"Κωστα χωριζουμε" ειπα. Δεν περίμενα το παρακατω. Αρχισε να γελα. Να γελα παρα πολυ δυνατά. Οταν σταματησε ειπε
"Κοροιδευεις;"
"Οοοοοχι. Κωστα ξερω τι εκανες οταν εμενα με βασανιζαν ενταξει;Και δεν απόλαυσα καθολου το θεαμα. Επισης χθες.... Χθες με.. με. Γιατί εφυγες και με αφησες; Γιατι το εκανες αυτο; Γιατι με πηρες εκει;" ειπα και δακρυα ετρεξαν απο τα ματια μου.
"Λιλυ το ηθελες και συ. Σε ρώτησα και ειπες ενταξει. Δεν το εκανα μονος μου." θα με βγαλει εκτος εαυτου ο μαλακας. Δεν το πιστεύω.
"Κωστα δεν ηξερα τι εκανα. Δεν ημουν ο εαυτος μου. Δεν λέω ότι με εκμεταλλευτηκες αλλα δεν θα εκανα ποτε αυτά τα πράγματα εκεινη την ημέρα." ειπα προσπαθοντας να μην του ριξω όλο το φταιξιμο.
"Λιλυ δεν θα πεις οτι σε βιασα τωρα. Δεν ειδα να παραπονιεσαι καθολου οταν τα εκανα ολα αυτα" τοτε δάκρυα ετρεξαν απο τα ματια μου και προσπαθουσα να καλυψω τους λυγμους μου καλύπτοντας το στωμα μου με το ελευθερο χερι μου και πιεζωντας τα ματια μου να μεινουν ανοιχτα.
" Κωστα αντιο. Τελειωσαμε. "
" Λιλυ μην τολμησεις να κλεισεις. Μην τολμησεις. Θα σου κανω την ζωη σου κολαση...." το εκλεισα αμεσως μη θελοντας να ακουσω τιποτα αλλο και πηγα στο δωματιο μου και αφησα τα δακρυα μου και τους λυγμους μου να βγουνε ανεξελεγκτα. Ευτυχως η μαμα και ο Μιχαλης ηταν στον κηπο ετσι δεν ακουσαν τιποτα. Αποκοιμηθηκα εκει και κατα τις 3 τα ξημερωματα ξυπνησα. Ενιωθα ανασφαλης και μονη. Φοβομουνα το σκοταδι μετα απ'οτι εγινε. Σηκωθηκα πανω. Αναψα γρηγορα οτι φωτα υπήρχαν στο δωματιο και εκατσα λιγο στο γραφειο μου. Δεν μπορουσα ήταν πολυ μικρο το δωμάτιο για μενα. Πηγα κάτω στον καναπέ και ειδα τον Πάρι να κοιμαται πάνω στον ένα καναπέ . Έτσι αποφάσησα να πάω να καθησω στον αλλο . Τον παρακολουθούσα να κοιμάται .Είχα πεινάσει κάπως . Σηκώθηκα πήγα στην κουζινα και άνοιξα το ψυγειο . Αμέσως ενας κόμπος στο στομάχι εμφανίστηκε και αποφασησα να πιω απλά λίγο νερό. Μέχρι να επιστρέψω στον καναπέ ο Πάρις είχε εξαφανιστεί. Έλεγξα αν όλες οι πόρτες και τα παράθυρα ήταν κλειδωμένα και ευτυχώς όλα ήταν κλειδωμένα . Πήγα και ξάπλωσα στον καναπέ και αποκοιμήθηκα . Ξύπνησα το επομενο πρωί απο την φασαρία που η μητέρα μου με τον Μιχάλη έκαναν για να φτιάξουν προγευμα και έτσι πήγα γρήγορα γρήγορα πάνω στο δωμάτιο μου για να ετοιμαστώ έτσι ωστε να προλάβω να πάω με τα πόδια στο σχολείο . Όταν κατέβηκα κάτω και πήγα να βγω απο την πόρτα η μαμα με σταματησε ενω ο Παρις καθοταν στον πάγκο της κουζίνας τρώγωντας δημητριακα απο ένα μπολ.
"Που πας; " είπε . Τι που πάω;
"Σχολείο ξέχασες; "
"Δεν θα πας μόνη. Τις παλιές σου συνήθειες να τις ξεχασεις " είπε .Δηλαδή τι εννοούσε ;
" Δηλαδή τι; Θα με παρεις απο το χεράκι να με πάς στο σχολειο ;"
"Νεαρή μου εμένα μην μου μιλας έτσι και αν χρειαζοταν ναι θα σε έπαιρνα απο το χερακι για να σε πάω στο σχολείο . Αλλά ευτυχώς τώρα δεν χρειαζεται θα σε πάει ο Πάρις " αμέσως εγω και ο Πάρις μείναμε με ανοικτό το στώμα μέχρι που αυτος μιλησε
"Όχι δεν την παίρνω . Ας την πάρει ο μπαμπας " τιτιτιτιτιτι ; νομιζα πως είμασταν εντάξει . Τον κοίταξα με βλέμμα που έδειχνε πόσο θυμωμένη και προδομένη ένιωθα και είπα
"Μαμά δεν χρειάζεται ειμαι ενταξει Έχει δίκαιο ο Πάρις . Θα πάω με τα πόδια "
"Πάρι συμπεριφέρθου . Θα πάρεις την Λίλυ και τέλος η κουβεντα " είπε ο Μιχάλης
"Μπαμπά δεν την παίρνω . Δεν γουστάρω να μπαίνει μέσα στο αυτοκίνητο μου " ε τότε είχα εκνευριστει . Πήγα κοντά του έδωσα ένα χαστούκι και του είπα
"Μετανιωνω που τώρα βλεπω πόσο υποκριτής είσαι " και χωρις να ακούω τι λεει η μαμα μου έφυγα απο το σπίτι κλεινωντας την πόρτα και μετά απο κανένα εικοσάλεπτο έφτασα λίγο ιδρωμένη στο σχολείο . Απο τα νεύρα μου ξέχασα το πρόγραμμα μου και πήγα απο την γραμματεία να μου τυπώσουνε ένα άλλο . Δυστυχώς πάλι οι ώρες αλλαξαν και επίσης καταριέμαι την ώρα και την στιγμή που πήρα τέχνη κατευθυνση . Για να δείτε πόσο πιο σκατά μπορούσε να γίνει το πρόγραμμα μου είχα τρίωρο τέχνη πρώτες τρείς περιόδους . Σκεφτόμουνα για το αν θα μπω τελικ η αν θα μείνω έξω αλλά τελικά αποφάσησα να μπω διοτι δεν με πέρνει να κάνω άλλες απουσιες . Ειδικα μετά απο τον ενα μηνα απουσίας . Ηλικρινα δεν ξέρω τι έγιναν αυτές οι απουσίες . Κανονικά έπρεπε να μείνω στάσιμη αλλά μάλλον τις διέγραψαν λόγω του λόγου απουσιας μου . Όπως καταλαβαινετε μόλις κτύπησε το κουδουνι πήγα στην τεχνη. Δεν κάθησα στον συνιθισμένο μου πάγκο αλλα κάθησα στον τελευταίο που ευτυχώς κανένας δεν καθόταν . Όταν ο Κώστας ηρθε μέσα στην ταξη φαινοταν στην τσίτα και άυπνος .
"Καλημερα . Όρθιοι για προσευχή . " είμαι καθολική γι αυτο και απλα σηκώθηκα και έβλεπα τουςυπόλοιπους να κάνουνε προσευχή .
"Σήμερα θα δώσω σε όλους ένα χαρτι και θα ζωγραφίσετε πάνω τα συναισθήματα σας . Πως νιώθετε σήμερα . Για παραδειγμα εγώ σήμερα νιώθω ... " είπε και έπιασε ένα μαυρο μαρκαδόρο και άρχισε να ζωγραφίζει πάνω στον άσπρο πίνακα κάτι μουτζουρες σε κυκλικό σχήμα " .....έτσι " είπε και τελικά έδωσε σε όλους απο ένα χαρτι και ακουαρέλα . Όταν έφτασε σε εμένα που ήμουν και τελευταίο θρανίο αρα έπαιρνα το τελευταίο κουτι , έπιασε και με τα δύο χέρια το πλαστικό κουτί και εσπασε τις ακουαρέλε . Γυρισε και με ειδε και είπε
"Λίλυ έσπασες περιουσία του σχολείου ; Δεν το περίμενα απο εσενα . Θα σου δώσω μια παρατήρηση γραπτός την οποία ακολουθως θα πρέπει να πάρεις στον διευθυντη "
"Μα ..."
"ΣΙωπή δεν έχει μα . Έκανες κάτι κακό πρέπει να τιμωρηθείς " είπε και με τον τροπο που το είπε άφηνε υπονοούμενα για τον τρόπο που έπρεπε να τιμωρηθώ και δεν ηταν απλά να πάω στο διευθυντή . Έγραψε κάτω μια παρατηρηση και μου την έδωσε . Δεν είπα τίποτα αλλο αλλά αυτός με έβλεπε με βλέμμα που έλεγε οτι νίκησε . Μετά απο λίγη ωρα ο Κώστας ξαναήρθε κοντά μου και ειπε
"Δυστυχως θα πρεπει να ξαναξεκινήσεις διότι το σχέδιο δεν μαρέσει " και το έπιασε και το πέταξε δίνωντας μου άλλο χαρτι . Ξεκίνησα πάλι ήρεμα και πάλι ηρθε απο πάνω μου και είπε
"Συγνωμη Λίλαλλά σε αυτό το πρότζεκτ θαπρέπει να σου βάλω τρια απο τα είκοσι . Δεν βγαζεις δουλεια " αυτό συνεχίστηκε και έβρισκε πολλές δικαιολογιες για να μου δίνει παρατηρήσεις . Είχα μαζέψει 6 παρατηρήσεις όταν ο Πάρις ήρθε και έκατσε στο θρανίο μου
"Τι σημαίνουν όλα αυτά ; "
"None of your business " είπα και συνέχισα να ζωγραφίζω
" Έλα σκάσε και πες μου γιατί κάνει σαν την ζηλιάρα γκόμενα . "
"Του είπα να χωρίσουμε . Και οτι δεν ήθελα να γίνει οτι έγινε " είπα αλλά δεν προσπάθησα καν να τον κοιτάξω .
"Λίλυ σταμάτα να ενοχλάς τον συμμαθητη σου και συγκεντρώθου στο σχέδιο σου " είπε ο Κώστας .
"Εγώ την ενόχλησα . Δεν ήθελε καν να μου απαντησει " είπε ο Πάρις . Ουάου . Νόμιζα οτι με μισούσε .
" Δεν σε ρώτησα κ. Παρι . " ο Κωστας ήρθε κοντά στο θρανιο μου και μου έδωσε ακόμα ένα χαρτάκι . Ωραία τα κάναμε επτά.
"Αυτό διότι μιλούσες μεσα την ταξη " είπε . Τότε ο Πάρις σηκώθηκε πανω και είπε αγρια στον Κώστα
"Ρε μαλακα εγώ της μίλησα και αν δεν το κόψεις θα φας μία στην μούρη " οκέυ τωρα τι γινότανε .
"Ακόμη μία διότι έβρισες τον καθηγητή σου και ακόμη μία διότι με απείλησες " είπε σε μένα και μου έδωσε ακόμη δύο χαρτακια . Αμεσως σηκώθηκα πάνω και βγήκα έξω απο την τάξη . Πριν προλαβω να κάνω τρία βήματα έξω απο την αίθουσα ο Κώστας με έκοψε και με τράβηξε πίσω
"Ακόμα δεν έχεις δει τίποτα " είπε και εγω του ειπα
"Νομίζεις με εκδικήσε με το να μου ρίχνεις χαρτάκια στην μούρη μπροστά σε όλη την τάξη ; Τώρα πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι κατάλαβε όλη η τάξη οτι κάτι έπαιζε ." είπα και αυτός έσφιξε τα δοντια του απο τον εκνευρισμο του . Και μου ορμηξε. Ναι όχι όπως νομίζετε . Δεν με χτύπησε. Με φίλησε . Εγώ τον έσπρωξα πίσω αλλά τότε είδα τον διευθυντη φανερά εκνευρισμένο να μας παρακολουθει . Ωχ την ειχαμε πατησει και οι δύο ......................................................
Αχ νυχτοπουλια τυχερά ειστε που είμαι και γω ενα !!
Ψηφίστε πλις!