Sad eyes never lie (afgeschreven)

Hoofdstuk 6.1

Die dag ligt al weer acht maanden terug. Zuchtend gooit Sarah haar sleutels op haar bed en masseert haar nek kort om de lichten aan te knippen en voor een moment als aan de grond genageld te blijven staan.

Haar kamer was overladen met rode rozen ze voelt haar hart sneller slaat bij het zien van de witte doos die op haar bed lag en die gesierd werd door zilveren letters die de naam van een dure boetiek uit de binnen stad vormde. Ze opent het en haalt er een ongelofelijke zwarte sexy jurk uit en neemt de kaart die erbovenop lag en opent het met een glimlach er kon maar één persoon zijn die dit zou kunnen.

Mijn liefste Sarah
Daar zit ik dan. Vandaag zijn we weer twee jaar verder dat we officieel een koppel werden,
En bijna drie jaar geleden dat we elkaar voor het eerst ontmoet hebben het voelt zich aan alsof het gisteren was dat ik op je kamer deur klopte en jij mij die namiddag op het strand voor een moment de adem benam toen je met die grote bruine ogen van jou naar me opkeek...
***

Ze keek met gefronste wenkbrauwen op de achterkant van de kaart maar die was leeg als ze opschrikt door Marcus zijn stem die op een geamuseerde toon zegt
" je wagen staat voor madame." Ik kijk hem niet begrijpend aan "wat doe je hier? En voor wat heb ik een wagen met chauffeur nodig?"
"Om het vervolg van je brief te vinden" ik kijk hem niet begrijpend aan maar loop dan toch op hem af "vergeet je doos niet" zegt ie met een mysterieuze glimlach.
Ik neem de doos van tafel en volg hem naar buiten
"wat moet dit voorstellen?" zeg ik terwijl ik Marcus bij zijn bovenarm vast pak
"Relax dit is Giovanni die zijn afwezigheid op jullie tweede jaardag wilt goed maken" glimlacht hij "geniet van de rit hij is namelijk van plan je een trip naar het verleden te geven.". Ik haal diep adem en knik dan glimlachend toch onzeker.
Marcus zet mij een half uur later af bij het strand af precies die plek die Giovanni omschreef in de kaart. Er waren kaarsen aangestoken en ik zag een spoor van blaadjes die door grote sier schelpen op hun plek werden gehouden. Ik slik een brok door van nervositeit en buig door mijn knieën om het eerst blad op te pakken en zie hoe hij gedetailleerd onze eerste kennismaking erop beschreef vanuit zijn zicht.
Elke blad die ik opraapte omschreef een herinnering van ons samen onze eerste nacht, onze eerste vakantie onze eerste kus onze eerste nieuwjaarsdag en zo verder.
Ik voelde me warm worden bij de gedachte dat hij zich aan zo veel dingen nog herinnerde kleinigheidjes.
Ze haalt diep adem op het einde van de spoor en ziet Tony staan met een geamuseerd glimlach rond zijn lippen een kaart in de ene hand en een platte zwarte doosje in de andere.

Ik glimlach hem aan en druk een kus ter begroeting op zijn wang "herinner mij eraan om hem te meppen dat hij jou hier in de kou heeft laten staan voor ik weet niet hoe lang" hij grinnikt "ik doe het met plezier en tussen elkaar ik zat in de auto."
Hij neemt de papieren die ik van de grond verzameld heb over en overhandigd mij dezelfde witte kaart als die ik in mijn kamer voor gevonden heb en zie het vervolg op de brief

***
Het komt niet vaak voor dat een man zijn zielsverwant ontmoet in dit leven, ik met al mijn imperfecties is het dan toch gelukt en ik dank god daar dag dagelijks voor.
Jij bent de meest waanzinnige vrouw die ik ooit heb leren kennen. De enige die hoe donker de lucht op dat moment er in mijn leven maar ook uit mag zien het voor elkaar krijgt om stralen erdoor te laten komen en de enige die ervoor zorgt dat waar ik mij ook mocht bevinden op deze wereld alleen door naast me te staan het gevoel geeft om thuis te zijn.
***

Ik glimlach teder en voel hoe alles begon te tintelen bij het lezen van zijn woorden
" kom" hoor ik nu naast me "we hebben nog een stop" ik glimlach en knik nogmaals afwachtend terwijl ik nu plaats neem in Tony zijn wagen en de zwarte doosje open
" in godsnaam "mompel ik en staar met open mond naar de inhoud.
Het was een diamanten collier met bijpassende oorbellen "me broertje heeft smaak" grinnikt Tony "dat heeft hij zeker "mompel ik zacht terug terwijl ik me vingers over de steentjes laat glijden. "Maar dit is te veel, ik weet toch dat werk soms voorgaat." Tony knikt langzaam
"toch wou hij wat speciaals voor je doen"