Küçük kız top oynuyordu. Ama tek başına. Nedense hiç kimseyle anlaşamıyordu. Belkide kötü olduğumdandır diye düşünürdü küçük kız.
O sırada yolun karşısında bir kız yere düşüp ağlamaya başladı. Dizi kanıyordu. Ama bu Gece 'nin zevk almasına sebep oluyordu.
Kızın yüksek sesle ağlaması Gece ' nin sinirini bozuyordu. Sırf susması için ona yardım etmeye karar vermişti.
Kızın yanına doğru yürümeye başladığında birisi arkadan omzuna dokundu.
Arkasına baktığında babasıydı. Babası her zamanki gibi sert ve duygusuz sesiyle konuştu.
- Asla iyilik yapma. Sen kötüsün . Sen bizim kızımızsın..dedi babası küçük kızına
Gece ise şaşırmıştı. Ama babasının ona kızım demesine şaşırmıştı. Ona ilk defa kızım demişti.
Babası ise hiç bir şey demeden gitmişti. Yine tekti küçük kız. O daha yedi yaşındaydı. Babasının böyle yapması küçük kızın olmayan duygularını dahada fazla köreltiyordu. Her geçen gün kalbinin yosun tutmaya başladığın hissediyordu küçük kız. Omuzlarındaki yük fazlaydı.
Gece , ağlayan kıza baktı. Hala ağlıyordu. ' Ben asla böyle zayıf olmayacağım ' dedi küçük kız içinden. Çünkü o güçlüydü.
Ellerini şortun cebine soktu. Ve ıslık çalarak sokaklarda yürümeye başladı.
Ama küçük kız bilmiyordu. Bir gün geldiğinde Karanlık Kız olacağını bilmiyordu. O kötüydü. Her zamanda öyle olacaktı..