I just really wanna share this cute line from Patrick!
Spongebob: What do you usually do when I’m gone?
Patrick: WAIT FOR YOU TO COME BACK!
This is too sweet! And I wan’t to share it!
_____________________________________________________________________________
Chapter 13
Clarice POV
Bakit ganun? Parang katagal ng oras? Dati naman ang bilis, tapos ngayon ang bagal! Weird lang eh.
Hindi pa din ako makagetover! After 2 days kong binigay yung number ko, finally tinawagan niya ko! Hindi ko talaga ineexpect yun, kasi akala ko, wala na talaga siyang balak magtext or tumawag, kasi pakiramdam ko, ayaw niyang malaman ko yung number niya.
Pero infairness, mas nauna ko pang malaman yung number niya kesa sa pangalan niya! Ang cool diba?
Dahil wala akong magawa, nakaopen lahat ng apps ko. Facebook at wattpad sa laptop, Instagram at Viber naman sa phone. Ako na ang adik. -____-
Biglang may nagmessage sa kin sa Facebook.
Ate Cat: Clarice!
Me: Yes ate?
Ate Cat: San ka?
Me: Office po. Bakit ate?
Ate: Labas naman tayo!
Me: Kelan po ba ate?
Ate: Mamaya! Sunduin kita dyan mga 7! Bye!
Hindi man lang ako hinintay magreply ni ate Cat! Sabihin ko sanang hindi ako pwede. Kaso naglog-out na siya bigla! -___-
Pagkatapos ng maikling conversation with ate Cat, bigla na naman pumasok sa isip ko si Excel. Kelan ko kaya malalaman pangalan niya? Hmmmm, excited na ko matapos yung trabaho ko, gusto ko na kasi siyang tawagan sana lang pwede ko pa siyang makausap mamaya.
Buti na lang naging busy ako, dahil hindi ko namalayan yung oras, tapos na pala ang trabaho ko!
Wala naman ako masyadong ginagawa maghapon sa trabaho, pero pakiramdam ko lagi pa din akong pagod.
Pagkahiga ko tinawagan ko agad si Excel.
Calling Excel…
Nakakadalawang ring pa lang sinagot na niya!
“Hello” Bungad niya sa kin.
“HIIIIIIIIIIIIIIIIII” Isipin niyo yung pag kasabi ko niya, yung isang taong parang nakalaklak ng energy drink, ganun!
“Ang taas naman ng energy mo! Haha.”
“Oo kasi nakakapagsalita na ko ng maayos, unlike kanina nung nasa trabaho ako. Haha.”
“Ah…”
“So anong ginagawa mo? Nasa bahay ka lang?”
“Nakahiga, kakauwi ko lang eh, lumabas kasi ako kanina.”
“Talaga? San ka nagpunta?” Talagang tinanong ko? -____- Eh sa gusto ko lang malaman.
“Dyan dyan lang!”
“Ah, sorry pala kanina kelangan koi baba yung tawag mo, kasi nabigla ako eh, saka nahiya ako sayo! Haha”
“Masiyahin ka pala, kasi kanina ka pa tawa ng tawa, muka ba kong clown?”
“Hindi naman sa ganun, eh sa natutuwa lang ako sayo! Cute mo kasi! Haha”
Hindi ko talaga mapigilan yung tawa ko, kasi ganito talaga ako, masiyahin akong tao, although minsan madrama din ako. Ewan ko ba, Siguro nga Bipolar akong tao! Hehe.
“Alam ko!”
“Yabang ah!”
“Hmmmmm, ang buo ng boses mo nu?”
“Bakit hindi mo sabihing pangit boses mo! Palibhasa yung boses mo, parang 12 years old!” Sa totoo lang pangit boses ko, mababa kasi eh, saka hindi girly! Minsan pa nga feeling ko boses lalaki ako, kainis lang! -____-
“Ah oo cute talaga yung boses ko. Hehe”
“Wala naman naman akong sinabing cute yung boses mo, ang sabi ko, cute ka, kasi diba maliit ka? Hahaha…” Dinadaan ko na lang sa pang aasar yung tuwa ko sa kanya, hindi ko lang maimagine na aabot kami sa ganito.
Kung ano ano pa yung napagusapan namin. May part na napagkwentuhan naming yung story niya, mga hilig naming gawin, mga simpleng bagay lang.
Nakakatuwa siyang kausap, hindi siya boring, although may mga part sa usapan namin na parang nagiging one liner, okay pa din. Come to think na hindi naman kami talaga magkakilala.
Hindi ko napansin yung oras, akalain mong mahigit 30 mins na kaming nagkukulitan sa phone, but I have to hang up, kasi dumating niya yung ate niya. Ako naman hinihintay na si ate Cat!
Bakit kaya mas lalo akong nagiging interesado sa kanya? Mas naeexcite akong malaman kung sino siya.
Andrea’s POV
Alam ko naman na kanina nyo pa gustong malaman kung sino yung nakita ko sa mall kanina.
Kung sino yung taong naging surprise ng mga maloloko kong friends sa kin.
Kung akala niyo si Clarice, fortunately hindi, una, hindi pa naman niya ako kilala, I mean yung tunay kong pangalan, at pangalawa impossible naman na kilala niya yung mga kaibigan ko, so ganito kasi yun..
FLASHBACK
“Hi Andrea, kamusta ka na?” Nananaginip lang ba ako? Kung oo, ayoko ng magising pa!
Naglakad ako papalapit sa kanila, ng wala pa ding lumalabas na kahit anong salita sa bibig ko. Hindi pa din ako makapaniwala! Nandito na siya!
Pagkalapit ko sa kanila, agad namang tumayo si Jill, lumapit sa kin at niyakap ako.
Para akong tuod na hindi makagalaw. Parang biglang naparalisado ang buo kong katawan.
“Ano bang nangyari sayo? Hindi ka na nagsalita dyan, at tulala ka pa.” Hinawakan niya yung muka ko, at pilit akong pinagsasalita, at nung hinawakan niya yung kamay ko, saka ko lang narealize na hindi nga ito panaginip, nandito na si Jill! Nandito na yung bestfriend ko!
Yung bestfriend ko, at unang babaeng minahal ko. Bumalik na siya pagkatapos ng 1 taon!
“Pati kamay mo ang lamig, ok ka lang ba Andrea?”
“Okay lang ako, nagulat lang ako nandito ka na, namiss kita!”
Pinigilan ko yung sarili kong maiyak, basta ko na lang siyang niyakap.
“Hoy ang drama niyo naman dyan!”
“Oo nga feeling niyo naman nasa stage kayo.”
“At ano kami audience?”
Loko talaga tong mga to kahit kelan! Super namiss ko si Jill.
Namiss ko yung bestfriend ko.
Pero nanibago ako, dati kasi nasasaktan akong makita siya, dahil nga gusto ko siya at alam ko malabo na mag kagusto din siya sa kin. Ngayon wala na yung ganung pakiramdam.
Ang tagal kong hinintay mawala to, dahil gusto ko ng bumalik yung pakiramdam na kasama ko lagi yung bestfriend ko.
Alam nila Rhian yung tungkol sa kanya, kaya din siguro naexcite sila na magkita kami ni Jill.
Nagkwentuhan kaming lima sa kung ano anong bagay. Bigla kong narealize na mag 6pm na pala.
“Guys una na ko ha?”
“Hoy bakit aalis ka na, kakabalik ko lang eh!”
“Kasi uuwi na si ate, alam mo naman yun, for sure hahanapin niya ko.”
“Sige na nga! Bye Andrea!”
“Hoy ingat ka!”
“Sige kayo din, bye!”
Pagkatapos kong bumeso sa kanilang lahat, eto ako ngayon naglalakad na pabalik ng condo.
Sa totoo lang mamaya pa naman uuwi si ate, nagtext kasi siya sa kin na malelate siya ng uwi, kaso bigla kong naalala si Clarice, sabi niya kasi tatawag daw siya.
End of FLASHBACK.
____________________________________________________________________________
To: Ate
Kahit hindi ko naman imention yung name mo, alam mong para sayo to, sorry ate ah?kung di ko nakita. Sana peace na tayo! :)
To YOU: Apurado ka masyado!!! Sino? IKAW! Oo ikaw! -___- pero okay lang, naaliw naman ako sayo! :)
"Change is the only constant thing in world!"
-Hazelnot