Two Words
President Gerardo Ponce and First Lady Mary Ponce arrived at the Malibu beach wedding. Sinalubong ni Gerard ang mga magulang, at agad naman yumakap ang mga ito sa kanya. Bakas sa mukha ng kanyang mga magulang ang kasiyahan.
It gave him sense of peace knowing that his parents approved of this wedding... of him marrying Shayla... of them having kids.
The wedding tent was full of security. The bystanders were starting to flock at the railings surrounding the tent, where the wedding ceremony would take place at 5:30 PM.
Tinungo naman nila ng kaniyang magulang ang mansion. Pumasok na sa make up room ang kaniyang ina, habang siya naman ay kasama ang ama sa kanyang kuwarto. Nagsusuot na siya ng kaniyang coat, habang vine-video ng camera man.
"How are you feeling, son?" nakangiting akbay ng daddy niya sa kanya na nakasuot na ng barong Tagalog.
"Nervous and excited." Pag-amin niya. "I'm having sweaty palms." Natatawa niyang ibinukas ang isang palad, habang hawak ang tablet kung saan niya dina-draft ang wedding vow niya.
Napatawa si President Ponce. "I felt that way too,before my own wedding. Pero mawawala din yan mamaya. I assure you that."
He nodded his head. He believed his father. Bukod sa paniniwalang iyon ay natutuwa din siya na nagu-usap sila ng ama tungkol dito. It has been a long time since they shared a moment like this.
Someone knocked at the door. Si Percival iyon. Kanina pa niya ito inaabangan, dahil ito ang nagasikaso sa problema ng kaniyang pinsan na si Tanya at Matteo. Binalita nito na naayos na ang problema patungkol sa super glue.
Na-curious nama ang kaniyang ama kung ano ang nangyari sa pamangkin nitong si Tanya. Iknuwento niya sa ama ang nangyari at tawa ito ng tawa. Pati siya ay napatawa habang kinukuwento iyon. Kahit papaano ay nawala ang kaniyang nerbyos.
"Mga pilya pala ang magkakaibigan na yun, a?" natatawang sabi ni Pres. Ponce.
"Ikaw nga pala, Pyke, kailan ka magpapakasal? Bilyonaryo ka na, a? Handa ka na mag-settle down. Nagbabayad ka ba ng taxes mo ng tama?" birong tanong ni Pres. Ponce kay Percival.
"Opo, Ninong." Nakangiting sagot ni Percival. "On the wedding, hindi pa po ako nagpo-propose. Ready na po ako, pero hindi pa po ready yun' girl friend ko."
"Aba, bilis bilisan mo na para magka-apo na rin ang kapatid kong si Pablo." Sabi ni Pres. Ponce.
"Wala yan, Dad. Mahina." Hirit niya.
"Sobrang bilis naman niyan si Ardy, Ninong!" Hirit ni Percival sa kanya. "Nanggigil!"
Binatukan silang pareho ni Pres. Ponce.
"Kayo talagang dalawang mga bata kayo! Hindi kayo gumaya sa'ken at kay Pablo. Do it the right way, sons."
Napakamot sila ni Percival ng ulo at nagtuturuan pa, nang may kumatok ulit. Si Ambassador Migoel iyon. Nag-kamay si Pres. Ponce at Ambassador Migoel. Inaya ito ni Pres. Ponce sa billards room kung saan uminom muna ng kaunting alak ang mga ito.
Sumilip si Shayla sa bintana ng kanyang kwarto habang may curlers pa ang kaniyang buhok at naka-robe.
She felt nervous as she saw that people were flocking outside, because they were intrigued as to who were getting married. Alam kasi ng mga tao na ang attendees sa wedding ay ang President ng US at ang pamilya nito, Mayor ng California at ang pamilya nito, si Philippine Pres. Ponce at First Lady Mary Ponce, si Ambassador Migoel Ponce, at mga anak nito.
Ang pagkakaalam lamang kasi niya noong una ay close family and friends lang ang dadalo sa kasal. Hindi naman nasabi ni Gerard na kasama sa 'close family and friends' ang pamilya ng US President, at pamilya ng Mayor ng California.
Natural lamang na maintriga ang mga tao kung sino ang ikakasal. Pinaliwanag na lang ni Gerard sa kanya kanina na nakakahiya naman kung malaman ng US President na narito ang Daddy ni Gerard sa US para sa wedding ng kaisa-isa nitong anak, pero hindi ito invited. Nakakahiya din daw sa Mayor ng California kung malaman na sa California magaganap ang kasal, ngunit hindi man lang ito naimbitahan.
Hindi siya sanay sa pakikihabilo, lalo na ang maging pokus ng atensyon ng nakakarami, kung kayat kinabahan siya. Nagpahanap siya ng paper bag at duon humihinga. Bukod sa naghahalo na ang excitement at kaba niya, nasi-stress out pa siya sa wedding vow niya. Kanina pa nga siya pinainom ni Gerard ng gamot para ma-relax ang tiyan niya kasi baka mag-contraction na naman siya.
"Relax ka lang, anak." Hinawakan siya sa kamay ng ina.
"Ngayon lang kasi nagsi-sink in sa'ken ito Mommy. Dun sa isang buwan ko kasing kasama si Gerard, may sarili kaming mundo. Wala naman kaming nakakahabilo maliban sa closed circle of friends at family. Si Gerard na pinsan ni Percival lang ang nakikita ko. Ngayon lang nagsi-sink in sa'ken kung sino ba talaga yun' papakasalan ko. Mommy, anak siya ng Presidente ng Pilipinas! Waaah! Magiging in-laws ko yung Presidente at First Lady ng Pilipinas! Nanliliit ako, Mommy..." aniya sabay hinga ulit sa paper bag. Saktong tumawag si Gerard sa kanya sa mobile phone. Sinagot naman niya kaagad ito.
"How's my beautiful bride?" masuyong tanong ni Gerard.
Hindi siya nakapagsalita. Bagkus ay natigilan siya at mabilis na pumasok sa isip niya ang reyalidad.
This person... this beautiful person with a good and generous heart is willing to marry me.? And, he has been nothing but gentle, understanding, caring to me? What could I give him that would be deserving as he commits a lifetime with me?
Wala. I am empty... and broken...
Napaiyak siya.
"Bakit ka umiiyak?" worried na tanong ni Gerard sa kanya. "Nagbabago na ba ang isip mo sa wedding? Puntahan kita ngayon, honey. Wait for me."
May kaunting diskusyon siyang narinig sa may pintuan ng kuwarto habang sumisinghot at hawak ng mahigpit ang mobile phone. Si Mrs. Ponce iyon at ang events organizer na may kausap sa pinto. Narinig niya si Gerard at mabilis niyang nilingon ang pinto.
"Mommy, just a second please? I just need to talk to Shayla." Pakiusap ni Gerard.
"No, Ardy! Hindi mo nga pwede makita yun' bride bago kayo ikasal. Ang tigas ng ulo mo! Nasaan ba ang Daddy mo?"
"Please? I just need to see her. I called her and she was crying!"
"Mag-usap na lang kayo sa mobile phone!" Pinagalitan ito ni Mommy Mary at sinaraduhan ng pinto.
"Honey, are you still there?" worried na tanong ni Gerard, bago bumuntong hininga. May pag-aalala sa boses nito.
"Andito pa'ko. Ba't ba ang tigas ng ulo mo? Napagalitan ka tuloy ng mommy mo!" Sabi niya.
"Eh kasi ikaw, e! Pinag-aalala mo ako na baka magbago isip mo at the last minute. Shayla, ipapaalala ko lang sa'yo. Mahal kita. Mahal na mahal!"
"Nararamdaman ko naman 'yung pagmamahal mo..." napahikbing tugon niya. "Nagtatanong lang ako sa sarili ko kung ano ba ang nagawa kong maganda sa buhay para pagpalain ako na magkaroon ng lalaking katulad mo... na magmahal sa'ken ng ganito? Nakakatakot kasi ang sarap ng pakiramdam! Paano kung mawala na?"
" Hi-hindi ko maintindihan. Nagbabago ka na ba ng isip? Ayaw mo na ba akong pakasalan?" matabang na tanong nito.
"Hinde! Siyempre hinde...Ang ibig kong sabihin gusto. I mean, hindi nagbago ang isip ko. Gusto ko siyempre magpakasal sa'yo." Paliwanag niya at muling napaiyak.
"Eh ba't ka nga umiiyak?" his voice cracked. She sensed frustration in his voice.
"E-ewan ko. Natatakot ako! Nahihiya ako! Ninenerbyos ako!"
"Ako din naman ninenerbyos..." mahinahong amin ni Gerard.
" Talaga?" bahagya siyang napatigil sa pag-iyak. "Bakit ka ninenerbyos?"
"I'm nervous with my wedding vow. Baka mabulol ako. Hehe!"
Napatawa si Shayla sa kababawan ng rason ni Gerard.
Saglit na katahimikan.
"Bakit ka ninerbyos, hon?" may lambing na sa tono ng boses nito.
"Eh kasi... narealize ko na napaka-importante nito sa'ken... yung commitment natin na magsasama habang buhay. Alam mo yun' pakiramdam na bago mo nakuha yun' isang bagay na pinapangarap mo, hirap na hirap ka na at wala ka ng pag-asa? Tapos pag nangyayari na yun' pangarap mo, makakaramdam ka ng saya at takot dahil ayaw mo na itong mawala sa'yo kahit kelan? Napa-praning ako. Ganun yun' pakiramdam ko...." naluluha niyang paliwanag.
"Fair enough. Pero bakit naman nahihiya ka, hon?" malumanay pero tensed na tanong ni Gerard.
Naririnig niyang naglalakad ito sa wooden na floor. Parang pabalik balik. Marahil nasa hallway ito sa tapat ng kuwarto niya at duon pabalik balik na lumalakad.
"Kasi ngayon lang nag-sink sa'ken kung sino ka..."
"What do you mean? Kung sino naman ako noong una mo kong nakilala, ako pa din naman yun. Wala namang nagbago maliban sa sobrang sigurado na ako na mahal na mahal kita."
"Ewan ko." She sighed and reflected for a second. "Nahihiya kasi ako. " Kinagat niya ang isang kuko. "Ngayon lang nag-sink in sa'ken na ang layo-layo ng agwat nating dalawa. Alam mo yun' magkaibang mundo? Hindi ko alam paano mo ko nagustuhan eh ang dami naman diyan na ka-level mo. Nagfi-feeling pa ako na mai-inlove ka din sa'ken. Pero ang ka-level mo naman talaga yun' mga katulad ni Bianca, Tanya, Rori, Jackie, Pinkie at Rainbow. Anak ka ng Presidente ng Pilipinas, tapos ako simpleng mamamayan lang..." mabilis na pumatak ang luha niya.
Napabuntong hininga si Gerard at narinig niya yun.
"Honey, may salamin ka ba diyan?"
"Salamin... ah eh...oo..." sagot niya at tumingin sa full mirror.
"Humarap ka don." Utos nito.
"Harap? Bakit pa?" reklamo niya.
"Basta! Harap na dun!" Naiinis na sabi ni Gerard.
Napatayo siya sa upuan at humarap nga sa salamin.
"O, eto na!" Inis naman niyang sagot sa lalaki.
"Yan' babaeng nakikita mo sa harapan mo... yan ang babaeng pakakasalan ko. Nakita mo ba yung maganda niyang mata, matangos na ilong, makinis at maputing kutis, sensual na labi, yun boobs niya nakita mo ba na 36 C yun? Yun' tiyan niya nakita mo ba? Size 30 yun."
Mapapangiti na sana siya sadescription ni Gerard sa kanya, maliban sa binanggit nito ang waist line niya. "Buset! Ano bang point mo?" asar niyang tanong dito.
She heard him chuckle. "Wait lang, may point ako. Patience, my honey." Anito. "Nabasa mo ba yun' isip niya? Si Gerard Andrew S. Ponce ang laman niyan. Nakita mo ba yun' puso niya? Kasing laki ng boobs niya o baka mas malaki pa nga! Si Gerard Andrew Sia Ponce ang laman niyan. Mahal na mahal niya ako, at mahal na mahal ko din siya. At yun lang ang importante."
Napakagat labi siya sa sinabi ni Gerard.
"That woman in front of you is the reason why everytime Gerard Ponce looks at her, he feels like it's always a brand new day...That when he holds her hand, he feels he is fortunate to belong to someone as lovely as her inside and out... That when he kisses her lips, he feels like he could predict the future of bliss and eternity. From nobody, he became somebody more significant because of her. He became one very... very... very lucky man who's going to marry Shayla Milena Pontes, and who is going to be a proud father of twins. Naiintindihan mo ba ako o buffering pa lang yun sinabi ko? "
"Alam mo bang pakshet ka?" umiiyak na naman siya, pero dahil ito sa sobrang touch sa sinabi ng mapapangasawa.
"Hehehe! Mukhang ok ka na, a? Inaaway mo na naman ako, e! Buti na lang wala ako sa harap mo, baka kasi nasapak mo na naman ako." Biro ni Gerard.
"Panira ka eh!" Asar niyang sabi.
Narinig niyang mas lumakas ang tawa ni Gerard.
Saglit na katihimikan. Hininga lang nila ang naririnig nila sa isa't isa.
"I love you Shayla." Malambing na putol ni Gerard sa katahimikan.
"Is this the part where I will say sumipot ka sa wedding natin kung ayaw mong masaktan?" biro niya.
"No. This is the part where you will retouch your make up, because you don't want to look chaka when your groom sees you. See you at the altar, honey."
"Chaka talaga?" natawa at napailing na lang siya habang nakatitig sa sarili sa salamin.
Gerard wanted everything to be perfect for Shayla, so he was feeling anxious. Kanina pa niya inaayos ang bow tie, at ang mga sleeves ng kaniyang damit dahil wala naman siyang mapagbalingan na iba upang mawala ang tensyon na kaniyang nararamdaman.
He stood at the altar waiting for the music to start. When the music started, Shayla was supposed to go out of the mansion door with Ambassador Migoel Pontes and Mommy Sarah, and walk in the red carpet.
But instead of the wedding song, ang nag-play na music ay Passenger's seat. Nag-alala si Gerard para kay Shayla. Baka kung ano ang isipin ni Shayla sa kantang iyon na nagpapaalala dating theme song nila ni Bianca noon.
Napalingon siya sa paligid. Ewan ba niya pero pakiramdam niya ay naroon si Bianca. He was thankful when Stacy gave him a sign that the background music was okay. Pumasok si Stacy sa pintuan para bigyan ng abiso si Shayla na magsisimula na.
Bahagya niyang nakita si Shayla. Nagandahan siya sa hitsura ng mapapangasawa. Nakapusod ang buhok nito at may pink and white siyang flower crown na may White tulle veil na nakakabit sa likod crown.
Hindi ito nakatakip sa mukha ng veil. Her tube gown with layered skirting was color white with pink belt. Naka-suot din ito ng white sandals na may transparent Swarovski. Simple ngunit elegante at classy ang ginawang gown ni Rori para kay Shayla. Just like the way he sees Shayla. Ang suot naman ng mga barkad ni Shayla ay old Rose na tube dress.
Nagsimula nang tumugtog ang kanta at lumabas na si Shayla kasama si Ambassador Migoel at Mommy Sarah. Nakayuko si Shayla habang kinukuhaan ito ng picture ng wedding photographer at ng mga nakiki-usyosyong mga tao at Paparazzi.
As he intently looked at his shy bride, Shayla made eye contact with him and smiled.
He felt relieved. He somehow understood from the way she lovingly looked at him that she felt secured of his love for her.
He watched his wife-to-be as she carefully stepped on the red carpeted sand, while they heard the song Two words (I Do), which he only heard the first time. Sabi ni Shayla, ito ang mamimili ng kanta na dine-dedicate nito para sa kaniya.
In a while, in a word, every moment now returns. For a while, seen or heard, how each memory softly burns. Facing you who brings me new tomorrows, I thank God for yesterdays. How they led me to this very hour, how they led me to this place... Every touch, every smile, You have given me in care. Keep in heart, always I'll, now be treasuring everywhere. And if life should come to just one question, do I hold this moment true? No trace of sadness, always with gladness... 'I DO...'
Ngunit, hindi pa rin lubos ang ngiti niya dahil nag-aalala din siya sa paglakad nito. Alam niyang may pagka-lampa ang mapapangasawa. Nahalata ni Shayla ang pag-aalala niya, kaya she mouthed that she wouldn't stumble to assure him. Dahan dahan lumalakad si Shayla katulad ng bilin niya dito. Nakahinga siya ng maluwag at ngumiti.
Now a song that speaks of now and ever, beckons me to someone new, unexpected, unexplored, unseen, filled with promise coming through. In a while, in a word, you and I forever change. Love so clear, never blurred, has me feeling wondrous, strange, and if life should come to just one question, do I face each moment true? No trace of sadness, always with gladness, 'I DO...'
Habang pinagmamasdan si Shayla at pinapakinggan ang kanta para sa bridal walk ay napaisip siya.
Wow, I can't believe this is really happening! Am I dreaming? Shayla takes my breath away. I feel more relaxed now as I see her smile and look at me lovingly. Sobrang emosyon yun' nararamdaman ko ngayon. I know that I made the right decision. She is the girl for me. I feel I'm the luckiest man on the planet because I will spend the rest of my life by her side. Naramdaman ko na parang basa ang pisngi ko. Lumuluha na pala ako. Naiiyak ako sa sobrang saya... sa sobrang pagmamahal ko kay Shayla...
Never with sadness... Always with gladness... 'I... DO...'
Palapit na ng palapit si Shayla. Umiiyak na rin pala ito. Nakipag-kamay si Ambassador Ponce sa kanya bago ibinigay ang kamay ni Shayla. Pagkahawak niya kay Shayla ay nagyakap sila ng mahigpit. Para silang baliw na lumuluha pero kinikilig na natatawa sa isa't isa.
Pakiramdam niya ay para na siyang lumulutang sa dreamland. Kinailangan pa siyang kalabitin ni Shayla para sabihing oras na para sabihin nila ang kanilang mga vows.
Napangiti siya. Kinuha niya ang kanyang tablet at binasa ang kanyang personal vow.
"Honey, you are all I never knew I have always dreamed of and wanted. You are the one who I want to serve God with, establish a home with, and raise a family with. I am very blessed that you said yes to my proposal which brings us here now. But even if you don't say yes to me, I would still have you as my bride... threatening as it may sound..."
Napatawa si Shayla at ang audience sa kanya. Naka-poker face kasi siya habang nagsasalita ngunit alam ng mga ito na parte iyon ng pagpapatawa niya.
"I accept the responsibility to love and protect you. I promise to take care and love you and our twins. I also definitely promise to make additional twins to grow our family..."
Nagtawanan muli ang mga tao.
"I vow to always make you laugh and to never allow you to go to bed angry with me. I also solemnly vow to encourage you to try new and strange things with me, discover and explore different things with me as we grow more in love. I vow to be the best parts of me that fit perfectly with the best parts of you..." ngumisi si Gerard sa kanya at sa audience na ikinatawa na naman ng audience sa kanya.
I promise to leave your spoon inside the ice cream container. I vow to always try one bite of any meal you create. I pledge to lend you strength for all of your dreams. I vow that I will fight for you and our marriage above all else. Most of all, I promise to love you, under any circumstance, be it happy or sad, easy or difficult, rain or shine, for the rest of my days.
As I have said to you, I may not be a Prince Charming, knight in shining armor, Mr. Right, or Mr. Perfect, but I look forward to try being all that for you everyday of our lives. Everything I am and have is yours. You are God's perfect answer to my prayer for a wife and best friend. I promise to cherish you, and become one with you. I love you, Honey. Will you be my wife? "
"I do." Sagot ni Shayla habang lumuluha at habang nilalagay niya ang singsing sa daliri nito.
Sumunod naman na nagsalita si Shayla. "Honey, in the short span of time that I've known you, you have demonstrated nothing but kindness, compassion, sweetness, passion, sincerity, respect, and love towards me. I have never felt so treasured and safe with anyone."
Saglit na napahagulgol si Shayla. Agad niyang hinawakan ang mga kamay nito at marahan pinunasan ang luha.
"You are the one I want to laugh with, cry with, parent with, and be with all the days of my life. You are God's most amazing gift to me. With humility and joy, I vow to respect your ideas, to support your dreams, and submit to your leadership in our home and family. I am honored and excited to build a home with you.
I promise to always make you coffee. I promise to try my best to never leave my spoon inside the ice cream container. I promise to learn to cook, and to snuggle often as much as you want.
I vow to love you, be loyal to you, cherish you, and serve you until my last breath. I love you Honey. I am honored to make you my husband. Please be my husband?"
"I do." Sabi niya at isinuot ni Shayla ang singsing sa daliri niya.
Sa sobrang galak niya, hindi na niya namalayan na nagsalita na ang nag-officiate ng wedding.
"You may now kiss the bride."
Kinuha niya ang breath spray sa kanyang bulsa at pinakita sa audience na nag-spray siya ng bibig. Napatawa naman sa kanya si Shayla, bago sila pumuwesto para sa kanilang malambing na halikan bilang ganap na mag-asawa.