Epilogue
Hermione's POV
After 3 years.
Madami ding nangyari. Gumraduate naman ako on time. Katulad ng pangako ko kay Trey.
1 year muna akong nagtrabaho para mag-ipon para sa review centers and yung ipambabayad sa board.
6 months akong nag aral sa review centers. At kumuha din ng preboard. Never akong pumasa don pero...
"Please welcome, Engineer Hermione Lopez, our topnotcher for November 2023's board exam! Let us give her a warm round of applause!"
Tumayo ako, inayos ang dress ko, at nagready na sa speech ko.
"Hi, good evening, Engineers." Then they greeted me back. "First, I want to say Congratulations to all of us." Then nagclap silang lahat. "Is it okay when I speak tagalog? Don't worry, I'll stick with the script." Tapos nagtawanan silang lahat. "Masaya akong engineers na tayong lahat dito, gumraduate man tayo on time o nag-summa na tayo. Summa-mpung taon sa college. At leaaast, gumraduate, at naging engineer!" Naggiggle sila. "Pero bawat tagumpay, may kaakibat na pagkabigo. According to Newton's third law of motion, if there's an action, there's an equal and opposite reaction. Is that right?"
Nagsigh muna ako bago magcontinue ulit.
"Pwera sa magulang ko, may isang tao akong naging inspirasyon. Yung taong tumayong pangalawang tatay ko. Haha. Yung pinagbabawalan akong makipagdate at magbar kasi kailangan ko daw mag-aral. Which is true. Agree?"
"Agree." sagot nila sakin.
"Nung kasama ko siya, hndi ko naranasang magkasocial life. Sadnu? Kaya pala ayaw niyang makipagdate ako sa iba, kasi mahal nya pala ako. Tapos alam nyo ba, after he said that he loves me, he just disappeared. Imagine guys, kung gano kasakit yun." Ang gay ko pero medyo naluluha akong alalahanin ang lahat. "Hindi man lang nya nalaman na mahal ko din sya. Kala ko pa naman matalino sya, pero hindi nya mapoint out na mahal ko din sya. Wooooh! Rakenroll! Lovelife na, naging bato pa!"
tapos tumawa silang lahat.
"Guys, alam kong kilala nyo siya. Alam nyo kung bakit? Kasi idol nyo din sya, panigurado." nagsmile ako. "He's our November 2017's topnotcher, Engineer Trey Alvarez."
tapos nag-ooohhhhh sila.
"Imagine. Topnotcher sya, at the same time, prof ko sya eh. Pero I love him." napangiti ako ng mapait. "When I was on my 3rd year, tinanong ko sya, kung mahirap ba maging engineer. Ang sagot, hindi daw. Mas mahirap daw maging professor. Una, nagtaka ako kung bakit. Hanggang sa sinabi nya na may mga bagay kasing limitado kasi professor sya. Sguro that time, mahal nya na ako. Hindi lang pwede kasi estudyante nya ako." Nagsmile sila. Smile? "Pero tama naman sya eh, tao lang kami pareho. May nararamdaman. Marunong magmahal." tapos tumingin ako kay harry na nandoon sa may likod. Nag-agree sign sya.
"Oh, iwan na natin si Trey. Iniwan nya din ako eh. Cute sana no, top 1 and top 1. Boom sabog! Haha. Btw, guys, gsto ko lang malaman nyo na kahit gaano kayo nasaktan sa past nyo, dapat hndi iyon maging sagabal sa future nyo at mga pangarap nyo. Dapat matuto kayong tumayo at magpunas ng luha. Yun lang, this is just a start, engineers. Have a nice life!"
then umalis na ako sa tapat ng mic and I hear their warm applause.
Umalis na ako para sa flight ko. Hndi ko na kinuha yung cert ko. I just feel the need to have this time.
Papunta akong Perth, kung nasan si Trey...
-----
Trey's POV
"Goodmorning, lovely!" sabi ko sa batang nasa harap ko. "How's your night?"
"It's kinda amazing, daddy!"
"Oh really? Did you dreamt of me?"
"No, daddy. I dreamt of mommy!"
"Why her?" Tapos nag-sad face ako sa harap nya. "Not me? I'm jealous."
"It's because I miss her sooooo much!"
"Do you love her?"
"More than I love you, daddy." tapos kiniss ko nalang sya sa cheeks nya. "When will I see mommy?"
"Soon, baby."
Sya nga pala si Isabelle, 3 years old. Anak ko.
"Isabelle, let's go out. We'll go to the airport, we have a visitor. I'm sure you'll love her." tapos excited syang pumanik ng kwarto nya.
I'm ready to face you, Hermione.
----
Hermione's POV
Ang tagal pa ng byahe ko. Pero okay lang, worth it naman.
Actually expected na ni Trey na dadating ako. He agreed. I don't know why. But good thing.
Last flight. Eto na, diretso ng australia tong eroplanong to, punyeta kinakabahan nako eh!
Oo engineer nako, palamura padin. Bakit ba?
---
Trey's POV
nandito na ako sa airport. Naghihintay kay Hermione. Sana makilala nya pako. Hahahaha! Bat kasi gumwapo ako ng lalo?
"Daddy? Where is she?"
"Are you hungry?" Tanong ko sa kanya tapos nag-nod sya. "Nanny, take her somewhere to get a food, thank you." tapos umalis na sila.
Gaano pa kaya nya ako paghihintayin dito? -,-
30 mins.
Nakita ko na sina Isabelle.
"Daddy!!!!" Tawag nya sakin tapos patakbo syang lumapit. Then niyakap nya yung tuhod ko.
Paglingon ko,
nakita ko si Hermione.
Lumapit sya sakin at...
*WAPAK!*
"Hey! What's the slap for?" tanong ko. Naramdaman ko yung paghigpit ng yakap ni Isabelle sakin. Natatakot sya.
"kaya ka umalis kasi may anak ka na? Tangina mo, trey!" ang lutong non ha.
"What?!"
"Ayang batang yan oh! Daddy dba? Daddy tawag sayo, dba?"
Umiyak si Isabelle.
"Why is she screaming at you, daddy?" tapos binuhat ko lang sya. Tapos nakayakap sya sa leeg ko at binabaon yung mukha nya sa may balikat ko.
"Tinatakot mo sya, Hermione."
"Nakakadisappoint ka, trey. Hinanap kita simula nung nawala ka. Nagpatulong pa ako kay harry! Pati paghanap sayo dito sa australia. Para akong tanga, trey! Nag-effort akong baka pag nakita kita, bumalik ka sakin! Baka sakaling maging tayo, pero imposible na. May anak ka na, at sguro, kailangan ko ng layuan ka!" tapos ngumiti ako. "Gago ka, anong nginingiti ngiti mo dyan?"
"Hinahabol kasi ako ng CE topnotcher ng pilipinas." tapos hinampas nya ako. "Kumalma ka!"
"Paano ako kakalma? Nasayang effort ko! Nasayang pinamasahe ko para lang pumunta dito sa lecheng australia na to! Makita ka lang!"
"IBABALIK KO PAMASAHE MO! Yun lang ba?" tanong ko.
"Hindi, trey. Akala ko kasi talaga, may babalikan pako."
"Paano ka may babalikan, ikaw ba ang nang-iwan?" simpleng tanong ko sa kanya. Kasi sa totoo naman, ako yung nang-iwan eh. Siya yung humabol.
"You've changed, trey." sabi nya sakin na halatang dismayado.
Tumalikod na sya pero nagsalita pa ako, "Pain does that to people." tapos dumiretso sya ng talikod at halatang nagpunas ng luha. "Hoy hermione." tawag ko sa kanya. "May isang tanong ako, humarap ka sakin."
humarap sya.
"Ano yun?" tanong nya ng nakatingin sa baba.
"Mahal mo pa ba ako?" Tanong ko sa kanya.
"Bakit, pag sinabi ko bang oo, may magbabago?" tapos tiningnan nya ako.
"Mahal mo ba ako?" Seryoso kong tanong.
"Pag sinabi kong hndi na, masakit."
"KALA KO BA TOPNOTCHER KA?! BAKIT OO O HNDI LANG, HNDI MO MASAGOT?!" TANONG KO. Sumigaw ako? Ay oo. Sumigaw ako.
"Oo, trey! Mahal pa kita! Mahal na mahal pa kita! BOBO MO TALAGA!" sigaw nya sakin.
"Sorry, hermione." Tapos tumalikod na ako sa kanya. Binaba ko si Isabelle. Humarap ulit ako sa kanya tapos nakatikim nanaman ako ng sampal. "HOY ANO BA ANG SAKIT NA AH!"
"SINISIGAWAN MO BAKO?"
"AT NAGSISIGAWAN NA TAYO?" lumapit ako sa kanya at hinalikan sya. Pero humiwalay sya.
"Mali to, trey. May anak ka. Ibig sabihin , may asawa ka."
"Tanga." sabi ko sa kanya at natawa ng bahagya. "Noong wala kang mauwian, kinupkop kita, dba? Ganyan din yang bata na yan. Pagdating ko ng Australia, nakita ko sya sa pintuan ng bahay ko. And I think, she's meant for me." Tahimik lang sya. "Inasikaso ko yung papers nya for adoption and thank God, hndi ako nahirapan sa pag-aasikaso non. Noong iniwan kita, hndi ako masyadong nalungkot kasi may Isabelle ako. Tapos binabalitaan nalang ako ni Harry sa mga nangyayari sayo. Sorry ah, kung kailangan kitang iwan. Tingnan mo, ang ganda ganda mo na. Tumalino ka pa ng sobra. I did a good job din pala."
*bluuuuugsh!*
sinapak nya ako.
"HOY ANO BA!" sigaw ko sa kanya. Ang sakit na ah! Ganto ba magmahal?
"Leche ka kasi. Nagdrama pa tayo dito." tapos tumawa sya habang ako, hawak ko padin yung kaliwang pisngi ko. "So good job, ang iwan ako, trey? Ganon ba yun?"
"In some ways, oo hermione. So may tanong ako sayo, anong mas masakit, ang maiwan o mang-iwan?"
"Tangina mo, trey." Tapos tumawa sya.
"1000 na yan ah. Engineer ka na eh." biro ko. "Pero para sakin, mas masakit talaga yung mang-iwan. Kasi hindi mo sigurado kung iiwan mo sya dahil ba sa gsto mo o dahil sa hindi tama yung nangyayari sa inyo."
"Yung naiwan, kasi wala kang idea kung bakit ka iniwan. At ayaw ipaalam sayo." nagsmirk sya.
Tiningnan ko si Isabelle, hindi niya padin tinitingnan si Hermione. Kinalabit ko sya. "Isabelle, look at her face. You'll remember who she is."
Tiningnan sya ni Isabelle at...
"Mommy?"
---
Dyan na po nagtatapos ang aking storya. Sana nagustuhan nyo! Byeee! Thanks for supporting! Mahal ko kayoooo ~