Bu konuşma taehyung ve hoseok arasında geçiyor.
vengeful: selam bebeğim.
mrkimtae: kimsin?
vengeful: ah hadi ama
beni nasıl tanımazsın?
mrkimtae: hoseok?
vengeful: ta kendisi.
mrkimtae: ne istiyorsun?
vengeful: ne istediğimi biliyorsun.
mrkimtae: sana hayatımdan siktir olup gitmeni söylemiştim.
vengeful: peki ya jungkook?
onun da gitmesini ister misin?
mrkimtae: jungkook ne alaka?
ne sikim saçmalıyorsun sen?
vengeful: jungkook yanımda taehyungie
ve o, hiç iyi görünmüyor
yazık olacak.
mrkimtae: ondan ne istiyorsun lanet olası herif?
vengeful: ıhm
sadece intikamımı alacağım
hepsi bu.
mrkimtae: ne intikamı?
ne diyorsun?
vengeful: benden bu kadar kolay kurtulabileceğini mi sanıyordun?
beni terketmenin hesabını jungkook ile ödeyeceksin.
mrkimtae: ona elini süreyim deme.
vengeful: ah ne kadar da düşünceli bir sevgili
keşke bana karşı da böyle olsaydın
ama sen onu tercih ettin
neyse
onu öldürmeden önce son kez görüşmenize izin vereceğim
şimdi sana geleceğin yerin konumu gönderiyorum.
"vengeful" bir konum gönderdi.
vengeful: geç kalma taehyungie
jungkook'cuğunun dayanacak gücü kalmadı çünkü.
Elindeki telefonu pantolonunun cebine tıktı ve vakit kaybetmeden montunu üzerine geçirip evden çıktı.Jungkook'u tam olarak tanımamasına rağmen onun için endişeleniyordu.Bu normalmiydi? Kendisi de emin değildi. Nereye gideceğine dair bir fikri yoktu.O yüzden elini yeniden cebine sokup telefonunu çıkardı ve Hoseok'un gönderdiği konuma baktı.Burayı biliyordu.Ama burası bir inşaat alanıydı.Bunun ne anlama geldiğini az çok anlamıştı.Sinir tüm vücudunu kapladı bir an da.Hoseok'u gördüğü yerde gebertecekti.Hayatından bir türlü siktir olup gitmiyordu çünkü.
***
"Senden nefret ediyorum orospu çocuğu!"
Haykırışları boş inşaatta yankılanırken uzaktan kendisine doğru yaklaşan siyah kapüşonlu çocuğa baktı.Görüş alanına iyice yaklaştığında bu kişinin Hoseok olduğunu hemen anladı.Sakin kalmak istedi önce ama öfke içindeki yüzü onu ele veriyordu ne yazık ki.Sol elini yumruk şekline getirdi.Yumruğunu karşısındakinin suratına indirmek için harekete geçirdiğinde Hoseok kendisine doğru yaklaşan eli kavradı ve tek hamlede büktü.Acıyla inleyen Taehyung, ağzına gelen tüm küfürleri savurdu diğerine.
"Sana hiç yakışmıyor Taehyungie."
O bu şekilde konuşmaya devam ettikçe delirecek gibi oluyordu.Hala acı içinde imlemeye devam ederken dudaklarının arasından iki kelime döküldü;
"Jungkook nerde!?"
"Sakin ol Taehyungie, birazcık dayak yedi, o kadar."
Elini Hoseok'tan kurtardı ve inşaatın içine doğru koşmaya başladı.İçeri girdiğinde etrafına bakındı fakat burada kimse yoktu.
"Jungkook, nerdesin!?"
Sesi inşaatın duvarlarına çarpıp yankı yaparken gözleri hala Jungkook'u arıyordu.Arkasından yaklaşan ayak seslerini duyduğunda bir hışımla arkasına döndü.Gördüğü manzara ile gözleri fal taşı gibi açıldı.Hoseok dayak yemekten helak olmuş çocuğu Taehyung'un önüne doğru itti.Acı içinde yerde kıvranan çocuğun ağzı ve burnu kan içindeydi.Onu bu şekilde gören Taehyung hemen eğildi ve yardım etmeye başladı.Çocuk zar zor gözlerini açıp baktığında karşısında sarışını görmesiyle beraber dudakları iki yana kıvrıldı.Sarışın çocuğun kafasını sarsmadan kaldırdı ve kucağına koydu.Alnına düşen siyah saçları geriye sıyırdı.Yüzü mahvolmuş gibi görünsede o hala çok güzeldi.
"Jungkook iyi misin? Acıyor mu?"
Küçük olan elini uzatıp diğerinin elinin üzerine koydu.Ama bunu yaparken epey zorlanmıştı.Çünkü yediği dayak ufak tefek bir şey değildi.Çok hırpalanmıştı.
"B-ben iyiyim Taehyung."
Dermanı kalmamıştı.Güçlükle açık tuttuğu gözleri gittikçe kapanıyordu.
"Bu kadar aşk yeter, vedalaşın artık."
Hoseok'un iğrenç sesini duyduğunda kucağındaki bedeni yavaş bir şekilde yere yatırdı ve ardından hızlı bir şekilde kalkıp Hoseok'un üstüne yürüdü.Ona tahammül edemiyordu.Kendisine doğru yaklaşan çocuğu gördüğünde piç gibi sırıtmaya başlayan Hoseok, yüzüne yediği yumrukla yere yığıldı.
"Bu hayatımı mahvettiğin için."
Ne olduğunu anlayamadan yüzüne bir yumruk daha attı diğeri.
"Bu da başkalarının hayatını mahvettiğin için."
Kendine hakim olamıyordu.Onu gebertene kadar yumruklamak istiyordu.Bir yumruk daha atmaya hazırlanırken bileğinin tutulduğunu farketti.Arkasına dönüp baktığında bu kişinin Jungkook olduğunu gördü.Zar zor ayakta duran çocuk daha fazla dayanamadı ve dizlerinin üstüne kapaklandı.Diğeriyle uğraşmayı bırakan Taehyung hemen Jungkook'a yöneldi.Çocuğu belinden ve bacaklarından kavrayıp kucağına aldı.Yerde kıvranan Hoseok'un karnına sert bir tekme attı.
"Birdahakine seni öldüreceğim."
Sarışının kucağındaki çocuk baygın olduğundan dolayı onu en yakındaki hastaneye götürmeye karar verdi.Yolun kenarında durup bir taksi çevirdi ve çocuğu arabanın arka koltuğuna yatırdı.Kendiside onun yanına oturup kafasını yeniden kucağını koydu.
"xxxxx hastanesi, lütfen biraz hızlı olun."
Ardından kucağındaki mükemmel yüzü incelemeye devam etti.Bu haldeyken bile nasıl bu kadar güzel olabiliyor diye düşündü kendi kendine.O herşeye rağmen çok güzeldi ve sarışın olan gözlerini ona bakmaktan alıkoyamıyordu.Çocuk ise hala baygın olduğu için uyuyordu.Hastanenin kapısına vardıklarında arabanın kapısını açtı ve kucağındaki çocukla beraber arabadan indiği gibi acil kapısına doğru koştu.Getirilen sedyeye çocuğu yatırdı ve yüz on altı nolu odaya götürülürken kendiside arkasından ilerledi.Odanın içine girdiklerinde hemşireler hemen pansumana başladı.Çocuğun burnu hala kanamaya devam ediyordu.Üstelik Taehyung'un pantolonu da gelene kadar kan olmuştu.Ama bunu önemsemedi ve pansumanın bitmesini bekledi.Yaklaşık on dakika süren pansumanın ardından odadan çıkan doktorun yanına yaklaştı ve çocuğun durumunu sordu;
"O iyi mi?"
"Siz nesi oluyorsunuz?"
Bu soru üzerine ne diyeceğini bilemedi önce.Sevgilisiyim dese olmazdı.Çünkü henüz sevgili değillerdi.Zaten olsalar bile böyle bir şeyi doktora söyleyemezdi.Söylese bile yine alay konusu olurdu.O yüzden bu fikri aklından çıkardı.
"Ben arkadaşıyım."
"Arkadaşınızın durumu iyi, fakat vücuduna çok darbe almış.Biraz burada kalıp dinlensin.Daha sonra taburcu ederiz."
Doktorun dediklerini başıyla onayladıktan sonra çocuğun yattığı odaya girdi.Uyanıktı.Derin bir nefes aldı ve kapıyı tıklattı.Zaten içeride olduğu için gir komutu beklemiyordu.Sadece geldiğini haber vermek için yapmıştı.Yatmakta olan çocuk karşısında sarışını görünce otuz iki diş sırıttı.Hafifçe toparlanmaya çalıştı ama çok halsizdi.
"Rahatını bozma."
Küçük olan duyduğu sesle başını salladı ve eski haline geri döndü.Diğeri ise yatağın bulunduğu taraftaki tekli koltuğa oturup ona bakmaya başladı.
"Daha iyi misin?"
Eskisine göre fazla iyi değildi.Aldığı darbeler yüzünden acısı tam olarak geçmiş sayılmazdı.Ama yine de kafasını olumlu bir şekilde salladı.
"Hoseok adına senden özür dilerim Jungkook."
"Senin suçun değildi Taehyung, ben kaşındım.Hepsi benim hatam."
Böyle söylemesine karşılık sarışın olan elini çocuğun yanağına götürüp okşamaya başladı.Bunu neden yaptığını kendiside bilmiyordu.Ama küçük olan halinden oldukça memnun gibiydi.Hala elinin yanağında olduğunu farkettiğinde hızlıca çekti.Fakat Jungkook elini yakaladı ve dudaklarına değdirdi.
"Teşekkür ederim, herşey için."
Şaşkın bir yüz ifadesine bürünen Taehyung ne olduğunu anlayamamıştı.Kalbi deli gibi atarken sessiz kalmayı tercih etti.Hava kararmaya başladığında kolunu kaldırıp saatine baktı.Saat epey geç olmuştu.Jungkook'u hastaneden çıkarmak için hazırlamaya başladı.Sırtından ittirerek kalkmasını sağladı ve oturur pozisyona geldiğinde eğilip ayakkabılarını giydirdi. (y/n: ölüyorum sanırım.) Küçük olan artık hazırdı.Elini diğerinin beline dolayıp kolunu omzuna attı.Sarışın olan odanın kapısını açıp çocuğu dışarı çıkardı ve iki saniyeliğine beklemesine söyledi.Çıkış işlemlerini hallettikten sonra tekrar çocuğun yanına döndü.
"Yürümekte zorlanıyorsun, en iyisi taksiye binelim."
Küçük olan onaylar biçimde gözlerini kırptı.Hastanenin önünde bekleyen boş taksilerden birinin kapısını açtı ve çocuğun binmesine yardım etti.Ardından kendiside bindikten sonra arabada kuvvetli bir sessizlik oluştu.Oldukça yorgun görünen çocuk kafasını diğerinin omzuna yasladı.Omzundaki ağırlığı hisseden sarışın göz ucuyla çocuğa baktı.Aslında bu hoşuna gitmişti ama belli etmedi.Ne zamandır Jungkook'a ilgi duyuyordu? Aniden gidecekleri yeri soran şoför karşısında ne cevap vereceğini bilemedi.Jungkook'un kulağına eğilip nerede oturduğunu sordu.Aldığı cevabı aynen şoföre iletti.Sonunda geldikleri adresin önünde durdu taksi.Cebinden çıkardığı yirmi won'u adama uzatıp para üstünü almadan indi ve inmesi için çocuğa yardım etti.
"Burada mı yaşıyorsun?"
"Evet."
Çocuk yavaşça cebinden anahtarını çıkardı ve kapıyı açıp içeri girdi.Arkasında bekleyen Taehyung içeri girip girmemekte kararsız kaldı.Çocuk arkasını döndüğünde sarışının kapıda beklediğini gördü.
"Neyi bekliyorsun, girsene"
"Benim biraz acelem var.Eve yetişmem gerek.Yarın mesaj atarım.Dinlenmene bak."
Küçük olan gitmesini istemiyordu.Hatta bu gece yanında kalmasını istiyordu ama bu imkansızdı.Ki zaten ona bugün yeterince yük olmuştu.Bu yüzden diretmedi.Kapıda beklemekte olan sarışına yaklaşıp sıkıca sarıldı.Diğeri neye uğradığını şaşırmıştı ama küçük olan pişman değildi.Ona bir ömür boyu sarılabilirdi.
"Seninle bu şekilde buluşmak istemezdim Taehyung, üzgünüm."
"Sorun değil Jungkook."
Sarılmasını sonlandırdı ve pür dikkat sarışına baktı.Ondan ayrılmak çok zordu ama diğerinin gitmesi gerekiyordu.Daha fazla oyalamak istemedi.
"İyi geceler güzellik, tekrardan teşekkür ederim."
"İyi geceler."
Kendiside iyi geceler diledikten sonra arkasına döndü ve Seoul'un karanlık sokaklarında kayboldu.