( The Phantom Of The Opera song - ไม่มีเนื้อหาอะไนเกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่องทั้งสิ้น )
BAD 9. Heck !
รามเดินกึ่งวิ่งตามแรงลากของอีกคนลงมาจากรถไปยังคอนโดของตัวเอง เมื่อประมาณครึ่งชั่วโมงก่อนมีมครสักคนมาเคาะประตูบ้านของเขา ทันทีที่เขาเปิดเจอถูกลากมาที่รถนี่แหละ ..
กิ๊งก่อง ... !
แอดดดด .....
พรึ่บ !
' เหี้ย ! ' รามอุทานเมื่อเปิดประตูเจอโจทก์เก่ามาทัก เร็นคว้ามือแล้วไม่พูดพร่ำทำเพลงออกแรงลากอีกฝ่ายมาทันที
' มึงรู้บ้านกูได้ไงเนี่ย ! ' รามถามเมื่อเร็นจับขึ้นรถหน้าบ้านแล้วออกตัวกระชากไปอย่างแรง
' กูรู้ทุกอย่างแหละ ' เร็นแสยะยิ้มแล้วไปโฟกัสที่ทางข้างหน้าต่อ
' แต่พ่อแม่กู ..... ' รามเอ่ยปากจะพูดแต่ถูกเร็นขัดเสียก่อน
' กูรู้ พ่อแม่มึงไปต่างประเทศ อย่าแหล '
จากนั้นบทสนทนาก็เงียบจนรถจอดนั่นแหละ ..
" มึงจะพากูไปไหนวะไอ้สัส ! " รามถามแล้วออกแรงดิ้น ถึงแม้จะสู้คนสูงกว่าไม่ได้เลยก็ตาม เร็นลากคนร่างโปร่งขึ้นลิฟท์แล้วกดไปยังชั้นที่ต้องการ
..... 27 .....
" ไปที่ ๆ มึงจะลืมไม่ลงไง สัส หุบปากไปได้แล้ว " เร็นบอกก่อนที่ลิฟท์จะเปิดไปในชั้นที่มีห้องของตัวเองอยู่ ทือหนาหยิบคีย์การ์ดออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วทาบไปที่เครื่องตรวจไอดีการ์ด จากนั้นประตูห้องของเขาก็เปิดรับทั้งสองเข้าไปข้างใน ..
" พากูมาทำไมวะ .. ไม่เอานะเว้ย ! " รามขยับตัวหนี ประสบการณ์ความเจ็บครั้งนั้นยังตราตรึงไม่รู้ลืม ผิดพลาดไปครั้งเดียวก็ยากจะแก้ไข เขาไม่ใช่ผู้หญิงที่จะต้องร้องไห้เมื่อเสียพรหมจรรย์ครั้งแรกกับคนที่ตนไม่ต้องการ แต่จะให้เขาทำตัวเป็นปกติในช่วงแรกก็ยังดูยากไป
" ตอนนี้กูยังไม่เอาหรอก ยังเช้าอยู่เลย มึงไม่อายผีสางเทวดาเหรอวะ " เร็นกระตุกยิ้ม ก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟา มือหนาคว้ารีโมทคอนโทรลแล้วจัดการเปิดทีวีอย่างสบายใจ
คร่อกก ..
เร็นหันหน้ากะทันหันมามองราม เหมือนกับที่รามหันมามองท้องตัวเองเช่นกัน
" หึ หิวล่ะสิ " เร็นกระตุกยิ้มมุมปาก แม้จะสารภาพได้ว่าครั้งแรกที่เจอกันเขารู้สึกโกรธเด็กเวรนี่มาก แต่อยู่ด้วยไม่นานเขากลับรู้สึกขบขันเสียมากกว่า
" เปล่าเว้ยไอ้บ้า ! " พูดจบก็หันไปดูโทรทัศน์ตามปกติ แต่ก็ยังปกปิดความจริงไม่ได้ที่ว่า ....
คร่อกกก ....
" ฮ่า ๆๆ จะไปทำกับข้าวให้กินแล้วกัน " คนตัวใหญ่กว่าเดินไปที่ครัวแล้วหยิบไข่ ผัก กับหมูออกมาจากตู้เย็น ก่อนจะลงมือเอากระทะมาตั้งไว้แล้วละลายน้ำแข็งที่เกาะอยู่กับเนื้อหมูเสียก่อน
" ฮึ " รามพ่นลมหายใจออกมาเบากว่าที่เร็นจะได้ยินเชิงประชดประชันเนื่องจากเขาทำอาหารไม่เป็นเลย แล้วเจ้าตัวก็นั่งอืดอยู่ที่โซฟาเช่นเดิม
" อะ " เร็นยกชามมาม่ามาให้ ข้างในเป็นมาม่าใส่ไข่ ผัก และหมูนิดหน่อย ถึงแม้จะเป็นแค่มาม่าแต่เจ้าตัวก็ดูรักสุขภาพพอควรเพราะรามเห็นว่าแทนที่จะเอาใส่น้ำเข้าไมโครเวฟ เร็นกลับเอาออกมาลวกก่อนแล้วค่อยเอาไปละลายกับน้ำร้อนแทน
" กินธรรมดาไปก่อนนะมึง กูไม่ค่อยนิยมทำอาหารเท่าไหร่ " เขาแสยะยิ้มแล้วถือมาม่าอีกถ้วยมานั่งกินข้าง ๆ ราม ด้วยความหิวร่างโปร่งจึงรีบกิน แต่คนภายนอกกลับเห็นว่าดูตะกละตะกลามไปเสียได้
" ตะกละจริง ๆ มึง มาม่ามันไม่หนีไปไหนหรอก " เป็นอีกครั้งที่รามรู้สึกขำกับคนตรงหน้านี่ ทำให้เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าอยากแกล้งรามมากขนาดไหน
" ก็กูหิวอะ " รามพูดแบบออกเสียงไม่ชัดนักเพราะมีมาม่าอยู่เต็มปาก แถมเจ้าตัวก็ยังรีบกลืนแล้วยัดใส่ปากเข้าไปใหม่จนเขากลัวว่ามันจะติดคอ ..
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่เขารู้สึกห่วงอีกคนทั้ง ๆ ที่ได้เจอกันไม่ถึง 2 วันดี หรืออาจเป็นเพราะความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนที่อีกคนไม่อยากยอมรับก็ได้ที่ทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยกับอีกคนอย่างน่าประหลาด ความจริงเขาก็ไม่ได้แค้นอะไรขนาดนั้น แถมเจ้าตัวก็ไม่ใช่พวกที่ไปทำร้ายคนอื่นเพียงเพราะผู้หญิงซะด้วย มีอีกเรื่องที่เขาเคยคุยกับตัวเองมาสักนิดแล้วว่าแทมมี่ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีที่สุด มีอยู่ครั้งนึงที่เขาเคยจะไปเรียนแต่ดันลืมงานไว้ที่ห้องก็เลยกลับไปเอา แต่เขากลับเจอแทมมี่กำลังคุยเจ๊าะแจ๊ะอยู่กับผู้ชายที่เขาไม่รู้จัก เขาเลยย่องไปเอางานแล้วออกมาจากนั้นก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตอนที่เขาเจอกับรามครั้งแรกก็คิดว่าคนอย่างรามคงไม่โกหกเป็นแน่ เพราะชื่อทางด้านอันธพาลของรามก็ดังมาอยู่เหมือนกันในกลุ่มวิศวะช่างกล จึงไม่แปลกที่วิศวะโยธาอย่างเขาจะรู้ แล้วเขากับแทมมี่ก็ไม่เคยมีอะไรกันเขาจึงไม่จำเป็นที่จะต้องรับผิดชอบอะไรแม้ว่าเธอจะให้ท่าเขาไปเสียมากก็ตามที
ดังนั้นจึงไม่เเปลกอะไรที่เขาจะทิ้งแทมมี่มาหาราม .. คืนแรกของทั้งคู่นั้นเขาไม่ได้คิดเรื่องหญิงสาวมากเท่าที่ควร รู้แค่ว่าตอนนั้นที่ได้สัมผัสเพียงผิวมือนุ่มลื่นเขาก็รู้สึกอยากครอบครองคน ๆ นี้ ไม่รู้ว่าเป็นนิสัยชอบเอาชนะหรือเปล่าแต่เขาก็อยากทำให้คนตรงหน้าเป็นของเขา ที่บนเตียงเขาอาจจะบอกไม่ได้เต็มคำว่ามันเป็นเมคเลิฟหรือเป็นเพียงการระบายที่มีความรู้สึกมาข้องเกี่ยวด้วย แต่คืนนั้นเขาทำด้วยความอยากไม่ได้เพียงเพราะต้องการให้อีกฝ่ายเจ็บปวด
" อะ มึงเอาไปล้าง " เมื่อออกจากภวังค์รู้ตัวอีกทีมาม่าก็หมดชามไปแล้ว เร็นยื่นชามเอาไปให้ราม เด็กชายสะบัดหน้าอย่างไม่พอใจแต่ก็เอาไปล้างให้แม้ว่าจะไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่นักเพราะปกติเจ้าตัวก็ไม่ได้เป็นคนชอบทำงานบ้านเสียเท่าไหร่
" มึงจะให้กูกลับได้ยัง " รามถามเชิด ๆ เร็นละสายตาจากโทรศัพท์มือถือ เขาวางมันลงแล้วก้าวเท้ามาหาราม
" ทำไม มึงไม่อยากทวนความจำหน่อยรึไง " เร็นแสยะยิ้ม รามถดขาถอยไปจนชิดโซฟา
" ไอ้เหี้ย ปล่อยกูไปเหอะ กูไม่เอาแล้ว " รามขอร้อง
" ไม่ต้องแล้วมั้ง " เร็นยกยิ้มแล้วถอดเสื้อโยนไปไว้ที่ไหนสักแห่งในห้อง เผยให้เห็นซิกส์แพ็คที่เจ้าตัวสะสมมาตั้งแต่สมัยม.ปลาย คนตัวสูงไล้มือไปทั่วเรือนร่างอีกคน เสื้อของรามหายไปตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีมือหนาก็ดึงกางเกงลงมาแล้ว แถมเป็นความผิดของรามเองที่คิดว่าวันนี้จะอยู่บ้านก็เลยใส่กางเกงธรรมดาขาสั้นกับเสื้อยืดที่ดูถอดง่ายเสียด้วย
" อืออ ... " รามครางต่ำเมื่อเร็นเอามือไปแตะส่วนที่ไวต่อความรู้สึก เร็นยิ้มแล้วถอดชั้นในของเด็กน้อยออกมา จนตอนนี้รามไม่เหลือสิ่งมดปกปิดร่างกายต่างจากเร็นที่ถอดไปแค่เสื้อเท่านั้น
" อาาา ... ย .. อย่า " รามหลุดคราง เร็นเริ่มลูบแท่งเอ็นของรามช้า ๆ แล้วเร่งจังหวะขึ้น ก่อนที่จะไปถึงจุดสูงสุดเจ้าตัวก็หยุดกะทันหัน
" ถอดให้กูสิ " เร็นยิ้มอย่างนึกสนุก ใครจะไปรู้ว่าในมาม่านั่นเขาใส่ยาปลุกเซ็กส์ชนิดออกผลสัก 2-3 ชม. เอาไว้
" อึกกก .. " รามเม้มปากแล้วกลั้นน้ำตาเอาไว้ มือสั่นน้อย ๆ อย่างเห็นได้ชัด
" มึงเอาอะไรให้กูกิน " รามถาม เร็นหัวเราะแล้วตอบ
" ก็แค่มาม่า ... กับยานิดหน่อย " รามกัดฟัน
" ถ้ามึงไม่ทำก็ทนไปก่อนยาหมดฤทธิ์แล้วกัน แต่นั่นมันแรงพอตัวนะ " เร็นแสยะยิ้มอีกครั้ง รามกัดปากอย่างชั่งใจ แต่ความอยากมีมากกว่า
" ยังไม่มันก็ไม่ใช่ครั้งแรก ครั้งนี้กูให้มึงจัดการเอง จะแรงหรือยังไงแล้วแต่มึง " เร็นบอก รามเมื่อถึงขีดความอดทนสูงสุดก็เลยปลดซิปกางเกงของคนตัวสูงลง เร็นยิ้ม
" เอาชั้นในกูออกด้วย " เร็นออกคำสั่ง รามดึงชั้นในของเร็นลงแล้วส่วนแข็งก็ดีดขึ้นมา รามผงะไปเล็กน้อยแต่เร็นก็ยังออกคำสั่งใหม่
" ที่เหลือมึงจัดการเอาเองแล้วกัน " ว่าจบก็นอนสะบัดขารอรามกัดปากคิด แต่ผลของยาปลุกเซ็กส์อย่างรุนแรงส่งผลให้ความต้องการมาก่อนความผิดชอบชั่วดี
" อ .. อื้ออ " รามครางออกมาเมื่อจับแท่งร้อนมาจ่อที่ปากทางเข้าก่อนจะผลุบส่วนหัวเข้าไปข้างใน เร็นกระแทกตัวเข้าไปจนสุดลำแล้วปล่อยให้รามควบจังหวะตามใจตนเอง
ไม่แน่ใจว่าพรุ่งนี้จะมีแรงไปงานหรือเปล่า ..
+++++++++++++++
แงงงง้ อย่าคิดว่ามันเป็น NC นะ คิดซะว่าเป็นแค่ PG แล้วกัน หรือจะเป็นฉาก NG ที่ควรตัดไปก็ได้อ่า 555
ไรท์จะเปิดเทอมแล้วว แต่จะพยายามมาอัพน้าาา คิดว่าน่าจะได้สักอย่างน้อยอาทิตย์ละตอน 😂 แต่จะพยายามให้มากค่ะ
P.S. เม้นต์บ้างจิ -.- ไม่เม้นต์กันเลยอะ เมสเสจเข้ามาทำความรู้จักก็ได้นะ เค้าเหงา ㅠ.ㅠ