Clarence POV
Pagkauwi ko ng bahay, Sinalubong agad ako ng mga yaya namin ni Lilyanah. Ako nga pala si Clarence Shiver Maxie. Ako ang older brother ni Lily. Pagpasensyahan niyo na kung nakiextra ako sa story. dalawang beses lang naman eh! kaya sana pagbigyan niyo ko. this is my first, wait for the next.
Umakyat agad ako sa room ng Little sister ko. Sabi kasi ng mga maids ayaw daw lumabas ni Lilyanah sa room.
Sinubukan kong kumatok pero hindi siya sumasagot. Siguro akala niya isa ako sa mga maids.
"Lilyanah. It's me." Sabi ko at narinig ko ang maliliit niyang hakbang. She opened the door and let me in. Pagkapasok ko, sinara niya agad ito at nilock. Umupo na siya sa bed niyang kulay blue. She really likes blue a lot.
"What happen to you? S-sinong nanakit sayo?" Nagulat ako sa nakita ko. She was wounded. Dumudugo yung tuhod niya at braso. Her lips.. Pumutok yata tapos yung pisngi niya may scars.
I was totally shocked. Alam kong bully siya sa school at pumapasok sa kung anu-anong gulo sa kaliwa't kanan sa school pero... Hindi ko pa siya nakikita na ganito kalala.
She smiled at me. Pero yung smile niya... May kakaiba, It's not happy indeed it was all sadness and hurt. I smiled at her at naglakad palabas ng room.
Magulo man yung isip ko pero alam kong kahit ilang milyong beses ko pa siyang tanungin sa mga plano niya.. Ngingitian niya lang ako. I'm her brother and all I can do is to smile and protect her.
kinuha ko yung first aid kita sa room ko. Kumuha na din ako ng water incase and food.
Bumalik ako sa room niya at nilock ang door. I was her brother.. pero napakamysterious niya pa rin. Same as before.
Tinalian ko yung buhok niya. She doesn't like to fix her hair pero dahil sa kalagayan niya.. Kailangan niya. Cli-nip ko yung bangs niya para maging maaliwalas yung mukha niya at para hindi mainfect yung sugat sa mukha niya.
Sinimulan ko ng gamutin yung sugat niya. Nakapikit lang siya pero ramdam ko na nasasaktan siya. Alam ko rin na nilalagnat siya ngayon.
After a half hour, natapos din yung paggagamot ko sa kanya. I left the food, water and medicine in her table. Kahit gusto ko man siya tanungin alam kong paalisin niya lang ako. Maglalakad na ako palabas ng room niya ng biglang hilain niya yung kamay ko.
"Please stay Kuya..." First time niya akong tawagin ng kuya. Hinila niya ako palapit sa keyboard na nasa room niya. Yes may keyboard siya dun pero never ko pa siyang narinig na tugtugn yun.
Tinugtog niya ang isang melody na hindi ko pa naririnig sa buong buhay ko. It was beautiful yet it was too sad.
Naalala ko tuloy nung mga panahong nahimatay siya sa scene. Nakita kong binuhat siya ni Wain. Yeah I know Wain eversince. Hindi ko alam pero interesadong-interesado sa kanya si Lily. Mula ng mawala yung besfriend niya, Nagpapadala na siya ng box na walang laman kay wain. I didn't stop her.
Nung una kasi akala ko may gusto siya kay Wain pero nung nahalata ko na parang iba yung tingin niya kay wain. Parang galit... Mas lalo ako nagtaka kay Lily.
Kinuha ko agad siya kay Wain at dinala sa clinic. She woke up.
"It seems you're a little tired, Little sis. I think you should take a rest." Sabi ko sa kanya. She smiled and I hate it when she's smiling while in pain. May lagnat kasi siya.
"There's no time to rest Clarence. Malapit na matapos yung larong pinaghandaan ko ng ilang taon. There's no time for... what's happening.. nahihilo ak---" At nakatulog na siya. I gave her a medicine to make her fall asleep. That's the only way para mapatulog ko siya kasi may meeting kami.
Palabas na sana ako ng makita ko si Wain. Nagulat siya ng makita ako. I can see na nagaalala siya sa kapatid ko and that makes me happy.
Kinausap ko siya saglit at umalis na.
ngayon.. tapos na yung tinutugtog ni Lilyanah. She looked at me and smile again.
"Wag ka na magtanong. Take this and read. Nandyan lahat ng sagot sa mga tanong mo sakin." Sabi niya sabay abot sakin ng isang Diary na kulay Blue. Kinuha ko naman ito.
"I need someone to listen to me, Would you mind kung ikaw yun kuya?" Sabi niya sakin then Nag-nod ako.
"Bakit kahit ginawa ko na lahat, Planado na lahat, Okay na sana lahat, Nagsorry na sila sakin, nagulo ko na yung buhay nila... Bakit binigay ko na yung best ko but still ako yung nasasaktan, nahihirapan? Bakit ako yung natalo?" Sabi niya sakin while crying..
This was the first time na nagsalita siya tungkol sa nararamdaman niya at umiyak sa harap ko... I can see the pain within her face. I hugged her. Ito lang naman yung magagawa ko to lessen her pain.
"You know what's the best thing I learned while playing games when I was in high school?" Sabi ko sa kanya..
"What?" Sabi niya between her sob.
"Kapag lagi kang panalo sa isang laro, then yung larong yun ay kasinunghalingan at peke. You're not improving neither increasing your abilities. You're just gaining a medal worth nothing." Sabi ko sa kanya.
"What do you mean?" sabi niya at napangiti naman ako.
"True game starts after losing Lilyanah." sabi ko at napaisip naman siya. "Kumain ka na diyan at magpahinga." pahabol ko at umalis na ako.
Kilala ko na si Wain bata pa lang kami. Mas nauna ko siya nakilala kay Lilyanah. Crush ko kasi yung ate Kim niya pero hindi ko na naamin kasi lumipat na kami ng bahay at bata pa kami nun eh!
I want to have a baby sister, kaya nag-ampon sina mama ng little girl. Hindi na kasi pwedeng magkaanak si mama.
Were not that close pero tinuturing ko pa rin si Lilyanah na Little sister ko. Pagpasok ko ng kwarto ko, Umupo agad ako sa study table ko at binasa na ang diary ni Lilyanah.
after 3 hours nabasa ko na lahat. Ang alam ko lang... Napaiyak ako . All this time ramdam ko yung ng nararamdaman niya. Nalaman ko na may gusto pala siya kay Wain, pero pinipigilan niya. Sila wain pala ang may kagagawan ng nangyari sa kapatid ko pero naiintindihan ko naman kasi nga di nila alam yung totoo nung una.
[Baby it's you and me
and all of the people
got nothing to lose,
nothing to lose 'cause it's you and me
and all of the people
and I don't know why
I can't keep my eyes off of you..]
Sinagot ko yung tumatawag sa phone ko, Istorbo kasi eh! matutulog na ako eh..
"HELLO? CAN'T YOU SEE IT'S ALREADY 11 PM AND IT'S TIME FOR ME TO GET TO SLEEP. WHAT'S YOU'RE PROBLEM?" sigaw ko sa phone.
"I'm Kim. Sorry to bother you Rence---" shocks si KIM..
"sorry kim akala ko kasi yung asungot kong mga kaibigan lang yung tumawag. Kamusta na? Natanggap mo ba yung ano.." shocks nahihiya ako sabihin na pinadalhan ko siya ng bulaklak and teddy bear. Nanliligaw ako pero hindi pa kami nagkikita.
"Opo. thanks nga pala dun. Hmm yung tungkol sa kapatid mo, Sorry sa nagawa ng kapatid ko ah! sinabi na kasi niya samin yung nangyari. May kapatid ka pala?" Sabi niya sakin.
"Yeah! Inampon siya nina mom, I want a little sister kasi eh! eh diba nga di na pwede manganak si mom. Ok lang yun. Naiintindihan ko naman siya eh! basta wag niya na ulit sasaktan Little sister ko." Sabi ko at tumawa naman siya sa phone.
"Sige Clarence tulog na din ako. Maaga pa work bukas eh! bye. Good night." sabi ni Kim.
"Good night din" para akong bakla.. eh sa kinikilig ako eh! tapos na-end na yung call. It's been 3 weeks ko na din kasi nililigawan si Kim eh! pero sabi ko nga di pa kami nagkikita kasi magkaiba sched namin. Haisst makatulog na nga.
*-----
WAIN's pov
"Bro kanina ka pa paikot ikot diyan. Umupo ka nga! Hindi mo naman masusulusyunan 'yang problema mo kung para kang kiti-kiti diyan." Sita ni kuya sakin. Naikwento ko kasi sa kanila na nasaktan ko si Lily.
"Oo nga Wain. Umupo ka na. Puntahan mo na lang bukas tutal may address ka naman eh!" Sabi ni ate.
"Samahan mo na rin Kim, tutal naman naeexcite ka na makita si rence kasi crush mo dati yun. wahahaha" sabi ni kuya at binato siya ni ate ng unan. Mapang-asar talaga eh!
Natigilan kami sa kakaasaran ng biglang may kumatok.
"Ikaw na magbukas ng pinto." utos ni kuya kay ate kim.
"Magdusa ka. Tumayo-tayo ka naman kuya." sabi ni ate kim kay kuya mark.
"Eh! ako panganay eh!" sabi ni kuya.
"Ako na!" sabi ko dahil alam ko namang hindi tatayo yung dalawa at sa dulo ako rin ang uutusan dahil bunso ako.
katok pa rin ng katok ng binuksan ko yung pinto. Sinuntok ba naman ako sa dibdib.
"AY SORRY!! akala ko kasi hindi pa bumubukas." sabi nitong babaeng nasa harap ko.
"ano kailangan mo?" sabi ko, Gabi na nangiistorbo pa!! -_-
"Ito nga pala pinabibigay ni mama. Bagong kapitbahay niyo nga pala kami. Ako nga pala si---"
"salamat makakaalis ka na." Sabi ko at kinuha ko na yung box na may cupcake at sinaraduhan ko na siya ng pinto. Palakad pa lang ako ng palayo sa pinto ng biglang...
*BANG!! sinipa ba naman yung pinto.
"SUNGIT! mga tao dito kainis." narinig kong sabi niya. Loko yun ah!
Binuksan ko yung pinto tapos nakita kong pumasok na siya dun sa katapat naming bahay. Parang gangster na di mo maintindihan.
Magsusuot ng Jersey tapos nakapalda. Tss. walang fashion sense.
Sinarado ko na yung pinto. Binuksan ko yung box habang naglalakad. Kulay blue lahat. Ano kayang flavor nitong blue na cupcake? Bubblegum? eww lang. Tinikman ko.
O_O
.
.
.
-_-
.
.
.
>__<
.
.
.
^____^
ang saraaaaaaap!!! Tumakbo agad ako kina kuya at pinakita sa kanila yung dala ko.
"ANG SARAP!! KANINO GALING TO?" yung mukha nilang dalawa parang nakakain ng pinakamasarap na pagkain sa buong mundo.
"Sa bago nating kapitbahay." Sabi ko. Haisst naalala ko na naman yung mukha nung babaeng jologs na nagbigay nito. Ang pangit.
"KAKAIBIGANIN KO NA YUN NGAYON PA LANG. ANG SARAP NG CUPCAKE EH! Hoy Wain nagpasalamat ka ba?" sabi ni kuya. Nakatingin sila sakin ni ate ng masama.
"Oo" Sabi ko.
"Mabuti naman akala ko, kinuha mo lang ito tapos pinaalis mo na!" Sabi ni ate.
"Ganun na nga" Pagkasabi ko nun. Tinitigan ulit nila ako ng masama.
"HAISST KAHIT KAILAN KA TALAGA, WALA KA MAN LANG PAGIGING FRIENDLY SA KATAWAN MO." sigaw ni ate.
"Ang ingay niyo. Diyan na nga kayo" sabi ko sabay dampot ng isa pang cupcake at umakyat na papuntang kwarto ko.
Napatingin ako sa gilid ng kwarto ko.. Nakita ko yung mga maliliit na box na kulay pink. Yung mga binigay ni Lily.
"Lagi kayo nagse-celebrate ni aliyah ng Weeksary niyo. That's why I give you pink boxes once a week. It was pink because it's her favorite color.."
biglang pumasok sa isip ko yung sinabi niya. Tinignan ko yung picture namin ni Aliyah. Wala na ba talaga akong nararamdaman para sayo.
"Sorry Aliyah. I can't stop it, I can't help falling in love with that girl. Sorry, But I already love Lilyanah." Sabi ko sabay tago ng picture niya sa cabinet.
Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.
*----
Nagising ako 6:38 na. Umalis muna ako para magjogging sa street namin o kaya makipaglaro ng basketball.
2 hours na din ako palakad lakad at patakbo takbo pero siyempre may hintuan naman. Ano ko batak?
[Bucket full of tears
baby know I'm here, I'm here waiting---]
ringtone ko yun. Without you by Aj rafael. Ang ganda eh. Si Haines tumatawag.
"Hello?" sabi ko.
"WAIN SI LILY NASA OSPITAL NASAGASAAN DAW KANINA. WAIN LAHAT KAMI NANDITO NA.... WAIN? NANDYAN KA PA BA? WAIN... WAI---"
Ang alam ko na lang nahulog yung cellphone ko dahil sa bigla itong tinamaan ng bola ng basketball.
Si Lily.. Bakit siya naman?
"Sorry natamaan ko yung cellphone mo." Natingin ako sa taong nagsasalita sa harap ko. Hawak niya na yung bola. Kahit nanlalabo na yung mata ko, alam kong siya yung babaeng nagbigay ng cupcake sa bahay.
The next thing I know is may binato siya sakin at naglakad na siya palayo. Pinulot ko ito kasabay ng pagpulot ko sa cellphone ko.
Isa yung panyong kulay blue. That moment narealize kong umiiyak na pala ako. I grab my phone at nilapit ko sa ears ko.
"WAIN.. WAIN .. ARE YOU STILL THERE---"
"yeah. Papunta na ako." Sabi ko at di na ako nag-aksaya pa ng panahon. Not this time again. I wan't to see her, hug her, tell her I love her.. I wan't to be on time... please god.. please..
Nakarating na ako sa ospital. Hinanap ko agad yung room niya. It was the same feeling. Ganito ang nararamdaman ko nung mga panahong nalaman ko yung nangyari kay Aliyah. Please... Please let me have a second.
Nakatayo ako sa harap ng pintuan. Lahat sila nakatingin sakin. Umiiyak si kuya rence. Sina ate din pala nandito. Am I... Late again,
Lumapit ako sa kama niya... She has lots of scars... Nakatingin siya sakin. May nakakabit sa bibig at ilong niya para makahinga siya. Yung parang patriangle. Thanks god she's Alive.
Umiiyak na ako and I don't care. She's also crying.
"Lilyanah. I'm sorry.. Sorry sa lahat ng nagawa ko. Sorry because I hurt you. I hurt the girl I love. Please strong. I'm here, I love you.. I'm sorry please don't leave me." Sabi ko habang hawak yung kamay niya.
She's crying... Hinigpitan niya yung hawak sa kamay ko. Hindi siya ganun kahigpit parang pisil lang. She looked at the table.
"Kunin ko ba para sayo?" sabi ko at pumikit siya. She can't talk neither move.. Pero alam kong gusto niyang kunin ko yun.
Pagkakuha ko nung nasa table. It was a big blue box. After that single second... Bigla siyng bumitaw sa kamay ko.
Nagpanik kaming lahat at pinalabas na kami ng mga doctor. Kumakawala ako kay kuya pero hinila ako nina kuya rence at kuya mark.
Napaiyak na lang ako sa sahig at yakap ako ni Kuya rence na umiiyak din.
"She's just waiting for you.." Bulong ni kuya rence na mas lalong nagpabagsak sa mga luha ko.
"I c-can't.. I can't lose h-her this time." sabi ko habang umiiyak.
After an hour, Lumabas na si Doc. Lahat kami napatayo.
"What happen?" sabi ni kuya rence.
Umiling yung mga doctor.
what....
"Sorry." pagkasabi ng doctor ng salitang yun, tumakbo na kami papunta sa kama. She's gone..
"LILY? BAKIT MO AKO INIWAN? BAKIT ANG UNFAIR MO? HINDI MO MAN LANG AKO KINAUSAP.. lily... lilyanah..." sabi ko habang umiiyak sa harap niya.
"E-everything has it's own r-reason. Siguro b-binabawi na siya ni God.. b-before s-she left, binigyan niya k-kami ng tig-iisang boxes na b-blue. S-she really likes blue." sabi ni kuya Rence na pautal-utal because umiiyak din siya.
"Lumabas siya ng bahay p-para magpahangin at m-maglakad-lakad but.. a c-car..." at bigla na lang napaluhod si kuya rence. Nilapitan ko siya at niyakap.
"Sorry.." sabi ko.
-----------------------------------
End of chapter #8