Είχε πάει απόγευμα και αποφάσισα να πάω μια βόλτα στο πάρκο απέναντι από την εταιρεία ντύθηκα και πήγα. Πέρασα και από τον δρόμο που με έσωσε. Μα τι έχω πάθει; Ξεκόλλα λίγο Amelia. Μου λείπει ο Louis. Μακάρι να ερχόταν για κάποιες μέρες. Κάθισα σε ένα παγκάκι αφού πήρα ένα καφέ και παρατηρούσα. Ήταν όλα τόσο όμορφα αλλά δεν είχα κανένα να τα μοιραστώ. Η πρώτη μου σχέση ήταν αυτή με τον διευθυντή μου. Μετά με απέλυσε επειδή κατάλαβε ότι δεν θα του έδινα αυτό που ήθελε. Ομολογώ πως στο λύκειο αρκετά αγόρια μου είχαν ζητήσει να γίνω το κορίτσι τους εγώ δεν ήθελα. Ήμουν περισσότερο της παρέας. Είχε αρχίσει να βραδιάζει και έφυγα από το πάρκο. Κατά τις 9 ήμουν σπίτι. Δεν είχα τι να κάνω. Ένιωθα μόνη. Έκανα μπάνιο και κατά τις 11 πήγα για ύπνο. Ήμουν μόνη στην πολυκατοικία. Αν και Νέα Υόρκη η δική μου πολυκατοικία είχε μόνο δύο ορόφους με δύο διαμερίσματα στον καθένα. Την ώρα που ξάπλωσα άκουσα μουσικές από το απέναντι διαμέρισμα. Έλειπα πολλές ώρες και δεν κατάλαβα τίποτα. Ίσως είχαν φέρει τις προηγούμενες μέρες τα πράγματα τους και σήμερα να ήρθαν να μείνουν. Έπρεπε να ξυπνήσω στις 7 αλλά δεν ήθελα να τους το χαλάσω. Έκλεισα τα μάτια μου αλλά ο θόρυβος ήταν πολύ δυνατός. Είχε φτάσει η ώρα 4 και δεν είχα κοιμηθεί ακόμη. Πρώτη μέρα στη δουλειά αύριο και θα είμαι σαν ζόμπι. Αποφάσισα να πάω δίπλα να τους πω να το χαμηλώσουν έστω και λιγάκι αν γίνεται.
Προχώρησα και χτύπησα την πόρτα.
"Πώς μπορώ να βοηθήσω;" άνοιξε ένα μελαχρινό αγόρι πολύ όμορφο μπορώ να πω.
"Θα μπορούσες να χαμηλώσεις την μουσική λίγο;" είπα ευγενικά αλλά ήμουν έτοιμη να τον βρίσω. Είχε μια ειρωνεία το ύφος του.
"Δεν είμαι εγώ ο ιδιοκτήτης όμορφη." Είπε κλείνοντας μου το μάτι. Ω θεέ μου. Υπομονή Amelia.
"Και ποιος είναι τότε;" έκανε χώρο και μου έδειξε.... ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΎΩ. Ο Harry. Ο Harry με δύο κορίτσια αγκαλιά στον καναπέ να σαλιαρίζουν. Εκνευρίστηκα και έφυγα. Από ότι είδα ηταν άλλοι δύο άντρες μέσα ένας ξανθούλης και ένας καστανός. Χαιρέτησα βιαστικά και έφυγα. Η μουσική ακόμη στο τέρμα και η ώρα έξι. Είχα νευριάσει τόσο πολύ με την εικόνα του. Μπήκα για ντουζ και αμέσως μετά για πρωινό. Η σκέψη μου δεν έφευγε από τις κοπέλες στην αγκαλιά του. Η ώρα ήταν 7:20 και δεν ήθελα να αργήσω πρώτη μέρα. Η μουσική ευτυχώς σταμάτησε μια ώρα νωρίτερα. Αλλά και πάλι δεν θα προλάβαινα να κοιμηθώ. Δεν θα μπορούσα από τα νεύρα μου."Ξεκόλλα Amelia." Μια φωνή έλεγε και ξανά έλεγε μέσα μου αλλά ήταν σαν να μην την ακούω.
Έβαλα αυτά τα ρούχα ⬇
Και έκανα τα μαλλιά μου έτσι ⬇
Καθώς βγήκα και κλείδωσα πλησίασα προς την πόρτα του και ναι έστησα αυτί. Ντρέπομαι αλλά το έκανα. Άκουγα φωνές ευχαρίστησης. Άλλες από κοντά άλλες από πιο μακρυά. Δεν θα ήθελα να βλέπω ειλικρινά. Έφυγα γρήγορα πριν γίνει κάτι και με καταλάβουν. Προχωρούσα στο δρόμο και σκεφτόμουν τον Harry με αυτές τις κοπέλες και αυτά που άκουσα πριν λίγο και μου ανέβαινε το αίμα στο κεφάλι. Μήπως ζηλεύω; Όχι όχι.
Έφτασα στην εταιρεία. Μια υπάλληλος με οδήγησε στο γραφείο μου. Την ευχαρίστησα αφού μου εξήγησε μερικά πράγματα. Όπως έφευγε μου είπε ότι ο κύριος Anderson θέλει να με δει.
"Σε δέκα λεπτά να είσαι στο γραφείο του." Συγκεκριμένα.
Σε δέκα λεπτά ήμουν έξω από την πόρτα του γραφείου του. Μπήκα μέσα και αντίκρισα ένα υπέροχο και τεράστιο γραφείο. Κυριαρχούσαν οι αποχρώσεις του μαύρου. Υπήρχε και λίγο γκρι το οποίο έσπαγε λίγο το μαύρο. Αμέσως μετά αντίκρισα εκείνον. Ω θεέ. Είναι τόσο... ⬇
"Δεσποινίς Jones. Χαίρομαι που σας γνωρίζω." Είπε δίνοντας μου το χέρι του.
"Είναι τιμή μου κύριε Anderson."
"Λοιπόν, δεσποινίς Jones από σήμερα θα δουλεύεις για την εταιρεία μου. Υπήρχαν πολλές συνεντεύξεις γι αυτήν τη θέση και την κέρδισες εσύ. Ήταν η καλύτερη μπορώ να πω."
"Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Anderson." Θεέ μου τα μάτια του. Είναι τόσο όμορφος.
"Η δεσποινίς Johnson σου έδειξε το γραφείο και κάποια πράγματα για την εταιρεία. Θα τα ξαναπούμε δεσποινίς Jones." έγνεψα και βγήκα από το γραφείο του. Είναι υπέροχος. Κάθισα στο γραφείο μου και άρχισα να δουλεύω. 13:00 είχαμε διάλειμμα και 16:00 σχολούσαμε. Ήταν η ώρα του διαλείμματος. Κάθισα σε ένα τραπεζάκι μόνη. Είχα πάρει καφέ και ένα σάντουιτς. Ξαφνικά κάθονται δίπλα μου δύο κορίτσια και ένα αγόρι. Θα πρέπει να είναι συνάδελφοι.⬇
"Γειά σου. Είμαι ο Luke. Από εδώ η Bella και η Ann." Είπε ευγενικά.
"Γειά σας. Είμαι η Amelia."
"Λοιπόν Amelia το βράδυ θα βγούμε οι τρεις μας. Θες να έρθεις και εσύ να γνωριστούμε;" πρότεινε η Bella.
"Ναι φυσικά." απάντησα. Τελείωσε το διάλειμμα και μετά από κάποια ώρα σχολάσαμε. Πήγα σπίτι εξαντλημένη. Ξάπλωσα μέχρι τις 8. Κατά τις 10 θα περνούσαν να με πάρουν τα παιδιά. Το μυαλό μου κολλημένο στον Harry και τις κοπέλες.
Ελπίζω να είναι ενδιαφέρον αυτό το part. Αν θέλετε σχολιάστε να μου πείτε γνώμες. Καλή ανάγνωση. 💗💘👌