NOOBFUL // NINE
"วันนี้ผมเอารถแม่ไปตรวจสภาพมาแล้วเมื่อไหร่พี่ยูราจะกลับมาซักทีครับ หืม...สิ้นปีโน้นเลย? งั้นผมจะบอกแม่ให้แล้วกัน" มือข้างขวาหักพวงมาลัยรถเลี้ยวเข้าซอยบ้านขณะที่มืออีกข้างถือโทรศัพท์แนบหูคุยกับพี่สาวที่อยู่ต่างประเทศ "โทษนะครับนูน่า แม่โทรมาพอดี"
"ครับแม่" ชานยอลขมวดคิ้วพลางละสายตาจากถนนตรงหน้ามารับสาย
(กำลังกลับแล้วใช่มั้ยตาชาน เพื่อนลูกมาหาน่ะพอดีแม่ต้องรีบออกมาคลินิกเลยให้รอเราที่บ้าน รู้สึกว่าจะชื่อแบคฮยอน...)
"มะ...แม่ว่าอะไรนะครับ แบคฮยอนรออยู่ที่บ้าน?!"
ซวยล่ะ...
ชานยอลเบิกตาโพลง เขาอยากจะสบถออกมาเป็นคำหยาบว่าฟัคแต่ก็เกรงใจ มือหนารีบกดวางสายแล้วบึ่งตรงกลับบ้านด้วยความเร็วแสง ร่างสูงรีบจอดรถแล้ววิ่งเข้าบ้านไปทั้งที่ประตูรถยังไม่ได้ปิด นี่ถ้าแบคฮยอนนั่งรออยู่ข้างล่างก็ดีไปแต่ถ้าเข้าไปในห้องเขาล่ะก็ พังพินาศแน่
พอเข้ามาไม่เห็นตัวร่างเล็กในห้องรับแขกหัวใจมันก็หล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ชานยอลกลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบันไดไปยังชั้นบนของบ้าน มือหนาเปิดประตูห้องตัวเองออกดังพลั่ก
สิ่งที่ชานยอลไม่อยากให้เกิดมากที่สุดมันได้เกิดขึ้นแล้วตอนนี้ ภาพร่างเล็กนั่งอยู่หน้าจอคอมและกำลังเปิดดูคลิปวิดีโอต้นเหตุก็ทำให้คนตัวสูงตัวชาได้ไม่แพ้กัน สีหน้าอีกคนที่หันมามองทางเขายิ่งทำเอาร่างสูงจุกไปทั้งลำคอ
"แบคฮยอน!"
วินาทีนั้นเหมือนกับเวลามันหยุดเดินไปซะดื้อๆ เขาคิดไม่ออกเลยว่าต่อไปนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แบคฮยอนคงเห็นรูปหมดแล้ว อีกคนจะโกรธจะรู้สึกแย่กับเขาขนาดไหนก็ไม่รู้ แล้วถ้าร่างเล็กรับไม่ได้จนเกลียดเขาขึ้นมาจริงๆ ชานยอลคงไม่กล้าแม่แต่พูดคำว่าขอโทษ หรือว่าอธิบายเหตุผลข้างๆ คูๆ ให้อีกคนฟัง
"ชานยอล"
"..."
"นี่คืออะไร มันหมายความว่าไง" แบคฮยอนเอ่ยถามแฟนหนุ่มที่ยืนช็อคตาค้างอยู่ตรงประตูนิ่ง
คือเดี๋ยวนะ คนที่สมควรจะช็อคน่าจะเป็นเขามากกว่ามั้ยล่ะพ่อคุณทูนหัว นี่กล้าหลอกบยอนแบคฮยอนถึงขนาดนี้เลยหรอ เดี๋ยวนะ...ขอตั้งสติแป้บ...ยังช็อคอยู่...คือความจริงแล้วเรื่องมันเป็นไงกันแน่ ตอนนี้แบคฮยอนสับสนไปหมดแล้ว
"นายโกหกเราหรอ"
"..."
"เราถามว่าชานยอลโกหกเราหรอ?!"
"คือผม ผมขอโทษ"
ร่างเล็กได้แต่ยืนกัดปากอย่างรอคำตอบ ส่วนร่างสูงก็ทำเพียงก้มหน้านิ่งแล้วตอบแค่เพียงประโยคสั้นๆ นี่ตกลงว่าชานยอลเป็นคนยังไงกันแน่... เท่าที่เห็นในคลิปน่ะมันไม่ใช่คนกากแบบที่ผ่านมาเลยนะ มันคนละคนกันชัดๆ
อร๊างงงงง!
อกอีแบคจะระเบิด! ชานยอลคนในคลิปมันโซฮอตมากเกินกว่าที่เขาจะเชื่อว่าคือแฟนตัวเอง ท่าทางหว่านสเน่ห์ให้คนมองหลงใหลนั่นอีก
"ถ้างั้นแล้วไอ้ลุคคนกากนี่มันคืออะไรอ่ะ!?"
"ผมขอโทษ"
โอ้โห ซาวน์มาเลย ทำไมผัวถึงทำกับเมียได้....... ยังไงดีล่ะ ถ้าไม่ได้กากแล้วทำไมต้องโกหกคนอื่นว่ากากด้วย โกหกคนอื่นไม่เท่าไหร่แต่มาโกหกเขาเนี่ยนะ ที่คบกันมาเป็นเดือนนี่ไม่มีความหมายเลยหรอ!
"ไอ้การขอโทษโดยที่ไม่ยอมอธิบายอะไรเลยนี่คือการยอมรับผิดทั้งหมดใช่มั้ย?" ร่างเล็กลุกจากเก้าอี้เดินมาหาอีกคน
"ผมขอโทษ" ชานยอลหลบตาร่างเล็ก
"ขอโทษอยู่ได้! จะขอโทษอะไรนักหนา เหตุผลล่ะ อธิบายให้ฉันเข้าใจสิว่าทำไมนายต้องโกหก ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย!" มือเล็กคว้าของใกล้มือขึ้นมาขว้างใส่อีกคนด้วยความโมโหจนชานยอลต้องยกแขนขึ้นมาบังหน้าไว้เมื่อข้าวของที่ปามาใส่มันโดนแว่นกระเด็นหลุดลงกับพื้นไปแล้ว
"..."
"คบกันมาถึงขนาดนี้แล้วเห็นเราโง่มากหรอไง ปาร์คชานยอล!" แบคฮยอนรวบปากกาที่วางไว้เป็นระเบียบอยู่บนโต๊ะขึ้นมาทั้งกำแล้วขว้างใส่ชานยอลที่ยืนนิ่งเป็นเป้า รวมทั้งแฟ้มเอกสารบนโต๊ะก็ปลิวว่อนเข้าใส่หน้าอีกคนอย่างจัง
"โอ๊ยย..." เขาก็นึกอยู่แล้วว่าวันหนึ่งแบคฮยอนอาจจะรู้เรื่องนี้เข้า เสียงทุ้มร้องออกมาก่อนจะยกมือหนากุมหน้าตัวเอง
"อ๊ะ! โดนหรอ" มือเรียวปิดปากอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ไม่นะ คงไม่โดนดั้งโด่งๆ หรือว่าโดนคิ้วทองคำของผัวเขาหรอกใช่มั้ย... แบคฮยอนรีบพุ่งเข้าไปประคองโครงหน้าหล่อๆ ขึ้นมาดูด้วยความเป็นห่วง นิ้วหัวแม่มือเล็กลูบแก้มด้านขวาที่เป็นรอยแผลข่วนยาวมีเลือดซิบเหมือนโดนคมแฟ้มเมื่อครู่นี้บาดแล้วเป่าเบาๆ
ชานยอลเหลือบมองหน้าคนตัวเล็กแล้วได้แต่รู้สึกผิดอยู่ในใจ เขาไม่ได้ตั้งใจจะโกหกเลยซักนิด แค่ไม่รู้จะอธิบายให้ร่างเล็กเข้าใจได้ยังไง เพราะว่าบางทีตัวเขาเองก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเลยด้วยซ้ำ
"แบคฮยอน ผมขอโทษ" มือหนายกขึ้นมาจับมือเล็ก "ผมน่ะ--"
"เดี๋ยวอย่าเพิ่งพูด! ขอเราทำใจก่อน..."
ร่างบางขมวดคิ้วแน่นพลางเลื่อนมือมาปิดปากชานยอลไว้ก่อนจะได้อธิบายอะไรออกมา แหกแน่ๆ นี่ถ้าเกิดชานยอลเกิดพูดออกมาว่าความจริงแล้วตัวเองเป็นเสือผู้หญิงเจ้าชู้ไปวันๆ หวังจะฟันตูดเขาแค่นั้นจะทำไงดี ฮืออออ อุตส่าห์นึกดีใจว่าได้เปิดซิงผัว T_T
ชานยอลถูกดึงให้มานั่งลงตรงปลายเตียง สะโพกกลมๆ นั่งลงบนหน้าขาอีกคนแล้วร่างเล็กก็วุ่นวายหยิบสำลีชุบแอลกอฮอลจากกล่องปฐมพยาบาลเพื่อมาทำแผลให้
"มองอะไรล่ะ เรายังโกรธอยู่นะ" แบคฮยอนกดสำลีลงตรงแผลบนแก้มแรงๆ จนร่างสูงต้องซี๊ดปากเพราะความแสบ
"ขอโทษนะครับ"
ไม่ต้องมาทำหน้าหงอยเลยเหอะแบคฮยอนนึกบ่นอีกคนอยู่ในใจ เป็นไงล่ะหาเรื่องมาบ้านผัวเอง รู้ความลับผัวเองก็ดันโกรธผัวเอง ทำผัวได้แผลแล้วก็ต้องมาทำแผลให้ผัวอีก แววตาขุ่นเคืองเลื่อนสบสายตาเข้ากับคนตรงหน้าพอดี
เอาอีกแล้ว แค่มองตาแรงดึงดูดก็มาจากไหนมากมายไม่รู้ แบคฮยอนเลื่อนใบหน้าไปใกล้จนริมฝีปากบางเกือบจะประกบกลีบปากหยักอยู่แล้ว แต่เสียงแจ้งเตือนข้อความหายนะจากเฟสบุ๊คก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะซะก่อน
ติ๊ดด ติ๊ดด
ร่างเล็กผละออกจากอีกคนแล้วหันไปมองต้นตอเสียงก็คือ Macbook บนโต๊ะคอมที่มีการแจ้งเตือนเข้ามา ชานยอลอยากจะสบถว่าฟัค!...แฟงแตงโมโตโน่ภาคิน ก็คราวนี้แหละครับ เขาคิดจะฉุดร่างเล็กไว้ก่อนที่แบคฮยอนลุกขึ้นบึ่งไปยังหน้าคอมแต่ก็ไม่ทันการ
จูปาจุ๊ปส์ อร่อยนร๊ะ : ชานยอลขา งานอาทิตย์หน้าชานยอลขาจะมาใช่มั้ยคะ มานะคะ นะคะ น้าค้า
จูปาจุ๊ปส์ อร่อยนร๊ะ : จุ๊บจะรอชานขานะคะ จุ๊บจุ๊บบจุ๊บบบบ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อีจุ๊บๆ นี่มันเป็นใครอ่ะ?! อีดอก แค่ชื่อเฟสบุ๊คนี่ความตอแหลยังแผ่ออร่าไม่พอหรอมึงต้องมาอ่อยผัวกูด้วยเนี่ยยย
นิ้วเรียวพิมพ์ข้อความด่ารัวเตรียมกดส่งแต่ก็ดันตั้งสติหันไปมองหน้าชานยอลได้ก่อน ไม่...ไม่ได้...ห้ามทำ ทำแบบนี้มันจะดูไม่ดี มือเล็กพับจอแมคลงเสียงดังปังจนชานยอลสะดุ้งแล้วปาสำลีในมือตัวเองทิ้งลงถังขยะอย่างหงุดหงิด โอ้ย อยากจิกหัวอีจุ๊บนั่นมาตบให้หายโมโห!!
"งั้นเราไปเรียนละนะ เพิ่งนึกได้ว่านัดคยองซูกับเซฮุนไว้" แบคฮยอนคว้ากระเป๋าเดินผ่านหน้าชานยอลไป แต่พอจะเดินออกจากห้องไปเจ้าของห้องก็ถามขึ้นมาด้วยน้ำเสียงกังวลเสียก่อน
"เอ่อ ตอนนี้ เราเลิกกันแล้วใช่มั้ยครับ"
แบคฮยอนชะงักขาหยุดเดิน
"ขอโทษด้วยนะครับสำหรับทุกสิ่ง ผมคิดอยู่แล้วว่ามันต้องมีวันนี้เข้าซักวัน ยังไงก็ขอโทษจริงๆ ผมผิดเองที่ทำเรื่องไม่ดีกับแบคฮยอนตั้งแต่แรก--"
"โอ้ยยยยย หยุดพูดสักที ไม่เลิก! ยังไงก็ไม่เลิกเข้าใจมั้ย! ขอเวลาให้เมียงอนบ้างได้มั้ยล่ะ บล็อกมันไปเลยนะอีจุ๊บๆ นั่นอ่ะ แล้วก็แอดเฟสบุ๊คเรามาด้วย! baekissz hyunnee"
ร่างเล็กร่ายยาวแล้วเดินปั้นปึ่งกระทืบเท้าลงบันได หึ ตามมาง้อด้วยนะ แล้วเรื่องอะไรจะเลิกให้โง่ล่ะมาถึงขั้นนี้ละ มีผัวหล่อขนาดนี้แถมยังรักเมียที่หนึ่ง ไม่รู้ล่ะ...เรื่องกากจริงหรือกากปลอมไว้ขอเวลาทำใจ ถ้าพร้อมเมื่อไหร่แล้วค่อยมาคุยกันให้รู้เรื่องเลยนะ ปาร์คชานยอล!
.
.
"แล้วไงต่อ มึงก็เลยโคฟเวอร์เป็นเจ๊ซินเดอเรลล่าวิ่งหนีออกมาเลยว่างั้น"
"เออ"
"สรุปเรื่องเป็นยังไงก็ยังไม่เคลียร์ปะ"
"เออออ"
"โถ่ะ นี่มึงติดความกากผัวมึงมาด้วยรึเปล่าเนี่ยอีดอก"
เซฮุนเท้าคางมองเพื่อนแล้วยัดขนมเข้าปากพลางส่ายหน้า ส่วนคยองซูก็เหล่มองเพื่อนสนิทที่กำลังนั่งอมทุกข์หน้าตาหมองหม่น ทั้งที่มันไม่เคยเป็นมาก่อน ผัวกากมันนี่ไม่ใช่เล่นเลยเว้ยเห้ย
"เอ้าเชี่ย ก็กูช็อคอยู่อ่ะ" ร่างเล็กโอดครวญกับเพื่อนสาว "เป็นพวกมึงจะทำไงวะถ้าเกิดชานยอลบอกว่าแค่อยากเอากูแก้เงี่xนไปงั้น แล้ววางแผนทุกอย่างเพื่อจะได้เข้าหากูง่ายๆ กูต้องเป็นบ้าตายแน่ๆ ฮื่ออออ T_T" แบคฮยอนตีโพยตีพายน้ำตาแทบไหลอาบสองแก้ม
"มึงจะทำไงล่ะ ก็ยอมรับความจริงแล้วถีบหัวส่งไปเลยดิ ตอแหลขนาดนั้นเป็นกูนี่บอกเลิกไปละ"
"อีฮุน นี่ผัวนะไม่ใช่กางเกงในจะได้ใช้ไม่กี่ครั้งแล้วโยนทิ้ง" แบคฮยอนเท้าเอวบ่น
"แต่กูพอจะเข้าใจอีแบคนะ ลองคิดว่าวันนึงถ้าผัววินตัวดำมึงบอกว่าเป็นลูกเศรษฐีรวยล้นฟ้ามึงก็ไม่ยอมเลิกหรอกปะอิฮุน" คยองซูถอนหายใจใส่เพื่อน
"เออก็จริง จะคบกันมันก็มีปัจจัยอื่นด้วยนอกจากหน้าตานิสัย สำหรับกู กูชอบที่ผัวกูมันขยันทำงานสร้างอนาคต รักเดียวใจเดียวไม่เคยนอกใจ ความรักแม่งทำให้มองข้ามเรื่องเล็กๆ ไปได้หมดเลย อุ๊ย...ลืมว่าปลอบใจเพื่อนอยู่ เผลออวดผัวไปคำโต อิอิ"
คยองซูพยักหน้าเห็นด้วยรัวๆ
"กูเองก็ชอบที่พี่อินซองเป็นผู้ใหญ่ดูแลกูได้ ถึงจะมีเวลาให้น้อยไปหน่อยแต่มันก็ทำให้กูมองข้ามข้อเสียเล็กๆ น้อยๆ ไปสนิทเหมือนกัน มึงอ่ะไม่เคยสนใจคบใครจริงจังอาจจะไม่เข้าใจ ถึงชานยอลจะโกหกมึงว่าตัวเองกาก แต่เรื่องที่มันรักมึงอ่ะไม่ได้โกหกหรอก มึงเองก็รักผัวจะตายห่าแค่นี้ดูไม่ออกไง้"
"... เหี้ย กูซึ้งจนจะร้องไห้ รักพวกมึงก็วันนี้แหละอีดอก"
ฮือ เดี๋ยวเลี้ยงสาคูน้ำกะทิคนละถ้วยแดกแม่งให้หายเฮิร์ท แดกให้ลืมน้ำกะทิผัวแม่งเลย เอาวะ มาถึงขนาดนี้แล้วเป็นไงก็เป็นกัน จะมีผัวทั้งทีอุปสรรคแค่นี้อีแบคต้องผ่านมันไปให้ได้! ผัวจะเป็นยังไงก็ต้องรับให้ได้ ท่องไว้!
"ไม่ต้องซึ้งค่ะอีอ้วน เอาจริงพวกกูเองก็ข้องใจเหมือนมึงตั้งแต่วันเกิดจงอินละ เล่นทำท่าทางน่ากลัวลากมึงออกไปทำเอาใจหายใจคว่ำหมด นี่กูนึกว่าจะโดนชกปากแตกละนะวันนั้นอ่ะ"
"แล้วมึงรู้ปะว่าวันนั้นกลับถึงห้องเป็นไง"
"เป็นไงวะ?" คยองซูเบิกตารอฟัง
"จะเป็นไงอ่ะ ทะเลาะกันเสร็จก็ยืนเยอยู่หน้าห้องจนน้ำ(?)นองเลยข่า ผัวขาเล่นซะกูเสียวจนเยี่ยวเกือบราด" แบคฮยอนป้องปากเล่าให้เพื่อนฟังแบบถึงน้ำถึงเนื้อ นี่นึกถึงแล้วยังเสียวท้องน้อยอยู่เลยนะเนี่ย
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ร้ายกาจเว่อร์ อีเหี้ยภาพมา" เซฮุนเอามือทาบอก
"ไม่ธรรมดานะผัวมึงเนี่ย กูว่าแบบนี้มึงไม่น่าได้เปิดซิงผัวคนแรกแล้วล่ะวะอีอ้วน มันต้องตอแหลมึงแน่ว่าไม่เคยเยใคร ว่ามึงเป็นคนแรกงี้"
"มึงอย่าพูดงี้ดิอีคยอง กูใจเสียหมด" แบคฮยอนขมวดคิ้วซีเรียส ถ้าเป็นแบบนั้นจริงก็คงเสียความรู้สึกไม่น้อยบอกเลย
"เชื่อกูถ้าไม่อยากปล่อยให้ผัวหลุดมือไปทั้งแบบนี้นะ มึงต้องรีบเคลียร์เรื่องนี้ให้เร็วที่สุด จะเลิกหรือจะคบต่อก็เลือกซักทางไม่ใช่ทำให้มันค้างๆ คาๆ ไม่งั้นตอนที่มึงมัวแต่มานั่งระแวง ผัวมึงอาจจะเตลิดไปหาอีจุ๊บนั่นแล้วก็ได้"
"หรือว่ากูจะไปตบอีนั่นเลยดีวะ" บังอาจมาอ่อยดีนัก คันมือมาตั้งแต่อยู่บ้านผัวยังไม่หาย
"ไปกัน! เออมึงบอกว่าผัวมึงเป็นดีเจช้ะ เดี๋ยวกูสืบให้ว่าอยู่ผับไหนแถวไหน ระดับอีฮุนรับรองว่าไม่มีพลาดแล้วเดี๋ยวไปบุกผับกัน ทีนี้จับได้คาหนังคาเขาแน่"
"เออ... กูก็อยากรู้เหมือนกันว่าผัวกูกำลังปิดบังอะไร ถึงตอนนั้นกูต้องรับมันให้ได้"
baekissz hyunnee
ตอบรับคำขอเป็นเพื่อนของคุณแล้ว . .
ตกเย็นวันนั้นชานยอลกดส่งคำขอเป็นเพื่อนเข้าไปในเฟสบุ๊คแบคฮยอนหลังจากนั่งทำใจมาเป็นชั่วโมง ทันทีที่กดส่งคำขอไปอีกคนก็กดรับเป็นเพื่อนเดี๋ยวนั้นจนร่างสูงที่นั่งอยู่หน้าแมคบุ๊คเครื่องบางอยากเอาหัวโขกโต๊ะเพราะเห็นสเตตัสว่า 'อารมณ์ไม่ดี!' แล้วก็มีคนมาคอมเม้นหยอดคำหวานใส่เป็นสิบๆ
ก็ปกติครับ แบคฮยอนเองมีคนชอบเยอะแยะ แต่กลับต้องมาคบอยู่กับคนอย่างเขาที่ไม่ได้เรื่องกับเรื่องอะไรแบบนี้เลยซักอย่าง
สาเหตุของสเตตัสนั้นจะมีใครได้อีกถ้าไม่ใช่ชานยอล วันนี้เขาไม่ได้ตามไปง้อแบคฮยอนเพราะมัวแต่กังวลว่าจะทำยังไงต่อไปดี คนมันง้อไม่เป็นนี่ครับ ขนาดส่งข้อความไปบอกว่าถ้าแบคฮยอนพร้อมจะฟังเหตุผลของเขาเมื่อไหร่ก็ให้บอก อีกคนก็ยังไม่ยอมตอบกลับมาเลย
"เห้อ" ร่างสูงถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก
ไหนจะจ๊อบอาทิตย์หน้าที่ตกลงรับงานไปแล้วถ้าแคนเซิลเอาตอนนี้พี่เขาก็คงหาคนมาแทนไม่ทัน จะให้ทำแบบนั้นก็ไม่ได้ด้วยมันไร้ความรับผิดชอบเกินไป ส่วนเรื่องแบคฮยอนถ้าปล่อยไว้แบบนี้ร่างเล็กคงไม่หายงอนแน่ ถึงง้อไม่เป็นก็คงต้องลองง้อดูตอนที่ไปเดทกันก็ยังง้อสำเร็จเลย แต่มันคงไม่ง่ายจริงๆ
'พรุ่งนี้ผมไปรับนะครับ'
หรือว่า
'หายโกรธผมได้ไหม'
ยังไม่ดี...
'ผมขอโทษ'
ประโยคนี้ก็พูดไปเป็นสิบรอบแล้ว ก่อนหน้านี้แบคฮยอนก็โมโหเพราะเขาเอาแต่พูดขอโทษด้วยสิ คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันพลางกดแป้นพิมพ์ลงไปในช่องแชท พิมพ์ไปลบไปอยู่หลายรอบ จะกดส่งก็ไม่กล้า จะให้ชวนคุยก็ไม่รู้ว่าอีกคนจะอยากคุยด้วยรึเปล่า
เอาวะ ไม่ต้องประดิษฐ์คำพูดอะไรให้มากมาย บอกความรู้สึกไปเลยดีกว่า ร่างหนาสูดลมหายใจลึก ยกมือขึ้นมาเกาแก้มแก้เขินนิดหน่อย
'ผมอยากเจอแบคฮยอน คิดถึงนะครับ'
sending . . .
baekissz hyunnee - offline
แดกจุดไปเลยครับ ขอบคุณ
"ไม่ได้เรื่องเลยว่ะ"
ชานยอลส่ายหน้าให้กับความกากของตัวเอง ระหว่างที่กำลังนั่งถอนหายใจและตั้งท่าจะลุกไปเอาสมุดเลคเชอร์มาเปิดอ่านทวนบทเรียนแบบทุกทีความคิดบางอย่างก็แว้บขึ้นมาในหัวซะก่อน ถ้าจะทำให้อีกคนหายโกรธ บางทีวิธีนี้อาจจะเวิร์คก็ได้
มือหนาจับเม้าส์เลื่อนไปยังแก้ไขหน้าโปรไฟล์บนเฟสบุ๊คของตัวเองที่มีเพื่อนอยู่ไม่ถึงร้อยคนแล้วเปลี่ยนสถานะความสัมพันธ์แก้ไขเป็น 'มีแฟนแล้ว' นิ้วยาวพิมพ์ชื่อแบคฮยอนใส่ลงไปในช่องที่กำลังคบหาดูใจอยู่กับตัวเอง สถานะนี้ต้องรอให้อีกฝ่ายยืนยันด้วย ถ้าแบคฮยอนหายโกรธยังไงก็ต้องยอมรับสถานะนี้แน่ชานยอลมั่นใจ
ริมฝีปากหยักได้รูปคลี่ยิ้มนิดหน่อย ง้อด้วยวิธีนี้คงดีกว่าคำพูดเงอะๆ งะๆ พวกนั้นมั้งครับ ถ้าแบคฮยอนพร้อมเมื่อไหร่เขาเองก็พร้อมจะอธิบายทุกอย่างให้อีกคนฟังอยู่แล้ว เพราะงั้น หายงอนผมนะ
#พี่ชานคนกาก