Sinama ni Mama yung mga bata at ako sumama kay Thirdy papunta kay Kiefer sa dugout pero bago pa namin maabutan sinakay na siya sa ambulance kaya sumunod na lang kami ni Thirdy. I am so worried naramdaman ko na lang na hinawakan ni Thirdy yung kamay ko.
Ate, manong will be alright. Wag ka na umiyak. Sabi niya sa akin.
I need to see him Thirdy. Sabi ko.
Malapit na tayo. Sabi niya kailangang ng to calm me down.
Sinamahan ko si Thirdy magpark ng kotse at sabay na kami pumasok sa hospital. Nakita pa namin si Papa sa labas ng emergency at niyakap niya ako pagkakita niya sa akin.
Ilang oras din kami naghintay sa emergency ng lumabas yung doctor kaya tumayo at lumapit ako agad.
Are you the family of Kiefer? Tanong sa amin ni Doc.
Yes doc, I'm his wife. How's he po? Tanong ko.
He suffered a spinal cord injury. Masama yung bagsak niya kanina. We're still trying to know the severity of the incident but as he described earlier he can't feel his leg. It can be temporary or permanent. If it's temporary, he just need therapy and rehabilitation, it will take at least a year to recover but if it's permanent he'll never walk again. Sabi ni Doc ang dami niya pang pinaliwanag na hindi ko naman maintindihan pero nanghina talaga ako sa possibility na hindi na makalakad si Kiefer. He will be devastated when he finds out.
Nasa ICU pa si Kiefer kaya hindi namin siya malapitan. Naaawa ako sa itsura ng asawa ko. We're supposed to be celebrating because they won the championship but we're here in the hospital unsure if he'll be able to walk again.
Ate Ly, umuwi ka kaya muna ako na lang magbabantay muna dito. Ipapasundo na lang kita kay Ching. Sabi ni Thirdy.
Thirdy, I can't leave your kuya here. I want to be here when he wakes up.
Ate. Paano yung mga bata saka ikaw din magpahinga ka muna sabi naman ni doc baka bukas pa magising si Manong. Sabi niya.
Call me as soon as he wakes up I'll just check om the kids and come back. Sabi ko.
Sige ate. Sagot niya at tinawagan si Ching.
Sumama si Aereen sa pagsundo sa akin dahil dadaan kami ng bahay bago pumunta kila mama para kumuha ng gamit. Dun muna kasi sila magsstay habang nasa hospital si Kiefer para may magbantay din sa mga bata.
Nageempake ako ng damit ko ng bigla akong makaramdam ng pagod. Bakit ba nangyari to. Bumagsak lang ganun na agad. Napaupo ako sa sahig sa sobrang pagaalala kay Kiefer. Hindi ko alam ang gagawin ko kaya umiyak na lang ako. Umiiyak ako ng biglang kumatok si Aereen.
Ate okay ka na ba? Tanong niya.
Oo. Sabi ko at lumabas na.
Pagdating sa bahay takbuhan yung mga bata nung nakita ako. Bakit gising pa tong mga to mag12 na ng gabi.
Mom where's dad? I saw him on the tv earlier. Is he sick? Tanong ni Kellan.
He is Kuya. Dad's still in the hospital. Sabi ko at di ko na napigilang umiyak ulit.
Mom don't cry. Dad is a fighter he'll be okay. Sabi ni Adee habang nakayakap sa akin.
Mom, did you eat dinner? Tanong ni Kassy.
Mommy's okay. Don't worry about me. You should sleep, why are you still awake? Where's amber? Tanong ko.
Ayaw matulog nyan mga bata ate tas si Amber na kay mamu. Dun natulog sa kwarto nila. Sabi ni Abie.
Salamat Abie, magpahinga na kayo ako ng bahala sa mga bata. Sabi ko sa kanya at pumasok na sila sa guestroom.
Nagsunuran naman yung mga bata sa akin namapajama na sila kaya pinahiga ko na sa bed.
Mom's just gonna shower for a while okay. You sleep, we will go to daddy later. Sabi ko at naghigaan naman sila.
Nagising ako ng tawagan ako ni thirdy.
Thirdy. Sagot ko.
Ate gising na si manong. Sabi niya.
Salamat Thirdy, punta na kami. Sabi ko.
Sumama sila Mama Dani at Papa sa amin. Pinauuwi ko si Thirdy pero okay lang naman daw mamaya na lang siya uuwi. Nasa ICU pa rin si Kiefer pero sinabi nung nurse na pwede daw ako pumasok pero ako lang. Ililipat naman din daw mamaya si Kief sa private room.
Humahabol yung mga bata sa akin pero inaliw na lang ni Abie at Aereen.
Kala ko tulog si Kiefer pero sabi nung nurse tulog daw kaya umupo ako sa tabi ng bed niya at hinawakan ko yung kamay niya. Hindi pa ako nagsasaliya naiyak na agad ako. Sinabi kasi sa akin ni Thirdy na nagwawala daw kanina si Kiefer. Tumingin siya sa akin ng hawakan ko yung kamay niya.
Babe, I can't feel my legs. What's wrong with me? Tanong niya sa akin habang umiiyak.
You had a spinal cord injury hon, yung paralysis daw hindi pa alam kung temporary or permanent. Sabi ko habang piniilit magpakatatag para sa asawa ko.
Babe I can't be paralyzed. Sabi niya.
It's not yet sure babe. Don't lose hope. I brought the kids with me. They missed you already. Hinintay nila ako umuwi kagabi kasi kala nila kasama kita. Sabi ko sa kanya.
Hindi ba sila pwede pumasok? Tanong niya.
Hindi eh pero sabi naman nung nurse ililipat ka na daw mamaya sa private room kaya maya mo na lang sila kausapin. Sabi ko sa kanya.
Okay. I'm sorry this happened babe. Sabi niya.
Hon hindi mo to kasalanan. Basketball is a physical game. Hindi din to sinadya nun bumlock sayo. Sabi ko sa kanya.
I'm afraid babe. Sabi niya.
I'll be here hon. Sabi ko sa kanya at hinalikan ko siya sa pisngi at niyakap.
Hindi rin ako pwedeng magtagal sa loob kaya lumabas ako agad. Saka sinabi rin nung nurse na ipprepare na siya for transfer.
Naghintay kami sa private room ni Kiefer. Yung mga anak ko busy si Kellan at Adee nagppsp si Amber dumedede at si Kassy nagcocolor.
Ly, kumain ka muna. Bumili ako kanina ng food habang kasama mo si Kiefer. Wala pang laman yang tyan mo. Sabi ni Mama.
Okay lang ma, hindi naman ako gutom. Sabi ko.
May sakit na ang asawa mo wag mong hintaying ikaw din magkasakit. Walang magaalaga sa mga apo ko. Sabi ni papa kaya napilitan na akong kumain.
Sa ngayon walang ibang kakapitan ang mga anak ko at si kiefer kung di ako. Kailangan kong magpakatatag para sa amin kahit mamataymatay ako kanina habang kausapin ko si Kiefer. Kumakain ako ng biglang dumating si Kiefer.
Daaaaaddd. Sigaw ng mga bata.
Be careful, don't lean on daddy. Sabi ko dahil nagsasampahan sila sa kama.
Dad, are you okay? When are you going out? I hate it here too many sick people. Sabi ni Adee.
Soon kuya. Sabi ni Kiefer.
Dad. This is for you. Sabi ni Kassy at may inabot na papel kay Kiefer. Gumawa pala siya ng get well soon card para sa daddy niya.
Nakita ko si mama na umiiyak sa gilid, kahit naman siguro ako,
Dad, when are you going home? Tanong ni kellan.
3333
It depends on the doctor's advice kuya. Sabi ni kiefer.
Thanks baby for the card. Sabi niya kay kassy.
Welcome dad. Sabi ni Kassy at hinalikan siya sa pisngi.
Hon gusto mo ba kumain? Tanong ko.
Pwede ba daw ako kumain? Tanong niya.
Itatanong ko sa nurse. Sabi ko.
Sige babe, nagugutom ako. Sabi niya kaya lumabas ako.
Hindi daw pwede kumain si Kief ng solid food. Soup lang daw kaya pinabili ko si Ching dahil ayaw ni kiefer ng pagkain sa hospital.
Mukhang nakalimutan naman ni kief yung injury niya dahil naaliw siya sa mga bata. Lumapit ako sa kanila at dinantay ko yung ulo ko sa bandang ulunan ni Kiefer. Hinawakan naman niya yung ulo ko at hinalikan.
Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa ganung pwesto. Yung mga bata natutulog sa katabing bed ni Kiefer. Si amber naman karga karga ni Mama.
Pahinga ka muna babe. Mukhang pagod na pagod ka. Sabi ni Kiefer.
Hindi naman hon. Okay lang ako. Ikaw musta ka? Tanong ko.
Okay naman. Sana bukas magalaw ko na yung legs ko. Ang weird kasi na half body lang yung nafefeel ko. Sabi niya.
You'll be okay babe. Sabi naman ng doctor hindi agad agad dahil may trauma. Nakakalungkot na imbes nagcecelebrate tayo nandito ka sa hospital. Sabi ko sa kanya.
Oo nga eh. Pero okay lang yun babe at least champion. Sabi niya.
I'd rather you lose than be in a hospital bed. Sabi ko sa kanya.
I'll be okay babe. Sabi niya.
Recuperate soon hon. I want to go home and be back to our normal life. Sabi ko sa kanya.
Lingid sa kaalaman ko magkakaron pala ng drastic change sa aming pamilya.
***