Perpectief Nouhaila
"Het spijt me maar je ouders hebben het helaas niet gered"
"NEEE JE LIEGT DAT KAN NIET NEEEEE!!!!!!!!"
Ik stortte helemaal in elkaar ik werd helemaal gek. Ik stond aan de bedden van mijn lieve ouders. En fluisterde door mijn tranen heen " pliez mama en papa vergeef me voor al die keren dat ik jullie tegen sprak, voor al die keren dat ik eigenwijs was en niet luisterde." ALSJEBLIEFT LAAT ME NIET ALLEEN IK KAN HET NIET. ik heb jullie nodig ik kan het niet zonder jullie.
Ik zag dat Soufian op de gang stond ik rende naar hem toe en huilde het uit. Hij nam me in zijn arme. "Soufian beloof me een ding" "ja lieverd?" " beloof dat je me nooit zult verlaten"
Ik zag dat hij schrok van die vraag... "Nouhaila ik zal er voor altijd en eeuwig voor je zijn ik beloof het."
Het kon me niet meer schelen ik rende naar mijn kamer in het ziekenhuis en sloot me zelf op. Ik huilde uren lang kijkend naar de foto van mijn ouders. Ze zagen er zo gelukkig uit, maar nu zijn ze op een betere plek. Ik kroop in mijn bed de deur had ik al op slot gedraaid. Ik hoorde zacht geklop op de deur.
" Nouhaila doe alsjeblieft de deur open" het was Soufian meskien hij is er nog steeds. Ik bleef stil liggen en voor me uit staren er ging van alles door me heen. Hoe gaat het nu verder met mij. Ik kan het niet alleen zo veel vragen maar geen antwoord. Ik hoorde dat Soufian er nog stond. Ik besloot om de deur open te doen. Hij liep meteen naar binnen we gingen op mijn bed zitten hij sloeg zijn arm om mij heen. Ik zag dat hij ook heeft gehuild. Ik bleef maar huilen ik zag dat Soufian met medelijden naar me keek. Hij veegde mijn tranen weg en zij.
S: Nouhaila niet huilen je ouders zijn nu op een betere plek.
N: dat weet ik Soufian maar ik mis ze zo.....
Hij gaf me een kus op me voorhoofd en hield me strakker vast. Hij fluisterde allemaal lieve dingen tot dat ik in slaap viel.
Twee weken later.
Mijn ouders zijn eergisteren begraven in marokko. Ik mis ze met de dag meer ik zal ze nooit vergeten. Het onderwerp licht nog erg gevoelig. Ik besloot om maar naar school te gaan ookal was ik een uur te laat. Ik ben de laatste tijd erg verandert ik ben heel strait, bot, droog, en chagrijnig de laatste tijd ik heb nergens zin in. Ik besloot daarom ook en mijn Adidas pak naar school te gaan.
Op school aangekomen ging ik in de kantine zitten. Ik zag dat Souhaila naar me toe kwam ze ging naast me zitten maar ze zag dat ik niet in de mood was.
S: hey schat hoe gaat het?
N: goed
S: mooi zo voel je, je al wat beter
N: ja
S: zal ik wat te eten of te drinken voor je halen?
N: nee
S: oh oke ik hoor het wel als je wat wilt
N:....
S: ik ga maar weer eens doei lieverd je kan me altijd bereiken.
N: oke
Ik zag dat ik een appje van Anouar had:
A: hey hoe gaat het met je
N: goed
A: ben je op school?
N: ja logisch toch als ik niet in het zieken huis ben
A: ja, sorry domme vraag.....