'Je hebt wat gedaan!' tierde Nicolas nadat hij de waarheid uit me getrokken had 'ik had het je nog zo verboden! Waarom heb je niet geluisterd?! Weet je niet hoe gevaarlijk dat van je was?! Susan dit had niet van je verwacht!' vervolgde hij zijn tirade. Hij was echt behoorlijk kwaad want hij toornde boven me uit, en met zijn zwarte kijkers boorde zich in mijn grote puppy ogen vol van onschuld.
'Ik moest er gewoon naartoe Nicolas, hij was de enige connectie tussen mijn ouders en ons, hij kon de vragen beantwoorden die ik had,' zei ik kleintjes. Nicolas zette zijn armen in zijn zij 'en heeft hij je vragen beantwoord?' vroeg hij sceptisch.
'Nou nee, nog niet, want er moest natuurlijk eerst veel opgehelderd worden aan beide kanten. Wat er met ons gebeurd was en hoe hij heeft gehandeld nadat we waren verdwenen. Het was gewoon te laat om nog aan de vragen te beginnen,' mompelde ik kleintjes. Nicolas zuchtte diep en wreef over zijn voorhoofd.
'Ik hoop dat het je waard is om jezelf en je zuster zo in gevaar te brengen. Wat nou als hun comité beslist dat jij en je zuster toch geen bestaansrecht hebben, dat jullie op de zwarte lijst terecht komen?! Dat zou betekenen dat jullie voor de rest van jullie bestaan in gevaar zijn! Besef je wat voor een risico je hebt genomen!' begon Nicolas verder met zijn tirade. Ik knikte kleintjes en liet mijn schouders hangen.
Misschien was dat hele bezoekje inderdaad geen goed idee geweest, al had het me gewoon zo opgelucht, ik hoopte gewoon inderdaad dat ik er geen spijt van zou gaan krijgen. Ik hoorde Nicolas nog eens zuchten en ik durfde stilletjes aan hem weer aan te kijken, hij keek vertwijfeld, het zwart was uit zijn ogen verdwenen, dus dat gaf aan dat hij was bedaard. Toch wou ik niet lang meer bij hem in de buurt blijven en begon verder naar achteren te lopen.
Ik besloot niets meer tegen hem te zeggen en liep de deur van de woning uit. Het leek me gewoon het beste hem toch maar met rust te laten. Ik liep een poosje door de vele gangen van de school, kwam zo nu en dan iemand tegen maar de lessen waar gewoon nog druk bezig dus was het voor de rest rustig.
Ik merkte al snel dat ik richting de schoolbibliotheek wandelde en twijfelde dan ook niet om naar binnen te gaan toen ik voor de deur stond. Ik hoorde de bibliothecaresse ergens boeken op de plank zetten maar negeerde dat voor de rest. Ik liep voorbij de vele boekenplanken en er kwam weer wat in me op. De lectuur bij Catheleine thuis had ik niet meer kunnen op pakken, maar ik had nog graag wat meer over Luna en Aryanne willen weten. In deze bibliotheek moest er toch wel wat geschiedenis over die twee te vinden zijn.
Pppfft en dat te bedenken dat ik echt geen held ben met geschiedenisles, moet je me nu zien. Haha. Ik die geschiedenis wil onderzoeken. Ik liep nu al meer gericht te zoeken en na een tweetal gangen te hebben gehad vond ik eindelijk de afdeling waar ik een aantal boeken waar ik de namen van de zusters in de titels verwerkt zaten. Ik nam een drie tal boeken van het schap die me het interessantste leken en ging daar rustig mee aan een tafeltje te zitten.
Ik opende het eerste boek en begon de inleiding te lezen, het was saai gezwets over de auteur die nogal hoogdravend over zijn eigen ervaringen sprak en hoe trots hij op zichzelf was. Gadver. Ik sloeg het stukje snel over en ging verder naar het eerste hoofdstuk.
Ik was toch aardig in het leeswerk in beslag genomen want ik vond eindelijk de reden waarom Luna meer werd geëerd dan Aryanne. Alle royals die bestaan hadden en nu nog over waren stamde letterlijk allemaal van Luna af, Aryanne had blijkbaar nooit aan kinderen begonnen. De mensen die Aryanne tot vampiers had gemaakt waren waren ook met veel minder, en haar afstammelingen waren bijna niet geregistreerd. Van Luna was alles een stuk beter bij gehouden, het verklaarde waarom ze als de moeder van alle vampiers werd beschouwt. Ik las ook dat de zusters de enige twee vampiers waren die ooit in staat waren om volwassen mensen te veranderen, al de vampiers die na hun kwamen bezaten die eigenschap ook niet meer. de makelingen die ze hadden gecreëerd waren niet zoals de makelingen van volbloed vampiers die minder krachtig waren. de kracht die de zusters door gaven aan hun makelingen waren net zo krachtig als de latere volbloeden die later dan weer afstamde van de royals die hun echtgenoten bij mensen of andere makelingen vonden.
Ik las nog een stukje verder en bleef even hangen op het stukje dat Luna gewoon echt zestien royals op de wereld had gezet, fuck, die moest veel van haar man hebben gehouden..... Ondertussen waren al haar directe kinderen ook al dood, net als haar man. Ik las wel dat Luna en Aryanne een heel sterke band hadden, een zusterliefde die niet zo maar gebroken kon worden, ze scheen het dan ook niet fijn te hebben gevonden dat al haar pupillen haar meer eerde dan haar zuster. En dat begreep ik wel, de twee zusters waren allebei uitgekozen door de maan en niet enkel Luna. Aryanne bleek het allemaal niet zo erg te vinden. Al bleef zij altijd in de schaduw van haar oudere zus staan, ik als persoon kon hier niet goed tegen, die twee zusters waren allebei even belangrijk, ze hadden nooit eentje moeten voortrekken. Als ik ooit tot de zusters zou spreken zou ik dat tot de twee zusters doen en niet enkel Luna. Aryanne is net zo belangrijk, en daarmee maakte ik al een afspraak met mezelf.
Ik schrok enkel een beetje toen ik opeens achter me hoorde 'kind, je gaat me niet zeggen dat jij geen les hebt.' Ik draaide me geschrokken om en zag de bibliothecaresse achter me staan met haar handen in haar zij. 'Euh, ik heb ook geen les meer, ik ben immers gestopt met school hier,' zei ik een beetje koket. De vrouw trok haar wenkbrauw naar me 'dan vraag ik je om nu mijn bibliotheek te verlaten, deze is enkel voor scholieren bedoelt, daarbij lijkt het me dan ook verstandig het schoolterrein te verlaten.'
Ik keek een beetje moeilijk, blijkbaar kende ze me niet, waarschijnlijk sprak ze weinig met Nicolas. 'Ik woon hier nog wel, dit is immers mijn huis. Ik ben Nicolas zijn aangenomen dochter,' zei ik rustig. De vrouw knipperde even met haar ogen en leek haar houding wat aan te passen 'Aah zo, op die manier . Achja, laat dan maar. U kunt dan in beter geval de boeken lenen en mee nemen naar u eigen verblijf, anders zou het nog een verkeerde indruk geven,' zei ze ongemakkelijk.
Ik moest even mijn gezicht in bedwang houden, wat voor een verkeerde indruk zou het dan geven? Volgens mij wou ze gewoon een zwak excuus geven om me uit haar bib te jagen. Ik zuchtte dan maar stak een boekenlegger tussen mijn boek en stapelde de boeken op. 'Goed ik ga al,' zei ik net wat te geïrriteerd en nam het stapelde boeken mee terug richting Nicolas woning. Ik hoopte n ieder geval dat hij al wat was afgekoeld en me niet direct wou lastig vallen.
.
Ik was direct mijn kamer in gedoken om snel het boek in te duiken. Geen idee of Nicolas me had gehoord, ik wou gewoon graag verder lezen over Luna en Aryanne. Ik las een aantal hoofdstukken waar bijvoorbeeld vage verhalen over vampiers die theorieën hadden gedaan over dat er ooit reïncarnaties mogelijk zouden zijn en theorieën dat als zij de vampier wereld gestart waren ze ook degene zouden zijn die hem zouden eindigen. Verhalen over verschillende dynastieën in de vampier geschiedenis waar de zusters in voorkwamen, belangrijke gebeurtenissen waar ze een deel in hadden gespeeld. En toen kwam ik iets tegen dat mijn interesse helemaal deed op laaien.
Het was weer een theorie met een twijfelachtige bron, maar wel iets wat er voor zorgde dat er een plannetje in mijn hoofd zich begon te vormen. Het bleek dus als je hulp nodig had bij iets als een krachtspanning en je bevond je onder een heldere hemel met volle maan je met volle en eerlijke intentie van je hart je de zusters kon bereiken en ze om hulp kon vragen.
Als dit waar kon zijn zou ik misschien de zusters om help kunnen vragen met mijn wraak op Francus, het was me heus wel duidelijk dat ik dat nooit in mijn eentje aan kon. Maar om de theorie te kunnen testen had ik jammer genoeg geen tijd voor. Nu mijn plan zich begon te vormen wist ik dat ik het nu snel moest gaan handelen voordat hij achter mijn idee kwam. Niemand mocht dit niet te weten komen want ze zouden me zeker en vast tegen houden.
Het zou een gok zijn, en als deze mislukte zou het zeker desastreuze gevolgen hebben, maar ik wist dat er geen beter plan zich zou voor komen doen. En ik wist dat Francus een tegen plan aan het maken was om Liv van ons af te pakken. Ik keek snel op de kalender en telde de dagen uit die me nog restte.
Twee dagen, dat was niet veel, maar genoeg om alles juist te plannen en er voor te zorgen dat niemand er achter kwam. Ik zuchtte eens diep en schoof het boek van me af, ik zou dit gaan doen, ik zou dit echt gaan doen. Wat nu als het mislukte, of lukte?! Als ik er bij zou sterven? Dan had ik in ieder geval mijn best gedaan om er voor te zorgen dat Liv een veiligere toekomst zou krijgen, maar dan moest ik me er wel bij neer leggen dat alleen Nicolas haar lot in handen droeg en niet ik meer. Kon ik dat? Kon ik me daarvan los maken?
Liv mocht dit niet te weten komen, ze zou zo'n grote scène gaan schoppen dat ik mijn plan nog zou gaan annuleren. Ik zou Nicolas nog wel een bericht achter laten zodra ik weg ging, maar eerder niet. Hij zou me tegen houden en nu ik dit zeker wist wilde ik niet tegen gehouden worden.
Ik stond op en zocht naar pen en papier. Eenmaal die gevonden begon ik direct de eerste dingen neer te pennen die in me op kwamen, het was nog niet gestructureerd maar ik moest alles eerst kwijt voor ik alles in het vat kon gieten.
Eenmaal alles op het blad gepend keek ik er op neer en zuchtte eens diep, ik moest dit blad verborgen houden, als ze dit zouden vinden voor ik mijn plan kon uitvoeren was ik de pineut. misschien moest ik dit blad sowieso vernietigen zodra ik alles in planning had. ik view het papier op en duwde het aan de zijkant van mijn bh en oksel, daar zou het niet lastig zitten en niemand die het zou zien.
Ik zou zo dadelijk verder gaan met het papier en de eerste dingen ordenen en in grote lijnen plannen, maar eerst weer eens mijn gezicht laten zien voordat ze me komen nakijken en me betrappen. Ik legde de meegenomen boeken op een stapeltje op de zijkant van mijn bureau en verliet vervolgens mijn kamer.
Ik moest er voor zorgen dat ik niet te grimmig keek toen ik mijn kamer uit kwam. Ik liep naar de woonkamer en zag Nicolas in de bank zitten met zelf een boek in de hand, hij keek me even aan toen hij me hoorde. Ik hoorde hem even zuchten en zag hem terug in zijn boek kijken. Het was duidelijk dat hij in me teleurgesteld was, misschien was dat ook beter zo. dan deed het hem misschien minder zeer als ik hem en Liv achter liet.
Ik ging zelf stil in de bank zitten en keek naar het zwarte scherm van het televisie scherm en dacht na over wat ik ging doen, mijn hart werd met de seconde zwaarder en zwaarder.
-----
Oeh nu begint het spannend te worden :) Ik moet zeggen, het einde begint te naderen, en het beloven leuke stukken te worden :) sorry dat het zo lang geleden is dat ik wat geplaatst heb, ik besefte pas een tijdje terug dat het echt alweer een maand geleden was. Maar goed, ik heb mijn kont er eens onder gezet en het verhaal staat geheel op papier, dus vanaf nu krijgen jullie de laatste stukken weer zoals geplant iedere vrijdag. Voor de mensen die het zich nog afvroegen, ja elfia was koud en nat maar super fantastisch :) Heb de troon ook aan iemand kunnen door geven waar ik mee achter sta, ik ben dit weekend niet op keltfest aangezien ik met mijn examens begin, maar castlefest ben ik er. En er voor valt nog de belle epoque in de zoo van antwerpen waar ik bij ben, maar dat is een ander soort genre van evenement.
Dus ik zie jullie volgende vrijdag :)
groetjes Jessie