S
aatler geçerken Sae jin bir köşeden bir köşeye dolanıp durmuştu tüm gece. Yüzü yorgunluktan çökmüş gözleri kıpkırmızı olmuştu. Bir dakika durmaksızın dua edip. Bir mucize beklemişti sadece bir mucize..
Ayak sesleriyle arkasını döndü. Annesi ona doğru gelirken o da annesine doğru gitti. Annesine sıkıca sarılıp gözyaşlarını serbest bıraktı.
"Ona bir şey olmasın nolur anne" dedi fısıltıyla.
Annesi tek bir kelime dahi etmedi. Açılan ameliyat kapısıyla Sae Jin koşarak Jungkook'un yanına gitti. Jungkook'un elini elinin arasına aldı.
"Jungkook beni duyuyor musun ? Burdayım bak ! Hep yanındayım, sakın beni bırakma" dedi endişeli gözlerle.
Ardından Jungkook götürülürken doktor karşılarında durdu.
"Tehlikeyi atlattı diyebiliriz. Ancak yine de temkinli olmakta fayda var. Çok kan kaybetmiş ilerleyen saatler bizim için daha büyük risk taşıyor. "
"Ama yine de iyi olacak değil mi?" Diye sordu Saejin bir umutla.
"Elimizden geleni yapacağız merak etmeyin" deyip giden doktorla Sae Jin ellerini saçlarına götürüp geriye attı.
"Sae jin.." Diyen annesiyle ona baktı.
"Hadi sen git bir duş al kaç saattir burdasın hem şu an odaya alındı sorun yok. Ben buradayım en azından üzerini değişip gel"
"Yok anne ben burdan ayrılmam uyanırsa beni arayabilir"
"Sae Jin! Doktoru duydun. Hadi ama, seni kötü görsün istemezsin gidip kendine gel hadi kızım"
"Peki ama bir şey olursa hemen ara"
"Merak etme kızım "
Sae Jin pek istemese de hastaneden ayrılırken annesi ardından hemen doktorun odasına gitti.
"Merhaba ben motor kazası geçiren Jeon Jungkook hakkında konuşmak istiyorum"
"Buyrun" dedi doktor ona koltuğu gösterirken. Kadın geçip oturduktan sonra direk konuya girdi.
"Jungkook'un tedavisine başka yerde devam etmenizi istiyorum"
"İyi ama böyle bir şeye gerek yok"
"Lütfen dediğimi yapın. Ne kadar gerekirse veririm o çocuğun hemen buradan gitmesi gerek"
"Peki hangi gerekçeyle?"
"Onu da siz bulun doktor olan sizsiniz. Ne kadar isterseniz dedim" deyip gülümsedi.
**
Sae Jin hastaneye geldiğinde Jungkook'u camlı bölmeden izlemeye başladı.
Ellerini soğuk cama koyup "Hadi Jungkook aç artık gözlerini. " diye fısıldadı gözyaşları süzülürken.
Doktor Saejin'in yanına yaklaşıp
"Biraz konuşabilir miyiz?" Diye sorduğunda Saejin başını salladıktan sonra gözyaşlarını silip doktora baktı.
"Hastamızın daha iyi bir hastaneye sevk edilmesi gerek"
"Neden? Bir sorun mu var?" diye sordu telaşla.
"Daha iyi tedavi olmazsa sakat kalabilir"
"Ne! " Saejin şok içinde doktora bakarken
"Pe.. Peki ne yapacağız? Ne gerekiyorsa yapın lütfen"
"Amerika'ya gitmesi gerek. Ancak masrafları karşılama gücünüz var mı? "
"Ne kadar bir masraf bu?"
"100.000" (Türk lirası yazdım)
" Ama şimdi nasıl yani? Ben şimdi ne yapacağım" deyip Jungkook'a baktı.
"Ya size biri yardım yapaxcak ya da siz o parayı bulana kadar bekleyeceğiz"
*
Üç gün sonra
Jungkook'un elini tutarken sonunda huzura kavuştuğunu hissetti. Onu normal odaya aldıklarında mutlu olmuştu ama ona yürüyemeyeceği gerçeğini nasıl söyleyeceğini bilmiyordu. Alnını Jungkook'un eline dayayıp bekledi. O uyanırsa bir çözüm bulabilirmiş gibi hissediyordu.
Gözlerini biraz olsun kapattı. Sağlıklı düşünmeye çalıştı. Elbet bir çıkış yolu vardır diye düşündü
"Sae Jin" diye fısıldayan Jungkook'un sesiyle başını kaldırdı. Jungkook şaşkın bakışlarla ona bakarken
"Tanrım eşekkürler " diye fısıldadı gözyaşları süzülürken.
"Ne oldu bana?" Saejin ayağa kalkıp elini Jungkook'un saçlarına götürüp okşadı.
"Kaza yaptın motorla. Üç gündür sadece böyle yatıyordun ve sonunda uyandın" deyip Jungkook'un alnına bir öpücük koydu.
"Ben hiçbir şey hatırlamıyorum. Yani kaza nasıl oldu bilmiyorum"
"Bu çok normal Jungkook. Buna takılma, iyisin ya bu yeter nasıl hissediyorsun?"
"Gayet iyi"
"Ben bir doktora haber vereyim "
Yanından kısa süreli ayrılıp doktorun yanına gitti. Birlikte Jungkook'un odasına geldiklerinde Saejin'in odadan çıkmasını söylediler. Sae Jin bunu her ne kadar istemesede ısrarlar üzerine çıkmak zorunda kalmıştı. Kapıda bir süre bekledi ki artık sabırsızlanıyordu. Ona doğru gelen Soo Jung ve Jin ile ayağa kalktı.
"Ah Tanrım! Neden bir haber vermedin Sae Jin. Annen okula geldiğinde öğrendik" deyip ona sarıldı Soo Jung.
"Özür dilerim o telaşla aklıma gelmedi"
"Jungkook iyi mi?" Diye soran Jin ile başını sallamakla yetindi.
"İyi... yani sanırım" dedi belli belirsiz
"Bir sorun var belli ki" dedi Soo Jung. Onun bu haline bakıp
"Jungkook'un bir daha yürüyememe ihtimali var ve doktor tedavisinin Amerika'da yapılmasını istiyor"
"Iyi o zaman gitsin" dedi Jin, güldü Saejin bunu komik bulmuş gibi
"Öyle değil işte. 100.000 gibi bir rakamdan bahsediyoruz"
"Ne!" Dedi ikiside hayretle
"Peki para bulunmazsa? Yani bulunana kadar zaman geçecek bu risk taşıyor mu?" Diye sordu Soo Jung
"Yani o kadarını bilemiyorum ama Jungkook için en iyisi olmalı"
"Sizin aranızda ne var?" Diye soran şüpheli bakışlı Soo Jung ile tebessüm etti.
"Onu ben de bilmiyorum ama sıradan bir şey olmadığı kesin" dediğinde doktor odadan çıktı. Ona yaklaşıp
"Hasta şuan bacaklarını hissetmiyor. Siz ona hiçbir şekilde soru sormayın ve ayağa kalkmasına da izin vermeyin ve Amerika işini daha sonra bir daha konuşuruz"
Hafifçe eğilip "Teşekkürler " dedikten sonra diğerleriyle içeri girdi. Jin ve Soo Jung, Jungkook'a geçmiş olsun dileklerini ilettikten sonra farklı şeyler konuşup Jungkook'un dikkatini başka yerlere çektiler. Artık kazayı falan düşünmesini istemiyorlardı.
Ertesi gün
Jungkook için yaptığı yemeklerle büyük bir mutlulukla hastaneye gitti. Onun iyi beslenmesi gerektiğini düşünüyordu
Ama odanın önüne geldiğinde annesi beklemediği bir şekilde oradaydı. Annesinin yanına gittiğinde annesi ona sevinçle sarıldı.
"Gönüllü biri Jungkook'un Amerika'ya gitmesi için bağışta bulundu . Bu sayede Jungkook daha fazla geç kalmamak için Amerika'ya gönderiliyor."
Kelimenin tam anlamıyla şok olmuştu.
"Iyi de onu yalnız mı bırakacağız? "
"Doktoru onunla gidicek"
Annesine aldırmayıp odaya girdiğinde bomboş odayla karşılaşmayı beklemiyordu.
"Jungkook nerede anne?" Diye sordu kapıda ona bakan annesine
"Sabah erkenden götürdüler. "
Bu olanlar fazlasıyla boktan bir saçmalık gibiydi diye düşündü
"Anne! Ne oluyor anlat" dedi burnumdan solurken heyecandan göğsü hızla inip kalkıyordu. Annesi elinden tutup omu yatağa oturttu.
"Jungkook sabah ayağa kalkmak istemiş ve gerçekle karşılaşmış. Tabi çıldırmış, o sıra haber gelmiş masrafların karşıladıklarına dair. Jungkook'u ikna etmişler Beni aradılar ben de geldim işte öyle gitti "
"Neden beni uyandırmadın anne! Jungkook'u görmek istiyorum" diyerek yerinden kalktı. Nereye gitmesi gerektiği konusunda bir fikri yoktu ama Jungkook'u görmek istiyordu. Onu görmezse yaşayacak gibi hissetmiyordu.