คริสกลับไปถึงห้อง ก็ทิ้งตัวลงกับโซฟา
"เห้อ..." เธอถอนหายใจแรงๆ แล้วก็ลุกไปนั่งที่โต๊ะคอม
เธอกดหาข้อมูลเกี่ยวกับ Antigen
"Antigen บริษัทริเริ่มการปรับปรุงพันธุกรมสิ่งมีชีวิต
มีการทำโครงการทดลองเพิ่มประสิทธิภาพทางร่างกายของมนุษย์
แต่การทดลองไม่ถูกต้องตามกฎหมาย จึงถือเป็นการทดลองเถื่อน..."
คริสอ่านข้อมูลแล้วพึมพำเบาๆ
"ทดลองเพิ่มประสิทธิภาพทางร่างกายของมนุษย์หรอ?.." เธอสงสัยหัวข้อดังกล่าวจึงหาข้อมูลเพิ่มเติม
"การทดลองเพิ่มประสิทธิภาพทางร่างกายมนุษย์ เป็นการเพิ่มขีดจำกัดการทำงานของระบบต่างๆในร่างกาย ต้องใช้มนุษย์จริงในการทดลอง ทำให้มีอาสาสมัครในการทดลองเสียชีวิตจำนวนมาก ไม่นานก็ไม่มีอาสาสมัครมาเพราะกลัวตาย จึงต้องลักพาตัวคนอื่นมา ภายหลังรัฐบาลจับได้และเห็นว่าไม่ถูกต้องตามหลักสิทธิมนุษยชน โครงการจึงถูกยุบไป แต่จำนวนผู้สูญหายยังเพิ่มขึ้ยอยู่เรื่อยๆ"
เธอนั่งอ่านข้อมูลซ้ำไปซ้ำมาเพื่อทำความเข้าใจ
~can you safe me now. I get-~ (เสียงโทรศัพท์)
"ฮัลโหล" คริส
[ไง ยัยดื้อ]
"ลุคหรอ" คริสพูดไปหาข้อมูลไป
[อะไร ทำไมทำเสียงเหมือนไม่อยากคุย] ลุค
"กำลังหาข้อมูลเกี่ยวกับภารกิจที่จะทำอยู่" คริส
[สรุปคือฉันกวนเธอใช่มั้ย]
"ใช่"
[หึ รอแปปนึงนะ] ลุคพูดก่อนจะวางสายโทรศัพท์ไป แต่เขากลับวิดีโอคอลมาแทน
คริสรับสายตามปกติแล้วหาแท่นสำหรับตั้งโทรศัพท์ เพราะถ้าให้มาถือโทรศัพท์ตลอดคงไม่ได้
[ไง] ลุค
"อืม มีอะไรว่ามา" เธอพูดแต่กลับไม่มองที่โทรศัพท์เลย มองที่จอคอมพิวเตอร์แทน
[เครียดขนาดนั้นเลย?]
"ไม่ได้เครียดซักหน่อย ก่อนทำภารกิจก็ต้องหาข้อมูลก่อนอยู่แล้ว"
[อือๆ ไม่เครียดก็ไม่เครียด]
ลุคพูด คริสก็ยังคงหาข้อมูลในคอมเหมือนเดิม คราวนี้เธอเข้าไปดูในเว็บเพจของบริษัทและตรวจสอบบุคลากรพร้อมแผนผังของบริษัท
"รปภ.หน้าตึก 4 คน รปภ.ชั้นใต้ดิน 3 คน ในตึก 25 คน ตึกมี 6 ชั้น ห้องควบคุมระบบไฟฟ้าน่าจะอยู่ชั้นบนสุด" คริส
[อะไรของเธอ] ลุคถามแบบสงสัยกับสิ่งที่คริสอ่าน
"ลุค เขียนใบเบิกอาวุธให้ที" คริสไม่ตอบคำถามที่เขาถามแล้วสั่งเขาแทน
[อ่า...ได้ๆ เอาไรมั่ง] ลุคถามแล้วเดินไปหยิบแบบฟอร์มเล็กๆมาเขียน
"ปืนสั้น 3 กระบอก กระสุนเสริม 7 แม็ก มีดพกไซส์ s 15 เล่ม" คริส
[เอาไปแค่นี้พอรึไง เป็นฉันจะเอาปืน 5 กระบอก]
"เหลือเฟือ"
[หึ]
"ไปกินมื้อเที่ยงกัน หิวแล้ว นายจะได้เอาใบเบิกอาวุธไปส่งด้วย"
[ก็ได้ๆ] ลุคพูดแล้ววางสาย คริสรีบเซฟข้อมูลต่างๆที่หาได้และส่งเข้าโทรศัพท์ก่อนจะเดินออกจากห้องไปกินมื้อเที่ยงกับลุค
"จะไปกินข้าวไหน โรงอาหาร หรือจะไปข้างนอก" ลุคพูดกับคริส
"คริส" เขาเรียกเธออีกรอบ แต่คริสยังคงเช็คข้อมูลในโทรศัพท์ ลุคจึงกระชากโทรศัพท์มาจากมือเธอ
"เห้ย!" คริส
"เวลาฉันพูดด้วย ก็ต้องพูดกับฉัน" ลุค
"แต่-" คริสจะเถียง แต่เขาทำหน้าดุพร้อมยกนิ้วชี้หน้าเธอ ประมาณว่าไม่ให้เถียง
"และเป็นการทำโทษ ฉันจะยึดโทรศัพท์เธอทั้งวัน" ลุคพูดพร้อมเอาโทรศัพท์ของคริสเก็บใส่กระเป๋ากางเกงตัวเอง
"ไม่เอา!" เธอพูดแล้วจะดึงมือเขา แต่เขาหลบทัน แล้วคว้าข้อมือเธอไว้
"อย่าดื้อ!" ลุคพูดพร้อมทำหน้าดุ
คริสสะบัดข้อมือออก
"พรุ่งนี้เช้าต้องคืน" เธอกอดอกแล้วพูด
"ถ้าเธอทำตัวดีนะ สรุปไปกินข้างนอก" เขาพูดแล้วเดินนำหน้าไป คริสถอนหายใจและกรอกตาบน แล้วเดินตามเขาไป
พวกเขาตกลงกินบุฟเฟย์สุกี้กัน ขณะที่คริสกำลังกินอาหาร เธอก็เหลือบตาไปเห็นลุค เขานั่งกินไปด้วยเล่นโทรศัพท์ไปด้วย เธอจึงถือโอกาสเอาคืน
"เฮ้!" ลุคตะโกนหน้านิ่ว ทำเอาคนทั้งร้านหันมามอง
"ชู่ว! กินอาหารห้ามเล่นโทรศัพท์และส่งเสียงดัง มันเสียมารยาท" คริสพูดลุคก็เอามือปิดปากตัวเอง แล้วพงกหัวขอโทษคนอื่นในร้าน
"แสบนักนะ!" ลุคว่าคริส แต่เสียงไม่ดังมากนัก
"แลกกันไง นายยึดของฉัน ฉันก็ยึดของนายบ้าง" คริสพูดแล้วเอานิ้วชี้หน้าเขา
ลุคได้ยินก็กระตุกยิ้ม
"หึ... ก็ได้ๆ เดี๋ยวคืนให้ พรุ่งนี้พร้อมกัน โอเคนะ" ลุค
"ได้" คริสพูดแล้วกินอาหารต่อ
เมื่อทั้งสองคนกินอาหารเสร็จก็เดินทางกลับศูนย์ฝึก
"โอ่ยยย...แน่นท้อง" คริสบ่นเอามือจับท้องตัวเอง
"ก็กินเยอะหนิ คอยดูเหอะเดี๋ยวก็อ้วน" ลุคพูด
"หึ" คริสย่นจมูกใส่
พวกเขาเดินมาจนถึงห้องของเขาและคริส
"เอ้า! จะไปไหนน่ะ" คริสถามเพราะเห็นลุคเดินเลยห้องเข้าไป
"จะเอาใบเบิกอาวุธไปส่งไง" ลุคหันมาพูดแล้วเดินไป คริสได้ยินก็ยิ้มนิดๆก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องตัวเองไป
"เอาใบเบิกมาส่งครับ" ลุคพูดกับฟรานซิสที่นั่งทำงานอยู่
"ห้ะ? นายจะเบิกไปทำอะไร" ฟรานซิสถามแบบงงๆ
"คริสเขาฝากมา ผมไม่ได้เอาไปใช้" ลุค
"อ่อๆ แล้วงานดูแลเธอเป็นไงบ้าง" ฟรานซิส
"ก็ดีครับ อาจมีทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่ถึงครึ่งวันก็คืนดี"
"อืม ทำดีๆ"
"งั้นผมขอตัว" ลุคพูดแล้วเดินออกจาห้องเขาไป
เขาเดินมาถึงห้องตัวเอง แล้วเปิดไฟเปิดแอร์ นอนลงกับโซฟา
-ตึ้งตึ๋ง- โทรศัพท์ของคริสดังขึ้น
MC: ไงคริส
ลุคเห็นว่าเป็นไลน์จากไมเคิลก็ลุกพรวด เขาจำได้ว่าคริสไม่ได้ให้ไลน์เขา
CC(ลุค): นายมีไลน์ฉันได้ไง
MC: ฉันขอเบอร์เธอจากแอชตัน เลยเป็นเพื่อนในไลน์ด้วย
CC(ลุค): หรอ แล้วนายมีธุระอะไร
MC: ฉันโทรได้ไหม
CC(ลุค): อยากก็โทรสิ
ลุคกระตุกยิ้ม ที่ได้แกล้งไมเคิล แต่ลึกๆเขาก็นึกโมโหอยู่เหมือนกัน
~can you sa-~ (เสียงโทรศัพท์)
ลุครีบกดรับสาย แล้วพูดตามปกติ
"ฮัลโหล"
[ฮัลโหลคริส เอ้ย! ลุคใช่ไหมเนี่ย!]
"ใช่ ทำไม ตกใจอะไร"
[เปล่าๆ ไม่มีอะไร]
ไมเคิลพูดแล้วรีบวางสายไปทันที
"หึ! ไม่แน่จริงนี่หว่า" ลุคพูดใส่โทรศัพท์
'ป่านนี้ยัยดื้อทำอะไรอยู่' เขาคิดในใจก่อนจะยืนขึ้นเพื่อไปหาคริสที่ห้อง แต่เขาก็ชะงัก
'ห้องยัยนั่นมีรหัสนี่นา ถ้าเคาะประตูอาจจะไม่มาเปิดก็ได้' เขาคิดแล้วเอามือลูบคาง
แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นช่องระบายอากาศ
-กุก กัก กุก กัก-
คริสได้ยินเสียงแปลกๆมาจากช่องระบายอากาศ
-เคร้ง!- เสียงฝาปิดท่อระบายอากาศร่วง
"เฮ้ย!มาได้ไงเนี่ย!" คริส
#อย่าลืมโหวต&เมนท์กันนะค้าา😉
#โหวตไม่เมนท์ = ไม่อัพตอนใหม่น้ะจ้ะ😘