Yürürken birden kulağınızdaki kulaklığın en sevdiğiniz şarkıyı dinlediğiniz sırada birisi tarafından çekildiğini düşünün. Sinirlendiniz ve karşınızdakine bir şey yapmak istiyorsunuz değil mi?
İşte ben de tam şuan Kihyun'a ne yapacağımı düşünüyordum. Kulaklığı kulağından sokup başka bir yerlerinden çıkarabilir ya da direkt kuytu bir sokakta onu kulaklıkla boğabilirdim.
Kafamı sinirle Kihyun'a doğru çevirdiğimde titrek bir gülümsemeyle bana bakıyordu. Sanırım fazla sinirlendiğimi anlamıştı.
"Yoo Kihyun."
"E-efendim s-sunbae?" Sesimin sertliğinden korkmuştu ve sesi titriyordu. Benim de amacım buydu zaten. Bu genç yaşımda katil olup güzel yüzümün hapislerde çürümesine izin veremezdim.
Tekrar ona dönüp baktığımda gözlerini kırpıştırıyor, tırnaklarıyla oynuyordu. Benden korkmuş hali hoşuma gittiğinden biraz daha oyunuma devam edebilirdim.
"Neden kulaklığımı kulağımdan çektiğini sorabilir miyim Kihyun?"
"S-sunbae gerçekten k-kötü bir niyetim yoktu. Sadece günaydın d-demek istemiştim. Çok özür dilerim. Lütfen beni affet!" Önümde diz çöktüğünde dayanamamış gülmeye başlamıştım. O da karşılık olarak gözlerini büyüterek ve kırpıştırarak bakmaya başlamıştı. Şuan o kadar tatlıydı ki yanaklarını sıkasım gelmişti ama Kihyun'un bayılma ihtimalini ve havalı tavrımı göz önüne almalıydım.
Tekrar aşağı baktığımda hala yerde olduğunu gördüm. Bir çocuk aynı anda nasıl bu kadar salak ve tatlı olabilirdi?
"Yah Kihyun. Tamam kalk hadi, affettim."
"Gerçekten mi sunbae?!"
"Evet." Kihyun'un şaşkın surat ifadesi komik olduğundan gülerek cevap vermiştim.
Gülmeye devam ederken üstümde bir beden, omuzlarımda eller vardı. Üstümdeki şeyin Kihyun olduğunu anlamam ise sadece birkaç saniyemi aldı. Ve penisimde bir hareketlilik hissetmem de.
"YAH! YOO. KİHYUN. İŞTE. ŞİMDİ. ÖLDÜN!"
***