The Alpha, my mate

By XSleepingUnicornX

219K 11.4K 1.5K

"Je bent echt irritant." "Jij niet dan?" "Nee, hier in onze roedel noemen ze me fantastisch'" "Aaah, je plet... More

The Alpha, my mate
*·°The Alpha, my mate°·*o1)
*·°The Alpha, my mate°·*o2)
*·°The Alpha, my mate°·*o3)
*·°The Alpha, my mate°·*o4)
*·°The Alpha, my mate°·*o5)
*·°The Alpha, my mate°·*06)
*·°The Alpha, my mate°·*07)
*·°The Alpha, my mate°·* 08)
*·°The Alpha, my mate°·*09)
*·°The Alpha, my mate°·*10)
*·°The Alpha, my mate°·*11)
*·°The Alpha, my mate°·*12)
*·°The Alpha, my mate°·*13)
author's note
*·°The Alpha, my mate°·*14)
*·°The Alpha, my mate°·*15)
*·°The Alpha, my mate°·*16.0)
Mijn excuses
*·°The Alpha, my mate°·*16.5)
*·°The Alpha, my mate°·*17)
Sorry Again...
Happy New year 2⃣0⃣1⃣6⃣
Note
Titel veranderen!

*·°The Alpha, my mate°·*18)

3.8K 186 43
By XSleepingUnicornX

Hoofdstuk 18: "Lieve schat. Waarom sta je hier in je nakie te panikeren over je heuvels?"
-

«Penelope»

De laatste vijf maanden, nadat ik ontwaakt was uit mijn 'coma', waren . . . moeilijk. Er is veel gebeurt. Heel veel.

Ik zucht diep.

Ik kan nog steeds niet geloven wat er allemaal gebeurt is.

Je vraagt je vast af wat, nietwaar?

Nou, zet je schrap, want er komt een hoop op je af.

'Doe niet zo dramatisch,' moppert Celina.

*3 maanden geleden*

Nadat Cody en de packdoctor, Emerson, mijn half verlamde lichaam naar mijn kamer hadden gedragen, met Candy op onze hielen, was er een doodse stilte.

Candy en Cody keken me alleen aan, met een vreemde blik. En ze bleven mij maar aanstaren.

Emerson was ook stil, hij had ook dezelfde blik als de tweeling, maar hij probeerde het zo min mogelijk te laten blijken. Hij had een koffer in zijn hand met waarschijnlijk dokter spullen. Natuurlijk.

En ik, ik was stil. Omdat ik niet wist wat ik anders moest doen. De pijn en de druk op mijn borstkas die ik had voordat ik coma lag, was er nog steeds. Even pijnlijk als toen, maar in de tijd dat ik in coma lag ben ik er gewend aan geworden.

Maar dat is niet waarom ik stil ben. Ik ben stil vanwege wat mijn mate heeft gedaan, door wat ik hem zag doen. Recht voor mijn neus. En ik deed niks. Ik kon niks doen. Ik kon alleen kijken en voelen hoe ik werd verraden. En ik voel het nog steeds. Die woede toen ik dat wicht weer zag, dat verdriet toen mijn mate haar zoende, en zijn duivelse lach die hij naar me wierp was het toppunt.

Ik voel alleen maar leegte. En pijn. En het meeste pijn komt vanuit mijn hart. Maar ook vanuit mijn borstkas.

Ik kijk op en Candy loopt naar me toe.

"Kom, laten we je eerst even opfrissen. Het zal je goed doen. Je hebt sowieso al 10 maanden niet normaal gedoucht." Candy lacht bedroeft en slaat haar ogen neer.

Ik knik en ze helpt me met het lopen naar de badkamer.

"Wil je dat ik je help of wil je even alleen zijn? Alleen? Okee. Ik haal wel even een stoel voor je zodat je rustig aan kan doen," zegt ze nadat ik haar antwoord had gegeven.

Een paar seconden later loopt Candy binnen met een setje kleding en een stoel, en loopt daarna weer weg.

Voorzichtig doe ik de deur op slot en ga ik zitten.

Mijn lichaam voelt vermoeid, ondanks dat ik meer dan 10 maanden in bed lag.

Ik zucht en sta weer voorzichtig op en kleed me uit.

Ik kijk dan naar mezelf in de pas spiegel terwijl ik tegen de stoel leun. En ik schrik een beetje.

Ik schrik van mijn lichaam die ondervoed uit ziet, van mijn gezicht die er vermoeid en verslagen bij staat. De turquoise edelsteen die in de amulet zat maar nu tussen mijn huid zit vastgegroeid. Mijn altijd wit-grijze ogen en wit-silver haar die er dof uit zagen. Ik leek niet meer op . . . ik.

Wacht, wat?

En dat is het moment dat ik paniekerig - en zonder kleding- de badkamer uit loop, naar de tweeling en de packdokter.

"Wat is dit? Waarom is dit ding in mij? Hoe in vredesnaam is het hier gekomen?!" Ik wijs naar de steen op mijn borstkas.

Okee Penelope. Haal diep adem. Kalmeer jezelf.

Het is vast niks. Je bent gewoon aan het hallucineren. Je hebt weinig gegeten en je bent in een slechte bui. Je lichaam ziet er behoorlijk ongezond uit. Je brein is gewoon aangetast door dit alles.

Ja. Dat is het gewoon. Niks om je zorgen over te maken. Haal diep adem. Alles komt goed.

Ik haal diep adem. En blaas weer uit. En haal weer diep adem en blaas weer uit.

"Lieve schat. Waarom sta je hier in je nakie te panikeren over je heuvels?" vraagt Candy kalm.

"Wat? Nee! Die steen! Die steen van die amulet! Het zit hier! Zie je het niet?" Ik wijs naar mijn borstkas.

"Ik zie niks, behalve jou in je blootje," zegt Cody.

Candy slaat hem voor zijn hoofd en stuurt draait hem om zodat hij me niet meer ziet.

Ik zucht gerustgesteld. "Gelukkig. Ik ben gewoon aan het hallucineren." Ik loop weer terug naar de badkamer en stap onder de douche.

<«»>»«<«»>

Nadat ik was gedoucht en gekleed deed de packdokter een gezondheids check en alles bleek goed te zijn. Kort daarna is hij weer vertrokken met het resultaat.

Nu lig ik op bed met de tweeling aan mijn zij.

"Mag ik je iets vragen? Het is iets wat ik eigenlijk al heel lang geleden moest vragen," vraagt Cody en ik knik.

"Hoe heet je? Mijn broer heeft me het nooit verteld en hij wilde het ook niet zeggen."

Dat klopt. Mijn mate en ik hebben nooit de kans gekregen om het aan elkaar te vertellen. Onze namen. We waren beiden te koppig en kinderachtig.

"Dat komt omdat ik het hem nooit verteld heb. Hetzelfde geld voor hem, hij heeft me ook nooit verteld hoe hij heet," vertel ik.

"Maar als je het echt wilt weten," ik zucht, "mijn naam is Penelope Heartway."

Cody fronst en Candy doet hetzelfde. Ze kijken elkaar verbaast en verward aan.

"Zei je nou net 'Penelope Heartway'?" vraagt Candy.

"Dat is wat ik zei, en nu zeg jij het." Ik draai me om en kreun als de pijn in mijn borstkas erger wordt.

"Penelope Heartway, als in Penelope Heartway van de Red Mountain pack?!"

Ik knik, waarom doen mensen altijd zo moeilijk wanneer ik mijn naam vertel?

Oh ja. Laat maar. Ik ben degene die op haar 5de is weggelopen van haar pack alleen om haar mate te vinden die haar uiteindelijk toch niet wilt.

Tranen beginnen te branden in mijn ogen als ik eraan denk.

"De ironie is dat dat allemaal voor niks was," zegt Candy met wijde ogen. Alsof ze iets realiseerde.

"Wat bedoel je?" Ik kijk haar verward aan.

Ze kijkt me sympathiek aan. "Op je 5de hoorde je dat je met iemand zou trouwen, dat wou je niet, je wou je mate. Dus je liep weg en ging op zoek naar hem of haar. Weet je nog hoe die jongen heette? De jongen waarmee je moest trouwen?"

Ik schud mijn hoofd. Wat wilt ze hiermee bereiken?

"Zijn naam is Duke Moonslight, toekomstige Alpha van The Black Forest."

Ik trek mijn wenkbrauw op.

"Okee?"

"Lieve schat. Dit is The Black Forest, en jouw onbetrouwbare mate is Duke Moonslight."

Wat? WAT?!

Candy's woorden echoën door mijn hoofd en ik voel iets in me breken.

Al die ingehouden tranen stromen nu voluit naar buiten. Ik lach humorloos.

Al die jaren. Al die 12 jaren. Zocht ik naar deze egocentrische nietsnut.

Alleen om zo te worden verraden.

Ik voel me dom.

Ik heb mijn familie, mijn pack, mijn zusjes die ik nooit heb kunnen ontmoeten en mijn oude vrienden verlaten voor . . . hem.

Mijn hart doet pijn, meer dan toen ik hem met haar zag zoenen. Mijn hoofd doet pijn, nu realiseer ik me hoe dom ik ben geweest. Mijn lichaam voelt slap, het enige wat ik heb gekregen door deze beslissing is pijn.

Zo veel pijn.

Cody en Candy kijken hulpeloos toe als ik langzaam breek.

Dan komen ineens een paar woorden in me op. Die woorden. Die stem. Voor de coma.

'Dit is het begin . . . het begin van alles . . . de pijn, het verdriet, het verraad, maar ook iets groters . . . iets beters . . . de pijn die je nu hebt zal nog eens voorkomen . . . maar de pijn van later zal deze zeker overtreffen . . . het wordt zwaar dat kan ik garanderen . . . je zult veel dingen leren . . . maar weet . . . niets is wat het lijkt . . . het binden is begonnen . . . niet alleen van je mate en jou . . . maar ook van jou en mij . . .'

Het is dezelfde stem die ik een aantal keer hetzelfde ding hoorde zeggen. De woorden zijn in mijn geheugen gebrand.

"Alles gebeurt voor een reden . . . Hou vol . . ."

Maar hoe?

<«»>»«<«»>»«<«»>»«<«»>»«<«»>
*Schrik* o:

Nou, vertel me eens. Hoe lang geleden was het dat je een notificatie had gekregen van dit verhaal met een echt hoofdstuk? (':o)

Sorry . . . *grins sheepishly*

Ik ben een slecht en duivels persoontje. Maar dat is gewoon mijn persoonlijkheid.

Het goed nieuws, dat jullie misschien gezien hebben, wanf ik hebt het geschreven bij die comment dingetjes op mijn profiel, of hoe het ook mag heten, dat ik weer ga beginnen met schrijven aangezien ik volgende week mijn laatste SE week heb en daarna geen toetsen meer en dan nog vakantie kan ik dit weer doen (;

Maar goed. Wat vonden jullie van dit hoofdstuk? Voorspelbaar (;

Mijn woordenschat is wel achteruit gegaan sinds ik meer Engelse boeken lees. Soms struggle ik tussen de Nederlandse en Engelse woorden. Zoals nu. ":D

Anyways
Comment bellow,
Vote
&
Share

Lots Of Love -lol XD- , XSleepingUnicornX
XOXO Gone Girl.

AND COMMENT I LOVE TO READ YOUR COMMENTS!!!!!
Zie je die extra benadrukking en die extra onnodige uitroeptekens daaro ^^^^^^^^^^^^^^^^^^

(: ly peeps.

Continue Reading

You'll Also Like

41K 1.4K 48
Ik had altijd gedacht dat weerwolven niet zouden bestaan maar wat nou als de irritante badguy een weerwolf blijkt te zijn? "Ik weet wat je bent.'' "Z...
275K 8.8K 47
Niemand wist hoe ik me voelde, jaren lang werd ik mishandeld door mijn pack. Ik werd beschuldigd voor de dood van mijn ouders. Maar alles veranderde...
376K 14K 61
Hanna is een onhandig meisje, ze heeft geen verdere familie en probeert te overleven in het bos. Max is een arrogante jongen, hij heeft een grote fa...
156K 6.2K 38
Nina is een doodgewoon tienermeisje. Buiten het feit dat ze een weerwolf is dan. En wat als Nina ook nog eens haar mate vindt. En dat uitgerekend hij...