Gabriel's POV
Nagpunta na ako dito sa Canteen.. Nakita ko si Haines na nagiisa lang. Susubukan kong kausapin siya.
"Haines" Sabi ko. Nagulat naman siya ng makita ako.
"ano yun Shade?" sabi niya.
Hindi ako sanay pero mula nung lumipat kami dito. Shade na ang tawag niya sakin which is screen name ko.
Namimiss ko na yung mga panahon na Gabriel o Briel ang tawag niya sakin.
"Can we talk?" sabi ko sa kanya at nagnod naman siya sakin.
"Galit ka pa ba sakin?" hindi naman siya sumagot sa tanong ko pero nakatingin lang siya sakin..
"Aaminin ko. Sorry nagkulang ako bilang bestfriend mo.. Mas inuna ko yung career ko at si Honey. Sorry kasi hindi kita nasamaan nung mga panahong umiiyak ka dahil sa pagkawala ni Tita. Sorry kung nakalimutan ko yung panahon na magkikita tayo sa park. Naikwento na sakin ni Daniel ang lahat.. Maniwala ka man o hindi.. Nagpunta ako sa inyo. Hinanap kita kaso umalis na daw kayo papuntang probinsya. Sinubukan kong tawagan ka pero mukhang nagpalit ka na nga ng bagong number. Sorry Haines.. Sorry Georgina Haines Fernando. Sorry bestfriend." Sabi ko sa kanya.
Ngumiti siya sakin habang umiiyak.. Pinunasan ko yung luha niya..
"Ito dapat yung ginawa ko nung mga panahong malungkot ka at nasasaktan." Lumapit ako sa kanya at niyakap ko siya.
Ramdam ko na mas lalo siyang umiiyak. Alam ko namang pinagtitinginan na kami pero wala akong pakealam basta magkaayos na kami ni Haines.
"Yung panahong umamin ka.. sorry talaga pero kaibigan lang ang nararamdaman ko para sayo. You deserve someone else na handang saluhin yung nararamdaman mo. Sorry." sabi ko at pi-nat ko yung ulo niya..
"hindi ba pwedeng ikaw na lang din yung someone.. Please Briel.. Antagal kitang nilimot pero hindi ko nagawa.. please briel .. ako na lang..please.." sabi niya habang umiiyak na yakap ko.
"Wala akong magagawa kung hindi paulit ulit na magsorry sayo Haines. Darating yung panahon na makikilala mo rin yung taong para sayo. Siguro hindi mo lang siya napapansin kasi Nakaharang ako sa paningin mo.. Sorry Haines pero let's be bestfriend na lang ulit. Nandito lang ako kapag may nanakit sayo.." sabi ko at umalis na ako sa pagkakayakap ko sa kanya.
"I tried my best.. but I guess.. You are the best thing I never had. Thanks for making me realize it. Thanks for rejecting me again Gabriel. Thanks for being my bestfriend even though It's not what I feel for you. Welcome back Mr. Briel. Welcome back sa bestfriend kong si Gabriel Zeuh Felix." sabi niya sabay ngiti...
Nagpunta na kami sa hallway.
Namiss ko yung ganito. Yung tipong bonding moments namin ni Haines. Marami kaming naririnig na messages galing sa dedication booth.. Puro letters na tungkol sa Sorry, break-up, friendship, bestfriend's love, confessions, crushes, thank you, farewell at marami pang iba.
Nandito kami ngayon sa bench sa hallway. Kumakain ng Ice candy.
"This story is given by Mr. Daniel of the band X-breakers. Para daw to sa someone special." Sabi ng emcee.
"Would you mind if I tell you na please makinig ka sa sasabihin nung emcee?" Sabi ko sa kanya tapos ngumiti sya.
"Si daniel ba naman nagbigay nung letter hindi ka makikinig? That someone is really lucky. Kahit naman kasi sobrang sungit ni Daniel, alam kong deep inside he's good." Sabi niya and that makes me smile.
"At first, hindi ko siya pinapansin. Nakikita ko siya na kasama minsan ng kabanda ko kasi nga best friend niya and then I suddenly noticed na may kung ano sa kanya na hindi ko maiwasang tignan. I don't know. maybe it's the way she walks, or maybe it's the way she talks. I have no idea at all. Araw araw ko na siyang pinagmamasdan. And I already know na gusto ko na siya. Days passes by, napagmasdan ko na may gusto siya sa bestfriend niya. Wala akong magawa kundi tignan siya habang nasasaktan. Paulit-ulit akong nagtatago. Laging Nandyan para bantayan, ingatan at iligtas siya. Nalaman kong umalis na siya. lumipat kami ng school. Natuwa ako kasi narealize ko na mahal ko pa rin siya. Kaso sinasaktan siya ng iba. Alam kong wala akong pag-asa kahit ilang taon na akong naghihintay kasi hindi ko kayang burahin yung taong nasa puso niya. Pero gusto ko lang malaman mo na.. nandito lang ako. Magmamahal sayo. And that was the end of the letter. That was nice mr. Daniel. Sana narinig niya yung message mo. Next letter.." sabi nung emcee.
Napatingin naman ako kay haines.
Parang alam na niya na siya yung tinutukoy ni Daniel.
And after a minute, napalingon ako sa taong papalapit samin ngayon na nakajacket na black at nakahood habang may dalang roses..
Lakad pa lang.. alam kong siya na.
Right now he's standing in front of my bestfriend. Iniabot niya ang roses at kinuha naman ito ni Haines.
Inalis niya na yung hood niya at nabigla si Haines.
"Daniel? Ikaw yung lalaking laging tumutulong sakin tuwing napapahamak ako. Bakit hindi mo sinabi?" Sabi ni haines.
Alam ko na ang tinutukoy niya ay yung sa park na muntik na siyang mapahamak. Si daniel naman ngumiti sa kanya.
"You never asked. Sorry ikwekwento ko dapat sa letter kaso 1/4 lang eh! Kahit anong liit ng sulat ko, hind nagkakasya. Kaya sasabihin ko na lang.. it's been 4 years and 4 months and 3 days and 2 hours and 35 minutes and 26 seconds kong tinago yung nararamdaman ko. Atlast, nakarating din sayo. Hindi ko na hihilingin pa na mahalin mo rin ako pero kung sakali mang magbago yung ihip ng mundo at tangayin ang puso mo papunta sa masungit kong mundo, lagi mong tatandaan... magiging boyscout ako. Laging handa.. handang sumalubong sayo." Sabi niya sabay yakap kay Haines. Tinulak ko nga.
"sinong nagsabing pwede mong chansingan bestfriend ko? pero teka san ka nakakuha ng jacket na ganyan at bulaklak? Eh bawal lumabas ng school ah?".. kanina ko pa kasi iniisip yun.
"Galing kay Lily. Nagtambay ako sa clinic pampawala ng kaba tapos habang nakahiga ako sa kama, bigla siyang sumulpot. Grabeng babae yun. nakakatakot. Namumutla kasi siya. mukhang nillagnat tapos binato ba naman ako ng paperbag tapos sabi suutin ko daw tapos wag na ako magtanong. ay nga pala.. bago siya umalis, pinabibigay niya to sayo. Basahin mo daw mabuti. Tapos pagkabasa mo pumunta ka sa rooftop." sabi ni daniel sabay abot sakin ng letter.
Binuksan ko yung letter.
Sa loob nun may maliit pang papel. Binuklat ko yung papel na malit..
It was the first song sa album namin. "Take back the dream" yung kantang ipinasa ni honey nung nagaudition siya samin. Bumalik ako dun sa mismong letter.
{ You probably asked yourself why I hate your band kahit di ko naman kayo kilala. Be glad Briel kasi ikaw ang unang taong makakaalam ng kasinughalingan sa pagkatao ng mga nakapalibot sayo. I hate your band kasi kung hindi dahil sa banda niyo. Hindi magiging ganito ang mundo ko. May gusto ka pa bang malaman? Go to the rooftop as fast as you can.. isama mo na rin si Daniel. don't worry about Honey... kasama ko na siya ngayon. See yah!
-Lilyanah }
Hinila ko si Daniel. Kahit gulat tumakbo siya kasama ko. Kasama namin si Haines..
nandito na kami sa roof top. I was shocked sa nakita ko..
Hawak ni Honey yung buhok ni Lily. Nakangiti si Lily habang dumudugo ang labi nito.
Tinignan ko si Honey.. galit ang nararamdaman ko sa mga mata niya at hindi ko pa siya nakikita ng ganito.
"Anong nangyayari?" Lumapit sa kanila si haines..
Inilayo sila sa isa't isa... kami naman ni Daniel shock pa rin.. napalingon samin si Lily at humarap ulit siya kay honey.
"Finally, nandito na ang mga munti nating bisita." Lumingon samin si Honey. Ang lungkot ng mga mata niya.
"Lily kung may galit ka sakin please wag mo ng idamay sina briel.. Ok fine. since ito naman ang gusto mo, ang pabagsakin ako. Sige ako na ang gagawa para sayo. Briel, Daniel.. I'm sorry I lied. Yung music sheet. Si Lilyanah ang gumawa nun. Binully ko siya at ninakaw yun para makapasok sa banda niyo. I'm really sorry kung hindi ako yung Honey na nakilala niyo. Sorry. Sorry lilyanah sa pagnanakaw ko ng music piece na ginawa mo para sa mom and dad mo." Sabi ni honey habang umiiyak sa harap namin.
.. I can't believe it. Hindi ko akalain na magagawa niya yun..
I felt sorry for Lily..
Pero hindi ko alam kung bakit hindi ko magawang magalit man lang kay Honey.
Lalapitan na sana namin siya ng bigla kaming banggain ni Wain at diretsong tumakbo papunta kay Lily at tinulak ito ng malakas kaya napaupo sa sahig at nasugatan sa tuhod at braso.
Kinuha niya ang kwelyo ng damit nito at itinayo..
Umiiyak si Wain ngayon at galit na galit.. nakatiklop kasi yung kamao niya...
sasapakin na sana niya si Lily pero pinigilan namin siya ni Daniel. Si haines naman inilayo na si Lily..
"KASALANAN MO KUNG BAKIT NAWALA YUNG NAG-IISANG BABAENG MINAHAL KO. IKAW YUNG HAYUP NIYANG BESTFRIEND NA KASAMA NIYA AT INIWAN SIYA. BAKIT HINDI NA LANG IKAW YUNG NAMATAY? BAKIT SIYA PA? Bakit.. ? Kasalanan mo kung bakit siya nawala. Kasalanan mo kung bakit hanggang ngayon nagdurusa pa rin ako sa pagkawala niya. Kung di mo sana siya pinilit pumunta sa concert hindi siya nawala. Kung dinala mo sana agad siya sa hospital.. hindi siya nawala.. BAKIT BA? BAKIT BA HINDI NA LANG IKAW NA HINAYUPAK KA ANG NAMATAY? HINDI MO ALAM KUNG GANO KASAKIT UMASA SA SALITANG SANA.. SANA BUHAY PA SIYA, SANA MASAYA KAMI, SANA OKAY AKO.. masaya ka na nahihirapan yung mga taong nasa paligid mo. Masaya ka habang kami nagdurusa... anong klase kang tao? HALIMAW KA.. Wala kang puso. MAMATAY KA NA!" galit na sigaw ni Wain kay Lily..
Siya pala yung matagal ng hinahanap ni Wain para singilin sa pagkawala ni Aliyah. Yung bestfriend ni Aliyah. Sinasabi yun ni Wain habang nagpupumiglas sa galit.
Napalingon ako kay Lily..
Nakatitig lang siya kay Wain.
Dumudugo yung gilid ng labi niya. Pati yung tuhod niya at braso.. Siguro dahil sa pagkatulak ni Wain sa kanya kanina.
Ngumiti siya at mas lalong naiinis si Wain.
"MAY GANA KA PANG NGUMITI AH! EH KUNG BANGASAN KO KAYA 'YANG MUKHA MO PARA NAMAN MAWALA YANG PESTENG NGITI MO." sigaw ni wain.. nananatiling nakangiti si Lily..
Sinusubukan niyang tumayo pero hindi niya kaya.
Tinutulungan siya ni Haines pero ayaw niya..
sa huli nakatayo din siya.
Lumapit siya ng konti kay Wain. Naglakad siya ng paika-ika.. dumudugo yung sa may Paa niya.
Nilayo na namin si Wain agad kasi nagwawala na. Still nakangiti pa rin siya.. parang wala lang sa kanya yung nangyayari sa kanya.
"Go on. Curse me.. diyan naman kayo magaling eh! Akala niyo hindi ko ginusto na mamatay na sana ako. Gosh! If you only knew how I wish.. ahahaha.. Lahat kayo sinisisi ako sa mga bagay na naririnig o nakikita niyo.. pero hindi niyo man lang nagawang tanungin kung ano yung side ko. Sige that's it. You all won and I lose. Happy?" Sabi niya habang nakangiti. Tatalikod na sana siya pero..
"Diyan ka magaling. Ang talikuran ang realidad.. ang mang-iwan.. I wonder what's the reason kung bakit walang nagmamahal sayo..? Pero siguro alam ko na.. kasi Mamatay tao ka at mahilig ka manira ng buhay ng iba." Sabi ni Daniel.. pati si daniel naiinis na.
Nakawala samin si Wain kasi nabitiwan siya ni Daniel.. Pipigilan pa sana namin siya but it's too late..
Hinatak niya yung kwelyo ni Lily at sinampal ito. Napatumba si Lily.. Still nakangiti pa rin siya.
lalapit na sana ako para awatin si Wain pero pinigilan ako ni Daniel. Halatang galit na din siya..
Alam ko inis din ako kay Lily dahil sa ginawa niya sa mga kabanda ko pero.. Hindi kaya ng kunsensya ko na manood lang habang Nasasaktan siya..
Nainis lalo si Wain kaya hinatak niya si Lily at tinulak ito ng napakalakas.
Tumama si Lily sa pader at napaupo.. nakayuko lang siya habang nakangiti... Please stop smiling.. kaya mas lalong naiinis si Wain.
"WAIN TAMA NA!! TAMA NA WAIN!!" sigaw ko... pero hindi siya nakinig man lang.
Nilapitan niya ang nakangiting si Lily na nasa pader at hinatak ulit ang kwelyo nito kaya napatayo si Lily..
Humangin ng medyo malakas sa rooftop na naging sanhi ng paggalaw ng buhok ni Lily. May full bangs siya na nagulo at napunta sa side.
But then I was shocked.. Yung mukha niya nakakaawa.. Yung labi niya it was bleeding pati pisngi niya..
All this time.. she's smiling while crying?
nakita ko na napahinto si wain pero hawak niya pa rin yung kwelyo ni Lily.. Tumingin si Lily kay Wain saglit lang pero yumuko na siya.
Napalingon ako kay Daniel na halatang gulat din. Yung galit ng mukha niya parang napalitan ng awa.
Napabitaw naman si Wain sa kwelyo ni Lily. Pero still nakatingin siya dito.
Lumingon samin si Lily ng nakangiti while crying.
"Nang dahil sa inyo..." Sabi niya while her tears keep on falling..
"Nang dahil sa inyo..." Inulit niya ulit yung sinasabi niya.. Tapos pinunasan niya yung tumutulong dugo sa labi niya gamit ang kamay niya..
"Nang dahil sa inyo... Nawala lahat sakin. My Mother died on the day na pinanganak ako. Si Daddy na lang yung meron ako.. Siya na lang.." Sabi niya habang nakangiti pa rin at umiiyak..
Bakit siya nagkukwento? Instead na magsorry na lang siya at ng matapos na to. Si Daniel nakatingin sa iba, Si Honey nakatingin sa sahig, Si Wain nakatingin sakin, ako at si Haines lang ang nakatingin kay Lily..
Pero nakatingin si Lily kay Daniel.
"Daddy was a driver that time. Nasa front seat at naglalaro yung anak ng amo niya at tinatakpan yung mirror na tinitignan ni Daddy habang nagdadrive. Hindi makita ni papa yung daan. May nakita siyang Truck na pasalubong at iniwasan niya pero that was too late.. Babangga na sila.. he save that boy by Covering him. Then He died. I was all alone in the house while playing my keyboard ng may tumawag sakin at sinabing Patay na ang daddy ko at siya lang ang nawalan ng buhay. I was only 6 years old back then. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Days passed by, nilibing na si Daddy. Napunta ako sa bahay ampunan at may umampon saking mayaman na pamilya. They love me, I learned to love them yet may kulang.... Laging may kulang.. I miss my mom, I miss my dad.. I miss them a lot... at ang tanging dala ko lang ay ang music piece na kinompose ko for my parents na tinuro sakin ni dad na may title na {take back the dream} at kinuha pa ng akala kong kaibigan ko and that was honey.. The one used me. " sabi niya habang umiiyak pero this time hindi na siya nakangiti..
Kalungkutan at sakit yung bumabalot sa kanya ngayon.. Pero bakit ba siya nagkwekwento? tumingin ulit siya kay Daniel.
"Nagkasugat yung boy na yun sa kamay at alam niyo ba kung sino yung boy na sinasabi ko?.. Unfortunately, That was you.. that was you Daniel.."
Napalingon kaming lahat kay daniel. Daniel was totally shocked.. Lumingon siya sa kamay niya at nakita niyang may scars nga. Lumingon siya kay Lily..
"I r-remember.. He was my favorite driver.. I also remember that day.. I'm sorry.. I was only 7 years old, I was too young... I'm really sorry." Sabi ni Daniel habang nakatingin kay Lily..
"Years passes by.. I met a friend whom I considered as bestfriend. She also loves to play piano like me. But indeed she's way better than me. This time.. She's real. Natuwa ako kasi may kaibigan na ako.. She has a boyfriend.. She loves him so much..And i'm happy for them. Ramdam kong mahal na mahal nila yung isa't isa... But That single night while I was with her playing piano in her house, Somebody texted her and she smiles. I know that it's her boyfriend. She said she wants to go to see her boyfriend but I refuses.. Pero kahit anong pigil ko, hindi siya nagpaawat.. Hinila niya ako papunta sa kotse nila. Pagkasakay ko.. Pinaandar niya na.. I told her Gabi na at delikado pero nagpumilit siya at binilisan ang pagdadrive, may asong tumatawid.. Iniwasan niya ito. Alam niyang babangga na kaya Binuksan niya ng mabilis yung pinto sa side ko at tinulak ako palabas.. At bumangga na yung car. She was inside.. hirap akong makalakad kasi puro sugat na yung katawan ko sanhi ng pagkagulong sa labas. I walked towards her.. Chineck ko kung ayos lang siya.. She's Wounded but Breathing and talking to me..." Sabi ni Lily habang nakatingin kay Wain at ganun din si wain sa kanya..
Lahat kami nakatingin sa kanila. Umiiyak si wain..
"I called the hospital. May nagrescue samin. Dumating sina tita at sinampal ako. Sinisi nila ako sa nangyari. They were pushing me out of the room. I was just crying, hindi ko alam kung ano gagawin ko.. Natutulog si Aliyah nun. Tinulak nila ako at sinara yung pinto. Tinawagan ka ng tinawagan ni Tita but you didn't even bother to look at your phone. I also called you kasi minsan sakin nakikitext si Aliyah kapag confiscated yung phone niya. Pero still di ka sumagot. Naririnig kong gising na si Aliyah at nakikiusap na gusto ka niyang makita. I go to the rooftop to check the signal and I called you.. it was around 1 am.. Then finally you answered my call. I shouted at you while crying. 30 minutes nun bumaba na ako sa room ni aliyah pero nakita ko sina tita sa labas kaya nagtago ako.. They were crying at nagkakagulo na sa room ni aliyah ang mga doctors at nurse. I was only left there with Hope.. Na sana buhay pa siya. pero... She died.. I was left with nothing.. I was just crying outside the door habang umiiyak sina tita sa loob. after an hour.. I saw you running to the door. Naririnig ko lahat ng pinag-usapan niyo.You're One hour late. Nagalit ako sayo.. Nagalit ako kasi hindi dapat siya mawawala kung hindi dahil sa pagpupumilit niya sa concert niyo.. Pinagtataka mo kung bakit nasakin yung Kwintas.. It's because aliyah gave that to me.. Ibalik ko daw yan sayo. I find time para sabihin.. pero hindi tayo magkita.. I also gave you lot's of boxes and that box is the last. Lagi kayo nagse-celebrate ni aliyah ng Weeksary niyo. That's why I give you pink boxes once a week. It was pink because it's her favorite color.. Hindi ko siya iniwan. Lagi akong dumarating.. Pero nilalayo ako nina Tita sa kanya. Hindi ako makapunta ng burol niya even paglibing kasi ayaw nila ako palapitin. That's why I hide.." Sabi ni Lily habang umiiyak..
Si wain naman nakayuko na habang umiiyak.. Masakit Oo.. masakit lalo kung yung nalalaman mo, isang kasinunghalingan lang pala at higit sa lahat. Masakit ibalik ang alaalang Matagal ng lumipas pero hindi nawawala sa puso.
Pinunasan ni Lily yung mga luha niya at inayos ang buhok niya. She smiled again..
"All this time galit ang naramdaman ko. I go to this realistic academy. Pinag-aralan ko lahat ng tao.. Teachers, students, and even their family. Maraming nakamaskara konti lang yung mga matitino. I met Austine, The mean girls, Yung mga binubully, si Georgina and many more.. They are scared to me kasi alam ko kung ano yung mga tinatago nila. When they're bullying someone, tinitignan ko lang sila but then you came. You all came.. My days became more exciting.. Believe it or not. You are my first kiss.. but I didn't mind at all because of my anger. Unti-unti kong plinano lahat ng mangyayari. All of you kasali. Tinutulungan ko kayo habang pinahihirapan... But I guess nagkamali ako.. And the game is finally over at talo ako." sabi ni Lily.. aalis na sana siya pero niyakap siya ni Honey.
"Stop talking nonsense and that crazy smile. Shut-up freak." sabi ni Honey habang nakayakap kay Lily.. si Lily naman umiiyak na habang kumakawala sa yakap ni Honey.
"You didn't lose. Kami yung natalo.. sorry" Sabi ni Daniel.
"You didn't get it. Lahat tumutugma sa plano ko except for one thing.. I hate this heart for falling for someone.. Mas lalo akong naiinis kasi... kung sino pa yung taong sinisisi ko, sya pa yung taong nagustuhan ng puso ko. And I hate the fact that I'm falling even more. I don't know kung kailan, saan, o bakit basta I hate it. I hate it that's why I lose." sabi niya sabay tabig kay Honey..
Naglakad na si Lily ng paika-ika pababa ng hagdan.. Kaming lima naiwan pa rin dito sa rooftop. Nilapitan ko si Wain at inakbayan tutal maliit naman to!.. Umiiyak kasi eh!
"Sorry Briel. Sana nakinig ako sayo. Sana hindi ko siya sinaktan.." Sabi ni Wain. Tinapik ko yung ulo niya.
"Galit ka eh! kaya wala kang pinakikinggan. Pero tama na.. Wag ka ng umiyak. Para kang bakla eh!" tapos sinikmuraan ako..
"ARAY AH!" sigaw ko kaya tumawa sila.. Lumapit sakin si Honey.. Magsasalita pa lang siya pero niyakap ko na siya..
"It's okay. I forgive you.." Sabi ko at niyakap niya din ako. Lumapit na din samin si Daniel at Niyakap kami...
Napaupo kaming lahat at sumandal sa pader.
"I felt sorry for Lily kaya pala ganun siya kagalit satin." Sabi ni Daniel. Ganun din naman nararamdaman ko..
"I was her friend before pero ngayon ko lang nalaman yung kwento niya.. Mas lalo tuloy akong nakukunsesya.. Lalo kanina sinampal ko siya ng malakas kaya dumugo yung labi niya." Sabi ni Honey.. Pero ramdam mo yung sincerity ng pagsisisi niya..
"Mas dapat akong humingi ng tawad. I pushed her hard ng dalawang beses at sinampal ko siya kaya nasugatan siya sa pisngi. I hate myself for not asking her side." sabi ni Wain sabay gulo sa buhok niya.
"Pwede ba, bago kayo magsisihan.. Alam niyo bang antaas ng lagnat ni Lily." Sabi ni Haines.
Napalingon kaming lahat kay Haines. May lagnat siya?
"Hindi ko napansin.." Sabi ni Honey.
"Nakita ko na dinala siya ni Austine kanina sa Clinic kasi natumba siya tapos kanina ko lang napansin nung pinilit ko siya itayo. Sa ngayon hanapin na natin siya." Sabi ni Haines.. Agad kaming tumakbo papunta ng school ground.. Wala si Lily. Tinanong namin si Austine pero hindi niya daw nakita.
Nakita namin si Chichi Pero di niya din daw nakita. Nagtanong pa kami sa iba pero di daw nila nakita.
Naghiwa-hiwalay na kami.. Kasama ko si Wain dito sa second floor..
"Wait briel.. I think I know how to find her." Sabi ni Wain sabay hila sakin palapit dun sa Teacher na madalang kong makita pero minsan nasa clinic siya.
"Sir nakita niyo po ba kung nasan si Lily?" Sabi ni Wain.
"oo kanina. Ang weird nga eh! nakapang-p.e siya tapos nakajacket.. tapos kinausap ako ng nakayuko. Sabi niya uuwi daw muna siya kasi masama pakiramdam niya.. pumayag naman ako kasi nalaman ko na dinala siya ni Austine sa clinic kanina dahil sa taas ng lagnat. Sinundo na siya ng Driver niya." Sabi ni Sir.
"Magkaano-ano po ba kayo? kasi parang ikaw lang close ni Lily dito eh!" sabi ko sa kanya.
"She was my baby sister. Kaya nga paminsan minsan bumibisita ako sa school para bantayan siya eh! pero 1 week per month lang. Doctor kasi ako eh!" sabi nung Doctor pala yun at kapatid niya.
"Ah! ganun po ba.." Sabi ni Wain at ngumiti yung kuya niya. Kumuha ng papel at ballpen at nagsulat..
"Here's our address.. Mukhang kailangan na kailangan mo eh! sige gotta go!" ibinigay kay Wain nung kuya niya yung papel sabay naglakad paalis.
"Ano puntahan na ba natin?" Sabi ko kay Wain.. Nakatingin siya dun sa papel..
"Wala tayong pasok at taping bukas, kaya bukas na lang... tsaka para makapagpahinga siya." sabi ni Wain sabay tago ng papel sa bulsa niya at umalis na kami para hanapin sina Honey.
-----------------------
A/n: Hello po, Sorry po sa mga typos at kung ano ano pa po. :) Sana po patuloy niyong subaybayan ang aking short story :) Xiao..
End of Chapter #7