Sarah kijkt snikkend richting de terrasdeur en ziet Laila samen met de andere jongens in de deuropening staan. Jeremy die hun nu ook in de gaten kreeg staat op en loopt hun richting op om van daaruit richting uitgang te gaan.
Laila ziet hoe Sarah haar handen voor haar ogen slaat en als een gebroken pop hartverbrekend huilt.
Ze legt haar hand met haar blik nog altijd op Sarah gefixeerd op Jeremy's borst en houdt hem tegen terwijl ze in het Nederlands mompelt: "Als jij de oorzaak van haar tranen bent, jaag ik je op en maak je leven tot een levende hel. Dat mijn jongen is een belofte."
Vermoeid veegt hij met een zakdoek het bloed van zijn neus en mompelt: "Je lieftallige zoon is de oorzaak van haar tranen, inclusief mijn kapotte gezicht, dus als je iemands leven tot een hel wilt maken dan zou ik bij hem aankloppen."
Hij haalt haar hand weg alleen maar om een stap verder tegengehouden te worden door Gio's broers. Laila kijkt hem nu aan en laat haar blik dan naar haar zonen glijden en knikt kortaf waarmee ze hen te kennen gaf dat hij weg kan.
Ze loopt naar Sarah en hurkt zich naast haar neer. "Lieverd..." Nog voor ze haar zin af heeft gooit Sarah zich in haar armen en verbergt haar gezicht in haar nek en huilt zo onbedaarlijk dat Laila door het schokken van haar lichaam bijna valt.
Sussend drukt ze een kus op haar hoofd en vraagt zachtjes wat er gebeurd is. "Hij... heeft me ... gekust en Gio... Ik wou het niet en hij gaf me geen kans. Ik... ben hem kwijt."
Met gesloten ogen zucht Laila bij het horen van de onsamenhangende woorden maar kon zich wel inbeelden wat er gebeurd is na haar zoon onder het bloed het feestje uit te zien stormen.
"Kom, we gaan naar huis." Ze trekt Sarah langzaam op die haar hoofd beschaamd naar de grond richt als ze de rest van de jongens bij de deur ziet staan. En in de armen van Laila loopt ze richting uitgang.
Eenmaal aangekomen doet ze haar jurk uit, neemt een hete douche en wordt door Laila met een kop thee moederlijk in bed gestopt.
"Nu je wat bedaard bent, begin eens bij het begin. Wat is er nu precies voorgevallen?" En terwijl ze voelde hoe de tranen weer dreigden op te komen vertelde ze aan Laila wat er gebeurd was, zonder een stuk van de nare gebeurtenis weg te laten.
Ondertussen verlaten de jongen hun ouderlijke huis. Met een grimas kijkt Tony op. "Hij gaat iets doms doen."
"O ja, daar is geen twijfel over," antwoordt Gabriel met een knik, terwijl hij twee nootjes, meegenomen uit de keuken, in zijn mond gooit.
"Zullen we hem een nachtje geven om zich in zelfmedelijden te zwelgen of gaan we langs en onze broederlijke plicht vervullen door hem een pak rammel te geven omdat hij conclusies trekt zonder echte bewijzen?" Marcus grinnikt. "Onze goede oude advocaat met zijn bewijzen. Gio zag zijn meisje een andere man kussen en al betwijfel ik Sarahs verhaal niet, want die gast kleedde haar met zijn ogen de hele avond al uit, maar ik begrijp Gio wel. Ik zou ook flippen als ik mijn meisje in de armen van een andere zag." Zuchtend kijken ze Marcus aan die nu grinnikend de deur van zijn wagen opent en zegt:
"Geef hem een nachtje, hij zal wel kalmeren en Sarah kan morgen als hij wat bedaard is nogmaals proberen met hem te praten. Mocht hij haar morgen alsnog niet de kans geven om uit te leggen wat voorgevallen is mogen jullie mij morgennamiddag ophalen. Om hem alsnog een paar klappen te geven en hem vragen of hij niet goed snik is om conclusies te trekken zonder bewijzen. Zoals Tony het zo deftig formuleert." Met schitterende ogen en een grijns gaat hij zuchtend verder:
96
"Maar voor nu laat ik al dat drama achter mij. Ik ga naar huis, waar een sexy klein blondje me opwacht met de belofte mijn bed alvast warm te houden."
Hij neemt geamuseerd plaats achter zijn stuur, steekt zijn hand op en verlaat net als de andere jongens een minuut na hem hun ouderlijke huis.
Ondertussen was Gio aan de andere kant van de stad bezig Kathy tegen de buitendeur op de bank en in bed te nemen. Het waren uurtjes waarin hij zichzelf verloor, uren waarin hij vergat. Maar als hij nu naar haar slapende gezicht kijkt op diezelfde plek waar vanmorgen Sarah nog had gelegen, voelde hij de pijn met volle macht terug keren. Hij was leeg en kapot.
Dus trekt hij zijn trainingsbroek aan, zet zijn telefoon die sinds hij vertrokken is van het feestje en die om de paar minuten aan het oplichten was met een glimlachende Sarah als schermplaatje uit. En neemt plaats op het bed en voor het eerst sinds zijn kindertijd huilt hij zichzelf in slaap.
97
Moe van het slaaptekort en met opgezwollen ogen van de vele tranen neemt Sarah het zilverkleurige naamplaatje met Giovanni zijn naam erop op.
Ze had hem een nacht gegeven om te kalmeren precies zoals Laila voor geslagen had, het was weliswaar pas even over zes in de ochtend, maar ze kon niet langer wachten om hem te spreken, alles uit te legen en weer terug in zijn armen te kruipen.
Dus laat ze zich met de sleutel die ze van hem een paar weken geleden heeft gekregen binnen in zijn woning, legt haar tas op de console tafel bij de deur, om dan diep adem te halen en naar zijn slaapkamer te lopen, Om dan stokstijf te blijven in de deuropening als ze een tweede hoofd naast die van Gio in zijn bed kan onderscheiden in het weinige licht die vanuit de raam de kamer in scheen.
"nee" hoort ze haar eigen stem snakkend naar adem fluisteren om dan Giovanni om te zien draaien in zijn slaap en zijn ogen te openen alsof hij aanvoelde dat ik er was en als in trance staren we elkaar aan.
Ik druk op de lichtknop en schud vertwijfeld mijn hoofd nu als ik de gezicht herken die naast hem lag" zeg me dat je niet met haar geslapen hebt," zeg ik met een verstikkende stem "o lieve god zeg me dat je haar met geen poot hebt aangeraakt" zeg ik nu mijn stem woedend verheffend.
"het gaat je geen ene moer aan of ik met haar geslapen heb Sarah"
Ik zie hoe ook Kathy nu wakker wordt en niet begrijpend om zich heen kijkt terwijl ze in haar ogen wrijft en rechtop gaat zitten met dezelfde T-shirt van Gio aan waarmee ik vanochtend in zijn bed had gelegen.
En dan gaat het snel, tranen en woede namen de overhand en voor ik het door had zat ik boven het kreng en had plukken blond haar in mijn handen. "Jij smerige teef," brieste ik met tranen in mijn ogen. Ik hoorde haar schreeuwen en voelde dan zijn handen die me van haar aftrokken terwijl ik haar mee van het bed aftrok door mijn handen bevredigend diep in haar bovenarm te duwen. "Laat los Sarah, laat verdomme los," hoor ik Gio nu schreeuwen terwijl hij me nu nog strakker vast pakt en haast naar achteren gooit, de gang op.
Hijgend gooit hij de deur van de slaapkamer dicht met Kathy binnen en ik buiten en staart me woest aan. "Ben je helemaal gek geworden!"
"Ik gek... ik gek... jij arrogante klootzak, jij verdomde flikker." Ik haal uit en wil hem net een klap in zijn gezicht geven als hij mijn pols strak vastneemt en sist: "Waag het niet kleine." Woedend duw ik hem van me af. "Je ligt met haar in bed. Van alle mensen kies je dat stuk tuig daarbinnen om het me betaald te zetten, was het goed?
Heeft ze je dat gegeven wat ik je niet kon geven? Ik hoop dat je gelukkig met haar wordt klootzak en ik kom hier nog heen om jou te vertellen dat ik hem niet gekust heb, dat hij mij zijn kus opgedwongen heeft. De waarheid. En jij grijpt bij de geringste ruzie je kans en neukt een ander. Jij gore klootzak. Hoe kon ik je ooit vertrouwd hebben? Jou geloven elke keer toen je me vertelde dat je van me hield," zeg ik nu hysterisch snikkend. Ik draai me om. Ik kon het niet uitstaan om hem zo te zien staan. Mij van top tot teen bekijkend alsof ik hem enorm irriteerde, alsof hij zo zijn hand zou uitsteken en me weg zou wuiven alsof ik een lastige vlieg was die rond zijn hoofd vloog.
Ik loop zijn woning uit en bijt op mijn lip bij het besef dat ik niet meer naar Laila kon gaan.
Hij en ik waren voorbij. Ik wist dat dit kon gebeuren. Ik wist dat ik mijn nieuw verworven gezin zou kunnen verliezen als het tussen ons niet meer ging, dus besluit ik hier en nu dat ik moest vertrekken tenslotte waren het zijn ouders.
Ik neem plaats achter het stuur en probeerde me op de snelweg te concentreren die me naar de Randstad van Los Angeles zou brengen.
98
Ik veeg verwoed in mijn ogen als de tranen de overhand dreigden te nemen en stop twintig kilometer buiten Los Angeles voor een onderkomen in een motel. Ik neem een kamer, sluit eenmaal binnen langzaam de gordijnen en probeer mijn gedachtes te ordenen.
Hij was mij niet gevolgd en tijdens mijn hele tirade heeft hij geen woord gezegd. Zijn ogen waarvan ik zo van hield herbergden geen liefde meer maar waren o zo koud, emotieloos alsof onze relatie hem helemaal niks meer deed, alsof hij mij zijn liefde niet dagelijks verklaarde om dan het bed in te duiken met die sloerie. Ik sluit het laatste gordijn, draai me om en loop richting het bed en nog voor ik aangekomen ben zak ik in elkaar en begin te huilen.
Ik was mijn man kwijt, de liefde van mijn leven en het voelde aan alsof iemand mijn hart uit mijn borst had gerukt.
"Waarom Gio, waarom," snik ik nu. Het deed pijn, zo'n pijn.
Dus kruip ik in bed, begraaf mijn hoofd onder de kussens en probeer te ademen maar het verdriet was zo overweldigend dat het mij verlamde, me brak. Dus schreeuw ik zo hard ik kan. Hopelijk daarmee de pijn mijn lijf uit krijgen maar ik wist dat dit niet zou helpen. Een persoon waarvan je houdt verliezen is het ergste wat je kan overkomen, dus snik ik, sluit mijn ogen en val na wat een eeuwigheid leek met een zwaar hart in slaap.