15 Yaşım

3 Unutmaya çalışmak

Olayın üzerinden tam 1 hafta geçmişti. Ben derslere konsantre olamıyor , öğretmenlerimi dinleyemiyordum. Derslerden hâlâ ağlayarak çıkıyordum. Eve geldiğimde kendimi odaya kapattım ders çalışacağım bahanesiyle. Hâlâ ağlıyordum, kendime engel olamıyordum. Telefonuma bir mesaj geldi. Mesajı atan askerde ki abim Emre idi. Mesajda şöyle yazıyordu "taktir bekliyorum ona göre :) " ben mesajı okuyunca daha kötü olmuştum ve hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Cevap olarak "abim canım abim benim. Emanetine ihanet ediyorlar abi."yazdım. Hemen bir mesaj daha geldi. "Ne diyorsun Ecrin ne oldu anlat." Yazmıştı. Ben cevap vermedim. Emre arıyordu. Telefonu açtım ve olanı herseyi anlattım. Emre "tamam abicim telefonu kapat şimdi benden haber bekle."dedi. Daha kötü olmuştum ve birden odaya Defne girdi. "Bana neden söylemedin! Ecrin bunu sana nasıl yaptı ablacım. Sana nasıl kıydı. Benimle nasıl konusmadin bunu. Korkma tamam mı hersey düzelecek."dedi. Defne'ye sımsıkı sarıldım ve ağlamaya başladım. "Korktum abla korktum Saliha ablam da söyleme kimseye dedi. Ama dayanamadım artık Emre abime söyledim."dedim. Defne bir an geri çekilip "nasıl yani Saliha da biliyor bunu öyle mi. Bildiği halde nasıl birsey yapmıyor."dedi öfkeyle. Odadan sinirle çıktı ve tam o sırada zil çaldı. Defne kapıyı açtığında karşısında iki polis gördü. Polisler "Ecrin TUNA burada mi ? Emre TUNA bir ihbar da bulundu."dediler. O sırada benim aglamaktan kıpkırmızı olmuş gözlerimle dışarı çıkıp "evet benim"dedim. Polisler "bizimle gelmeniz gerek Ecrin hanım "dediler. Hemen bi hırka alıp polislerle gidecekken eniştem Derin "bende geliyorum." Dedi ve beni bir an olsun yalnız bırakmadı.
Ben polis arabasına binmiştim. Önce ifadem alınacaktı. Karakola gittiğimizde o adamı 400 promil alkolle yakalamışlardı. İfademi verdikten sonra kızlık testine gidecektim. Bu zorunlu birseydi, korkuyordum. Arabaya tekrar bindirildim ve hastahaneye götürülüyordum adli vaka olarak. Arabadayken eniştem Derin'i abim Emre aradı. Ben hemen  "bende konuşmak istiyorum."dedim. Telefonu aldım ve "abi" dedim içimden koparcasına. Emre "korkma abicim hiç birseyden korkma sakin."dedi.
Hastahaneye gelmiştik. Ben adli vaka olarak kızlık testine girdiğimde orada duran üç ebe bana acır gibi bakıyorlardı. Utanıyordu, korkuyordum. İki tane erkek doktor gelmişti ve beni o koltuğa yatırıp onca insanın gözü önünde muayene etmişlerdi. Oradan ağlayarak çıkmıştım. Tabi birde anal kontrol muayene vardı. Doktor hastahanede değildi ve adli vaka olduğum için acil gelmesi gerekiyordu. 1 saat beklemistik sonunda doktor gelmişti. Muayeneye almıştım. Muayeneye başlarken polis kapıda duruyordu. Polis "ben çıkıyorum doktor bey siz muayeneden sonra haber verirsiniz."dedi. Doktor "çıkmayın gözünüzün önünde muayene edicem."dedi. Ben bir an nefes alamadığımı hissettim. Hayatımda unutamayacagim anlardan bir tanesi da bu durumumdu.
Muayeneler olundu, ifadeler alındı,  eve gelmiştim. Yaşadıklarım çok zordu herseyden herkesten korkar olmuştum. Defne anneme gelmesi gerektiğini söylemiş ama gerçeği anlatmamisti. Sabah annem yanımızda olacaktı. Ben annesinin yüzüne nasıl bakacaktim. Sabah kalktığımda anneme sımsıkı sarıldım. Annem"gelene kadar aklım çıktı sana bisey oldu diye nasıl korktum. Neyin var kızım iyimisin sen."dedi. Ben "iyiyim."dedim suratım düşük bir şekilde. Defne ablam bana bakıyordu ne diyeceğiz der gibi. Ben en sonunda dayanamayıp bağırarak "Kamil eniştem bana tecavüz etmeye çalıştı."dedim. Annem "ben öldüm kızım ben şimdi öldüm napayım ben."dedi. Ben sustum. Defne sustu. Annem sustu. Sessizlik vardı.
Liseye gidip  kaydım alındı. Ve İstanbul'a dönüyordum. Uzaklaşıyordum bu korktuğum şehirden. İstanbul'a gelmiştim. Psikiyatrik tedavilerim başlamıştı. Kamil hapse girmişti. Yaklaşık 5 ay boyunca  her duşa girdiğimde kendi vücudumdan iğreniyor yolmaya devam ediyordum. Ve 1 sene sonra işe girmek istedim. Istediğim oldu güzel bir kuaföre çırak olarak girmiştim. Düzelmiştim biraz.