Ch. 19 | New Life
[Emieleen's POV]
"Mama, doctor po yung kinuha kong course sa college." sabi ko.
Humangin bigla.
Alam kong si Mama yun. Nandito siya. Binabantayan niya ako.
"Kumusta ka na Ma? Ayos ka lang ba dyan?" napangiti ako. "Hay, kahit ano namang mangyari alam kong okay ka lang dyan eh. Alam kong kasama mo dyan ngayon si Papa Jesus."
Nilagay ko yung bulaklak sa puntod ni Mama. 2nd Death Anniversary niya kasi ngayon. Dalawang taon na pala...
Aaminin ko, hindi naging madali ang lahat ng bagay mula nung mawala si Mama.
Lagi kong tinatanong sa sarili ko, bakit lahat nalang ng importanteng tao sa buhay ko, nawawala?
Una si Kean.
Oo aaminin ko, malaki ang ginampanan niyang parte sa buhay ko. Kahit na lagi akong naiinis sa kanya, hindi ko ba alam pero kahit dalawang taon na siyang wala, hindi ko pa rin siya nakakalimutan.
Umaasa ako na sa bawat paggising ko eh makikita ko nalang siya bigla na naglalakad dyan sa gilid-gilid.
Pero tulad ng inaasahan, wala pa rin.
Nung nawala si Kean, nawala na rin si Mama.
The person who gave birth to be was gone...
Sobrang sakin pero kailangan kong tanggapin. Katulad nga ng pinangako ko kay Mama, ipagpapatuloy ko yung mga pangarap ko kahit na wala siya.
She'll be my inspiration.
Si Papa? Ayun.
Pumunta sa probinsya nila. Sabi niya sakin, dun nalang daw siya magta-trabaho. Kaya ayun, naiwan ako ditong mag-isa.
Tsaka syempre pinagpatuloy ko rin muna yung trabaho ko sa Coffee Shop. Kailangan ko maging working-student para mapag-aral ang sarili ko.
*ring ring*
Si Kier, tumatawag.
"Hello?"
(Emieleen? Asan ka?)
"Haha. Diba sabi ko sayo wag mo na kong tatawaging Emieleen? Emi nalang." :)
(Ee, hayaan mo na.) nagpapa-cute niyang sabi.
(Pero di nga, nasaan ka ngayon? Gusto mo sunduin kita?)
Napangiti naman ako dun. Kahit kelan talaga, napaka-reliable nitong lalaking to.
"Di na. Pauwi na rin naman ako. Kaya ko na."
(Sigurado ka ha?)
"Oo naman! Hahaha sige bye na."
I hung up the phone.
Napatigin ulit ako sa lapida ni Mama at nag-alay ng dasal. Pagkatapos nun, umalis na ko.
**
[Kier's POV]
Arghh, ang tagal naman ni Emieleen este Emi. >__< Kanina pa ako nag-aalala sa kanya. Dapat pala hindi ko nalang sinabi sa kanya na susunduin ko siya. Dapat pala pa-surprise ko nalang siyang pinuntahan.
"Hoy Keke." tawag sakin ni Aki. Keke kasi ang nickname ko eh. Pero quiet lang kayo ha? Hindi ko kasi yun pinagkakalat. XD "Kanina ka pa dyan hindi mapakali ah. Ano bang problema mo?"
"Ikaw anong problema mo?" balik na tanong ko sakanya.
"Marami, gusto mo bigyan kita?" Ergh, kahit kelan talaga napaka hilig mambara ng lalaking to >__<
"Ayos lang si Emi, wag kang mag-alala." biglang singit ni Mason na kasalukuyang nagbabasa ng libro na The Five People You Meet in Heaven.
As usual, alam lagi ni Mason ang iniisip ng bawat isa samin. Ewan ko dyan! Daming alam sa buhay na hindi maintindihan!
"Oyy ahh! Si Emi pala iniisip mo ha!" pang-asar nila Marvelous at Aki. Kainis talaga to.
"Syempre naman! Tignan mo oh! Gabi na tapos umuulan pa. Sino ba namang kaibigan ang hindi mag-aalala sa ganun?" >__<
"Ako" sabat nanaman ni Mason.
Binato ko siya ng unan na galing dito sa sofa. Pasensya, ganito lang talaga ako pag nawawala sa sarili.
Maya-maya pa, narinig kong bumukas na yung pinto. Baka si Emi na yun! Tumakbo ako kaagad para tignan kung sino. Tama, si Emi nga! Thank God at safe siya.
"Good evening guys!" ^___^ masaya niyang bati samin.
Onga pala, dito na nakatira sa Club House namin si Emi. Wala kasi yung Papa niya at walang magbabantay sa kanya kaya dito nalang muna namin siya pinatuloy.
"Kumain ka na ba Emi?" tanong ko sa kanya.
"Uhh~burger lang eh."
"Ah! Tamang-tama, may niluto akong ulam dito." ^__^
"Ehem! Niluto NAMIN." bulong ng mga kaibigan ko. Psh, oo na oo na. Medyo nagpatulong ako sa kanila para sa pagluluto hindi kasi ako marunong.
...
...
...
FINE! Oo na, sila na nagluto niyan at hindi ako. Happy? -__-
"Ah, sige sige. Magpapalit lang muna ako sa taas. Nabasa kasi ako sa lakas ng ulan eh." pagkatapos nun, umakyat na siya sa kwarto niya.
"You like her don't you." hindi ko maintindihan kung nagtatanong ba si Mason o ewan nung sinabi niya yun.
"How do you know that?"
"Because I know people."
Hindi nalang ako umimik at inihanda na yung mga kakainin ni Emieleen.
"Look," lumapit sakin si Mason. "You can't fall inlove with her."
"And why not?"
"Because your bestfriend loves her." he's referring to Kean.
"And so?"
"You can't take away something that already belongs to someone." sabi niya. "It's what other people call stealing. And stealing is not a very good thing to do."
Hinarap ko siya at nagsalita. "Yes. You're right. But I CAN steal something that doesn't belong to someone, right?"
"What do you mean?"
"Hindi ko siya kailangang agawin. Dahil sa umpisa palang, hindi naging pagma-may ari ni Kean si Emi."
Hindi kami naka-imik. Tahimik lang ang buong paligid.
"Wow~ Mukhang masarap yung ulam ah!" ^__^ biglang nabasag ang katahimikan nung dumating si Emi. "Halika guys! Kain na tayo." :)
Sinadyang iwan ni Kean si Emi dito.
At gusto kong pagsisihan niya ang ginawa niyang yun.