Sad eyes never lie (afgeschreven)

Hoofdstuk 3.2

Sarah schrok wakker door de slaperige stem van Gio die nu gapend zei:

"Ja?"

Ze draaide zich vermoeid naar hem toe als hij nu sussend zei: "Wacht mam, rustig. Vertel me wat er gebeurd is?"

Zodra hij de woorden had uitgesproken zat Sarah rechtop in bed en vormde met haar lippen wat is er gebeurd?

Als hij zijn hoofd nu met een knipoog schudde en geamuseerd zei:

"Sarah is niet thuis gekomen huh?"

Ze voelde hoe haar hart een slag oversloeg en reikte onmiddellijk naar haar telefoon.

Het schermlicht zorgde voor tranen in haar ogen als ze knipperend zag dat het acht minuten na vier in de nacht was en negentien gemiste oproepen.

Ze vloekte fluisterend als Gio zijn hand op haar dij plaatste en haar een lichte kneep gaf, terwijl hij zei: Maak je geen zorgen mam, Sarah is..."

Nog voor hij zijn zin af had schudde ze wild met mijn hoofd. Hij kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan terwijl mijn hersens overuren draaien. Wie kent Laila niet? "Jessica," zeg ik nu fluisterend. "Ik ben bij Jessica." Hij sluit zuchtend zijn ogen voor een seconde en zegt dan: "Ze is bij Jessica mam, haar batterij is leeg en had mij gevraagd dit aan jou door te geven." Ik hoorde wat gevloek en geraas aan de andere kant van de lijn.

"Sorry mam, het is me echt ontschoten. Ik heb kennelijk nog altijd een jetlag en wou mijn ogen alleen voor een seconde sluiten en ben kennelijk in slaap gevallen. Nogmaals sorry, je hebt je waarschijnlijk enorme zorgen om haar gemaakt." Vol met schuldgevoelens hoor ik hoe Gio van zijn moeder een preek krijgt over wat verantwoordelijkheid is, hoe ermee om te gaan en dat hij moest weten na alles wat er gebeurd is dat ze zich dubbel zoveel zorgen zou maken om mij en hij haar gelijk had moeten bellen en het telefoontje niet moest uitstellen en dat dit al de tweede keer is dat hij dit niet heeft gedaan. Na wat een eeuwigheid leek legde hij zijn GSM eindelijk neer op het kastje.

"Dat was lang geleden dat ik de wind van voren heb gekregen van mijn moeder. Ik heb haar nog nooit zo kwaad meegemaakt," glimlacht hij zwak. "Sorry," mompel ik beschaamd voor me uit. Hij trekt me met 1 hand op zijn schoot en drukt een kus op mijn nek.

"Vertel me eens waarom je niet wilt dat mam weet dat jij bij mij overnacht." Ik haal mijn schouders op. "Ik zou me niet op mijn gemak voelen als jouw moeder, mijn pleegmoeder dus, erachter zou komen dat haar tussen haakjes kinderen met elkaar aan het rotzooien zijn." Hij schiet in de lach. "Jij hebt geen greintje romantiek in je lichaam Sarah Allonzo." Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. "Wauw dat klinkt vreemd." Hij grinnikt. "Maar het past bij je," zegt hij nu fluisterend terwijl ik voel hoe hij zijn hand onder mijn shirt steekt en mijn rug lichtjes streelt.

"Het past heel goed bij je," mompelt hij nu in haar haren terwijl hij lichte kusjes in haar nek drukt.

"Nu we toch wakker zijn, wat denk je ervan om iets constructiefs te doen?" Ik glimlach zwak bij het horen van zijn woordkeus. "Constructief... zoals?" mompel ik nu terug als ik voel hoe zijn hand langzaam strelend omhoog richting mijn rechterborst gaat. hij brengt zijn lippen langzaam naar de mijne en gaat met zijn tong langzaam over mijn onderlip om daarna een zacht kusje op mijn lippen te drukken.

Gio voelde hoe ze lichtjes trilde en moest zich inhouden. Het is opwindend om toe te kijken en te voelen hoe ze reageerde op zijn aanrakingen.

"Niet te snel," fluistert ze nu zachtjes tegen de holte van zijn nek. "Het is mijn beurt nu om... constructief te werk te gaan," zegt ze met een hese stem. Ze draait zich naar hem om en begint hem teder te kussen om dan schuin boven op hem te gaan zitten en haar handen teder over zijn borst te laten glijden naar beneden. Hij sist tussen zijn tanden door als ze stopt op de plek waar het net interessant werd. Sarah zag hoe er een brand woedde in zijn ogen en voelde zich automatisch rood worden bij de gedachte dat zij dit teweeg kon brengen bij zo een man. "Nu niet stoppen," fluistert hij hees tegen mijn nek. "Was ik niet van plan schat, maar het moet langer dan twee minuten duren."

Hij schiet in de lach. "Je zal in dat opzicht niet teleurgesteld worden. Beloofd." "Oh, dat weet ik wel, ik heb een voorproefje gehad. Alleen heb jij nog geen van mij gehad en schat, ik neem mijn tijd. Altijd."

"Ik mag jouw manier van zich tijd te nemen schoonheid." "En ik de jouwe Allonzo. Ga nu liggen en geniet ervan we hebben nog maar twee uurtjes de tijd en die wil ik tot de laatste seconde benutten."

                                                                                       ******

Geconcentreerd aan de knop van haar kluisje draaiend probeerde Sarah zich de combinatie te herinneren, verwoed sluit ze haar ogen en bijt verkrampt op haar onderlip als er weer een flits van de laatste nacht door haar hoofd gaat. Ze voelde dat ze bloosde, zo ging het de hele dag al. Ze had haar test verprutst en een basketbal tegen haar hoofd gekregen tijdens gymles. Zijn lippen en zijn handen waren het enige wat er door haar hoofd ging en dan dacht ik nog niet eens aan die smaragdgroene ogen. 'Oh mijn god, genoeg,' mompel ik tegen mezelf. 'Concentreer je verdomme, je hebt morgen een wiskundetest en je boek ligt daar binnen. Ik lijk wel een hitsige tienerjongen.'

Zo vond Gio haar, met de punt van haar tong tussen haar tanden geklemd en een gespannen geconcentreerde blik in haar ogen, haar voorhoofd gefronst alsof ze bezig was een mathematisch onmogelijk berekening te maken. God wat is ze sexy.

"Dank je," zegt hij tegen Monique die mee was gelopen om hem de plek te laten zien waar hij haar kon vinden. "Geen probleem." Hij maakte aanstalten om naar Sarah toe te lopen als hij de hand van Monique op zijn borst voelt die hem tegen houdt. "Doe haar geen pijn Allonzo." Ik haal mijn wenkbrauwen verbaasd op. "Ik weet niet waarover je het hebt." Ze rolt met haar ogen. "Ik ben niet achterlijk. Ze heeft de hele dag al een dwaze grijns om haar lippen en een dromerige blik in haar ogen, dezelfde blik en grijns zoals jij nu hebt," zegt ze nu zuchtend. Ik grinnik.

"Ik ken je Allonzo, je bent uit geweest met mijn nichtje. Al weet ik bij god niet hoe je het 2 maanden met haar hebt uitgehouden. Alleen daarom al krijg je van mij een tijdelijke carte blanche. Je hebt ballen, maar als ik erachter kom dat je haar pijn doet op welke manier dan ook krijg je met mij te maken Allonzo en ik meen het." Ik kijk Monique aan.

Met haar grote grijze ogen leek ze een poppetje die net een Chinese animatiefilm uit was ontsprongen, totaal onschuldig, maar haar blik zei alles.

Dus bukt hij zich naar haar toe en drukt een kus op haar wang. "Je bent een goede vriendin Monique, maar kijk naar Sarah... Je zou je meer zorgen om mij dan om haar moeten maken." Ze laat haar blik over mij glijden en knikt dan tevreden. "Dan ga ik en geniet van jullie middag. Ik zeg wel dat ze ziek naar huis is gegaan." "Dank je," zegt hij glimlachend en loopt naar Sarah toe.

"Wat denk je van winkelen en dan uit eten?" hoor ik de zachte stem van Gio in mijn oor.

Verrast draai ik me om en hou mezelf tegen om hem niet om de hals te springen. Ik kijk schichtig om me heen, honderden leerlingen lopen door elkaar heen door de gangen om naar hun volgende les te gaan.

Ik duw hem snel een leeg lokaal in. "Ben je helemaal gek geworden om hier zomaar langs te komen? Wat als iemand die ons kent je ziet?" grinnikend draait hij zijn armen om mijn taille. "Ik heb je ook gemist schoonheid." Ik glimlach zwak en trek zijn gezicht naar me toe om een kus op zijn lippen te drukken.

"Ik wil nog niet dat iemand erachter komt," zeg ik nu serieus. Hij zucht. "Dat zullen ze ook niet aangezien je nu een Allonzo bent, denk ik dat we vrij goed zullen zijn in het verbergen van onze relatie. Tenslotte zijn we broer en zus nu." Ze trekt een vies gezicht.

"He, gadverdamme Gio, zo ver zou ik niet gaan." Hij schiet in de lach en drukt nogmaals een kus op haar lippen.

Zuchtend van genot haalt ze haar lippen van de zijne. "En wat zeg je van een namiddag shoppen en vroeg dineren?" "Klinkt heel verleidelijk, alleen heb ik nog twee vakken te gaan."

"Daar zorgt Monique voor. Je hebt naar aanschijn onverwacht een aanval van migraine gekregen?" Ik schiet in de lach. "Dat kon ik me wel denken... Nou als dat het geval is breng me hier weg en ondersteun me goed, het voelt zich namelijk aan alsof ik zo van mijn stokje ga"

Ze hoefde hem dit geen twee keer te zeggen, dus draait hij zijn arm om haar taille en trekt haar strak naar zich toe. "Rustig aan cowboy, wij moeten familie voorstellen weet je nog?"