It's getting more and more complicated.
***
Yzabella Fyzerille's POV
Halos mapanganga ako, noong ipakita ni Ayisha ang pag-kontrol sa limang pinaka mahalaga at makapangyarihang charm. It's awesome. Hindi ko akalain, na ganun katindi at kalakas ang charm ni Ayisha. It's just magical... Mapapatulala ka na lamang sa makikita mo.
Bawat araw na lumilipas mas humahanga ako kay Ayisha, yes maybe you can see her weakness, iyong tipong walang tiwala sa sariling kakayahan, hindi kaya ipagtanggol ang sarili, masyadong nag-o-overthink, may pagka-iyakin. Despite those, alam kong mas malakas siya, she may seem soft and fragile, nonetheless I can feel that, it's just---she's growing. Iyong tipong, hinuhubog pa lamang siya, para maging isang masterpiece na hahangaan mo. Hindi ko alam, pero iyon ang nakikita ko sa kaniya, iyon ang nararamdaman ko sa bawat araw na nakakasama ko siya.
Nakaramdam ako ng matinding pwersa mula kay Ayisha, hindi ko alam ngunit naging alerto ako. Hanggang sa nagulat at halos tumigil ang oras ko noong matumba ang mga shield charmers, mabuti na lamang at mabilis ang naging response ko at nakagawa ako ng light shield na mag-proprotekta sa lahat. Napaluhod din ako, dahil sa lakas ng impact.
"Damn." I silently cussed, because of the strong force. Parang hinihigop at kinakain nito ang charm ko, nanghihina na lang din ako bigla kaya't parang bumagsak ang lahat ng enerhiya ko sa katawan.
Nahihilo ko. Nanlalabo ang paningin ko, dahil sa lakas ng impact ng charm niya, pakiramdam ko ay ano mang oras mapapahiga na lamang ako sa sahig. Shit, bakit ganun kasi kalakas iyon? Matutumba na sana ako, ngunit may bigla na lamang akong naramdamang bisig na sumalo sa'kin. Kahit hindi ganun kalinaw ang pag-iisip ko dahil sa matinding panghihina, pinilit ko pa ring magsalita.
"K-Kyle?" Mahinang bangit ko sa pangalan ng lalaking sumalo sa'kim.
"Careful." Nakangiting paalala niya, ngumiti naman ako sa kanya, pero nanghihina talaga ang katawan ko.
"Pa-pasensya n-na." Mahinang sagot ko sa kaniya. Napalingon ako ng marahan sa stage. At doon ko nakita si Ayisha na tila nanghihina at papikit na rin, marahil ay napasobra ang paggamit niya sa kapangyarihan niya. Agh, baka matumba si Ayisha.
Kitang kita ko kung paano siya nawalan ng malay at saluhin ng isang lalaki. Noong mamgyari iyon, natahimik ang lahat, at nakahinga naman ako ng maluwag. Nasalo ni Louie ang walang malay na katawan ni Ayisha at buhat buhat na niya ito ngayon.
Samantalang naramdaman ko na umangat ako sa ere. Napatitig ako kay Kyle noon na nagtataka, binuhat kasi niya ako. "H-huwag na Kyle." Nauutal na banggit ko,mngunit binigyan niya ako ng isang ngiti.
"You can't stand alone, alam kong nanghihina ka, just let me carry you." He replied plainly. Hindi ko alam pero, kita ko sa mata ni Kyle ang lungkot at tila parang selos. Napasunod ang tingin ko sa kung saan siya nakatingin.
Lalo akong nanghina sa nakita ko. He's looking at Ayisha and Louie, while his eyes are like saying, 'I should have done that, I should have carried Ayisha, not him.' Hindi ko alam kung guni-guni lamang ba iyon o hindi, ngunit malakas ang epekto sa'kin noon, nakaramdam ako ng kirot sa puso ko.
The way he looked at Ayisha, it's the way I looked at him.
Dahil sa iniisip ko lalo akong nakaramdam ng panghihina at nakaramdam din ako ng lungkot. Si Kyle... Bakit hindi niya ako nakikita?
I'm the one who's always there to make him smile, I'm the one who knows everything he likes or dislikes, I'm the one who stays and never leaves, I'm the one who understands him, I've been here all along yet he can't see me. I'm a fool because of him, yet he didn't even laid an eye on me. Why? Why is it always unfair?
Why do I have to see him, starting to like my bestfriend? Why do I feel a pang in my heart?
Bakit kung sino pa iyong hindi siya pinapansin doon pa siya nagkakagusto? Bakit hindi na lang sa laging andyan para sa kanya? Hindi ko alam ngunit napabuntong hininga na lamang ako, at saka ko nakaramdam ng matinding sakit sa katawan at pagod, dahilan para maging blanko ang lahat.
***
Tahimik ang paligid at puro kulay puti, noong una ay nagtaka ako, ngunit nawala din ang pag-tatakang iyon noong mapagtanto ko ang lahat. Malamang ay nandito ako sa healing room, dahil nangyari kanina.
Napalingat ako sa paligid at nakita ko si Ayisha na wala pa ring malay, habang hawak hawak ni Louie ang mga kamay nito. Bakas sa mata ni Louie ang pag-aalala. Nanibago agad ako sa nakita kong iyon, hindi ganun si Louie. Sanggano iyang taong iyan eh, kupal. De joke lang, kumabaga yelo iyan si Louie, sobrang lamig ng pakikitungo sa ibang charmers, pagkatapos iyong tingin niya sa'yo minsan parang hangin ka lamang, kaya na nagtataka ako.
"Hey, Ryleen. Wake up. Answer me, idiot. Why do I always feel like we are connected? Is it because we met many years ago?" Pft, mabuti na lamang hindi pansin ni Louie na gising na ako. May divider naman kasi dito na parang manipis na tela, pero sa kabutihang palad, may kaunting gap iyon kaya nakikita ko si Ayisha at Louie ng kauntian. Pero teka? Ano daw? Nagkita na sila dati? Whut?!
"Tss. You, idiot. I fucking hate you." Langya itong sangganong ito, sasapakin ko na eh, ang lakas maka-idiot kay Ayisha. Pero kung makikita mo naman nag-aalala ito kay Ayisha. Agh. Ibang klase talaga siya.
Pagkatapos ng sinabi ni Louie hindi na ito nag-salita kaya't ibinaling ko na lang ang tingin ko sa puting kisame. Lihim na lamang akong napangiti ng mapait, mabuti pa itong dalawang ito, kahit nagbabangayan, kahit laging nag-aaway, may improvement. Samantalang ako, mukang magihing stock ako sa step one, na mapansin ni Kyle bilang isang babae pwede niyang mahilin. Tss.
Lakas maka-one sided love. Letche.
"Agh! It gets weirder and weirder every single fucking day." Napataas ang kanang kilay ko noong lumingon ulit ako kayna Louie. Nakasabunot na ito sa buhok niya at parang hindi na alam ang iisipin niya.
"Pft. Ang cute mo, Louie." Natatawang bulaslas ko, para asarin siya. Mukang nakakita naman siya ng multo noong makita akong gising na.
"The hell, Bella!" Asar na tungon niya. I chuckled, saka ako tumayo at hinawi ang tela upang wala na talagang harang. Sinamaan naman ako ng tingin ni Louie, kaya't dinilaan ko siya.
"Louie." Tawag ko sa kaniya, habang may kakaibang ngiti sa labi. Hindi man lang niya ako pinansin at tumungo na lamang sa kamang hinihigaan ni Ayisha, mas lalong lumawak ang ngiti ko dahil doom. "Why do I always feel like we are connected?" I mocked, kaya't doon ko nakuha ang attention ni Louie, sobrang talim ng tingin nito sa'kin, kaya't napahagalpak na ako ng tawa.
"Damn you, Bella." Pikon na tugon niya, kaya't mas lalo lamang akong natawa.
"Tss. You, idiot. I fucking hate you." Kahit natatawa, pinilit kong gayahin ang boses niya, at pinalagong ang boses ko. Natawa ako sa naging reaksyon ni Louie sa panggagaya ko sa kaniya, nakatayo na siya at halata ang pagkapikon sa muka.
"Stop." He warned. I laughed.
"You look so cute." Pang-aasar ko pa, kaya't nilapitan niya ako, at saka binigyan ng isang malalamig na titig. Medyo kinabahan ako doon kaya't nag zip na ako ng bibig. "Hoy, ayoko na. Hindi nakita lolokohin." Sukong banggit ko.
Mukang hindi pa siya naniwala sa sinabi ko at saka ako binalaan. "Huwag na huwag mong mababanggit iyan sa iba." He warned. I nodded mutely, while grinning. Letche, gusto ko ikwento kaso nakakatakot si Louie ngayon. Kaya zip na ako ng bibig. Pikon talo ang sanggano, haha.
Umalis na si Louie malapit sa'kin at umupo ulit sa upuan niya kanina. "Asan sina Cha?" I asked him, he just shrugged. Baka nasa klase sila o 'di kaya'y nabili ng pagkain. Baka ganoon din si Kyle.
Nakipaglwentuhan na lamang ako kay Louie, kahit minsan hindi niya ako pinapansin, pero kapag inaasar ko siya sa mga sinabi niya kanina, nakukuha ko ang atensyon niya kaya't natatawa ako. Ibang klase.
Nagtataka din ako kay Ayisha kung bakit hindi pa ito nagigising, marahil ay nanaginip. De joke. Haha.
Lumipas ang oras, natahimik na ako dahil ang boring kausap ni Louie. Aalis na sana ako para hanapin sina Kyle, pero biglang nagsalita si Ayisha habang tulog.
"Huwag! Aaah!" Gulat na gulat kami parehas doon ni Louie, tatawag na sana siya ng charmer dito sa healing room, ngunit biglaang bumangon si Ayisha na gising na habang nanginginig sa takot.
***
Ayisha Ryleen's POV
"Lumayas kayo dito!"
"Walang kwentang Hari at Reyna!"
"Huwag. Aaah!" Napasigaw ako sa gulat. Akala ko saakin binabato 'yung mga kung ano ano, at ako iyong sinasabihan nilang walang kwenta. Nakaramdam din ako ng matinding takot sa hindi malamang dahilan.
Saka ako natauhan noong makita ko si Bella at Louie sa harapan ko. Nanginginig ako sa takot sa hindi malamang dahilan. Iyong panaginip kasi na iyon, ang lakas ng epekto sa'kin.
"Ayisha/ Ryleen." Magkasabay na sabi ni Bella at Louie, agad lumapit si Bella sa'kin. Napayakap ako sa kaniya dahil doon. Nanginginig ako.
Ilang minuto rin akong nakayap kay Bella, hanggang sa kumalma ako. Noong kumalma ako, hindi ko alam pero nakaramdam ako na parang ang kumplikado ng sitwasyon ngayon. Hindi ko alam kung saan nanggagaling ang mga nararamdam at naiisip ko, ngunit parang may pinaparating ito sa'kin.
Naalala ko iyong panaginip ko. Agh! Ang gulo. Sino 'yung hari at reyna na pinaalis?
"Ayisha? May problema ba?" Napatingin ako sa nagsalita, si Bella nag-aalaa itong nakatingin sa'kin.
"Bella? Puwede magtanong?" Mahinang imik ko. Samantalang si Louie ay nanatiling tahimik sa isang tabi. Mukang ayaw maki-alam sa usapan namin.
"Sige. Ano ba iyon?" Mahinahong tanong nito sa'kin, habang kita ko sa mata nito ang pagkalma. Mukang interesado din siya sa itatanong ko.
"Bella? May reyna at hari na ba nanapatalsik dito?" Natigilan si Bella sa tanong ko, ngunit agad niyang iniling ang ulo niya. "Huh? Wala ah." Simpleng sagot nito. Napalingon ako kay Louie, iniintay ang sagot niya, ngunit nag-kibit balikat lamang ito na tila wala itong pakialam sa pinag-uusapan namin.
"Sigurado k---" Bago ko pa man matapos ang sasabihin ko, pinutol niya na ito.
"Ayisha! May naisip ako! Tara punta tayong lahat sa mortal world, si Louie, Kyle, Vien at Charlene! Para naman mabawasan yang iniisip mo! Magandang idea 'yun hindi ba? Sige pumayag ka! Tagal na rin natin hindi nakapunta dun!" Pag-iiba niya ng usapan, saka tumingin kay Louie, na parang hinihintay ang pag-sang-ayon nito.
"Tss." Tanging reaksyon ni Louie sabay tingin sa'kin, noong mag-tama ang paningin naming dalawa natigilan ako, dahil kakaiba ang tingin niya, na nag-aalala, na naiinis, na hindin malaman. "If she wants, I'll go." Nagulat ako sa sagot ni Louie, ngunit nakapag-dulot ito ng ngiti sa'kin.
"Sige, let's go to mortal world, I want to unwind." I said while smiling. Siguro nga magandang idea na rin iyong sinabi ni Bella.
"It's settled then." Louie stated simply, as he rose from his seat. And smiled at me. "See you tomorrow, be sure to have some rest, Ryleen." Mahinang sabi nito sa'kin at saka nagmamadaling umalis. Tinukso naman ako ni Bella dahil doon, ngunit hindi ko siya pinansin sa pang-aasar niya.
Kahit ganoon ang naging usapan, hindi pa rin maalis sa isipan ko ang panaginip na iyon. Bakit parang habang dumadami ang nalalaman ko nagiging complicated ang lahat?
It's like the more I discover about something, it's getting more and more complicated.
***