"Λίλυ σε παρακαλώ άνοιξε την πόρτα " ήταν η φωνή του Κώστα . Μόλις έφυγε ο Πάρις είχα κλειδώσει δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν . Δεν απάντησα .
"Λίλυ άνοιξε . Αν δεν ανόιξεις θα σπάσω την πόρτα " είπε και άρχισε να χτυπάει βίαια την πόρτα .
"Λίλυ ένα σου λέω . Άνοιξε την πόρτα τώρα " ήξερα οτι έλεγε αλήθεια . Αν δεν άνοιγα θα την έσπαζε . Έπρεπε να φύγω . Άνοιαξ το παράθυρο και κοίταξα κάτω . Δεν ήτανπολύ ψηλά και ακριβώς κάτω απο το παράθυρο μου ήταν η στέγη του χαμηλότερο επιπέδου και μετά απο έκεί μπορούσα να πηδήσω . Αμέσως έπιασα μια τσάντα μου και έβαλα δύο ζευγάρια ρούχα τον φορτιστή του κινητού μου , το κινητό μου , ακουστικά και το πορτοφόλι μου . Έκατσα στο παράθρο μου όχι πολύ σίγουρη αν ήθελα να το κάνω αυτό . Αλλά μετά σκέφτηκα πως αν έμενα ο Άλεξ θα μου έκανε χειρότερα . Ο Μιχάλης είχε πει πως θα έμενε ακόμη μια εβδομάδα στο Λονδινο . Δεν με πολυ πείραζε αφού ποτέ δεν ερχόταν σπίτι παρά τα ξημερώματα και εφευγε η ώρα 8 το πρωί . Ο Άλεξ πάλι θα είχε την ευκαιρια να με πειράξει . Μετά απο αυτές τις σκέψεις πήδησα στην στέγη και χτύπησα λίγο το πόδι μου. Τίποτα σοβαρό . Μετά περπάτησα σιγά σιγά προς την άκρη της στέγης και έπιασα με τα χέρια ου την άκρια και κρεμάστηκα απο εκεί και τότε ένα πήδημα και ήμουν κάτω στην αυλή . Εκείνη την ώρα είχα ακούσει ένα δυνατό θόρυβο απο το δωμάτιο μο . Μάλλον ήταν ο Κώστας και έσπασε την πόρτα . Το ξέρωθα με χώριζε για όλα όσα έκανακαι έγιναν ως τώρα . Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς . Έπρεπε να φυγω για μια δυο μέρες . Δεν έπρεπε να μείνω δεν ήμουν ασφαλής > Άρχισα να τρέχωμακριά απο το σπίτι όσο πιο γρήγορα μπορούσα . Δεν ήξερα και πολύ καλά την γειτονιά αλλά έτρεξα μακρια . Πρέπει να έτρεξα παραπάνω απο είκοσι λεπτά . Δεν ξέρω τι με είχε πιάσει . Ευτυχώς καθώς έτρεχα πρόσεξα ένα Mc donald's και έτρεξα προς τα εκεί . Μπήκα μέσα και παράγγειλα ένα καφέ . Έκατσα και δεν έπινα σχεδόν καθόλου . Η ώρα ήταν 8 το βράδυ και ο Κώστας ήθελε να πάω και γω μαζί τους έξω αλλά φοβόμουν . Φοβόμουν . Φοβόμουν τον Άλεξ δεν τον ήξερα και ήδη μου έκανε κακό και σκόπευε να μου κάνει κι άλλο . Φοβόμουν τον Κώστα διότι ήταν το αγόρι μου για λίγο καιρό και ήδη ανακάλυψα πως μου κρατούσε μυστικά . Και πιο κύριο φοβόμουν τον Πάρι . Είναι οετεροθαής αδερφός μου εδω και περίπου 3 μήνες και δεν ήξερα τίποτα γι αυτόν . Το μόνο που έμαθα είναι οτι είναι ο πρόεδρος σε ένακλαμπ μαζοχιστων και μαλάκων που δεν σκέφτοντε τίποτα άλλο παρά το σεξ και την τιμωρία . Ήταν διπολικη προσωπικοτητα . Την μια ήθελε αν με προστατεύσει , την άλλη με απειλούσε και μου φερόταν σκληρά . Δεν είχα ατομα έμπιστα στην ζωή μου πλέον . Μακάρι να μπορούσα ναγυρίσω πίσω στην γιαγία . Πληκτρολόγησα τον ριθμό της γιαγιάς μου στο τηλέφωνο και την πήρα τηλέφωνο (ο διάλογος κανονικά είναι στα Αγγλικά αλλά τον γράφω στα ελληνικά διότι είναι κόπος να μεταφράζω )
"Χελλόου; " την άκουσα να λέει . Αχ πόσο είχα πεθυμήσει την φωνή της . Είχα να την ακούσω εδώ και πολλή καιρό ενώ να την δω περίπου ένα χρόνο . Η μαμά μου δεν είχε πολύ καλές σχεσεις μαζί της γι αυτό και μετακομίσαμε στο Λονδίνο. Η γιαγιά μένει Μπίρμινχαμ .
"Για για εγώ είμαι η Λίλυ . Σε πεθύμησα τόσο πολύ !" είπα και μπορούσα να την ακούω να κλαίει . Με αγαπούσε πάρα πολύ . Η μαμά ήταν το μοναχοπαίδι της και εγώ η μόνη εγγονή της .
"Και γω γλυκιά μου ! Πως τα πάτε στην Ελλάδα ; "
"Γιαγιά σε παρκαλώ βοήθα με . Θέλω να ρθω πίσω . Φοβάμαι . Φοβάμαι πάρα πολύ . " είπα κλαίγοντας . Μερικά άτομα γύρισαν και με έβλεπαν αλλά δεν τους έδωσα σημασία
"Λιλυ μην κλαις . Γιατί φοβάσαι . πες μου τον λόγο . Η μαμάσου που είναι;"
"Γιαγιά δεν μπορώ να σου πω τον λόγο αλλά ένα θα σου πω . Θέλω να φύγω . Η μαμά είναι Λονδίνο για το κατάστημα της το ίδιο και ο Μιχάλης το 'αγόρι' της . "
"Αχ γλυκιά μου δεν μπορώ να κάνω τίποτα . Ξέρεις πως είμαστε τσακωμένες με την μαμά σου . Πολύ θέλω να σου κλείσω ένα εισητήριο για να ρθεις πίσω αλλά αμα το μάθει η μαμά σου είναι ικανήνα με κατηγορήσει στην αστυνομία " είχε δίκαιο . Δεν το σκέφτηκα και πολύ σοβαρά . Μιλησαμε ακόμη λίγο και μετά κλείσαμε . Είχα μείνει εκει μεχρι τις έντεκα. Ευτυχως ηταν 24/7 ανοιχτό και έτσι θα μπορούσα να μείνω . Όταν αρχισε να φεύγει ο κόσμος αποφάσησα να πάω σε ένα πιο απόμερο τραπεζάκι και έμεινα εκεί μέχρι που έγινεδωδεκα και τριάντα . Με πλησίσε μια υπάλληλος λίγο πιο μεγαλη μου και κάθησε απέναντι απο εμενα
"Λοιπόν απο που το έσκασες εσύ;"
"Απο το σπίτι μο προφανως "
"Ο λόγος παρακαλώ; "
" Εμ δεν μπορω να σου πω "
"Πόσο είσαι;"
"δεκαεφτά "
"Μάλλον θα χρειαστεί να καλέσω την αστυνομια τότε . Εισαι ανήλικη και κάποιος θα σε ψάχνει " είπε και πήγε να σηκωθει . Η ηλίθια να κοιτάζει την δική της δουλεια και να με αφήσει ήσυχη
" Όχι , όχι . Ειμαι σίγουρη οως κανένας δεν θα με ψάχνει . Οι γωνείς μου λέιπουν " είπα και την τράβηξα να καθήσει κάτω
"Κοπελιά αν δεν μου πεις τον αληθινο λόγο θα καλέσω '' είπε και με κοίταξε στα μάτια
"Σε παρακαλώ είναι πολύ μπερδεμένα ; "
"Ενταξει πέρνω "
"Όχι , όχι . Κινδυνευω σπίτι ." αυτό ανακάθησε στην καρέκλα της και με είδε με σοβαρό βλέμμα
" Απο ποιόν " είπε
" Έναν τυχαίο που με ακολούθησε σπίτι και με πείραξε και τελικά τυχάινει να είναι φίλος του ετεροθαλή δερφού μου . Απο τον αδερφο μου που με πλησιάζει σεξουαλικά και απο το αγόρι μου που μου λέει συνέχεια ψέματα και παρολίγον να σπάσει την πόρτα του δωματίου μου και επίσης γνωρίζει αυτόν που με πείραξε . Σε παρακαλώ μην πεις σε κανέναν . Φοβάμαι να πάω σπίτι . Κινδυνεύω . Δεν θέλω . " είπα ενώ δεν το είχα προσέξει αλλά έκλαιγα .
"Ουάου. Πώς σε πέιραξε;"
"Σε παρακαλώ είναι πολύ προσωπικό "
"Πες μου γι αυτό" είπε και πριν ξεκινήσω να της πω πως δεν επρόκειτο να της πω . Είδα εκεινη την κοπέλα με τα ρούχα της σερβιτόρας . Εκείνη την Έλενα που ο ΆΛεξ της έκανε όλα αυτά τα αισχρά πράγματα και με έβλεπε καλάκαλά Τότε συνηδητοποίησαπως η σερβιτόρα που μου μιλούσε απλα με καθυστερούσε. Η Έλενα μάλλον είχε καλέσει τον Άλεξ
"Προσπαθείς να με καθυστερήσεις έτσι δεν είναι ; " εκείνη δεν απάντησε απλά κοίταξε κάτω
"Παίρνει τον Άλεξ . Σε παρακαλώ όχι . Δεν ξέρεις τι μου έχει κάνει αυτός ο άνδρας.Δεν το αντέχω" είπα και έπιασα το κεφάλι μου και με τα δύο χερια ενώ δάκρυα έτρεξαν απο ταμάτια μου " Δεν νομίζω να το αντέξω για ακόμη μία φορά . Μια φορά ήταν αρκετή . Όχι , όχι" σηκώθηκα πάνω και έτρεξα προς την έξοδο.Άκουσα την Έλενα να λέει στο τηλέφωνο να λέει ΦΕΥΓΕΙ και να έρχεται προς το μέρος μου και ναμε τραβάει μέσα . Εγώ ως πιο ψηλη της την έσπρωξα και έπεσε στο έδαφος και άρχισα να τρέχω . Άρχισα να διασχίζω το πάρκινγκ του ταχυφαγείου που ήταν τόσο μεγάλο χωρίς λόγο . 'Ηταν ν'υχτα . Δεν ξεχώριζα την τύφλα μου . Έτρεχα όμωςσε μια κατεύθυνση . Σε κάποια φάση άκουσα ένα αυτοκίνητο απο πίσω μου . Συνεχισα να τρέχω και γύρισα το κεφάλι μου . Ήταν ένα αγωνιστικό αυοκίνητο δεν μπορούσα να διακρινω τη μάρκα ήταν αλλά συνέχισα να τρέχω μέχρι που το αυτοκίνητο α΄ξησε ταχύτητα με προσπέρασε και έστριψε μπροστά μου πραγμα που με έκανε να προσπαθήσω να σταματήσω αλλά δυστηχώς έπεσα πάνω στο αυτοκινητο . Μου πήρε λίγη ωρ να συνέλθω αλά μόλις βρήκα τα λογικά σηκώθηκα και έτρεξα προς την αντίθετη κατευθυνση αλλά κάποιος έπεσε πάνω μου και με ακινητοποίησε στο πάτωμα έκλεισε το στώμα μου και με κουβάλησε μέσα στο αυτοκινητο . Πρέπει να ήταν άντρας διότι ηταν πολύ δυνατός . . ¨οταν με έβαλε μέσα στο αυτοκινητο μπόρεσα να αρχίσω να φωνάζω αλλά αυτός άρχισε να με χαστουκίζει . Μου έδωσε τρια ώσπου σιώπησα . Είχα δει το πρόσωπο του όταν άνοιξε την πόρτα και το φως άνοιξε . Είχε καφέ μαλλιά και μάτια και αυστηρές γωνίες . Φαινόταν σκληρός ενώ είχε ύφος σοβαρό . Μπήκεκαι κείνος μπροστά στο αυτοκίνητο και ξεκίνησε το αυτοκίνητο . Όταν ξεκίνησε κάποιος τον έπιανε τηλέφωνο και το ήξερα διότι ήταν συνδεδεμένο με το αυτοκινητο . Το απάντησε και μίλησε μια γυναικεία φωνή .
"Την έπιασες; "
"Ναι μπορεί να σε ακούσει " είπε αυτός
"Γλυκιά μου , θα μετανιώσεις την ώρα και την στιγμή που πλησίασες αυτό το κλαμπ . Λου παρτην και κλείδωσε την . Μην την αφήσεις απο τα μάτια σου και κάνε την να το μετανιώσει"
αυτός φανερά αγανακτησμένος είπε ένα εντάξει και έκλεισε το τηλέφωνο . Εγώ κοίταζα έξω απο το παράθυρο και προσπαθούσα να καταλάβω ποιος ήταν και ποιός ήταν ο σκοπός όλου αυτού . Δεν είχε κλειδώσει το αυτοκίνητο . Αλλά έτρεχε πολύ γρήγορα .
"Σε παρακαλώ . Άφησε με . Δεν έκανα τίποτα " έκλαψα .
" Δεν φταιω εγώ κούκλα . Εγώ διαταγές εκτελώ " Όταν σταμάτησε το αυτοκίνητο σε ένα κόκκινο φανάρι αμέσως άνοιξα την πόρτα και βγήκα απο το αυτοκίνητο και έτρεχα αντίθετα της κίνησης όσο πιο γρήγορα μπορούσα . Αυτός με ακολουθούσε απο πίσω αλλά είχαμε πολλή διαφορα μεταξύ μας . Είχε ανάψει πράσινο φανάρι και τα αυτοκίνητα άρχισαν να τρέχουν . Ήταν πολύ επικύνδυνο . Ένα μεχτύπησε στα πλάγια ελαφριά όμως αλλά μου ανέκοψε την πορεία και ο Λου πως στο καλό τον φωνάζανε πλησίαζε όλο και πιο κοντά μου . Ο οδηγός του αυτοκινήτου είχε σταματήσει και κατέβει απο το αυτοκίνητο και με έπιασε απο το χέρι για να δει αν είμαι καλά . Του είπα οτι είμαι μια χαρά αλλά δεν με άφηνε διοτι ειπε πως θέλει να με πάει στο νοσοκομείο για να δει ναείμαι όντως καλά αλλιώς θα το είχε στην συνηδηση του . Ο Λου ήρθε κοντά μας με έπιασε απο το μπράτσο και είπε στον κύριο πως όλα ήταν εντάξει και πως θα με έπαιρνε αυτός νοσοκομειο κι έτσι ο Λου με τραβούσε πίσω στο αυτοκίνητο το οποίο αυτή την φορά κλείδωσε . Φτάσαμε σε κάτι που έμοιαζε με αποθήκη με έβαλε μέσα σε ένα δωμάτιο και μου έβαλε αλυσίδες γύρω απο το ένα χέρι και το ένα πόδι και είπε
"Θα περάσουμε πολύ ωραία μαζί ...
Ω θεε μου . Τι σκατά έκανα το βιβλίο μου . Ελπίζω να μην αλλάξω γνώμη γι αυτο το κεφάλαιο . Αν αλλάξω μέχρι απόψε θα ανεβάσω άλλο με τον ίδιο αριθμό αυτού του κεφαλαίου αλλά σας παρακαλώ πείτε μου και σεις την άποψη σας . Δεν ξέρω αν σας αρέσει ή ξεφευγω απο το θέμα. Απλά κάθε μέρα έχω και διαφορετικές ιδέες . Λοιπόν ψηφίστε και αφήστε σχόλιο !!!!! Bye Mbimbers mou xxx !!!