BAD 7. Midnight ( Fran x Gus )
ผมอาบน้ำล้างกลิ่นของสดที่เพิ่งซื้อมาทิ้ง ความจริงที่ผมใส่แว่นอยู่มหา'ลัยคือสายตาสั้น แต่ตอนนี้ผมใส่คอนแทค J เห็นแบบนี้ผมก็เรียนเก่งนะ แค่น้อยกว่าไอ้วิน :(
คนในกลุ่มผมไม่ค่อยรู้หรอก ว่าคืนไหนว่าง ๆ ผมจะแต่งตัวออกมาแบบนี้ ยกเว้นในคืนนั้น ...
คืนนั้นผมต้องช่วยครูทำเอกสารที่ค้างไว้จนดึก ไม่มีใครคิดหรอกว่ามันจะดึกขนาดนั้น ... บังเอิญว่าผมดันเอาเอกสารข้อมูลของงานประกวดดาวเดือนไปใส่เครื่องทำลายเอกสาร ผมเลยต้องพยายามแงะร่องรอยมันมาทำใหม่ทั้งหมด เปิดไฟล์นู่นนั่นจนกลายเป็นชื้นเป็นอัน
ทางเดินที่มาประจำมักจะเปลี่ยวเสมอเวลากลางคืน ตอนนั้นก็ประมาณทุ่มกว่า ๆ เกือบจะสองทุ่มได้แล้ว ผมหอบรายงานที่เหลือกลับมาที่หอเพื่อจะทำส่งอาจารย์ แต่ดันเจอพวกปี 1 มหา'ลัยไหนไม่รู้ดักกลางทางซะก่อน มันช่วยไม่ได้จริงก็ไอ้พวกนั้นมันจะทำมิดีมิร้ายผม กว่าจะรอเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยผมคงตกเป็นของพวกมันก่อนพอดี แต่ถ้าผมรู้ก่อนผมคงจะรออีกสักพัก ผมวางกระเป๋าแล้วก็ถอดแว่นวางไว้ริมฟุตบาท เพราะพอผมจัดการพวกนั้นฟุบพื้นไม่มีแรงไปได้เกือบหมดไอ้วินก็โผล่มาพอดี ผมตกใจมากเลยนะตอนนั้น แต่มันเหลืออยู่อีก 2 คนเลยถีบหน้าคนนึงและยำตีนใส่คนที่เหลือทันที พวกที่พอมีสติอยู่ก็พากันลากพวกวิ่งหนีไปหมด เหลือแต่ไอ้วินกับผม อย่ามโนนะ ..!! ผมกับวินรู้สถานะของตัวเองดีว่าเป็นได้แค่เพื่อนของอีกคน ไอ้วินคนอย่างผมมองก็รู้แล้วว่าพอมีใจให้ลักษมณ์อยู่บ้าง ส่วนวินมองก็รู้ว่าให้ตายผมก็ไม่ชอบมันแน่ ๆ เราสนิทกันด้วยแบบนี้ละมั้ง แต่ตอนนั้นผมก็ชักไม่แน่ใจตัวเองเพราะตลอดเวลาผมแกล้งเป็นเด็กใสซื่อมาโดยตลอด มีอะไรจะให้วินทำให้เสมอ แต่ช่วงเทอมที่ผ่านมานี้ลักษมณ์เข้ามหา'ลัยมามันเลยต้องดูแลทั้งผมและลักษมณ์
' กูคิดว่าที่มึงทำต้องมีเหตุผล กูจะรอดูวันที่มึงบอกกับพวกกู .... ' พูดจบมันก็เงียบ
' ขอบใจมากนะเว้ยที่เข้าใจกูแล้วก็ดูแลกูมาตลอด กูพร้อมแล้วจะบอกพวกมึงเอง .... ' ผมบอกมัน แล้วเราก็แยกกันกลับบ้าน ผมมารู้ทีหลังว่าวันนั้นวินมันเพิ่งกลับหลังจากส่งลักษมณ์ที่หอเสร็จ พอจบจากวันนั้นวินก็ตีตัวออกห่างจากผม แต่เราก็ยังเจอกันเกือบทุกวันเหมือนเดิม
ผมเข้าใจมันนะ ว่ามันไม่ได้ไม่ชอบที่ผมทำแบบนี้หรอก มันแค่ดูแลว่าผมดูแลตัวเองได้ดีกว่าลักษมณ์ ส่วนรายนั้นนี่ซื่อของจริง แต่ลักษมณ์ก็พอเอาตัวรอดได้ แถมยังทำอาหารเก่ง ผมมีดีก็แค่ต่อสู้แล้วก็รีแอคติ้งเท่านั้นล่ะมั้ง แต่ถ้าตอนไหนผมลำบากจริง ๆ วินก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมเสมอแหละ
วันนี้ ' เรย์ ' กลับมาอีกครั้งหลังจากต้องมาช่วยงานสภานักเรียนมานาน เพราะถ้าคนที่นั่นรู้ชื่อจริง ๆ ของ กฤษฎา คงจะไม่ดีเท่าไหร่ ตอนอยู่ที่ผับผมเลยให้คนอื่นเรียกว่า ' เรย์ ' ก็ไม่ได้อยากจะโม้นะก็แค่น่ารัก คนเลยมอง ( อาการนาร์ซิสซัสเข้าสิง )
ไม่ใช่ว่าบ้านจนอะไรหรอก ก็แค่ลูกข้าราชการต่างจังหวัดธรรมดา ๆ แต่ข้าราชการที่ว่านี่คือผู้ว่าจังหวัดอ่านะ เด็กบ้านนอกก็เงี้ย ( น้ำตาเล็ด ) เนื่องจากอำนาจของพ่อผมเลยมีรถสปอร์ตที่ซ่อนไว้หลังหอไว้ขับเล่น จะขับไปเที่ยวเท่านั้นแหละ ไม่ขับไปเรียนหรอก เดี๋ยวคนอื่นรู้ว่าเด็กนอกกรุงอยู่หอพักกระจอก ๆ มีสปอร์ตแวนขับจะคิดว่าผมไปเป็นหนู ๆ ของเสี่ยแก่อ้วนลงพุงน่ะสิ จะบอกให้นะ เงินมีจ้ะ ! ไม่ต้องง้อป๋าหัวล้านหรอก ที่ไปก็แค่สนุกกับหนุ่มหล่อที่มาทำความรู้จัก ไม่มั่วนะ ป้องกันตลอด ;(
ผมไม่ค่อยชอบโกหกหรอกนะ แต่ถ้าอันไหนไม่ไหวจริง ๆ ก็จำเป็นต้องโกหก แต่อย่างฐานะทางบ้านผมก็ไม่เคยโกห๊กกกกกก บอกแล้วว่าพ่อเป็นแค่ข้าราชการ ไปมหา'ลัยทีก็เพิ่งรถประจำทาง ที่ใส่แว่นก็สายตาสั้นจริงงงงง ๆ แต่มาเป็นเรย์มันใส่คอนแทคได้ไง ( บู่วววว ) ใครจะว่าผมคิดมากไม่สนหรอกนะ ! แค่ลั้นลาไปกับชีวิตแค่นั้นเอง :D
เดินออกจากหอด้วยเสื้อโค้ทตัวใหญ่ ๆ คลุมชุดหน่อยไปซิ่งรถเข้าผับ แถมมีบัตร ' VIP ' แบบนี้อ่านะ ;) ไม่อยากจะโม้หร้อกกกกกกก
+++++++++++++++
เรย์เดินเข้าไปในผับด้วยชุดเสื้อยืดรูปจิ๊กซอว์สีเทาบาง ๆ และกางเกงสแล็คสีดำรัดรูปเเนบเนื้อคล้ายกางเกงของ EXID เรือนผมสีดำในตอนกลางวันกลายเป็นสีบลอนด์แพลทตินั่มจากสเปรย์ย้อมผมชั่วคราวเนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันหยุด และด้วยความเชื่อใจสเปรย์ยี่ห้อแพงว่าจะไม่หลุดก่อนวันนี้แน่นอน
เมื่อเรย์ก้าวเท้าเข้าไปโดยมีพนักงานเปิดประตู VIP ให้ สายตาเกือบทุกคู่ก็จ้องมาที่เด็กหนุ่ม เนื่องจากเขาไม่ได้เข้ามาที่นี่นับอาทิตย์แล้ว พอเรย์นั่งที่บาเทนเดอร์ก็ส่งเครื่องดื่มที่เขาจะต้องดื่มก่อนทุกครั้งซึ่งเป็นบริการสำหรับ VIP ' โอเชี่ยนดีไลท์ ' ชงใหม่ ๆ ถูกเสิร์ฟตรงหน้าเขา เรย์เหยียดยิ้มแล้วยกแก้วขึ้น คนอื่นในผับก็ยกแก้วเครื่องดื่มของตัวเองมาดื่มฉลองพร้อมกับควีนของผับ
สักพักเครื่องดื่มสีอำพันแวววาวอีก 2-3 แก้วก็ถูกเสิร์ฟโดยบาร์เทนเดอร์ขาประจำของเรย์ ร่างเล็กยกคิ้วเป็นเชิงถามว่าของใคร บาร์เทนเดอร์กวาดสายตาไปทีละคนไล่มาจากเจ้าประจำที่จะซื้อเครื่องดื่มให้ทุกครั้ง เจ้าบางครั้ง และเจ้าที่เพิ่งสั่งให้ครั้งแรก
" นายจะไม่ดื่มด้วยกันเหรอกิจ " เรย์เอ่ยถามบาร์เทนเดอร์ เขาทั้งสองสนิทกันพอควรเนื่องจากมีอะไรเขาจะมานั่งที่ดื่มที่กิจประจำอยู่ทุกครั้งจนกิจกลายเป็นบาร์เทนเดอร์สำหรับ VIP เรย์ไปแล้ว แถมกิจยังรู้ใจเรย์อีกด้วย
" ไม่ล่ะครับ " กิจปฏิเสธแล้วชงเครื่องดื่มอื่น ๆ ไปเรื่อย ๆ นับว่าเขาเป็นบาร์เทนเดอร์มือดีเลยก็ว่าได้
" ชั้นซื้อเครื่องดื่มให้นาย ชงมาแล้วนั่งดื่มเป็นเพื่อนชั้นซะ " เรย์ออกคำสั่ง กิจส่ายหน้ากับนิสัยของเรย์แต่ก็ยอมเอาเครื่องดื่มมานั่งดื่มด้วย
" นายว่าคนนั้นเขาสนใจชั้นไหม ? " เรย์ถามแล้วไล่สายตาไปยังชายคนหนึ่งที่นั่งดื่มอยู่กับเพื่อนอีก 2 คน
" เขามองคุณเรย์ตั้งแต่เข้ามาแล้วล่ะครับ เห็นนั่งคุยอยู่กับเพื่อนเรื่องคุณอยู่เหมือนกัน " กิจบอกข้อมูลที่เก็บได้ เขามักจะสังเกตคนที่เกี่ยวกับเรย์แล้วก็แสร้งเดินไปไหนมาไหนเพื่อแอบฟังเสมอ
" งั้นเหรอ ฝากที่เหลือด้วยนะ " เรย์บอกแล้วส่งยิ้มไปให้ชายคนนั้นแล้วเดินหนีไปห้องน้ำ ชายเจ้าของหน้าคมคายยกยิ้มแล้วเดินตามเรย์ไป เขานับว่าเป็นคนที่หล่อเหลาและมีสเน่ห์มากพอควร ตั้งแต่มาเขาก็มีสาวเดินมาให้ท่าเสียหลายคนแต่ที่เขามาวันนี้เพราะอยากเจอควีนของที่นี่เสียมากกว่า
+++++++++++++++