Chapter 39
KATHRYN'S POV
Nagising ako, madilim na pala. Tinignan ko kung anong oras na.. It's 10:00PM.
Ang himbing pala ng tulog ko.
Tumingin ako sa gilid ko. Wala, wala si DJ. Napatayo tuloy ako.
Tumingin ako sa salamin, ang gulo ng buhok ko. Hahaha.
Kukuha sana ako ng suklay, ng mapansin ko yung necklace, katabi nito.. I still remember this. Eto yung pearl necklace na binili sakin ni DJ noon sa Palawan. Sa pagkakaalala ko, nawala ko yan eh. Nasa kanya pala? Nahanap niya?
Hinawakan ko ito. Napangiti ako. Tumalikod ako para makaupo sa kama ng may mapansin ako.
Napakabulag ko.. Kung sabagay, antok na antok parin kasi ako kaya di ko napansin yung boquet of yellow roses sa kama at mga petals nito all over the floor. May mga kandila rin sa bawat sulok ng room. Naiwan kasing nakabukas ang ilaw kaya di ko napansin. I decided to close the lights, wow! Ang ganda tignan. Napakaromantic kahit hindi siya red.
Ano naman kayang pakulo ito? Umupo ako sa kama at inamoy ang mga roses. Naagaw ang atensyon ko ng mahulog ang necklace sa floor na kani-kanina lang ay inilapag ko sa gilid ng kama. Pinulot ko ito, pero may nakita na naman ako. SHOCKS! Stilettos! My gosh!
Ang ganda, yellow, white and gold ang kulay niya. Grabe! Parang nakaramdam na ako. Kapag may shoes, malamang may dress rin diba? Patakbo akong pumunta sa closet. And to my surprise, meron nga! Golden white siya na dress, above the knee ang haba pero elegant at formal tignan. Hindi kaya manakaw ako nito? Hahaha. Gold na gold ako.
May katabing letter ang dress. Si DJ.
Hi my Princess,
Do you liked it? Ikaw lang ang may ganyan. Talagang pinasadya ko para sa'yo.. Suotin mo yan ah, as soon as you have read this letter. I love you. :*
Agad akong naligo. Pagkatapos ay binlower ko ang buhok ko. Ng matuyo ay inipitan ko lang ng clip sa gilid. Sinuot ko ang dress at stilettos. Humarap ako sa salamin at isinuot ang pearl necklace. Bagay na bagay sa suot ko, white rin kasi ang kulay nito.
Agad akong bumaba ng hagdan. Napasimangot ako sa naabutan ko. Nakapatay lahat ng ilaw. Whut?!
"DJ?"
Wala akong marinig na boses or sound man lang. Pinagbubuksan ko ang lahat ng madaanan kong ilaw. Nasaan kaya yun? Ilang minuto rin akong naghanap. Eh wala naman siya eh. Anong trip niya? Pabadtripin ako?! Well, successful siya! Naiinis na ako! Hmp!
I decided to go sa likuran ng bahay para magpahangin. Iiih. Creepy.
Wala ni isang ilaw ang nakabukas. Ano ba yan! Naiinis na ako.
Tumalikod na lang ako at pabalik na sana sa loob ng bahay ng lumiwanag ang paligid.
Wow.
Puro yellow, white and gold ang buong likuran ng bahay! Napatulala ako sa ganda. Grabe! Siya lang gumawa nito?
Napansin kong may mga kandila na nagsisilbing pathway papunta sa pinakalikod ng bahay. Yung kaninang kinakatakutan kong puntahan. Dahan-dahan akong naglakad, bigla na lang tumugtog yung 'A Thousand Years' ni Christina Perri.
OMG. One of my favorites.
Hanggang sa makarating ako, may nakatayong lalaki na nakatitig sakin. Ang gwapo niya talaga, he's wearing coat and tie. Hahaha. Infairness, mas naging hot ang look niya. HAHA.
Lumapit siya sakin with a big grin on his face. Hinatak ko ng mahina yung tie niya at inayos yun. Magulo kasi.
"Ikaw huh." Bulong ko.
"Why?" He giggled.
"Kailan ka ba titigil na mahalin ako? Kailan ka ba titigil na pasayahin ako? Kailan ka ba titigil na pakiligin ako?" Tanong ko.
"Never. I won't stop, Kath."
"Eh pano kung napagod ka na?" Tanong ko.
"I will NEVER get tired of loving you, always remeber that. You are the sunshine over the storms of my life."
"Sus. Tara na, nagugutom na ako." Aya ko. Baka kasi mag-iyakan na naman kami dito.
Inalalayan niya ako sa pag-upo. "Thank you."
Umupo na rin siya at nagstart na kaming kumain. Nagkwentuhan kami tungkol sa mga pinagdaanan namin. When we broke up, tapos nung nasa Palawan kami. Tawa kami ng tawa, may nalalaman pa pala kaming away-away noon. Hanggang sa pumasok siya sa university na pinapasukan ko. Tapos nagpanggap kami na committed sa isa't-isa.. Yung mga nangyari nung gabi ng Campus Ball. Hanggang sa umamin siya sakin..
Kanina pa ako nagpipigil na umiyak dito. Idinadaan ko na lang sa tawa at ngiti.
"Can I have this dance?" Alok sakin ni DJ, nakatayo na pala siya.
Nag nod ako at tumayo na rin. Inilagay ko yung arms ko sa neck niya, he placed his hands sa bewang ko.
He stopped the music by a remote.
Nagtaka ako. But we started to dance..
"Why are we dancing? Wala namang music."
"Do you still remember what I've told you?" Bulong niya.
"About?"
"About this. We're dancing not because there is no music. We are dancing because we have now the best music in the world. The music called LOVE. Our hearts beat the best rythmn, Kath."
Tumulo yung luha ko. Niyakap ko siya, while still swaying.
Napatingin ako sa suot kong relo. Gold kasi ang kulay niya kaya sinuot ko kanina.
It's 12:26 AM.
Napapikit ako at bumulong kay DJ.
"HAPPY BIRTHDAY."
"Thank you." Sabi niya.
Bumitaw ako, napatigil kami.
Nagkatinginan kami. Umiyak na ako. Ilang minutes kaming hindi umimik. Umiyak lang ako ng umiyak.
"Tandaan mo, mahal na mahal kita ha?" Sabi niya. Nag nod ako, and once again, pinunasan niya yung mga luha ko gamit ang kamay niya.
"I'm sorry. *sob* Lagi na lang kita iniiwan tuwing birthday mo."
"Sus. Don't worry. Susundan naman kita after three days doon."
Umiling ako. "No. Wag mo na akong sundan. Live your life in here. You deserve someone better."
"But I don't deserve someone better. I only deserve you.." Hinawakan ko yung face niya.
"Can you promise me anything?" Tanong ko.
"Ano yan? Ayoko Kath, tumigil ka." Sabi niya.
"Then I'll kill myself if you--"
"Oo na. Oo na."
I sighed. "Forget about me when I got there. It's just simple.."
"Hindi ko kaya yan, Kath. Hinding-hindi."
"Kahit para sakin lang DJ. Kayanin mo, para sakin..."
DANIEL'S POV
This is it. Kakagising ko lang mula sa tulog. Napangiti ako sa katabi ko..
"Kath.."
I brushed my lips into hers. Nagising siya.
"Hmmm. Bakit?" Tanong niya at saka nagtakip ng kumot.
"Wake up, babe. Malelate ka na sa flight mo." Sabi ko.
"No. I don't even want to wake up today. I just want to be with you, foreveeeeeer." Angal niya. Para siyang bata.
"Bahala ka. Iiwan kita dito, sige ka."
"Then go... If you can.. *giggles*"
"Palibhasa, alam mo ang weakness ko eh. Tara na. Tumayo ka na diyan." Pagpipilit ko.
"Ayoko nga."
"Bibilang lang ako ng tatlo. Pag ikaw, hindi tumayo diyan.."
"What? Ano?" Asar niya.
"Gagawa tayo ng baby.." Then I smirked.
Agad naman siyang tumayo at nag-ayos.
"Anong tinitingin-tingin mo diyan?" Tanong niya.
"Bakit ka tumayo?" Tanong ko with a big grin.
"Ahh--Tara na! Malelate na ako!" Sabi niya at pumasok sa CR.
"Sige! Wait lang. Susunod na ako diyan sa loob!" Biro ko.
"NOOOO!!!!!" Rinig kong sigaw niya.
Natawa ako. Until may narinig akong bumagsak.
Sh*t. Nadulas ata si Kath.
Agad akong kumatok. "Kath. Okay ka lang?"
"Ouchh."
"Uy!"
Sa lakas ng katok ko, napansin ko na hindi pala nakalock ang pinto.
Siguro nagmadali siyang ilock ang pinto pagkatapos ko siyang biruin. Kasalanan ko pala.
"Uy! Kath. Papasok na ako ah?"
"Wag! DJ! Anubey!--Ouch!"
"Magbalot ka muna ng towel." Sabi ko.
Tumahimik siya sandali saka nagsalita. "Okay na."
Agad naman akong pumasok. Nakaupo siya sa sahig, hawak ang ankle niya.
"What happened?"
"DJ, n-nadulas ako." Sagot niya.
Agad ko siyang binuhat ng pabridal style at inilabas ng banyo. Inilapag ko siya sa kama at pinaupo.
"Saan masakit?" Tanong ko.
Tinuro niya ang paa niya.
"Nako. Tsk. Pasensya na kamahalan. Nadulas ka pa dahil sakin.." Sabi ko at hinilot ng kaunti ang paa niya.
"Ikaw naman kasi eh. Wag ka ngang nagbibiro ng ganu--Ouch."
"Sorry. Sorry." Sabi ko.
"Ang malas talaga ng araw ko." Sabi niya. Ayan na naman..
"Etong paa na ito, ang pinakamaganda sa buong mundo. Kaya ako lang ang kauna-unahan at kahuli-huliang makakasakit dito. Okay?" Pag-iiba ko ng usapan.
Nagsmile lang siya. Hinalikan ko yung paa niya.
"Tara, sabayan na kitang maligo."
"EEHHH!!!"
KATHRYN'S POV
Andito na kami sa airport. Medyo masakit parin ang paa ko pero okay na. Nakakalakad naman ako ng maayos.
Inabutan ako ni DJ ng tubig. "Thanks."
Umupo siya sa tabi ko at inintertwined ang mga kamay namin.
"Sakin ka lang ha? Wag kang magpapakuha sa iba." From out of nowhere ay sinabi niya yun.
Hindi na ulit siya nagsalita pagkatapos. Ramdam kong ayaw niya akong paalisin.. Ako rin naman eh..
Nakatanggap ako ng tawag kila kuya Dho kanina. Pati na rin yung mga classmates ko, tumawag. Nakakamiss sila.
Dumating na sila Bes. Napangiti naman ako. Mamimiss ko rin sila.
"Ella!" Niyakap ko siya ng mahigpit.
"Guys!" Isa-isa akong niyakap ng mahigpit nila Jen, Angel, Pat, Justyne at Jillian.
"Mamimiss ka namin KC." Sabi nila.
"So do I."
At nag-iyakan na kami. Pagod na akong umiyak pero wala eh, may lumalabas paring luha sa mata ko.
"Bes, nakausap ko na si Dean. Okay na daw."
"Salamat. May number ka ba niya? Gusto ko siyang pasalamatan." Sabi ko. Agad naman niyang dinial ang number at ibinigay sakin.
*Call*
"Hello. Good morning po. Si Kath po ito."
"Oh Miss Bernardo! Napatawag ka."
"Ah. Gusto ko lang ho magsorry sa lahat. Napakarami ko hong absents at napabayaan ko po yung mga duties ko. Salamat po at kinonsider niyo pa po yun."
"Oo naman. Wala yun. May sakit ka, I understand. Maraming salamat rin. Always welcome ang school na ito if ever na gusto mong bumalik. Magpagaling ka ha."
"Hmm. Hindi na po siguro. I'll be staying at States for good, if ever na successful ang operation."
"No worries. Osige, have a safe flight Miss Bernardo. God bless you."
"Thank you po."
*CallEnded*
Ibinalik ko na yung cellphone ni bes.
"Ate Kath!"
"Tine!" I hugged her so tight. From the start, siya na talaga ang supporter namin ni DJ. Haha. Mahal na mahal ko siya, like a true sister.
"Get well soon ate. Pagaling ka doon ah? I will miss you." Sabi niya. And we hugged again.
Niyakap ko rin si mama. "I don't want to go ma. But I also want to live, not for myself, but for them."
"Everything will be fine anak."
Nagfinal call na para sa flight ko. Napa-ayos ako. Tinignan ko si DJ. He is standing right there, just staring at me.
Pumunta ako sa kanya at niyakap siya. He hugged me back, showing his love for me. That he doesn't want me to leave. That he doesn't want me to go.
"Wag mo na akong sundan.." Bulong ko.
"Why?! I want to, Kath." May halong inis ang tinig niya.
"Ayokong maging dahilan ako ng pagkasira ng career mo."
"How come? When you're the reason on why I am right here. Ikaw ang dahilan kung bakit ako nag-artista, Kath."
"And I don't want to be the reason of your failure. Live your life DJ. Your own life."
"YOU'RE MY LIFE, KATH. TELL ME HOW."
"Forget about me. Promise me that you will live without me. It may be hard, but time heals wounds."
"Tsk. Wag kang magpapakita sakin kundi talagang kikidnapin kita. Itatanan kita."
"Oo. Haha. Hindi mo naman ako makikita kasi nasa ibang bansa ako. And there's no assurance na mabubuhay ako after the operation."
Bumitaw siya. He slowly bent and gave me the sweetest kiss ever.
Pinunasan ko yung luha niya.
"Bye."
"Bye.. I love you.."
He didn't want me to let go in his hands. But he decided to let me free.
Good bye, DJ.