Chapter 73
A blast from the past
I know this kid! Hindi ako pwedeng mag ka mali.
Bigla namang dumating si Apxfel.
"What's wrong?" he asked. Nakita niya yata 'yung ekspresyon ng mukha ko.
I was shaking. And my heart is pounding really really fast.
"Sino ito?" Tanong ko tapos ay hinarap ko yung frame sa kanya.
Napatawa siya ng bahagya.
"Ako."
Nabitawan ko agad yung picture frame nung marinig ko yung sagot niya.
"Ako." Paulit ulit pang nag laro sa isipan ko.
Napahawak naman ako sa dibdib kong sobrang bilis ng kabog.
"Ikaw?" Mahinang tanong ko sabay ang pag tulo ng luha ko.
How is this even possible?
"Ikaw si Chap Chap?" Tanong ko pa ulit.
Bahagya naman siyang nagulat.
"Pa-paano mo nalaman 'yung nickname ko no'ng bata ako? Kinwento ni Mama?"
Umiling ako at patuloy ng naiyak.
Siya na nga talaga ito.
Sudden realizations are getting me.. since the first day I met him at the park. And the day I almost hit him with my car.
Lagi kong sinasabi na pamilyar si Apxfel sa'kin, pero ikini-kibit balikat ko lang iyon dahil baka mali ako. Baka akala ko lang na kilala ko na siya dati pa, pero hindi naman talaga.
"Bakit? What is it, Abigail?"
"Nung bata ako, mahilig akong pumunta ng park doon sa may subdivision namin. Mayroon kasing swing sa park na 'yon kaya paborito kong mag laro doon.. Isang araw noong pauwi na ako, may naka bangga akong bata. Ang sabi niya pa sa'kin 'Bulag ka ba?'. Ang sabi ko naman 'Baka ikaw!'. Tapos napansin ko na umiiyak pala siya kaya tinanong ko kung anong problema niya. Ang sagot niya sa'kin, nahimatay daw kasi yung Mama niya. Kaya imbis na umuwi ako, nakipag kwentuhan ako sa kanya doon sa park. I comforted him even though I don't really know how. Simula noon, lagi na kaming nag kikita doon sa park tuwing hapon. We've been really close to each other.. pero simula nung lumipat na ako ng bahay, wala na kaming naging contact pa sa isa't-isa."
Kwento ko sa kanya. Hindi ko maiwasang hindi maiyak habang nag ke-kwento.
I still remember it. All of it. Tanda ko pa nung isinulat ko iyon sa diary ko nung bata pa ako, dahil para sa'kin sobrang importante ng araw na nakikala ko si Chap Chap.
Napa nganga si Apxfel at hindi maka salita.
"Naaalala mo pa?" Tanong ko sa kanya.
My tears gradually falling down... as the same way as his.
"Ikaw? Ikaw si Bobbie?"
Hindi maka paniwalang tanong nito.
Tumango ako.
Agad siyang lumapit sa'kin at hinagkan ako ng sobrang higpit. Parang isang stuffed toy na ayaw niyang mawala at makuha pa ng iba.
Yumakap din ako sa kanya. At ganoon din kahigpit. Yung pinaka mahigpit na kaya ko.
I closed my eyes.
This is so surreal.. Like an old dream that just came true.
Lumabas kami doon sa may garden nila at nahiga sa may damuhan doon.
Naka tingin lang ako sa langit.
"Kaya pala Chap chap. Kasi Christan Apxfel." Sabi ko.
He laughed.
"Nung nag bibinata na ako, sabi ko kela Mama na wag na nila akong tawagin sa nick name na yun. Ang korni kasi."
Lumingon ako sa kanya habang natatawa din.
"Ang cute kaya." Sabi ko.
"I'm quite confused. Bakit Bobbie? Nickname mo yun?" He asked while his forehead is a little bit creased.
He looks like an adorable cat you just want to pet the whole day.
"Hindi naman kasi Bobbie. It's Babi!" Natatawang sagot ko. "Mag ka iba yun."
"Seryoso?"
"Oo. Babi kasi Baby Abigail. Yun yung tawag nila Mommy sa'kin nung bata, pero nung medyo lumalaki na ako, Abi na ang tawag nila sa'kin."
Bigla naman siyang umupo.
"It's like I spent all my puberty days finding a person with the wrong name." Sabi niya habang napapa iling.
Natawa naman ulit ako.
"So, I was the person you are finding a long time ago?"
"Yes.. Kulang na nga lang e mag pa reward ako sa kung sino ang makaka kita sayo." Biro pa niya.
Ako naman ngayon ang umupo.
"I did find you too.. you know." Sabi ko. "Simula ng matutunan ko kung paano mag computer.. pangalan mo ang unang unang sinearch ko. Too bad, wala akong nakita na kahit na sinong may pangalan na Chap Chap. Inisip ko pa nga na baka sa bundok ka na tumira e." Dagdag ko pa.
"Talaga? Hinanap mo din ako?"
"Oo naman."
Naaalala ko pa noon na lahat na yata itinype ko sa computer! 'Chap chap' 'Chop Chop' 'Chup Chup' 'Tsap Tsap' 'Tsup Tsup'.
"Bakit mo naman ako hinanap? Hindi ako mawala sa isip mo, ano?" Naka ngiting tanong niya.
"Yes.. you can say that." Sagot ko naman. "Ako, bakit mo ako hinanap?"
He straighten his back.
"Hindi na ako mag de-deny." Sabi niya tapos ay huminga ito ng malalim. "Syempre kasi... ikaw ang first love ko."
Agad naman akong napatingin sa mga ulap sa langit at parang baliw na nangingiti.
"Ako din naman, e." Sabi ko habang nakatingala pa din.
"Ha? First love mo ako?!!" He exclaimed like a kid who just had his first taste of ice cream.
Tumango ako sa kanya.
Nagulat naman ako ng bigla niya akong yinakap.
He then rested his face unto my shoulder.
"Hindi ako naniniwala sa mga magic magic. O sa kahit na anong fairy tale... pero itong atin? Magical 'to para sa'kin."
I felt my self blushed in an instance.. Yung pakiramdam na ngayon ko na lang ulit naramdaman.
"I love you, Abigail." He said.
Bumitaw naman ako sa yakap at tinignan siya sa kanyang mga mata.
"Mahal din kita."
Pag katapos 'nun, para bang may mga paru-paro na nag liparan sa tiyan ko. Those are the words I always wanted to say to him.
Ngayon, nasabi ko na ulit ito sa kanya ng walang alinlangan at hadlang, walang takot at mga tanong... pag mamahal lang.
"I love you. Hindi naman nawala yun, e." Dagdag ko pa.
He smiled.. the smile which my heart always had kept.
Mahina niyang kinurot ang ilong ko.
"I miss those words from you.. I never would have thought that I'd hear it again.. at sana marinig ko pa 'yon ulit." Saad niya.
Inilapit nito ang mukha niya sa akin... and to my surprise, he locked me into a sunday kiss.
Bigla akong nawalan ng pakialam sa lahat at agad na tumugon sa halik niya.
It was soft. It was passionate.
It was filled with our hunger for each other, but it was also filled with love.
A kiss that was just like the very first time.
--
Author's Note: If you found this a bit confusing, please re read Chapter 10 and Chapter 57 (Tungkol kay Bobbie/Babi) and Chapter 18 (Tungkol kay Chap Chap).