Sad eyes never lie (afgeschreven)

Hoofdstuk 3.7

Nerveus loop ik aan Gio's arm de trap af, de grote balzaal in. "Wauw," fluister ik zacht bij het zien van al het kristal en rozen.

"Ik dacht dat we geld aan het inzamelen zijn en niet het geld dat binnen komt gaan uitgeven." Ik hoor hem naast me grinniken.

De aanwezige dames waren overladen met diamanten en liepen op minstens 7 centimeter hoge hakken. De plastic chirurgen liepen rond alsof zij het middelpunt van het feest waren en niet het ziekenhuis waarvoor ze geld aan het inzamelen zijn. Wat nu ik erbij stil sta waarschijnlijk nog het geval is ook. Ze kunnen geen twee stappen zetten of ze krijgen het gezicht van een vrouw in hun handen gedrukt dat ze moeten bekijken of er niet nog iets aan gedaan kon worden.

Ik heb drie van zijn exen ontmoet, inclusief Kathy, die hij mij alle drie gelukkig ruim voordat ze voor ons stonden op opmerkzaam heeft gemaakt zodat ik voorbereid zou zijn op hen.

Ze stormden zelfs met een begeleider naast hen kirrend op hem af en namen snel een afstandelijke houding aan toen Gio mij als zijn vriendin voorstelde, niet dat dit hen ervan weerhield om op de korte momenten waarin ik in gesprek met iemand was zij of één van de andere vrijgezelle dames zich op hem storten.

Het leek net alsof hij nog gewilder was nu hij bevestigde dat ik zijn vriendin ben, het feit dat hij mij gekozen had daagde de rest kennelijk uit.

Twee uur later bekijk ik Gio zuchtend die wat verderop met een groepje mannen en een paar dames inclusief één van zijn exen een discussie had. Ik voel twee warme handen om mijn taille en word achterover getrokken, recht op Marcus zijn schoot.

"Alles in orde prinsesje?" Ik knik met een zwakke glimlach terwijl ik toekijk hoe Lindsey met grote ogen lachend haar hand over Gio zijn arm laat glijden.

Hij volgt mijn blik en glimlacht zwak. "Maak je niet druk, hij is gek op je. Die meiden zijn absoluut geen concurrenten dat kan ik je garanderen, het zijn niet meer dan trofeevrouwen of doorgeefmeiden." Ik knik zonder woord.

"Hij houdt van je," fluistert hij nu terwijl hij Gio opneemt die geen minuut langs laat gaan om geen blik op Sarah te gooien.

"Ik hoop het," fluistert ze nu zacht terug. "Want als hij het niet is ben ik bang dat ik uiteindelijk met een niet meer te repareren gebroken hart zal eindigen." Hij laat teder zijn hand over haar wang gaan. "Als hij zo stom is om je te laten gaan ben ik er ook nog, tenminste als je mij aanvaardt," grinnikend duw ik hem zachtjes, om dan een moment later een broederlijke knuffel van hem te krijgen.

"Stoor ik?" hoort ze de zachte stem van Gio nu achter zich. Ze laat Marcus los en kijkt achterom naar Gio. "Eigenlijk wel, aangezien je bezig bent met hoe heet ze ook al weer?" vraagt ze Marcus die denkend mompelt: "Mona... nee dat was in november. Brenda... nee, die was december." Vloekend trekt Gio Sarah nu omhoog als hij ziet dat ze Marcus met grote ogen aanstaart.

Hij geeft Marcus een broederlijke klap tegen zijn hoofd met een waarschuwende blik. Marcus die de wit getrokken Sarah nu ook opmerkte schudt zijn hoofd snel.

"He, rustig oké. Ik maak maar een grap, er is natuurlijk geen november of december en dat zal wellicht een lange tijd zo blijven. Bovendien mocht je toch zo dom zijn om haar te laten gaan heb ik je meisje mijn diensten al aangeboden."

"Nu gaan we op andermans territorium jagen nietwaar?"

"Alleen als jij zo dom bent om haar te laten gaan." Sarah die nu glimlacht geeft een kneepje in Marcus hand, Gio die dit ziet trekt haar in zijn armen en drukt een diepe kus op haar lippen.