Medyada: Arasın kaldığı hastane odası . Ama siz odayı biraz daha biraz daha karanlık düşünün.
İyi okumalar
- Üzgünüm. Elimizden geleni yaptık. Ama hala durumu oldukça kritik. Kurşun sinirine denk geldiği için oldukça zorlu bir ameliyat oldu. Bundan sonrası hastanın iradesine kalmış. Belki bir hafta belki bir yıl sonra uyanır. Belki hiç uyanamaz.dedi doktor ve gitti.
Bizde çocuklarla bu duruma hem sevinmiştik hem üzülmüştük.
Sonra Eren tebessüm edip
- En azından yaşıyor.dedi
Bizde zorlada olsa tebessüm ettik.
******
Tam tamına 2 haftadır buradayız. Ve Arasın durumunda bir değişiklik yok. Doktor bir kaç gün daha uyanmazsa bir daha uyanamayacağını söyledi. Biz ise sabırla bekliyorduk. Sadece bekliyorduk. Şu son iki haftada o kadar çok ağladımki gözlerim kıpkırmızı ve şiş. Diğerleride benim gibi. Arasın bu durumu okulda dedikodu kaynağı olmuş. Banada Bartu söyledi. İki haftadır hiç okula gitmemiştim. Şu an hala bekliyorduk. Az önce Arasın odasına doktor girdi.
Doktor Arasın odasından çıkınca hemen doktorun başına üşüştük.
- Gelişme varmı.dedim ağlamaklı sesimle
Kafasını aşağı eğip hayır anlamında sağa sola salladı.
- Onu görebilirmiyim lütfen sadece 5 dk.dedim bir ümit doktora
- Peki ama sadece 5 dk.dedi
Sonra ben içeri girecekken yanıma bir hemşire geldi. Bana kıyafetler vardı. Arasın enfeksiyon kapmaması için bunları giymem gerekiyormuş. Bende kıyafetleri giyip içeri girdim.
Hastanelerden nefret ediyorum. Arasın kaldığı oda çok boğucu. Duvarlar mavi renginde. İçeriyi azıcık aydınlatan bir lamba. Perdesi sonuna kadar çekilmiş pencereler. Ve makina sesleri. Odayı süzdüğümde içim üşüdü. Gözlerim Arasın yattığı yatağa kaydı. Her yerinde serumlar iğneler kablolar vardı. Etrafında ise bir sürü makina vardı. Onu böyle görmeye alışık değilim.
Yatağının kenarına oturup serumlu olmayan elini yavaşça tuttum. Elleri soğuktu. Bir zamanlar elini tutunca içimi ısıtan eller şimdi içimi üşütüyordu.Üstü çıplaktı. Üzerinde sadece göğsünün yarısına kadar örtülü yeşil bir çarşaf vardı. Diğer elimle yavaşça Arasın yanağını okşamaya başladım. Yanakları yumuşak değildi. Sertti. Dolgun güzel dudaklarının ise rengi gitmiş ve çatlamıştı. Sonra saçlarını okşamaya başladım. Nolmuştuki onun ipek gibi saçlarına. Semsertti . Esmere yakın canlı teni şimdi solgun bir beyazdı. Göğsünde kollarında elinde kablolar serumlar vardı. Yüzünde nefes almasına yardımcı olan bir maske vardı . Gözlerimin dolduğunu hissettim. Ama konuşamıyordum. Kelimeler sanki ağzıma dolanmıştı. Ağzımı açıyordum ama konuşamadan geri kapatıyordum . En sonunda konuşmaya başladım.
- Canım acıyor Aras. Seni böyle görmek canımı yakıyor.dedim ve tekrar sustum. Gözyaşlarım akmaya başlamıştı .
- Aras uyan lütfen. Biraz daha uyanmazsan gerçekten deliricem. Her gün ağlayıp sinir krizi geçiriyorum. Sonra bana ne yapıyorlar biliyormusun Aras? Sakinleştirici yapıyorlar. Benim o iğnelere ihtiyacım yok Aras . Benim sana ihtiyacım var. Yanımda olmana ihtiyacım var.dedim
Sonra sesli bir şekilde ağlamaya başladım.
- Sana bunu kim yaptı Aras. Kim kıydı sana. Şu anda çaresiz hissediyorum. Biliyormusun benim annem ve babam gözümün önünde öldü. Ve ben hiç bir şey yapamadım Aras.dedim
- Balıklar nasıl susuz , insanlar nasıl oksijensiz yaşayamazsa bende sensiz yaşayamam Aras. Sen benim nefesimsin. Sen ölürsen bende ölürüm.dedim ağlayarak
- Aras bak eğer kalkmazsan gider en kısa şortumu giyer sokaklarda yürürüm.dedim bir ümit. Ama yine kalkmadı.
Hıçkırarak ağlamaya başladım. Onsuz olamam artık ben.
- Kalk Aras. Sen kalkacaksın. Sen benim siyah gölgemdeki beyazımsın. Karanlığımdaki umut ışığımsın.dedim
Sonra dahada çok ağlamaya başladım. Gözyaşlarım Arasın göğsüne damlayıp onu ıslatıyordu.
- Üşüyormusun Aras. Ama bak ben üşüyorum. Sensiz üşüyorum. Senin şu anda kalkıp bana sımsıkı sarılıp ağlama demen lazım. Ama bak ağlıyorum. Herkesin korktuğu mafayların bile tırstığı Karanlık Kız ağlıyor. Hemde kimin için biliyormusun Aras ? Senin için.dedim
Sonra yüzüne doğru eğildim. Maskesinin açık bıraktığı kısma bir öpücük bıraktım ve fısıltılı bir şekilde konuştum.
- Seni seviyorum.dedim
Arasın yanından gitmek istemiyordum ama gitmek zorundaydım. Ayağa kalkacağım sırada elimi tutan ellerle kalkamadım. Sonra beni sevindiren o ilahi sesi duydum.
- Gece..