Nog nagenietend van het heerlijk warme bad dat ik net gehad heb begin ik neuriënd mijn nagels te lakken.
De buitendeur die zacht sluit geeft aan dat Gio thuis is. Ik glimlach bij die gedachte.
Hij is inderdaad thuis, het voelde goed aan om hier bij hem te zijn.
Er zijn al vier weken voorbij sinds het voorval met Laila en ik ben sinds haar terugkeer vorige week weer officieel bij haar gaan wonen.
Hoe fijn ik het ook vind om de hele tijd bij Gio te zijn, mijn school ligt te ver van zijn woning. Daarbovenop zou ik binnen de kortste keren geen maagd meer zijn als we elkaar zo bleven ophitsen.
Al begrijp ik bij god niet waarom ik eraan blijf vasthouden om te wachten tot ik getrouwd ben. Het is niet zo dat ik me aan alle andere regels houd, maar kennelijk is dat wat je ingeprent wordt vanaf je vierde toch moeilijker weg te krijgen dan gedacht.
"Als ik niet al veel te laat was en het feestje bedoeld was om geld in te zamelen voor de nieuwe ziekenhuisvleugel zou je nu op je rug liggen kreunen. Schoonheid, je ziet er uit om op te eten."
Ik grinnik en voel zijn lippen de mijne in beslag nemen. "Ik heb iets voor je." Ik kijk hem met een grijns aan terwijl ik het zwarte pakket netjes ingepakt met goudkleurige strikjes in zijn hand zie liggen.
"Wat is het?"
"Open het en zie zelf." Nerveus open ik voorzichtig de nette verpakking en zie hoe er een elegante donkerblauwe lange jurk uit tevoorschijn komt.
"Mijn god," zeg ik fluisterend terwijl ik mijn hand over het stof laat glijden.
Ze kijkt hem met twinkelende ogen aan en hij voelde zijn hart samentrekken bij het zien van haar lachende gezicht. God wat is ze mooi. "Hij is prachtig maar waaraan heb ik dit te danken?" Hij haalt zijn schouders op en drukt een kus op haar wang.
"Ik neem aan dat je niks hebt om vanavond aan te doen als je mij naar het feestje begeleidt." Hij ziet hoe ze de jurk langzaam naar beneden laat zakken om hem in zijn ogen te kijken.
"Ik ben niet van plan om naar het feestje te gaan."
"Ik had gehoopt van wel. Het is bedoeld voor paren, mijn secretaresse heeft al twee stoelen gekocht. Ik kan niet alleen gaan tenzij je natuurlijk echt niet wilt maar dan ben ik wel tegen mijn wil in genoodzaakt om een vriendin te bellen om me te begeleiden. Ik weet dat Lili vast wel tijd heeft." "Lili?" Hij haalt nonchalant zijn schouders op terwijl hij zijn hemd open knoopt om onder de douche te springen.
"Ze is een oude vriendin van me."
"Wauw een oude vriendin. Je gooit het even in een gesprek alsof het normaal is dat je een vriendin hebt die je op elk uur van de dag kunt bellen om ergens mee te nemen."
Hij schiet in de lach. "Nu maak je er iets oneerbaars van terwijl het dat niet is. Ik ken Lili al jaren en ze is toevallig ook uitgenodigd. Alleen heeft ze geen tafelpartner gevonden dus ziet ze er hoogstwaarschijnlijk vanaf om te gaan."
"Tenzij de prins op het witte paard haar nu opbelt om mee te nemen," mompelt ze nu sarcastisch. Gio schatert het uit. "Als jij het zo wilt formuleren." Met samengeknepen ogen vraagt Sarah nu:
"Hoe weet jij dit allemaal?" Hij schudt glimlachend zijn hoofd. "Ze belde mij vanmiddag op om te vragen of ik mijn date kan afzeggen om haar te begeleiden, tenslotte is ze een goede vriendin. En ik sta ik bij haar in schuld nadat ze is uitgegaan met een concurrent van ons bedrijf en ons er opmerkzaam op heeft gemaakt dat hij een dubbel spel aan het spelen was."
Met een gevaarlijk diepe stem vraagt ze nu: "Hoe diep denk jij dat je bij haar in de schuld staat?" Nu kan hij het niet meer houden, nog even en er zou stoom uit haar oren komen. "Schoonheid jij hebt vieze gedachtes en je denkt te veel door.
En om haar niet tegen de kop te stoten heb ik haar gelijk gezegd dat ik liever mijn vriendin naar het event meebreng." Voor een moment staart Sarah hem als versteend aan.
"Je hebt wat?" Hij haalt opgewekt zijn schouders op.
"Je bent toch mijn vriendin?"
"Ja, maar ik dacht dat we het..."
"Wat...? Geheim kunnen houden terwijl mijn hele gezin ervan af weet?"
"Ja... Je hebt waarschijnlijk gelijk," mompelt ze bedenkend.
"Dus wat wordt het?
Komen we vanavond uit de kast of blijven we er nog een tijdje in zitten?"
Ze bijt nerveus op haar lip en knikt dan. "Je blijft bij me?" vraagt ze hem nu onzeker.
Ze is zo aandoenlijk als ze nerveus is. Hij knikt langzaam, drukt een kus op haar lippen en loopt naar de badkamer om zich te douchen.
Nerveus speelt Sarah met haar net gelakte nagels terwijl ze afwachtend naar de deur kijkt waar Gio net buiten stapt.
Hij zou bij Laila gaan navragen hoe lang het nog duurt voordat ze zouden vertrekken. En dat is ook de reden dat ze hier nog nerveuzer dan ze al was, alleen een aantal seconden van het beschamende feit dat ze zo op haar nagels zou gaan bijten, plaats neemt op de stoel.
De limousines zouden zo arriveren om ze te brengen.
"Mam is bijna klaar," zegt hij zuchtend terwijl hij naast me plaatsneemt.
Ik knik nog altijd zenuwachtig als ik voel hoe hij een kus in mijn nek drukt.
"Maak je niet druk. Iedereen zal gek op je zijn." Ik knik afwezig als ik voel hoe hij zijn vingers over mijn arm laat glijden.
"Doe dat niet," fluister ik nu zacht. "Waarom niet?
Jij bent zenuwachtig en ik ben van plan om je af te leiden en dat ik mij daarbij enorm zal amuseren is een pluspunt." Ik glimlach als zijn vingers mijn nek bereiken en met kleine kringetjes weer terug afzakken richting mij decolleté.
"Heb ik je al gezegd hoe geweldig je eruit ziet?" Ik knik glimlachend. "Twee... Oh!" hoort Gio haar met grote ogen zeggen terwijl hij zijn vingers langzaam over de top van haar borst laat gaan.
"Hoe vaak?" vraagt hij nogmaals plagend.
Blozend kijkt ze naar hem op en drukt haar lippen op de zijne, een geste die hij met twee handen aanneemt. Verlangend laat Sarah haar hand over zijn borst naar beneden glijden.
Ze is gek op zijn lichaam, perfecter dan dit gaat wel niet. Ze mompelt nu lieve woordjes, vertelt hem hoeveel ze van hem houdt en hoe ze naar hem verlangd als ze tegengehouden wordt net voor ze bij haar bestemming aankomt. "Wat?" hijgt ze nu tegen zijn lip.
"We moeten stoppen."
"Waarom?" ga ik nu verder terwijl ik krampachtig probeer mijn hand uit de zijne te bevrijden.
"ik zou dat niet doen" fluistert hij nu als ik triomfantelijk mijn hand bevrijd heb en wil verdergaan waar hij me gestopt heeft.
"In godsnaam je kunt me toch niet ophitsen en dan maar even van gedachte veranderen."
Hij fluistert nu geamuseerd. "Als je het doet zal je over een minuut enorm spijt krijgen"
"Is dat een dreiging of een belofte?" fluistert ze nu knabbelend aan mijn oor.
"Oh... Je zou exact weten wat ik ermee bedoeld zou hebben, tenminste als we alleen zouden zijn.
Maar omdat we pottenkijkers achter je hebben staan bedoel ik het helaas letterlijk." Alsof ze haar hand verbrand had trekt ze hem weg en draait haar hoofd met grote ogen om, alleen om mijn broers met grijnzen van oor tot oor achter haar te zien staan. Ik werp ze een niet al te geamuseerde glimlach toe en zie hoe de schaamte zich meester over haar wangen maakt.
Hij trekt haar omhoog voordat ze letterlijk een weg in de aarde onder haar zou graven om hier weg te komen en dat mijn broers net dit moment uitkozen om haar te pesten maakte het er niet beter op.
"Bravo," zegt Marcus met een grote grijns en klappend in zijn handen. "Dat was een 10 op 10, gewoon perfect. De lengte van de kus, de juiste hoeveelheid fluistering, de toon was wauw, gewoon top."
"Ik heb ervaring, maar meisje toch, ik ben blij dat je Gio nu hebt. Anders zou ik mijn carrière moeten opgeven omdat mijn licentie ingetrokken zou worden. Want jij prinsesje moet een chaperonne hebben om de jongens om je heen weg te slaan. Letterlijk," voegde Tony toe.
"Niet doen," zeg ik nu sissend tegen Gabriel. "Tenzij je met een gebroken neus naar het feest wilt gaan, zou dit het geschikte tijd punt zijn om op je tong te bijten en weg te lopen."
"Oh... Maar zo een tentoonstelling zie je niet alledaags en jongen ik begrijp waarom je voor haar bent gevallen, en verdomme ik wil niet weten hoe de show eruit zou zien als jullie alleen en..."
Nog voor hij zijn zin kon afmaken of ik een stap vooruit kan zetten om hem een vuist recht op zijn neus kon geven horen we ons moeder roepen: "Komen jullie nog of blijven we hier wonen?"
Grinnikend lopen de jongens langs hen heen richting het huis terug terwijl ze mij één voor één een dreun tegen mijn schouder geven en Sarah die zich net als een klein vogeltje dat zich tegen de regen beschermde onder de dikke bladeren van een boom, zich onder mijn arm schuil houdt, om de beurten een kus op de wang drukken.
"Welkom in de familie," fluister ik zacht in haar oor.
"Zalig," mompelt ze zacht terug. "En ik dacht dat ik al erin zat maar een vriendin van één van jullie te zijn schijnt kennelijk het gekke in jullie los te maken. Ik wil niet weten hoe jullie je tegenover een echtgenote zouden gedragen." Hij voelt een rilling van afschuw door haar lichaam gaan bij deze gedachte.
"Wie weet komen we daar in de toekomst wel achter." Geschokt kijkt ze hem met grote ogen aan terwijl hij schaterend zijn arm nog strakker om haar heen slaat en haar richting het huis begeleidt.
"Dit wordt nog leuk," mompelt ze zachtjes voor zich uit, als zelfs Gio mee doet.