( Go - Super Junior M )
BaD 4. Go ( Fran x Gus )
หน้าคณะจิตรกรรม สาขาของกัส มีร่างชายหนุ่มคนหนึ่งยืนรออยู่ใต้ร่มเงาของไทรใหญ่ประจำภาควิชา เขาสวมชุดนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ต่างกันตรงที่เนคไทด์ของเขาบ่งบอกถึงภาคปีที่ ' 3 '
ผิวขาวเหลือบแทนนิด ๆ ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลาแล้วเหยียดยิ้มเมื่อถึงเวลาที่เขารอมาได้สักพัก จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากเข้ารูป ดวงตาเรียวแต่หล่อเหลาทำให้นักศึกษาที่ยืนแถวนั้นต่างมองเป็นแถบ ๆ
ไม่นานนักบุคคลที่เขารอคอยก็เดินออกมาจากตึกพร้อมถุงผ้าสีเข้มที่ใส่อุปกรณ์ศิลปะ กระดาษวาดภาพและกระดานรองเอาไว้ ร่างเล็กก้าวออกมาไม่ช้าและก็ไม่เร็ว คนตัวสูงกว่าเดินเข้าไปหา
" กัส " คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมามองอีกคน เห็นอีกฝ่ายยิ้มให้ตนอยู่จึงยิ้มกลับไป
" พี่ฟรานสวัสดีฮะ "
" วันนี้ว่างมั้ย " ฟรานเอ่ยถามแล้วดึงกระเป๋าออกมาจากไหล่ของคนตัวเล็ก ฟรานแปลกใจนิดหน่อยเพราะคนอื่น ๆ ที่เขาเจอมักจะแสดงท่าทางไม่ให้ถือ แต่สุดท้ายก็ให้เขาถือทั้งนั้น แต่คนตรงหน้ากลับให้ถือได้อย่างง่ายดาย
" ว่างฮะ แต่ต้องกลับบ้านก่อน 2 ทุ่ม พี่ฟรานมีอะไรหรือเปล่าฮะ " กัสยิ้มให้อย่างใสซื่อ
" ไปถ่ายรูปกัน แล้วกัสไปวาดรูปก็ได้ เดี๋ยวเลี้ยงข้าวเย็น " ฟรานบอก
" ได้ฮะ พี่ฟรานสัญญาแล้วนะว่าจะเลี้ยงอะ " กัสถาม ฟรานพยักหน้าหงึกแล้วทั้งคู่ก็เดินไปขึ้นรถของฟราน
" ที่นี่ที่ไหนเหรอฮะ " กัสถามเมื่อฟรานขับนฝรถมาจอดที่สวนสาธารณะที่หนึ่ง
" มันเป็น*แบบจำลองเท่าขนาดจริงของสวนเขลางค์น่ะ พี่ชอบที่นี่นะ สวยดี " ว่าแล้วก็หยิบกล้องถ่ายรูปที่พกมาถ่ายท้องฟ้าเอาไว้
" นั่นสิฮะ สวยจัง แบบนี้ผมวาดรูปส่งอาจารย์ได้หลายงานเลย " เด็กหนุ่มยกยิ้ม ฟรานและกัสไปนั่งแถว ๆ ทะเลสาบที่เห็นท้องฟ้าได้ชัดเจน กัสหยิบกระดานวาดรูปออกมาแล้วกางกระดาษมาเริ่มวาดรูป
" กัสชื่อจริงชื่ออะไรเหรอ " ฟรานถาม เด็กชายละสายตาจากกระดาษวาดรูปขึ้นมาตอบ
" ผมชื่อ กฤษฎา ฤกษ์ฐาชัยภูมิ ฮะ แม่ผมชื่อ สิงหา ผมเลยชื่อเล่นว่า ออกัส แต่คนส่วนใหญ่เรียก กัส มากกว่าน่ะฮะ " เด็กชายยิ้มแล้วกลับมาจดจ่ออยู่กับการวาดรูป
" พี่ชื่อ นฤนาท หวัง เจนเซ่น พ่อพี่เป็นคนฮ่องกง ชื่อเลยแปลก " หรานยิ้มขำ กัสหัวเราะคิกคัก
" ถ่ายรูปกัน พี่มีกล้องโพลารอยด์ " ฟรานชวนเด็กหนุ่มให้มาถ่ายรูปด้วยกันแล้วหยิบกล้องโพลารอยด์ออกมาจากกระเป๋า
" 3 .. 2 .. 1 .. " ฟรานนับก่อนที่จะกดชัตเตอร์ มือหนาโอบคอคนร่างเล็กเอาไว้ มือบางก็พันรอบคอของคนร่างสูงกว่าไว้เช่นกัน มืออีกข้างก็ชูสองนิ้วแนบหน้า ส่วนมืออีกข้างของฟรานก็ถือกล้องเอาไว้
แชะ !
ถ่ายเสร็จก็ผละตัวออกมา กัสไม่เหมือนคนอื่น ถ้าเขาเริ่มใกล้ชิดคนอื่น ๆ มักจะผละตัวหนีหรือแสร้งทำทีเขินอาย แต่กับเด็กตรงหน้ากลับไม่เป็นเช่นนั้น เด็กคนนี้ซื่อเกินกว่าที่จะเป็นเหยื่อรายใหม่ของเขา
" ผมหิวแล้ว ไปทานข้าวกันเถอะฮะ ที่นี่ไว้ค่อยมาใหม่ " กัสยิ้มแล้วเก็บของ ฟรานพยักหน้าแล้วเก็บของตาม ก่อนที่จะพากัสไปกินข้าวตามสัญญา
" วันนี้ผมสนุกมากเลยฮะ ว่าง ๆ พี่ฟรานพาผมไปอีกนะ " กัสยิ้มแล้วถือของที่ซื้อเข้ามาเก็บในห้อง หลังจากทานอาหารเสร็จแล้วทั้งคู่ก็มาเลือกซื้อของสดเอามาไว้ที่ห้องกัส ทำให้ฟรานรู้ว่ากัสอยู่หอพักคนเดียว พ่อแม่อยู่ต่างจังหวัด ทำอะไรต้องทำคนเดียวเสมอ
" ได้สิ เอาเบอร์มา เดี๋ยวมีอะไรจะโทร " ฟรานบอกแล้วก็ให้กัสโทรยิงไปเครื่องตัวเอง
" งั้นพี่กลับก่อนนะ ดูแลตัวเองดี ๆ นะ ว่าง ๆ พี่จะแวะมาหา " พูดจบก็เดินออกไปจากห้อง เหลือไว้เพียงกัสที่เก็บของสดเข้าตู้เย็น พอเก็บเสร็จแล้วกัสก็มานั่งที่โซฟาแล้วเอามือก่ายหน้าผาก
" มาแบบนี้ก็แย่สิ ถ้าอยู่ดึกจะทำไงล่ะ ตอนกลางคืนอีก คงต้องดรอป ๆ ไปบ้างแล้วละมั้ง " กัสพูดเสียงแผ่ว ๆ คล้ายพึมพำกับตัวเอง ก่อนจะเดินไปอาบน้ำแต่งตัว
++++++++++++++++
*สถานที่นี้มีอยู่จริงเพียงแค่สวนเขลางค์ แบบจำลองสวนเขลางค์เท่าขนาดจริงไม่มีนะจ๊ะ
สั้นนิดนึงนะคะ ไม่ว่ากันเนอะ สำหรับตอนนี้รอของฟรานกัสตอน 2 ละกันเนอะ