္လာၿပီ...။
ေဆးရံုမွာလဲဆရာ၀န္နဲ႔ ႀကိဳတင္ခ်ိန္းၿပီးသားမို႔ သိပ္ေစာင့္စရာမလိုပဲ အဆင္ေျပေျပေဆးစစ္ၿပီးသြားတယ္...။ ကေလးရဲ႕အေနအထားကလဲ မွန္ေနေတာ့ ဘာမွေထြေထြထူးထူး စိုးရိမ္ေနစရာမလိုေပ....။
"ကၽြန္မေနာက္ေန႔မွလာခဲ့လို႔မရဘူးလား ဒီမွာသားမက္ေလးကို ေဆးလာစစ္ေပးေနရလို႔"
ေကာင္တာမွာေသာက္ရမယ့္ေဆးေတြယူရင္း ေငြရွင္းဖို႔ေစာင့္ေနစဥ္ Ommoni ရဲ႕အလုပ္က အေရးႀကီးတဲ့ဖုန္း ၀င္လာပံုရပါသည္....။
"ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲရွင္ လက္လႊတ္လိုက္ရံုပဲရွိေတာ့တာေပါ့ ကၽြန္မဘယ္လိုမွ လာမရလို႔ပါ"
Jaejoong မေနသာေတာ့.. ကိုယ့္ေၾကာင့္ Ommoni အလုပ္ကိစၥပ်က္မယ္ေလ... Ommoni က အိမ္မွာေနရင္း ေက်ာက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ေနေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္ဆိုၿပီး အတိအက်မရွိေပမယ့္ တခါတေလေတာ့ ခ်က္ခ်င္းအလုပ္ေပၚရင္ ထသြားရတတ္တယ္ေလ....။
"Ommoni သြားစရာရွိတာသြားပါ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ့္ဘာသာျပန္လိုက္ပါ့မယ္"
"ဟယ္ မဟုတ္တာ Joongie ရယ္ Ommoni စိတ္မခ်ပါဘူး"
"ကၽြန္ေတာ္က ကေလးမွမဟုတ္တာကို ၿပီးေတာ့ကၽြန္ေတာ္ ေဆးရံုေရွ႕ကေကာ္ဖီဆိုင္က ကိတ္မုန္႔စားခ်င္ေသးတယ္ စားၿပီးမွေအးေဆးျပန္ခဲ့မယ္ေလ"
"ဒီေန႔က်မွ Driver ကလဲ မပါဘူး"
"ကၽြန္ေတာ္ Taxi စီးတတ္ပါတယ္ Ommoni ရဲ႕ စိတ္ခ်လက္ခ်သာသြားပါ ကၽြန္ေတာ္မုန္႔စားၿပီးတာနဲ႔ အိမ္ျပန္ပါ့မယ္"
Joongie က အထပ္ထပ္ေျပာလာေတာ့ Ommoni လဲစိတ္ေတာ့နည္းနည္းေအးသြားသည္...။ ေျပာရရင္အလုပ္ကလဲ မသြားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ... ခုနက ျငင္းသာျငင္းလိုက္ရတာ စိတ္ကမေကာင္း....။
"ဒါဆိုလဲ Ommoni စိတ္ခ်မယ္ေနာ္ ပိုက္ဆံေရာလံုလံုေလာက္ေလာက္ရွိရဲ႕လား..??"
"ရွိတယ္ Ommoni"
"ကဲပါ လိုရမယ္ရထပ္ယူထားလိုက္"
Ommoni ကသူ႔အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံတထပ္ထုပ္ေပးေတာ့ Jaejoong လဲစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ ယူထားလိုက္ရေတာ့သည္...။
ေကာင္တာမွာပိုက္ဆံရွင္းၿပီး Jaejoong ကိုလဲစိတ္မခ်စြာ အထပ္ထပ္မွာရင္း Ommoni ထြက္သြားမွ Jaejoong လဲ ေဆးရံုနဲ႔မလွမ္းမကမ္းက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးကို ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္...။
ဒီဆိုင္ကကိတ္မုန္႔ကို Jaejoong တို႔ တမိသားစုလံုးႀကိဳက္ၾကတာ... ရုတ္တရတ္ဆိုသလို Hyung ကိုေတာင္သတိရသြားသည္....။
ဖုန္းထုတ္ကာ Hyung ဆီ Message ပို႔မယ္စိတ္ကူးမိေတာ့ အခ်ိန္ကိုက္ဆိုသလို Hyung ဆီကဖုန္း၀င္လာေတာ့ Jaejoong သေဘာက်ကာ ရီလိုက္ၿပီးမွ ဖုန္းကိုဖြင့္နားေထာင္လိုက္သည္...။
"Hello Hyung"
"Wuri Joongie ေလး ဘာေတြလုပ္ေနလဲ?? Hyung က သတိေတြရေနတာ"
"Joongie လဲအရမ္းသတိရေနတယ္ အခု Joongie က အျပင္မွာ ကိတ္မုန္႔စားေနတယ္ Hyung ႀကိဳက္တဲ့ကိတ္မုန္႔ေလ"
"ဟုတ္လား..?? တေယာက္တည္းသြားေနတာလား?"
"Ommoni ပါတယ္"
Yunho စိတ္ပူမွာစိုးလို႔ Jaejoong မညာခ်င္ပဲညာလိုက္ရသည္...။ သူ႔အစ္ကိုအေၾကာင္း သူအသိဆံုး တခုခုဆိုအျမဲသဲသဲလႈပ္ေနတတ္တာ...။
"Hyung ညေနက်ရင္ အိမ္လာခဲ့မလို႔ Joongie ႀကိဳက္တဲ့မုန္႔ေတြ၀ယ္လာခဲ့မယ္"
"Yayy ေပ်ာ္လိုက္တာ Joongie လဲ Hyung အတြက္ ကိတ္မုန္႔၀ယ္ထားမယ္ ညက်ရင္အတူတူစားၾကမယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီ အဲဒါဆိုလဲ Hyung ဖုန္းခ်ေတာ့မယ္ ညက်မွေတြ႕ၾကတာေပါ့"
"Nae Hyung"
Yunho ဖုန္းခ်သြားေပမယ့္ Jaejoong မ်က္ႏွာေလးကျပံဳးေနဆဲ... သူသတိရေနတဲ့အခ်ိန္မွာ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ Hyung က ဖုန္းေခၚတယ္မလား... ဒီေန႔မွပဲအေပ်ာ္ေတြေၾကာင့္ စားေနတဲ့ကိတ္မုန္႔ကပင္ ပိုခ်ိဳေနသလို ခံစားေနရသည္...။
စားေသာက္ၿပီးေတာ့မွ ညက်ရင္ Hyung နဲ႔အတူတူစားဖို႔ ကိတ္မုန္႔ေတြကို၀ယ္ၿပီး Jaejoong ျပန္လာခဲ့လိုက္သည္....။ အိမ္ကလူေတြကေတာ့ အခုလိုမ်ိဴးမုန္႔ေတြကို သိပ္မစားၾကေတာ့ တကူးတက၀ယ္မေနေတာ့ေပ...။ Taxi ဌားဖို႔ေနရာရွာရင္း Jaejoong မ်က္လံုးအၾကည့္က အရုပ္ဆိုင္တဆိုင္ဆီေရာက္သြားသည္...။
မွန္ေတြကာရံထားေတာ့ အထဲကအရုပ္ေတြကို ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာ ျမင္ေနရသည္ေလ...။ Jaejoong သေဘာက်မိတာက လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို အျမင္အာရံုဖမ္းစားဖို႔ ေရွ႕ဆံုးမွာခ်ျပထားတဲ့ ၀က္ဝံရုပ္ႀကီးကိုျဖစ္သည္...။
အညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေမႊးမ်ားနဲ႔ လူတဖက္စာေက်ာ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ ၀က္ဝံရုပ္ႀကီးက Jaejoong ကို လာပါ၀ယ္ပါလို႔ ဖိတ္ေခၚေနသလိုလိုပင္...။ ဒါႀကီးကို၀ယ္လိုက္ရင္ အိမ္ကလူေတြကဘာေျပာၾကလိမ့္မလဲ... Jaejoong ၀ယ္ရမ၀ယ္ရ ခ်ိတံုခ်တံုျဖစ္ေနစဥ္....
"အဲဒီအရုပ္ႀကီးကို ေတာ္ေတာ္သေဘာက်ေနတာလား??"
အနားမွာထြက္ေပၚလာတဲ့ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးတခုေၾကာင့္ Jaejoong ဆတ္ခနဲလွည့္ၾကည့္မိေတာ့....
"Junsu Hyung...???"
"Wow မွတ္မိသားပဲ Jaejoong က"
Junsu က သူ႔မူပိုင္အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးမ်ားနဲ႔ Jaejoong ေခါင္းေလးကို လာေရာက္ပြတ္သပ္ရင္းေျပာေလသည္...။ သူ႔ရဲ႕လွပတဲ့အျပံဳးေတြက တဖက္လူရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးသားကို ဆြဲယူသိမ္းပိုက္လိုက္သလိုလိုပင္...။
"ဒီ၀က္ဝံရုပ္ႀကီးလိုခ်င္လို႔လား..??"
Jaejoong တေယာက္ Junsu ကိုေငးေနရာမွ Junsu က ဝက္ဝံရုပ္ကိုလက္ညိဳးလွမ္းထိုးကာ ေမးလိုက္ေတာ့မွ သတိ၀င္သြားသည္...။
"လိုေတာ့လိုခ်င္တယ္ ဒါေပမယ့္ ကေလးကလားနဲ႔လို႔ အေျပာခံရမွာလဲေၾကာက္တယ္"
"ဘယ္သူကေျပာမွာမို႔လို႔လဲ ဗိုက္ထဲက ကေလးေလး ေဆာ့ဖို႔ဆိုၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔၀ယ္ေပါ့"
"အဲ...ဟုတ္သားပဲေနာ္"
Jaejoong ခုမွသတိရကာ သူ႔ဗိုက္ေလးကို ျပန္ငံု႔ၾကည့္ၿပီးလက္နဲ႔ခပ္ဖြဖြပြတ္သပ္လိုက္သည္...။ Jaejoong ရဲ႕ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးအျပံဳးေလးနဲ႔ သူ႔ဗိုက္ေလးသူပြတ္သပ္ေနပံုေလးကို Junsu ေငးေနၿပီးမွ....
"Hyung ၀ယ္ေပးမယ္"
"Nae..???"
Jaejoong မ်က္လံုးဝိုင္းေလးေတြနဲ႔ တအံ့တဩေမာ့ၾကည့္ေတာ့ Junsu သေဘာက်စြာ ျပံဳးမိျပန္သည္...။ ဒီကေလးက သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းလြန္းတယ္ေလ...။
အရင္တုန္းက Changmin လက္ထပ္ေတာ့မယ္ သတင္းၾကားေတာ့ Junsu သ၀န္တိုစိတ္ျဖင့္ Changmin နဲ႔လက္ထပ္မယ့္သူကို မုန္းခဲ့ဖူးတယ္ေလ...။ အခုလိုမ်ိဳး Jaejoong နဲ႔ ေတြ႕ၿပီးေတာ့မွ မုန္းဖို႔ေနေနသာသာ ညီတေယာက္လိုခ်စ္ေတာင္ခ်စ္မိေသးတယ္...။
ဒါကလဲ Changmin အေပၚမွာထားတဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြ အခ်စ္ေတြကုန္သြားတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ...။ မဆီမဆိုင္ Jaejoong ကို Changmin အႏိုင္ယူမွာကိုေတာင္ေတြးၿပီး ပူေနမိေသးတာ....။
Junsu ခပ္ျမန္ျမန္ဆိုင္ထဲ၀င္လိုက္ကာ ၀က္ဝံရုပ္အတြက္က်သင့္ေငြရွင္းေပးလိုက္ၿပီး Jaejoong လက္ထဲအရုပ္ႀကီးထည့္ေပးလိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေလးက လိုခ်င္တာရသြားတဲ့ ကေလးေလးလို ၀မ္းသာေနလိုက္တာ.....။
"Jaejoong က အခုတေယာက္တည္းလား..??"
"Nae Ommoni က အလုပ္ကိစၥရွိလို႔ျပန္ႏွင့္တာ"
"ဟင္..ကေလးကိုတေယာက္တည္း ထားခဲ့တယ္"
"ကေလး....???"
ကေလးဆိုတဲ့အသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္ Jaejoong အံ့ဩသြားရသည္...။ ထိုအခါ Junsu က ဟက္ခနဲရီလိုက္ရင္း Jaejoong ပါးေလးကိုခပ္ဖြဖြဆြဲညႇစ္ကာ......
"Miya... Hyung မ်က္လံုးထဲမွာ Jaejoong ကို ကေလးတေယာက္လိုပဲ ျမင္ေနမိတယ္"
"ရပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ Hyung ကလဲ အဲလိုပဲေလ ေနရာတကာကေလးတေယာက္လိုပဲ စိတ္လိုက္ပူေနတတ္တာ"
"Yunho ကိုေျပာတာလား..??"
"ဟုတ္တယ္ Hyung ကကၽြန္ေတာ့္ကိုအရမ္းခ်စ္တာ"
"Changmin ကေရာ...??"
Junsu ေမးလိုက္ၿပီးမွ ေနာင္တရသြားတယ္... ဒါသူေမးသင့္တဲ့ေမးခြန္းမွမဟုတ္တာ.... Jaejoong က Junsu ကို Changmin ရဲ႕ရည္းစားေဟာင္းဆိုတာ သိေနခဲ့ရင္ မနာလိုလို႔ တမင္ေမးတယ္လို႔ ထင္ေနဦးမွာ....
"သူကသူ႔ဘာသာေအးေဆးေနတတ္တာ Hyung ေလာက္သဲသဲလႈပ္ဂရုမစိုက္တတ္ေပမယ့္ တခုခုဆိုအျမဲဆူပူၿပီး သတိေပးတတ္ ေျပာတတ္ပါတယ္"
"ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ကေလးကို သူလဲမခ်စ္ပဲမေနပါဘူး"
"Junsu Hyung ကိုခ်စ္ခဲ့သေလာက္ေတာ့ မခ်စ္ဘူးထင္တာပဲ"
Junsu အလန္႔တၾကား Jaejoong မ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ Jaejoong က ၀မ္းနည္းသလို ေခါင္းေလးငံု႔ကာေနတာ ေတြ႕ရသည္...။ Junsu ထင္တာက တမင္အရြဲ႕တိုက္ေျပာတာလို႔ေလ... အမွန္ေတာ့ သူကအခ်စ္မခံရလို႔ ၀မ္းနည္းေနတာကိုး..
"ဟာာာ မဟုတ္တာ Jaejoong ရယ္ Changmin က တမင္သပ္သပ္ပဲမ်ားတာျဖစ္ရမယ္ ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ Jaejoong ကို Hyung ေတာင္ စေတြ႕ေတြ႕ခ်င္းတည္းက ညီေလးတေယာက္လို ခ်စ္သြားတာေလ သူလဲခ်စ္မွာပါ ခ်စ္လို႔လဲ ကေလးတေယာက္ေတာင္ ရသြားၿပီမလား"
Junsu ေနာက္ေျပာင္ေျပာတဲ့စကားေၾကာင့္ Jaejoong မ်က္ႏွာေလးနီရဲကာ ရွက္သြားေလသည္...။
"ကဲပါ ေနာက္က်ေတာ့မယ္ ျပန္ၾကရေအာင္ Hyung အိမ္ေရွ႕ထိလိုက္ပို႔ေပးမယ္ေလ"
"အာာ ရပါတယ္ Hyung ရယ္ တကူးတကႀကီး"
"အားမနာပါနဲ႔ Hyung ကိုလဲ အစ္ကိုတေယာက္လို သေဘာထားပါ Jaejoong ကိုခုလိုတေယာက္တည္း ထားခဲ့ရမွာစိတ္မခ်လို႔ပါ"
Junsu က Jaejoong လက္ကိုပါဆြဲကိုင္ကာ ေခၚေနေတာ့ Jaejoong လဲျငင္းမရေတာ့ပဲ လက္ခံလိုက္ရေတာ့သည္....။
"Gomawoyaw Hyung"
"မလိုပါဘူးကြာ.."
Junsu သူ႔ကားေလးကိုက်င္လည္စြာေမာင္းရင္း Jaejoong အိမ္ေရွ႕အထိလိုက္ပို႔ေပးေလသည္...။ အိမ္ထဲ၀င္ဖို႔က ေခၚလို႔မေကာင္းေတာ့ Jaejoong လဲဒီတိုင္းပင္ အားနာနာနဲ႔ႏႈတ္ဆက္လိုက္ရသည္...။
"ခုလိုလိုက္ပို႔ေပးတာ ေက်းဇူးပါေနာ္ Hyung ေနာက္ၾကံဳမွမုန္႔၀ယ္ေကၽြးပါ့မယ္"
"Haha အငယ္၀ယ္ေကၽြးတာကို စားရမွာလား Hyung ကေတာင္ ျပန္၀ယ္ေကၽြးရမွာကို ဒါနဲ႔ေလ.."
Junsu ေျပာမယ့္စကားကိုရပ္ကာ စဥ္းစားေနေတာ့ Jaejoong ကပဲ ေမးလိုက္ရသည္...။
"ဘာေျပာမလို႔လဲဟင္ Hyung..??"
Junsu မ်က္လံုးအၾကည့္က Jaejoong ရဲ႕ဗိုက္စူစူေလးဆီကို ေရာက္သြားၿပီး....
"အဲဒီ့ကေလးေလးကိုခဏေလာက္ ကိုင္ၾကည့္လို႔ရမလား"
"Aww ဘာမ်ားလဲလို႔ Hyung ရယ္ ကိုင္ၾကည့္ေပါ့"
Jaejoong ဆီကခြင့္ျပဳခ်က္ရေတာ့ Junsu လဲအေရွ႕တိုးကာ Jaejoong ဗိုက္ေလးကိုကိုင္လိုက္ရင္း မ်က္ႏွာကလဲတျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပံဳးလာေလသည္...။
"Jaejoong သိလား Hyung ကိုလဲေလ Omma က Yuchun အတြက္ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေပးဖို႔ ေျပာေနတာ"
"ဟင္...တကယ္လား?? Hyung ကေရာ ေဆာင္မွာလား"
"Arni ျငင္းလိုက္တယ္ေလ ဒါေပမယ့္အခု Jaejoong ကိုေတြ႕ေတာ့ စိတ္ထဲမွာတမ်ိဳးႀကီးပဲ ခံစားလာရလို႔"
"ကၽြန္ေတာ္လဲစစခ်င္းကေၾကာက္ေနတာ ကိုယ္၀န္စရွိတာသိတုန္းကဆို တကယ္ကိုမယံုႏိုင္ဘူး အခုေတာ့လဲ အဆင္ေျပသြားတာပါပဲ ဒါနဲ႔ Hyung တို႔ကေရာ ဘယ္ေတာ့လက္ထပ္ၾကမွာလဲ??"
"အစကေတာ့ ေက်ာင္းၿပီးရင္လို႔ေျပာထားတာ အခုေတာ့ Hyung အလုပ္ခဏလုပ္ခ်င္ေသးတယ္ Arjushi ကလဲ US ကိုအလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားတာ ၆လ တႏွစ္ေလာက္ၾကာမယ္ေလ"
"Hyung က ကိုယ့္ခင္ပြန္းေလာင္းကို Arjushi လို႔ေခၚတာလား ဟိဟိ"
Jaejoong ေနာက္လိုက္ေတာ့ Junsu ရွက္သြားၿပီးမွ
"ေခၚေနက်ဆိုေတာ့ ပါးစပ္ကလႊတ္ခနဲထြက္သြားတာ အဟီး"
"မိုက္တယ္ Arjushi ဆိုၿပီးခၽြဲလို႔ရတာေပါ့ Yuchun Arjushi က Hyung ကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးအလိုလိုက္မယ့္ပံုပါ ကၽြန္ေတာ့္မွာေတာ့ Oppa သာေခၚရတာ အလိုလိုက္မခံရဘူး"
"ဟမ္....Oppa တဲ့လား??"
"ဟုတ္တယ္ေလ သူေခၚခိုင္းတာ"
၂ေယာက္သားသေဘာက်စြာ တဟားဟားရီေနၾကၿပီးမွ ခဏေနမွ Jaejoong လဲ Junsu ကိုႏႉတ္ဆက္ကာ ကားေပၚမွဆင္းလိုက္သည္..။ သူတို႔၂ေယာက္ အခုတႀကိမ္ျပန္ေတြ႕တာ ေတာ္ေတာ္ေလးရင္းႏွီးသြားၾကၿပီေလ...။ Junsu
ကို Changmin ရဲ႕ရည္းစားေဟာင္းဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးမ၀င္ေတာ့ပဲ အစ္ကိုတေယာက္လိုပင္ Jaejoong ခင္ေနမိသည္....။
Junsu ကလဲ Jaejoong ကိုအရင္ကထက္ ပိုသနား ပိုခ်စ္ခင္လာမိသည္.....။ သူ Changmin ရဲ႕ဒဏ္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးလဲခံရမွာပဲ... Changmin ေခါင္းမာတာ ဆိုးတာကို Junsu အသိဆံုးပဲေလ... ဒါေပမယ့္လဲ.....
ယံုၾကည္ပါတယ္ တေန႔ Changmin တေယာက္ Jaejoong ကိုခ်စ္သြားလိမ့္မယ္လို႔....။ Jaejoong အခု၀တ္လာတဲ့ အက်ႌေလးကလဲ Changmin အက်ႌဆိုတာ Junsu သိေနတာ...
ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ၂ႏွစ္ျပည့္ Anniversary ေန႔မွာ အဲဒီ့အက်ႌကို Junsu ကိုယ္တိုင္ ၀ယ္ေပးခဲ့တာေလ.. ဇီဇာေၾကာင္လြန္းတဲ့ Changmin ရဲ႕အက်ႌေတြကိုေတာင္ အကုန္ယူ၀တ္ခြင့္ရတဲ့ Jaejoong ဟာ တေန႔က်ရင္ Changmin ရဲ႕ႏွလံုးသားကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရမွာပဲေလ.....။
××××××××××××××××××
ကာတြန္းကားၾကည့္ရင္း တခိခိရီေနတဲ့ Jaejoong ကို Yunho ေငးၾကည့္ေနမိသည္...။ မ်က္ႏွာေလးကအရင္ကထက္ ျပည့္လာလိုက္တာ... အရမ္းကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနေတာ့တာပဲ....။
TV ၾကည့္ေနရင္းမွ Jaejoong တခ်က္တခ်က္ငိုက္လာရင္းမွ ပ်င္းေၾကာဆန္႔ကာသမ္းလိုက္ၿပီး....
"ဝါး.....အိပ္ခ်င္လာၿပီ"
"အိပ္ခ်င္အိပ္ႏွင့္ေတာ့ေလ Changmin ကလဲ ခုထိ ျပန္မလာေသးဘူး"
"သူအိမ္မွာရွိလဲ ညနက္မွအိပ္တာပါ တခါတေလစာၾကည့္ခန္းထဲမွာေတာင္ အိပ္တတ္တာ"
မ်က္လံုးေလးေတြကို လက္နဲ႔ပြတ္ကာအိပ္ခ်င္မူးတူး ေျပာေနတဲ့ Jaejoong ကို Yunho ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာၾကည့္ေနမိသည္...။ Changmin က သူ႔အေဖ ဧည့္ခံပြဲသြားတာကိုပါသြားတယ္ေလ...။
"ကဲပါ ဒါဆိုလဲအိပ္ေတာ့ Hyung လဲသြားအိပ္ေတာ့မယ္"
Yunho လဲ Jaejoong ကိုထိုင္ေနရာမွ ဆြဲထူေပးရင္း သူ႔အိပ္ယာေပၚတက္အိပ္ေစကာ ေစာင္ေလးအသာျခံဳေပးလိုက္သည္...။
"Hyung မသြားနဲ႔ဦး Joongie ကို သီခ်င္းဆိုသိပ္"
ဒီေလာက္အိပ္ခ်င္ေနတာေတာင္ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္က်ေနတဲ့ Jaejoong ကို Yunho မလြန္ဆန္ေတာ့ပဲ ကုတင္ေဘးမွာ၀င္ထိုင္ရင္း ေခ်ာ့သိပ္ဖို႔လုပ္ေတာ့ Jaejoong က အတင္းေခါင္းခါရင္း...
"Hyung...ေဘးမွာလာအိပ္ Joongie ကိုဖက္ထားၿပီး သီခ်င္းဆိုျပ"
"ဟာာ Joongie ေလးကလဲ အဲဒါကေတာ့..."
"မရဘူး Hyung ရာ Joongie ေျပာသလို ေခ်ာ့သိပ္ပါဆို"
အမွန္ေတာ့ Jaejoong တေယာက္ Changmin ဆီကလိုခ်င္တဲ့ ၾကင္နာမႈေတြကို Yunho ဆီကေနရယူဖို႔ ႀကိဳးစားေနတာပါ... Changmin က အဲလိုစိတ္မရွည္တတ္တဲ့သူမလား... Yunho ကလဲ Jaejoong ႏႈတ္ခမ္းစူကာစိတ္ေကာက္ေတာ့ မေနႏိုင္ေတာ့ပဲ သူေျပာသလိုသူ႔ေဘးလွဲအိပ္ကာ ေပြ႕ဖက္ထားရင္း သီခ်င္းဆိုသိပ္ရေတာ့သည္....။
နဂိုတည္းက အိပ္ငိုက္ေနတဲ့ Jaejoong သီခ်င္းတပုဒ္မဆံုးခင္မွာပင္ Yunho ကိုဖက္တြယ္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္...။ Jaejoong ေတာ္ေတာ္ေလးႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္မွ ထထြက္သြားဖို႔စဥ္းစားေနတဲ့ Yunho လဲ တေနကုန္ပင္ပန္းထားေတာ့ ေမွးခနဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္....။
ဧည့္ခံပြဲကေန ခပ္ေထြေထြနဲ႔ျပန္လာတဲ့ Changmin အိပ္ခန္းထဲက ကုတင္ေပၚမွာ တေယာက္ကုိတေယာက္ဖက္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကတဲ့ Yunho နဲ႔ Jaejoong ကိုေတြ႕ေတာ့ ေဒါသထြက္သြားသည္...။
ဘယ္လိုပဲအျမင္ၾကည္ေအာင္ထားထား သူတို႔လုပ္ေနတာေတြကိုက ဟုတ္ကိုမဟုတ္တာေလ...။ Jaejoong ကိုယ္၀န္နဲ႔ဆိုတာသတိရလို႔ စိတ္ကိုေတာ္ေတာ္ေလးထိန္းကာ အခန္းျပင္သို႔ ျပန္ထြက္လာလိုက္သည္....။
ဒါေပမယ့္ Changmin စိတ္ထဲမွာထင္လာမိတာက Jaejoong ဗိုက္ထဲကကေလးက သူနဲ႔ရတာမွဟုတ္ပါ့မလားလို႔ေလ.....။
To Be Continue........
(Unicode)
"ဒီတခေါက် Marketing ဌာနကနေ ကုန်ပစ္စည်းအသစ်အတွက် အကြံပြုချက် တင်သွင်းရမယ် အဲဒီ့ပစ္စည်းကဈေးအသင့်အတင့်နဲ့ ဈေးကွက်မှာကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ရောင်းချနိုင်ရမယ်"
Meeting မှာ မန်နေဂျာရှင်းပြနေတာကို ဝန်ထမ်းအားလုံးတိတ်ဆိတ်စွာ နားထောင်နေကြသည်....။
"လူတိုင်းကိုယ့်ထင်မြင်ချက်ကို အဆိုပြုလို့ရပါတယ် ပြီးမှ CEO က သင့်တော်မယ့်ကုန်ပစ္စည်းကို ဈေးကွက်မှာဖြန့်မှာဖြစ်ပါတယ် အရွေးချယ်ခံရတဲ့ ကုန်ပစ္စည်းအဆိုပြုနိုင်သူကို ရောင်းရသမျှရဲ့ 10%ကို ပေးမှာပါ"
10% ဆိုသောစကားကြောင့် ဝန်ထမ်းအားလုံး ကျွတ်စီကျွတ်စီဖြစ်သွားကြသည်...။ ဟုတ်တယ်လေ ရောင်းအားကောင်းရင်ကောင်းသလို သူတို့လဲအကျိုးအမြတ်ခံစားရမှာကို....။
Changmin ကတော့ လက်၂ဖက်ပိုက်ကာ ထိုင်ခုံကိုခပ်လျှောလျှောမှီထိုင်နေရင်း အစည်းအဝေးကို စိတ်မပါပဲ နားထောင်နေသည်...။ Yunho မှာလဲ စာရွက်ပေါင်းစုံနဲ့ Changmin ဘေးမှာ အလုပ်ရှုပ်နေလေရဲ့...။
အခုဆို Yunho က Changmin ရဲ့လက်ထောက်လို ဖြစ်နေတာ...။ အလုပ်လုပ်ရင်လဲ Changmin ရဲ့ရုံးခန်းထဲမှာပဲ ဝင်လုပ်ရတာ... Changmin ဘယ်သွားသွားနောက်ကနေ တကောက်ကောက်လိုက်ရင်း အရင်ကထက်လဲ ပိုရင်းနှီးလာတယ်လေ...။
"အချိန်တပါတ်ပေးပါ့မယ် နောက်တပါတ်အစည်းအဝေးမှာ အဆိုပြုချက်တွေကို တင်ပြကြပါ ဒီနေ့အစည်းအဝေးကတော့ ဒီလောက်ပါပဲ"
အစည်းအဝေးပြီးပြီဆိုတော့ အားလုံးစာရွက်စာတန်းတွေ ကိုယ်စီသိမ်းကာ ထဖို့ပြင်နေစဉ် မန်နေဂျာက ပြန်လှည့်လာပြီး...
"Jung Yunho လဲ အဆိုပြုချက်ကို CEO ဆီမှာ တင်လို့ရပါတယ်"
"Nae??? ကျွန်တော်ရောလား???"
Yunho အံ့ဩသွားတာတော့အမှန်ပင်...။ သူလိုအလုပ်သင်ဝန်ထမ်းကရော အခုလိုတခြား ဝန်ထမ်းတွေနဲ့အတူ အဆိုတင်သွင်းခွင့်ရမယ်လို့ ထင်မှမထားတာ....။
"ဟုတ်တယ် CEO ကိုယ်တိုင်ပြောတာ... ကြိုးစားကြည့်ပေါ့ Changmin ကတော့ စိတ်မဝင်စားဘူးထင်တယ်"
မန်နေဂျာက ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ Changmin ဘက်ကိုပါလှမ်းပြောလိုက်တော့ Changmin ကလဲ ခေါင်းညိတ်ပြလေသည်....။
"ဟုတ်တာပေါ့ ကျွန်တော်မဖြစ်မနေ လုပ်ရမယ့်အလုပ်မျိုးမှမဟုတ်တာ Yunho မင်းကတော့ လုပ်ကြည့်ပေါ့ 10% ဆိုတော့ မဆိုးဘူး"
"ငါလဲ ငါ့အဆိုပြုချက် အရွေးခံရတာ မခံရတာ အသာထား တခါလောက်တော့ ကြိုးစားကြည့်ချင်သေးတယ်"
"Fighting Jung Yunho!!!! ငါတို့မင်းဆီက အဆိုပြုချက်ကို စောင့်နေမယ်"
မန်နေဂျာကပါ အားပေးစကားပြောသွားတော့ Yunho အားတက်သွားတာတော့ အမှန်ပင်...။ Changmin ကလဲ ပခုံးကိုလာပုတ်ပြီး ခေါင်းညိတ်ပြသည်...။
ထိုနေ့တနေ့လုံး အဆိုပြုချက်ကိစ္စကို Yunho အသဲအသန်စဉ်းစားနေသလို Changmin ကလဲ သူဆော့နေကျဂိမ်းကို အသေအလဲဆော့နေသည်...။ ရုံးခန်းတွင်းမှာမို့ အပြင်ကလူတွေက အသံမကြားပဲ ကွန်ပြူတာကို အာရုံစူးစိုက်နေတဲ့ Changmin ကိုသာ မြင်နေရတာ....။
"Yaa Changmin ငါဘယ်လိုအဆိုပြုချက် တင်သွင်းရင်ကောင်းမလဲဟင်...??"
"ဈေးကွက်မှာရောင်းအားကောင်းတဲ့ပစ္စည်းတခုခုပေါ့ ငါတို့ကုမ္မဏီကကုန်ပစ္စည်းက နာမည်ရပြီးသားဆိုတော့ သူများထက်တော့ ရောင်းအားကောင်းမှာ သေချာပါတယ်"
"အဲလိုပုံသေတွက်လို့မရဘူးလေ ပြိုင်ဘက်ဆိုတာအချိန်မရွေး ပေါ်လာနိူင်တာပဲကို"
"ဂရုကိုမစိုက်တာ ငါတို့ရဲ့ဒီလောက်ကြီးမားတဲ့ ကုမ္မဏီကို ဘယ်သူကလာတိုက်ခိုက်ရဲမှာလဲ"
Yunho လဲ အမြဲကိုယ့်ကိုကိုယ် အထင်ကြီးနေတဲ့ Changmin ကို ဘာမှမပြောတော့ပဲ အသာလေးထသွားကာ Changmin ဘာတွေလုပ်နေလဲ ကြည့်လိုက်တော့မှ....
"ဟမ်.. ငါကမင်းကို အလုပ်လုပ်နေတယ်မှတ်တာ ဂိမ်းဆော့နေတာလား..???"
"ဘာဖြစ်လဲ ငါ့ဘာသာဆော့တာ အသာနေစမ်းပါကွာ လာမနှောက်ယှက်နဲ့"
"အလုပ်ချိန်မှာမဆော့နဲ့လေကွာ အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဆော့ပါလား"
"Yaa Jung Yunho ငါက မင်းရဲ့ဌာနမှူးနော် မရိုမသေမလေးမစား မလုပ်နဲ့"
Yunho သက်ပြင်းသာချလိုက်ပြီး ဘာမှဆက်ပြောမနေတော့ပဲ သူလုပ်စရာရှိတာသာ လုပ်နေလိုက်သည်....။ Changmin ကခုချိန်ထိကို မရင့်ကျက်သေးပါလား...။
"Yunho ဒီနေ့လစာရပြီ ငါတို့ကိုမုန့်ဝယ်ကျွေးမှာလား"
Sangwoo က Yunho ပခုံးကိုလှမ်းဖက်ကာ မေးတော့ Yunho လဲ ရီမောရင်း.....
"ဝယ်ကျွေးရမှာပေါ့ ကိုယ့်စီနီယာတွေပဲကို"
"Sangwoo မင်းဟာလေ Yunho ကို သွားအနိုင်ကျင့်ပြန်ပြီ"
တခြားစီနီယာတွေက ဝိုင်းပြောတော့ Sangwoo က လျှာထုတ်ပြောင်ပြရင်း....
"အနိုင်ကျင့်တာမဟုတ်ပါဘူး ကျွန်တော့်ညီလေးက ချစ်ဖို့ကောင်းလို့ နောက်နေတာပါ ကျွန်တော်တို့ဌာနရဲ့ အငယ်ဆုံးလေးမို့လို့"
"အဲဒါဆို ငါတို့ဌာနမှူးကရော..?? သူနဲ့ Yunho က အသက်အတူတူပဲကို"
စီနီယာ Noona တယောက်ကဝင်ထောက်တော့ Sangwoo ဘာပြောရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားသည်...။
"Changmin ကကျွန်တော့်ထက် ၂လလောက်ငယ်တယ် အမှန်ဆို သူကဒီဌာနမှာအငယ်ဆုံး"
"ဒါပေမယ့် သူက........"
Yunho ကပါ ဝင်ပြောတော့ Sangwoo ပြန်ပြောရခက်နေသည်...။ ဘာပဲပြောပြော Yunho က Changmin ရဲ့ယောက်ဖလေ... Yunho ရှေ့မှာ Changmin မကောင်းကြောင်း ပြောလို့မကောင်းဘူးမလား....။
"ဆက်ပြောလေ ဘာဖြစ်လဲ??"
တခြားသူတွေကလဲ Sangwoo ကိုဆို ဝိုင်းကြပ်ချင်ကြသည်...။ Sangwoo တယောက် ဖင်ကုပ်ခေါင်းကုပ်နဲ့ ဘာဖြေရမှန်းမသိတော့ အားလုံးကတဟားဟားနဲ့ ဝိုင်းရီကြသည်...။
Changmin က သူ့အဖေနဲ့အတူ အစည်းအဝေးသွားတက်လို့သာ တော်တော့သည်...။ နို့မို့ဆို သူတို့အခုလိုဆူညံနေပုံနဲ့ Changmin အော်ငေါက်တာကို ခံလိုက်ရမယ့်ဖြစ်ခြင်း....။
Yunho လဲ သူတို့နဲ့ရောယောင်ကာ ရီမောနေပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ အလေးအနက် စဉ်းစားနေမိတာတခုရှိနေသည်....။ သူ့လစာရတဲ့ပိုက်ဆံတွေက အပိုသုံးစရာမှမရှိတာ...။ အိမ်ပိုင်မို့လို့ အိမ်လစာပေးစရာမလို၍ စားစရိတ်လောက်သာကုန်မှာ... အကြွေးတွေကလဲ Changmin ကို Joongie လေး လက်ထပ်လိုက်ကတည်းက အကုန်ကျေသွားပြီလေ...။
ဟုတ်တယ် Joongie လေး... ပိုတဲ့ပိုက်ဆံတွေကို သူ့အတွက်စုပေးထားရမယ်...။ မိသားစုအကြွေးပြဿနာကို သူ့ဘဝနဲ့ရင်းပြီး ဆပ်လိုက်တဲ့ Joongie.... အခုဆို ကိုယ်ဝန်ကလွယ်ထားရသေးတာ... ယောင်္ကျားလေးတယောက် ဖြစ်ရက်နဲ့ ခက်ခက်ခဲခဲစွန့်စွန့်စားစား ကိုယ်ဝန်ဆောင်ရတာ...။
သူ့နေရာမှာ Yunho ဆိုရင်တောင် ငြင်းမိမှာပဲလေ...။ လက်ထပ်ထားတာတော်ရောပေါ့ ကိုယ်ဝန်ပါဆောင်ရတာတော့ မဟုတ်သေးပါဘူး...။ ဒါပေမယ့်လဲတဖက်မှာ Joongie ကိုယ်တိုင်မွေးလာမယ့် တူလေးတူမလေးတွေကိုလဲ မြင်ချင်ချစ်ချင်မိတယ်....။
Changmin ရော Joongie ရော ၂ယောက်လုံး ရုပ်ချောကြသူတွေမို့လို့ သူတိုမွေးလာမယ့် ကလေးလေးက သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းနေမှာပဲလေ...။ ဟုတ်တယ် Yunho ရှာသမျှပိုက်ဆံတွေက Joongie လေးနဲ့ ကလေးလေးအတွက်ပဲပေါ့...။
"Yunho...Yunho...!!!!"
ပခုံးကိုလာလှုပ်ကိုင်ကာခေါ်လိုက်မှ Yunho တယောက် စိတ်ကူးယဉ်ကမ္ဘာထဲကနေ လွတ်မြောက်လာတော့သည်....။
"Nae.... Junmin Hyung???"
"သတိတော့ပြန်ရသေးတယ်ပေါ့ ငါကမင်းကိုငုတ်တုတ်မေ့နေတယ်ထင်တာ မျက်နှာကလဲ ပြုံးရွှင်နေတာပဲ ဘာတွေစိတ်ကူးယဉ်နေတာလဲ ကောင်မလေးအကြောင်းလား...???"
"ဟာာ Hyung ကလဲ ကျွန်တော့်မှာကောင်မလေး မရှိပါဘူး ကျွန်တော့်ညီလေးမွေးလာမယ့် တူလေးတူမလေးတွေအကြောင်း စဉ်းစားနေတာ"
ထိုအခါမှ Junmin Hyung က ခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့
"မင်းလဲ ညီလေးကိုတော်တော်ချစ်တာပဲ တနေ့တနေ့သူ့အကြောင်းမပါရင်ကိုမပြီးတာ"
"ဟုတ်တယ် Hyung... ညီလေးကကျွန်တော့်ဘဝပဲလေ Omma နဲ့ Appa မှမရှိတော့တာ သူ့ကိုစောင့်ရှောက်ဖို့တာဝန် ကျွန်တော့်မှာရှိတယ်လေ.."
"ဒါပေမယ့်သူက အိမ်ထောင်ကျသွားပြီလေ သူ့ယောင်္ကျား Changmin က သူ့ကိုစောင့်ရှောက်ရမှာပေါ့"
Junmin Hyung စကားကြောင့် Yunho မျက်နှာလေးညှိုးသွားသည်...။ ဟုတ်သားပဲ... သူက Joongie ကို ဆိုင်သာဆိုင် မပိုင်တော့ဘူးလေ...။
"အင်းပေါ့ Changmin ပုံစံကလဲ အားကိုးစရာ ယုံကြည်စိတ်ချစရာမှမကောင်းတာ မင်းစိုးရိမ်မယ်ဆိုလဲ စိုးရိမ်စရာပဲလေ."
Junmin Hyung က Yunho ငိုင်သွားတာကို သတိထားမိ၍ တွေးတွေးဆဆနဲ့ စကားကိုပြန်ပြင်ပြောလိုက်ရာ ဘယ်အချိန်တည်းက ချောင်းနားထောင်နေမှန်းမသိတဲ့ Sangwoo က....
"ဟာာာ Hyung က ကျွန်တော်တို့ဌာနမှူးရဲ့ မကောင်းကြောင်းပြောနေတာပဲ... ဒီကိစ္စမလွယ်ဘူးနော် သူပြန်သိသွားရင် ပြဿနာပဲ"
"ငါကဟုတ်တာပြောတာလေ သူပြန်သိမှာ ကြောက်နေစရာမှမလိုတာ"
Junmin Hyung ကလဲ မှန်ကန်တဲ့သူဆိုတော့ ဘာမှကြောက်မနေ... Yunho ရှေ့မှာမို့လို့လဲ စကားထိန်းပြီးမပြော...။
"ကဲပါလေ ဒါတွေကထားပါ ကျွန်တော်တို့နေ့လည်စာ သွားမစားကြတော့ဘူးလား..??"
Yunho ကပင် အလိုက်တသိနဲ့ စကားဝိုင်းကိုဖြတ်ကာ အာရုံလွှဲဖို့ ကြိုးစားလိုက်ရသည်..။
"အင်း... သွားစားကြတာပေါ့ အလုပ်ပြီးမှဆက်လုပ်ကြမယ်"
ထိုအခါမှဝန်ထမ်းအားလုံး လုပ်လက်စတွေသိမ်းကာ ထမင်းစားဖို့ပြင်ကြတော့သည်....။ Yunho စိတ်ထဲမှတော့ ညနေရုံးဆင်းရင် Joongie ကြိုက်တတ်တဲ့မုန့်တွေဝယ်သွားပြီး Joongie လေးကိုသွားတွေ့ဖို့ စဉ်းစားထားလိုက်သည်လေ...။
××××××××××××××××
Jaejoong ဗီဒိုထဲကနေ သူနဲ့သင့်တော်မယ့်အဝတ်တစုံကို ထုတ်ယူလိုက်သည်...။ အခုဆိုသူ့အဝတ်တွေအကုန် မတော်တော့လို့ Changmin ရဲ့အင်္ကျီတွေပင် ယူဝတ်နေရတာ....။
Ommoni က အဝတ်အစားအသစ်တွေ ဝယ်ပေးသော်လည်း အပြင်သွားစရာ မရှိတာကလဲတကြောင်းကြောင့် Changmin အင်္ကျီတွေကို ယူဝတ်နေမိတာ...။
အစကတော့ တမင်သပ်သပ် Changmin ရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့ကိုသဘောကျလို့ အရဲစွန့်ကာယူဝတ်ကြည့်တာ... နောက်ပိုင်း Changmin ကိုယ်တိုင်က ဘာမှမပြောပဲ ကြည်ကြည်ဖြူဖြူခွင့်ပြုလိုက်တော့ Jaejoong အကြိုက်ဖြစ်သွားရောလေ...။
အခုလဲသူထုတ်ယူလိုက်တာက Changmin ရဲ့အင်္ကျီတထည်ပါပဲ...။ အဝါရောင်ဖျော့ဖျော့လေးပေါ်မှာ အညိုရောင်အကွက်သေးသေးတွေ ပြန့်ကျဲနေတဲ့ စပို့ရှပ်လေးက တမျိုးလေးချစ်စရာကောင်းနေတယ်...။
Jaejoong ကိုယ်ပေါ်မှာပွတယ်ထင်ရပေမယ့် ခပ်စူစူလေးထွက်နေတဲ့ဗိုက်လေးကြောင့် အနေတော်ဖြစ်သွားရသည်...။ ကိုယ်လုံးပေါ်မှန်ထဲက ကိုယ့်ပုံကိုကိုယ်ကြည့်ကာ Jaejoong ပြုံးစိစိဖြစ်သွားသည်...။ ဘယ်နှယ့်လူကောင်လေးက ခပ်သေးသေးနဲ့ ဗိုက်ကစူထွက်နေတာ...။
လက်ကအမှတ်မထင် ဗိုက်လေးကိုကိုင်ကာ ပွတ်သပ်ကြည့်မိသည်...။ အခုလိုမျိုးကိုယ်ဝန်ဆောင်ဖို့ တခါမှအိပ်မက်တောင်မမက်ဖူးတာ... ငယ်ငယ်ကတော့ ညီမလေးလိုချင်လို့ Omma ကိုအတင်းပူဆာရင်း Omma ရဲ့ကလေးမွေးပြီးလို့ ခပ်စူစူဖြစ်နေတဲ့ဗိုက်ကို အတင်းကပ်ကာနားထောင်ပြီး အထဲမှာကလေးရှိတယ်ပဲ ဇွတ်ငြင်းနေခဲ့တာ...။
အခုကိုယ်တိုင် ကိုယ်ဝန်ဆောင်တော့ ခံစားချက်ကတမျိူးဖြစ်နေတယ်... ရုပ်ရှင်တွေထဲကလိုပဲ အပြင်မှာလဲ ခင်ပွန်းလုပ်သူက ဗိုက်လေးကိုလာရောက်ပွတ်သပ်ကာ အထဲကကလေးလေးကို စကားပြောရင်း ခပ်စူစူဗိုက်လေးကိုအကြင်နာပေးမယ် မျှော်လင့်ထားမိတာ.....
Changmin ကတော့ အဲလိုမဟုတ်... အရင်ကမှ တခါတရံ Jaejoong ကိုဖက်အိပ်တတ်သော်လဲ အခုတော့ဗိုက်ကိုဖိမိမှာကို အကြောင်းပြပြီးအနားတောင်မကပ်... တခါတလေစာဖတ်ခန်းထဲက ဒရင်းဘတ်ပေါ်မှာ အိပ်တတ်သေးတာ....
ဒီလိုမျိူးတသီးတသန့်နေတတ်တာလဲ သူ့အကျင့်ဆိုတာ Jaejoong ကသိနေပြီဖြစ်တော့ ထွေထွေထူးထူးသိပ်မခံစားရပေမယ့် တခါတလေတော့လဲ Changmin ဆီကကြင်နာမှုကို လိုချင်မိသား.... ကိုယ်ဝန်ဆောင်ထားရတော့ စိတ်ကအရင်ကထက်လဲ ပျော့ညံ့နေမိတာလေ...
"သားရေ Joongie မပြီးသေးဘူးလား??"
အောက်ထပ်က Ommoni ရဲ့ခေါ်သံကြားမှ Jaejoong အသိပြန်ဝင်သွားရသည်....။ ဒီနေ့ Ommoni နဲ့ ဆေးရုံသွားဖို့လုပ်ထားတာလေ..။
"ပြီးပါပြီ Ommoni ခုပဲဆင်းလာခဲ့ပါမယ်"
Jaejoong လဲ တော်တော်လေးရှည်နေပြီဖြစ်တဲ့ ဆံပင်တွေကိုခပ်မြန်မြန်လေး ဖြီးလိုက်ပြီးမှ အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်....။
"Wow wuri Joongie က အရမ်းချစ်ဖို့ကောင်းနေပါလား ကလေးရပြီးမှပိုချောလာတာ ကြည့်ရတာဗိုက်ထဲက ကလေးက မိန်းကလေးဖြစ်မယ်ထင်တယ်"
"အင်း ကျွန်တော်လဲထင်တာပဲ ဒါပေမယ့်မွေးလာတာ သားလေးပဲဖြစ်ဖြစ် သမီးလေးပဲဖြစ်ဖြစ် ချစ်ရမှာပဲလေ"
"ဟုတ်တာပေါ့ Ommoni အတွက်ကလဲ မြေးဦးလေးလေ ကဲပါ စကားပြောနေတာနဲ့ပဲ ဆေးရုံသွားတာနောက်ကျနေမယ်"
"Nae သွားကြစို့ Ommoni"
Jaejoong သူ့ယောက္ခမလက်ကို ဆွဲချိတ်ကာ လှမ်းထွက်ဖို့ပြင်လိုက်သည်....။ ကိုယ်ဝန်ရပြီးမှ Jaejoong လဲ ယောက္ခမကိုအမေလိုပင် တအားခင်တွယ်တတ်လာတယ်... အရင်ကအနည်းငယ် ရှိန်နေပေမယ့် အခုတော့ကိုယ့်အမေလိုပင် ကပ်ချွဲတတ်လာပြီ...။
ဆေးရုံမှာလဲဆရာဝန်နဲ့ ကြိုတင်ချိန်းပြီးသားမို့ သိပ်စောင့်စရာမလိုပဲ အဆင်ပြေပြေဆေးစစ်ပြီးသွားတယ်...။ ကလေးရဲ့အနေအထားကလဲ မှန်နေတော့ ဘာမှထွေထွေထူးထူး စိုးရိမ်နေစရာမလိုပေ....။
"ကျွန်မနောက်နေ့မှလာခဲ့လို့မရဘူးလား ဒီမှာသားမက်လေးကို ဆေးလာစစ်ပေးနေရလို့"
ကောင်တာမှာသောက်ရမယ့်ဆေးတွေယူရင်း ငွေရှင်းဖို့စောင့်နေစဉ် Ommoni ရဲ့အလုပ်က အရေးကြီးတဲ့ဖုန်း ဝင်လာပုံရပါသည်....။
"ဘယ်တတ်နိုင်ပါ့မလဲရှင် လက်လွှတ်လိုက်ရုံပဲရှိတော့တာပေါ့ ကျွန်မဘယ်လိုမှ လာမရလို့ပါ"
Jaejoong မနေသာတော့.. ကိုယ့်ကြောင့် Ommoni အလုပ်ကိစ္စပျက်မယ်လေ... Ommoni က အိမ်မှာနေရင်း ကျောက်အရောင်းအဝယ်လုပ်နေတော့ အလုပ်ချိန်ဆိုပြီး အတိအကျမရှိပေမယ့် တခါတလေတော့ ချက်ချင်းအလုပ်ပေါ်ရင် ထသွားရတတ်တယ်လေ....။
"Ommoni သွားစရာရှိတာသွားပါ ကျွန်တော်ကိုယ့်ဘာသာပြန်လိုက်ပါ့မယ်"
"ဟယ် မဟုတ်တာ Joongie ရယ် Ommoni စိတ်မချပါဘူး"
"ကျွန်တော်က ကလေးမှမဟုတ်တာကို ပြီးတော့ကျွန်တော် ဆေးရုံရှေ့ကကော်ဖီဆိုင်က ကိတ်မုန့်စားချင်သေးတယ် စားပြီးမှအေးဆေးပြန်ခဲ့မယ်လေ"
"ဒီနေ့ကျမှ Driver ကလဲ မပါဘူး"
"ကျွန်တော် Taxi စီးတတ်ပါတယ် Ommoni ရဲ့ စိတ်ချလက်ချသာသွားပါ ကျွန်တော်မုန့်စားပြီးတာနဲ့ အိမ်ပြန်ပါ့မယ်"
Joongie က အထပ်ထပ်ပြောလာတော့ Ommoni လဲစိတ်တော့နည်းနည်းအေးသွားသည်...။ ပြောရရင်အလုပ်ကလဲ မသွားလို့မဖြစ်ဘူးလေ... ခုနက ငြင်းသာငြင်းလိုက်ရတာ စိတ်ကမကောင်း....။
"ဒါဆိုလဲ Ommoni စိတ်ချမယ်နော် ပိုက်ဆံရောလုံလုံလောက်လောက်ရှိရဲ့လား..??"
"ရှိတယ် Ommoni"
"ကဲပါ လိုရမယ်ရထပ်ယူထားလိုက်"
Ommoni ကသူ့အိတ်ထဲက ပိုက်ဆံတထပ်ထုပ်ပေးတော့ Jaejoong လဲစိတ်ကျေနပ်အောင် ယူထားလိုက်ရတော့သည်...။
ကောင်တာမှာပိုက်ဆံရှင်းပြီး Jaejoong ကိုလဲစိတ်မချစွာ အထပ်ထပ်မှာရင်း Ommoni ထွက်သွားမှ Jaejoong လဲ ဆေးရုံနဲ့မလှမ်းမကမ်းက ကော်ဖီဆိုင်လေးကို ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်...။
ဒီဆိုင်ကကိတ်မုန့်ကို Jaejoong တို့ တမိသားစုလုံးကြိုက်ကြတာ... ရုတ်တရတ်ဆိုသလို Hyung ကိုတောင်သတိရသွားသည်....။
ဖုန်းထုတ်ကာ Hyung ဆီ Message ပို့မယ်စိတ်ကူးမိတော့ အချိန်ကိုက်ဆိုသလို Hyung ဆီကဖုန်းဝင်လာတော့ Jaejoong သဘောကျကာ ရီလိုက်ပြီးမှ ဖုန်းကိုဖွင့်နားထောင်လိုက်သည်...။
"Hello Hyung"
"Wuri Joongie လေး ဘာတွေလုပ်နေလဲ?? Hyung က သတိတွေရနေတာ"
"Joongie လဲအရမ်းသတိရနေတယ် အခု Joongie က အပြင်မှာ ကိတ်မုန့်စားနေတယ် Hyung ကြိုက်တဲ့ကိတ်မုန့်လေ"
"ဟုတ်လား..?? တယောက်တည်းသွားနေတာလား?"
"Ommoni ပါတယ်"
Yunho စိတ်ပူမှာစိုးလို့ Jaejoong မညာချင်ပဲညာလိုက်ရသည်...။ သူ့အစ်ကိုအကြောင်း သူအသိဆုံး တခုခုဆိုအမြဲသဲသဲလှုပ်နေတတ်တာ...။
"Hyung ညနေကျရင် အိမ်လာခဲ့မလို့ Joongie ကြိုက်တဲ့မုန့်တွေဝယ်လာခဲ့မယ်"
"Yayy ပျော်လိုက်တာ Joongie လဲ Hyung အတွက် ကိတ်မုန့်ဝယ်ထားမယ် ညကျရင်အတူတူစားကြမယ်နော်"
"ဟုတ်ပါပြီ အဲဒါဆိုလဲ Hyung ဖုန်းချတော့မယ် ညကျမှတွေ့ကြတာပေါ့"
"Nae Hyung"
Yunho ဖုန်းချသွားပေမယ့် Jaejoong မျက်နှာလေးကပြုံးနေဆဲ... သူသတိရနေတဲ့အချိန်မှာ တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် Hyung က ဖုန်းခေါ်တယ်မလား... ဒီနေ့မှပဲအပျော်တွေကြောင့် စားနေတဲ့ကိတ်မုန့်ကပင် ပိုချိုနေသလို ခံစားနေရသည်...။
စားသောက်ပြီးတော့မှ ညကျရင် Hyung နဲ့အတူတူစားဖို့ ကိတ်မုန့်တွေကိုဝယ်ပြီး Jaejoong ပြန်လာခဲ့လိုက်သည်....။ အိမ်ကလူတွေကတော့ အခုလိုမျိူးမုန့်တွေကို သိပ်မစားကြတော့ တကူးတကဝယ်မနေတော့ပေ...။ Taxi ဌားဖို့နေရာရှာရင်း Jaejoong မျက်လုံးအကြည့်က အရုပ်ဆိုင်တဆိုင်ဆီရောက်သွားသည်...။
မှန်တွေကာရံထားတော့ အထဲကအရုပ်တွေကို ကြည်လင်ပြတ်သားစွာ မြင်နေရသည်လေ...။ Jaejoong သဘောကျမိတာက လမ်းသွားလမ်းလာတွေကို အမြင်အာရုံဖမ်းစားဖို့ ရှေ့ဆုံးမှာချပြထားတဲ့ ဝက်ဝံရုပ်ကြီးကိုဖြစ်သည်...။
အညိုဖျော့ဖျော့အမွှေးများနဲ့ လူတဖက်စာကျော်လောက်ကြီးတဲ့ ဝက်ဝံရုပ်ကြီးက Jaejoong ကို လာပါဝယ်ပါလို့ ဖိတ်ခေါ်နေသလိုလိုပင်...။ ဒါကြီးကိုဝယ်လိုက်ရင် အိမ်ကလူတွေကဘာပြောကြလိမ့်မလဲ... Jaejoong ဝယ်ရမဝယ်ရ ချိတုံချတုံဖြစ်နေစဉ်....
"အဲဒီအရုပ်ကြီးကို တော်တော်သဘောကျနေတာလား??"
အနားမှာထွက်ပေါ်လာတဲ့ အသံချိုချိုလေးတခုကြောင့် Jaejoong ဆတ်ခနဲလှည့်ကြည့်မိတော့....
"Junsu Hyung...???"
"Wow မှတ်မိသားပဲ Jaejoong က"
Junsu က သူ့မူပိုင်အပြုံးချိုချိုလေးများနဲ့ Jaejoong ခေါင်းလေးကို လာရောက်ပွတ်သပ်ရင်းပြောလေသည်...။ သူ့ရဲ့လှပတဲ့အပြုံးတွေက တဖက်လူရဲ့ စိတ်နှလုံးသားကို ဆွဲယူသိမ်းပိုက်လိုက်သလိုလိုပင်...။
"ဒီဝက်ဝံရုပ်ကြီးလိုချင်လို့လား..??"
Jaejoong တယောက် Junsu ကိုငေးနေရာမှ Junsu က ဝက်ဝံရုပ်ကိုလက်ညိုးလှမ်းထိုးကာ မေးလိုက်တော့မှ သတိဝင်သွားသည်...။
"လိုတော့လိုချင်တယ် ဒါပေမယ့် ကလေးကလားနဲ့လို့ အပြောခံရမှာလဲကြောက်တယ်"
"ဘယ်သူကပြောမှာမို့လို့လဲ ဗိုက်ထဲက ကလေးလေး ဆော့ဖို့ဆိုပြီး အကြောင်းပြချက်နဲ့ဝယ်ပေါ့"
"အဲ...ဟုတ်သားပဲနော်"
Jaejoong ခုမှသတိရကာ သူ့ဗိုက်လေးကို ပြန်ငုံ့ကြည့်ပြီးလက်နဲ့ခပ်ဖွဖွပွတ်သပ်လိုက်သည်...။ Jaejoong ရဲ့ကြည်ကြည်နူးနူးအပြုံးလေးနဲ့ သူ့ဗိုက်လေးသူပွတ်သပ်နေပုံလေးကို Junsu ငေးနေပြီးမှ....
"Hyung ဝယ်ပေးမယ်"
"Nae..???"
Jaejoong မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေနဲ့ တအံ့တဩမော့ကြည့်တော့ Junsu သဘောကျစွာ ပြုံးမိပြန်သည်...။ ဒီကလေးက သိပ်ချစ်စရာကောင်းလွန်းတယ်လေ...။
အရင်တုန်းက Changmin လက်ထပ်တော့မယ် သတင်းကြားတော့ Junsu သဝန်တိုစိတ်ဖြင့် Changmin နဲ့လက်ထပ်မယ့်သူကို မုန်းခဲ့ဖူးတယ်လေ...။ အခုလိုမျိုး Jaejoong နဲ့ တွေ့ပြီးတော့မှ မုန်းဖို့နေနေသာသာ ညီတယောက်လိုချစ်တောင်ချစ်မိသေးတယ်...။
ဒါကလဲ Changmin အပေါ်မှာထားတဲ့ သံယောဇဉ်တွေ အချစ်တွေကုန်သွားတာလဲ ဖြစ်နိုင်တာပဲလေ...။ မဆီမဆိုင် Jaejoong ကို Changmin အနိုင်ယူမှာကိုတောင်တွေးပြီး ပူနေမိသေးတာ....။
Junsu ခပ်မြန်မြန်ဆိုင်ထဲဝင်လိုက်ကာ ဝက်ဝံရုပ်အတွက်ကျသင့်ငွေရှင်းပေးလိုက်ပြီး Jaejoong လက်ထဲအရုပ်ကြီးထည့်ပေးလိုက်တော့ မျက်နှာလေးက လိုချင်တာရသွားတဲ့ ကလေးလေးလို ဝမ်းသာနေလိုက်တာ.....။
"Jaejoong က အခုတယောက်တည်းလား..??"
"Nae Ommoni က အလုပ်ကိစ္စရှိလို့ပြန်နှင့်တာ"
"ဟင်..ကလေးကိုတယောက်တည်း ထားခဲ့တယ်"
"ကလေး....???"
ကလေးဆိုတဲ့အသုံးအနှုန်းကြောင့် Jaejoong အံ့ဩသွားရသည်...။ ထိုအခါ Junsu က ဟက်ခနဲရီလိုက်ရင်း Jaejoong ပါးလေးကိုခပ်ဖွဖွဆွဲညှစ်ကာ......
"Miya... Hyung မျက်လုံးထဲမှာ Jaejoong ကို ကလေးတယောက်လိုပဲ မြင်နေမိတယ်"
"ရပါတယ် ကျွန်တော့် Hyung ကလဲ အဲလိုပဲလေ နေရာတကာကလေးတယောက်လိုပဲ စိတ်လိုက်ပူနေတတ်တာ"
"Yunho ကိုပြောတာလား..??"
"ဟုတ်တယ် Hyung ကကျွန်တော့်ကိုအရမ်းချစ်တာ"
"Changmin ကရော...??"
Junsu မေးလိုက်ပြီးမှ နောင်တရသွားတယ်... ဒါသူမေးသင့်တဲ့မေးခွန်းမှမဟုတ်တာ.... Jaejoong က Junsu ကို Changmin ရဲ့ရည်းစားဟောင်းဆိုတာ သိနေခဲ့ရင် မနာလိုလို့ တမင်မေးတယ်လို့ ထင်နေဦးမှာ....
"သူကသူ့ဘာသာအေးဆေးနေတတ်တာ Hyung လောက်သဲသဲလှုပ်ဂရုမစိုက်တတ်ပေမယ့် တခုခုဆိုအမြဲဆူပူပြီး သတိပေးတတ် ပြောတတ်ပါတယ်"
"ဒီလောက်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ကလေးကို သူလဲမချစ်ပဲမနေပါဘူး"
"Junsu Hyung ကိုချစ်ခဲ့သလောက်တော့ မချစ်ဘူးထင်တာပဲ"
Junsu အလန့်တကြား Jaejoong မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့ Jaejoong က ဝမ်းနည်းသလို ခေါင်းလေးငုံ့ကာနေတာ တွေ့ရသည်...။ Junsu ထင်တာက တမင်အရွဲ့တိုက်ပြောတာလို့လေ... အမှန်တော့ သူကအချစ်မခံရလို့ ဝမ်းနည်းနေတာကိုး..
"ဟာာာ မဟုတ်တာ Jaejoong ရယ် Changmin က တမင်သပ်သပ်ပဲများတာဖြစ်ရမယ် ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ Jaejoong ကို Hyung တောင် စတွေ့တွေ့ချင်းတည်းက ညီလေးတယောက်လို ချစ်သွားတာလေ သူလဲချစ်မှာပါ ချစ်လို့လဲ ကလေးတယောက်တောင် ရသွားပြီမလား"
Junsu နောက်ပြောင်ပြောတဲ့စကားကြောင့် Jaejoong မျက်နှာလေးနီရဲကာ ရှက်သွားလေသည်...။
"ကဲပါ နောက်ကျတော့မယ် ပြန်ကြရအောင် Hyung အိမ်ရှေ့ထိလိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
"အာာ ရပါတယ် Hyung ရယ် တကူးတကကြီး"
"အားမနာပါနဲ့ Hyung ကိုလဲ အစ်ကိုတယောက်လို သဘောထားပါ Jaejoong ကိုခုလိုတယောက်တည်း ထားခဲ့ရမှာစိတ်မချလို့ပါ"
Junsu က Jaejoong လက်ကိုပါဆွဲကိုင်ကာ ခေါ်နေတော့ Jaejoong လဲငြင်းမရတော့ပဲ လက်ခံလိုက်ရတော့သည်....။
"Gomawoyaw Hyung"
"မလိုပါဘူးကွာ.."
Junsu သူ့ကားလေးကိုကျင်လည်စွာမောင်းရင်း Jaejoong အိမ်ရှေ့အထိလိုက်ပို့ပေးလေသည်...။ အိမ်ထဲဝင်ဖို့က ခေါ်လို့မကောင်းတော့ Jaejoong လဲဒီတိုင်းပင် အားနာနာနဲ့နှုတ်ဆက်လိုက်ရသည်...။
"ခုလိုလိုက်ပို့ပေးတာ ကျေးဇူးပါနော် Hyung နောက်ကြုံမှမုန့်ဝယ်ကျွေးပါ့မယ်"
"Haha အငယ်ဝယ်ကျွေးတာကို စားရမှာလား Hyung ကတောင် ပြန်ဝယ်ကျွေးရမှာကို ဒါနဲ့လေ.."
Junsu ပြောမယ့်စကားကိုရပ်ကာ စဉ်းစားနေတော့ Jaejoong ကပဲ မေးလိုက်ရသည်...။
"ဘာပြောမလို့လဲဟင် Hyung..??"
Junsu မျက်လုံးအကြည့်က Jaejoong ရဲ့ဗိုက်စူစူလေးဆီကို ရောက်သွားပြီး....
"အဲဒီ့ကလေးလေးကိုခဏလောက် ကိုင်ကြည့်လို့ရမလား"
"Aww ဘာများလဲလို့ Hyung ရယ် ကိုင်ကြည့်ပေါ့"
Jaejoong ဆီကခွင့်ပြုချက်ရတော့ Junsu လဲအရှေ့တိုးကာ Jaejoong ဗိုက်လေးကိုကိုင်လိုက်ရင်း မျက်နှာကလဲတဖြည်းဖြည်းချင်း ပြုံးလာလေသည်...။
"Jaejoong သိလား Hyung ကိုလဲလေ Omma က Yuchun အတွက်ကိုယ်ဝန်ဆောင်ပေးဖို့ ပြောနေတာ"
"ဟင်...တကယ်လား?? Hyung ကရော ဆောင်မှာလား"
"Arni ငြင်းလိုက်တယ်လေ ဒါပေမယ့်အခု Jaejoong ကိုတွေ့တော့ စိတ်ထဲမှာတမျိုးကြီးပဲ ခံစားလာရလို့"
"ကျွန်တော်လဲစစချင်းကကြောက်နေတာ ကိုယ်ဝန်စရှိတာသိတုန်းကဆို တကယ်ကိုမယုံနိုင်ဘူး အခုတော့လဲ အဆင်ပြေသွားတာပါပဲ ဒါနဲ့ Hyung တို့ကရော ဘယ်တော့လက်ထပ်ကြမှာလဲ??"
"အစကတော့ ကျောင်းပြီးရင်လို့ပြောထားတာ အခုတော့ Hyung အလုပ်ခဏလုပ်ချင်သေးတယ် Arjushi ကလဲ US ကိုအလုပ်ကိစ္စနဲ့သွားတာ ၆လ တနှစ်လောက်ကြာမယ်လေ"
"Hyung က ကိုယ့်ခင်ပွန်းလောင်းကို Arjushi လို့ခေါ်တာလား ဟိဟိ"
Jaejoong နောက်လိုက်တော့ Junsu ရှက်သွားပြီးမှ
"ခေါ်နေကျဆိုတော့ ပါးစပ်ကလွှတ်ခနဲထွက်သွားတာ အဟီး"
"မိုက်တယ် Arjushi ဆိုပြီးချွဲလို့ရတာပေါ့ Yuchun Arjushi က Hyung ကိုတော့ တော်တော်လေးအလိုလိုက်မယ့်ပုံပါ ကျွန်တော့်မှာတော့ Oppa သာခေါ်ရတာ အလိုလိုက်မခံရဘူး"
"ဟမ်....Oppa တဲ့လား??"
"ဟုတ်တယ်လေ သူခေါ်ခိုင်းတာ"
၂ယောက်သားသဘောကျစွာ တဟားဟားရီနေကြပြီးမှ ခဏနေမှ Jaejoong လဲ Junsu ကိုနှူတ်ဆက်ကာ ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်သည်..။ သူတို့၂ယောက် အခုတကြိမ်ပြန်တွေ့တာ တော်တော်လေးရင်းနှီးသွားကြပြီလေ...။ Junsu
ကို Changmin ရဲ့ရည်းစားဟောင်းဆိုတဲ့ အတွေးမျိုးမဝင်တော့ပဲ အစ်ကိုတယောက်လိုပင် Jaejoong ခင်နေမိသည်....။
Junsu ကလဲ Jaejoong ကိုအရင်ကထက် ပိုသနား ပိုချစ်ခင်လာမိသည်.....။ သူ Changmin ရဲ့ဒဏ်ကို တော်တော်လေးလဲခံရမှာပဲ... Changmin ခေါင်းမာတာ ဆိုးတာကို Junsu အသိဆုံးပဲလေ... ဒါပေမယ့်လဲ.....
ယုံကြည်ပါတယ် တနေ့ Changmin တယောက် Jaejoong ကိုချစ်သွားလိမ့်မယ်လို့....။ Jaejoong အခုဝတ်လာတဲ့ အင်္ကျီလေးကလဲ Changmin အင်္ကျီဆိုတာ Junsu သိနေတာ...
ဘာလို့လဲဆိုတော့ ၂နှစ်ပြည့် Anniversary နေ့မှာ အဲဒီ့အင်္ကျီကို Junsu ကိုယ်တိုင် ဝယ်ပေးခဲ့တာလေ.. ဇီဇာကြောင်လွန်းတဲ့ Changmin ရဲ့အင်္ကျီတွေကိုတောင် အကုန်ယူဝတ်ခွင့်ရတဲ့ Jaejoong ဟာ တနေ့ကျရင် Changmin ရဲ့နှလုံးသားကို ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရမှာပဲလေ.....။
××××××××××××××××××
ကာတွန်းကားကြည့်ရင်း တခိခိရီနေတဲ့ Jaejoong ကို Yunho ငေးကြည့်နေမိသည်...။ မျက်နှာလေးကအရင်ကထက် ပြည့်လာလိုက်တာ... အရမ်းကိုချစ်ဖို့ကောင်းနေတော့တာပဲ....။
TV ကြည့်နေရင်းမှ Jaejoong တချက်တချက်ငိုက်လာရင်းမှ ပျင်းကြောဆန့်ကာသမ်းလိုက်ပြီး....
"ဝါး.....အိပ်ချင်လာပြီ"
"အိပ်ချင်အိပ်နှင့်တော့လေ Changmin ကလဲ ခုထိ ပြန်မလာသေးဘူး"
"သူအိမ်မှာရှိလဲ ညနက်မှအိပ်တာပါ တခါတလေစာကြည့်ခန်းထဲမှာတောင် အိပ်တတ်တာ"
မျက်လုံးလေးတွေကို လက်နဲ့ပွတ်ကာအိပ်ချင်မူးတူး ပြောနေတဲ့ Jaejoong ကို Yunho ချစ်မြတ်နိုးစွာကြည့်နေမိသည်...။ Changmin က သူ့အဖေ ဧည့်ခံပွဲသွားတာကိုပါသွားတယ်လေ...။
"ကဲပါ ဒါဆိုလဲအိပ်တော့ Hyung လဲသွားအိပ်တော့မယ်"
Yunho လဲ Jaejoong ကိုထိုင်နေရာမှ ဆွဲထူပေးရင်း သူ့အိပ်ယာပေါ်တက်အိပ်စေကာ စောင်လေးအသာခြုံပေးလိုက်သည်...။
"Hyung မသွားနဲ့ဦး Joongie ကို သီချင်းဆိုသိပ်"
ဒီလောက်အိပ်ချင်နေတာတောင် ဂဂျီဂဂျောင်ကျနေတဲ့ Jaejoong ကို Yunho မလွန်ဆန်တော့ပဲ ကုတင်ဘေးမှာဝင်ထိုင်ရင်း ချော့သိပ်ဖို့လုပ်တော့ Jaejoong က အတင်းခေါင်းခါရင်း...
"Hyung...ဘေးမှာလာအိပ် Joongie ကိုဖက်ထားပြီး သီချင်းဆိုပြ"
"ဟာာ Joongie လေးကလဲ အဲဒါကတော့..."
"မရဘူး Hyung ရာ Joongie ပြောသလို ချော့သိပ်ပါဆို"
အမှန်တော့ Jaejoong တယောက် Changmin ဆီကလိုချင်တဲ့ ကြင်နာမှုတွေကို Yunho ဆီကနေရယူဖို့ ကြိုးစားနေတာပါ... Changmin က အဲလိုစိတ်မရှည်တတ်တဲ့သူမလား... Yunho ကလဲ Jaejoong နှုတ်ခမ်းစူကာစိတ်ကောက်တော့ မနေနိုင်တော့ပဲ သူပြောသလိုသူ့ဘေးလှဲအိပ်ကာ ပွေ့ဖက်ထားရင်း သီချင်းဆိုသိပ်ရတော့သည်....။
နဂိုတည်းက အိပ်ငိုက်နေတဲ့ Jaejoong သီချင်းတပုဒ်မဆုံးခင်မှာပင် Yunho ကိုဖက်တွယ်ရင်း အိပ်ပျော်သွားတော့သည်...။ Jaejoong တော်တော်လေးနှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်မှ ထထွက်သွားဖို့စဉ်းစားနေတဲ့ Yunho လဲ တနေကုန်ပင်ပန်းထားတော့ မှေးခနဲ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်....။
ဧည့်ခံပွဲကနေ ခပ်ထွေထွေနဲ့ပြန်လာတဲ့ Changmin အိပ်ခန်းထဲက ကုတင်ပေါ်မှာ တယောက်ကိုတယောက်ဖက်ကာ အိပ်ပျော်နေကြတဲ့ Yunho နဲ့ Jaejoong ကိုတွေ့တော့ ဒေါသထွက်သွားသည်...။
ဘယ်လိုပဲအမြင်ကြည်အောင်ထားထား သူတို့လုပ်နေတာတွေကိုက ဟုတ်ကိုမဟုတ်တာလေ...။ Jaejoong ကိုယ်ဝန်နဲ့ဆိုတာသတိရလို့ စိတ်ကိုတော်တော်လေးထိန်းကာ အခန်းပြင်သို့ ပြန်ထွက်လာလိုက်သည်....။
ဒါပေမယ့် Changmin စိတ်ထဲမှာထင်လာမိတာက Jaejoong ဗိုက်ထဲကကလေးက သူနဲ့ရတာမှဟုတ်ပါ့မလားလို့လေ.....။
To Be Continue........