Gio ging kwaad en vernederd met zijn hand door zijn haren terwijl hij woest de trap afstormde naar beneden alleen om tijdens zijn weg naar de buitendeur tegengehouden te worden door Gabriel die zijn hand nu tegen zijn borst plaatste:
"Rustig jongen, wat is er gebeurd?" Gio had het gevoel alsof hij op elke ogenblik kon ontploffen. Niet alleen had hij haar voorheen pijn gedaan, hij had Sarah net ook nog eens de koude schouder moeten toekeren terwijl hij bij het horen van haar woorden had gevoeld hoe zijn hart van pure vreugde omhoog gesprongen was.
Om gelijk erna door zijn kop beteugeld te worden en door Sarah bestraft.
"waarom kunnen vrouwen nou nooit eens ongecompliceerd zijn?"
Vroeg hij nu kwaad in plaats van te antwoorden op Gabriel's vraag. Die hem op zijn beurt met een brede grijns nu hoofdschuddend aankeek. "Was het maar zo makkelijk, vertel wat is er voorgevallen?"
"Wel de dame boven is kwaad op mij omdat ze kennelijk gevoelens voor mij heeft die ik onbeantwoord laat." Riep hij nu zijn frustraties uit.
Gabriel keek hem met een blik aan alsof hij wou zeggen en?
Voordat zijn mond dit deed door niet begrijpend te zeggen:
"Kom op jongen dit is toch niet de eerste keer dat je een meisje moet afwijzen?
Sarah is daar geen uitzondering op en om eerlijk te zijn ben ik trots op je."
"Nou wees maar niet al te trots, want kleintje daarboven zit haar ogen nu uit te huilen."
Hij keek toe hoe Gabriel een glimlach probeerde te onderdrukken voordat hij sussend zei:
"Ze komt er heus wel overheen. Ze is nog jong en verliefd op jou. Dit zal binnen geen tijd overgewaaid zijn."
"Geen tijd huh. En wat moet ik ondertussen doen onze ouders niet bezoeken, niet naar onze familiediners komen?
Want als je het nog niet doorhad ze woont hier bij ze."
"Wel je had daar rekening mee moeten houden al die keren dat je haar mooie ogen aan het maken was."
"Wat?!
Waar heb je het in godsnaam over?" Hij keek toe hoe Gabriel met zijn ogen rolde.
"Kijk we weten allemaal hoe graag je spelletjes speelt en Sarah was daar geen uitzondering op.
Dus beledig me niet door onschuld en onbegrip te veinzen. Terwijl je dondersgoed weet dat ik gelijk heb."
Gio sloot zijn ogen met een gefrustreerde zucht.
Hij voelde hoe Gabriel niet lang er na zijn hand geruststellend op zijn schouder plaatste. "Maak je geen zorgen om kleintje daar boven. Over minder dan twee maanden is ze over je heen en heeft ze een vriendje dat ze zal adoreren.
En dan zullen jullie met hoogstwaarschijnlijkheid over deze gebeurtenis lachen.
Vergeet niet dat jij op haar leeftijd elke week wel een nieuwe smaak aan je arm rond paradeerde en daar is trouwens tot op heden nog altijd niks aan veranderd.
Daarbovenop, begint ze morgen niet met school?" Gio knikte zwijgend en voelde hoe zijn maag een vluchtduik maakte bij de gedachte aan Sarah met een ander.
"Wel als dat het geval is heeft ze binnen no time een ander.
Ik weet dat je niet op brunettes valt en blondines prefereert.
Maar kleine daar boven is een schoonheid en ik hoef je niet te vertellen hoe het er op Beverly High aan toe gaat met nieuwelingen en vooral nieuwelingen die zo knap zijn."
"Je zult wel gelijk hebben, alleen wil ik niet..." Nog voor Gio iets kon zeggen dat hij niet meer terug kon nemen sloot hij midden in zijn zin zijn mond en stond en duwde zich zuchtend van de muur af waartegen Gabriel hem geduwd had.
Maar Gabriel zou Gabriel niet zijn als hij de teleurstelling in zijn stem niet zou zijn ontgaan.
Giovanni keek toe hoe zijn Gabriel zijn blik van geamuseerd naar onderzoekend en dan bedenkelijk veranderde.
Maar Gio bleef niet wachten om te horen wat zijn verdict zou zijn maar liep langs hem heen richting de buitendeur alleen om vlak er voor te voelen hoe Gabe hem bij de pols greep en naar zich toe draaide.
"Je bent verliefd?!" Zei hij nu ongelovig het was geen vraag van zijn kant uit maar een vaststelling.
Voordat hij toe keek hoe een brede grijns een weg over zijn gezicht maakte: "Giovanni Allonzo is eindelijk door zijn knieën gegaan.
Fucking shit, natuurijk ik had het fucking eerder moeten zien. Mijn god dat ik deze dag nog mocht beleven." Kwaad omdat hij precies dat uitsprak waar Gio angst voor had, rukte Gio zijn pols uit zijn hand en antwoordde ongelovig: "Wat is dat nou weer voor onzin, ik heb vrouwen gehad vriend. Denk je echt dat ik uiteindelijk voor een kind val?" Voordat hij de deur in een ruk open trok en buiten stapte. Hij was halverwege zijn auto als hij Gabe achter zich in rap Spaans hoorde roepen:"Wees niet dom Gio en sluit haar niet uit als je haar daadwerkelijk leuk vind.
Want ze mag nu nog gek op je zijn maar dat kan veranderen in een handomdraai. Dus als ik jou was en je mag haar werkelijk... Stop met het weg lopen van je gevoelens en confronteer ze eindelijk."
Gio slikte een brok door bij het horen van zijn woorden.
Gabriel was naïef als hij dacht dat dit zou werken tussen hem en Sarah dus in plaats van een gesprek met hem aan te gaan om hem meer uitleg te geven haalde hij het alarm van zijn auto en antwoordde in plaats daarvan op een koude, afwijzende toon in het Engels:
"Nogmaals Gabriel, ze is een kind. Ik zal het pand morgen gaan bekijken de zin daarvoor is me momenteel vergaan." Trok de deur van zijn auto open stapte in en scheurde een paar seconde later zijn ouders oprijlaan af.
Gabriel die zuchtend zijn broertje zijn auto nakeek besefte zich dat hij zijn opmerking nooit ontkend had.
Hoofdschuddend trok hij de buitendeur achter zich dicht en liep nu ook naar zijn auto.
Sarah besefte met trillende handen dat geen van beide mannen door had dat ze op haar balkon zat en elke woord kon horen dat Giovanni gezegd had.
Ze wist niet wat Gabriel zijn vraag was geweest. Maar wist uit de koude manier hoe Gio geantwoord had dat hij het over haar had.
Een kind hij had haar een verdomd kind genoemd. De pijn die dat ene kleine woord bij haar teweeg had gebracht benam haar voor een kort moment de adem voordat geluidloze tranen vol vernedering over haar wangen gleden.
Het was maar voor een kort moment voordat ze zich besefte dat hij ongelijk.
En nog geen twee seconde later werd de pijn en schaamte ingewisseld voor vastberadenheid en woede.
Ze kon zichzelf zijn besefte ze zich. Ze hoefde geen toneelstukjes meer op te voeren, ze hoefde niet meer op een bepaalde manier praten, kleden of zich gedragen.
Zoals bij haar vorige pleeggezinnen. Wat wederom inhield dat niks haar tegenhield om het spelletje mee te spelen en ze zou er waarschijnlijk beter in zijn dan hij.
Ze was verdomme in Amsterdam geboren en getogen en wat ze daar op de straten geleerd heeft over spelletjes spelen op haar leeftijd zou er voor zorgen dat de meeste meiden hier op amateurs leken.
Vastbesloten om hem net zo terug te pakken veegde ze haar tranen weg, stond op en liep haar kamer weer binnen waar ze op haar bed plofte en plannen maakte hoe hem het beste terug te pakken.
Giovanni die veertig minuten later zijn garage plek op reed en zijn auto in parking zette liet zijn beide handen met een vertwijfelde knal tegen het stuur slaan.
Waarom moet alles verdomme zo gecompliceerd zijn? Voor het eerst in weken realiseerde hij zich dat alhoewel hij niks met Sarah kon beginnen hij gevoelens voor haar had. Hij kon het niet meer ontkennen zelfs al zou hij het willen aangezien zijn opspringende hart hem telkens verried.
"Hoe kon het in godsnaam zo ver komen?"Vroeg hij zich nu vol afschuw af.
Voordat hij de motor van zijn auto afzette en zijn hoofd met een kreun op zijn stuur plaatste.
Het was een stomme vraag omdat hij precies wist hoe het zo ver kon komen en hij gaf de schuld aan die grote onschuldige ogen van haar die vol verdriet naar hem opgekeken hadden tijdens hun eerste uitstap samen.
Bovendien was het een verademing geweest om in het gezelschap van een meisje te verkeren en zonder te worden aangezien voor een toekomstige echtgenoot.
Op een handjevol vrouwen na die hun eigen geld verdienden of fondskinderen zijn bleken de meiden met wie hij uit ging allemaal één voor één goudzoekers te zijn. Die soort die dachten erin te kunnen slagen om hem zijn wilde haren te laten verliezen.
Iets dat nog niemand gelukt was en waarschijnlijk ook niet zou lukken omdat ze allemaal hetzelfde waren een mooi gezicht, een prachtige figuur en een manier van praten die ervoor zorgde dat ze glad voor dames door konden gaan.
Zelfs Kathy was er zo één. Hij had de onzekerheid op Sarah haar gezicht gezien omdat zij net als zo veel andere mensen alleen het plaatje zagen maar Gio wist dat achter dat mooie gezicht Kathy de helft van de mannen die hij kende een geen damesachtige goede tijd had bezorgd.
Op zoek naar die sukkel die nog nooit een goede pijpbeurt had gehad en haar neerknielend voor hem zal aanzien voor liefde en van haar zijn vrouw zou maken.
Hij had daar niks op tegen. Integendeel, Gio had het altijd als een goede ruil gezien.
Hij had geen verplichtingen tegenover hun en hoefde ook geen beloftes te maken die hij in zijn hectische leven nooit zou na kunnen komen en de meiden kregen hun korte moment in zijn wereld inclusief een kleine glinsterende steentje als bedankje voor de leuke tijd achteraf.
Maar Sarah was anders. Hij had het niet voor nodig gevonden om spelletjes te spelen als hij in haar gezelschap verkeerde hij kon zichzelf zijn. Hij was namelijk meer zichzelf bij haar dan bij welk andere vrouw hiervoor en gezien het feit dat ze zich in de zomer ook lichamelijk tot een vrouw ontpopt had maakte dit er niet beter op dit alles klonk in eerste instantie goed maar daar lag dan ook het oorzaak van zijn probleem.
Kreunend sloeg hij zijn hoofd tegen het stuur. Goed gedaan Gio. Je hebt jezelf weer eens in een prachtig parket weten te manoeuvreren.
Misschien moest hij gewoon zijn afstand van haar houden zo kan hij hun beiden een kans geven om hier zonder al te veel pijn en kleerscheuren uit te komen.