CHAPTER FOURTEEN
Prepare Yourself to See Death
PATAPOS na ang tatlong araw na workshop at mas nakikilala na ni Alex ang mga magiging kasama. Sa ngayon, wala pa siyang nagiging problema maliban na lang kay Lyra na sa tingin niya ay hindi niya talaga makakasundo dahil sa pagkakapareha ng kanilang ugali.
Paminsan-minsan ay nagkakangitian sila ngunit alam nila sa kanilang loob na mga pekeng ngiti lamang ang mga iyon upang ipakita sa mga taong ayos sila. Minsan ay naririnig niya kung paanong ipagmalaki ng kasamahan ang kanyang abilidad na may halong pagmamataas. Napapataas na lamang ng kilay si Alex. Hindi niya nais ang gumawa ng gulo kaya't hindi na siya nagtatangkang mangialam.
Sa ngayon, ayaw na niya munang makipagkumpetensya. Nasa taas pa rin naman siya higit sa lahat. Walang makakatalo sa tugatog ng kanyang katanyagan.
"Walang panama ang lahat sa akin. Pero sa ngayon, pag-iingat lang ang maaari kong gawin," aniya sa sarili nang maalala ang mga nakaraang natatanggap na pagbabanta sa buhay.
Bandang alas singko na nang hapon nang matapos ang workshop. Halata sa kanyang mga kasamahan ang pagod dahil sa bagsak nitong mga katawan. Kumpara kasi sa mga naunang workshop, ito ang pinakamatagal kaya't uubusin talaga ang iyong lakas.
"Bukas nang alas sais ay aalis na tayo. Walang mali-late. Alam niyo namang ayokong may late. Strikto ako pagdating sa oras dahil may hinahabol tayong deadline. Nagkakaintindihan ba tayo?" ani Direk Anne na tinanguan ng lahat bilang pagsang-ayon.
Rinig ni Alex ang ilang usapan ng mga tao dahil sa magiging proyekto. Halata sa kanila ang kagalakan.
"Excited na ako para bukas. Ibang-iba ito sa mga pelikulang ginawa ko. Medyo nakakakaba na masaya sa pakiramdam," anito na nakilala ni Alex bilang si Christian De Leon, sa kanyang kausap. Kilala ang binata na may halong Kastila dahil sa kaputian at hulma ng ilong, sa mga pinagbidahang indie film.
Abala ito sa pag-aayos ng gamit upang makauwi habang kausap ang isa pang artista na si Jacob Dela Cruz, isa ring baguhan at nakilala sa isang TV commercial dahil sa mala-Tsinong hitsura nito. Parehas silang ekstra sa magiging pelikula kaya't ganoon na lamang ang pagwawalang-bahala ni Alex sa dalawa.
"Kahit ako. First time ko 'to," sagot ng isa.
Napailing na lang si Alex at sinamahan ng nakalolokong ngiti. Mababa talaga ang tingin niya sa mga ito. Ang hindi ka-level ay hindi dapat pinagtutuusan pa ng pansin.
Mayamaya lang ay umalis na rin ang dalawa. Doon lamang niya napansin na siya na lang pala ang natitira sa studio. Wala naman siyang pakialam kung iwan siya ng lahat. Mas maigi nga ito dahil makapagpapahinga siya nang maayos nang walang nakikialam.
Umupo siya sa isa sa mga upuang nakahilera malapit sa pinto at isinandal ang ulo sa pader. Mariin siyang pumikit at huminga nang malalim. Ilang saglit lang ay nakaramdam siya na tila may ibang tao maliban sa kanya.
Nagmulat siya ng mga mata at agad na binalot ng takot sa buong katawan. Halos panawan siya ng ulirat nang makita ang katawan ng kanyang Tiya Jennifer sa kanyang harapan! Nanigas ang kanyang buong katawan, hindi niya magawang mahanap ang kanyang pakiramdam. Para na siyang lalamunin ng buhay ng takot!
Buka ang kanyang bibig habang titig na titig sa kanyang Tiya Jennifer. Ang mga mata nito ay nanlilisik at tila nanlilibak. Kung nakamamatay lamang ang pagtitig, paniguradong pinanawan na siya ng ulirat. Galit ang mukha nito habang nanggigil ang mga ngipin na nagdulot upang umapaw ang dugo mula sa bibig.
"Bakit mo ako hinayaang mamatay?! Bakit?! Pinatay mo na ang asawa ko, pati ako pinatay mo rin! Dapat kang mamatay!" anito na puno ng pangigigil.
Nag-angat ito ng mga kamay at inilapat ang mga iyon sa leeg ni Alex. Sa pagkakataong iyon, tuluyan ng nakagalaw si Alex dahil sa humihigpit na pagkakahawak sa kanyang leeg. Hindi siya makahinga! Para siyang kakapusin dahil sa pag-ipit sa daluyan ng hangin.
Pilit siyang kumakawala pero higit na mas malakas ang kanyang Tiya Jennifer. Buong pwersa siya nito isinasandal sa pader.
"T-Tama na po! H-Hindi ko po kasalanan ang pagkamatay niyo! P-Patawarin niyo po ako!" pagmamakaawa niya. Pero tila yata'y bingi ang kanyang Tiya Jennifer, patuloy lang ito sa ginagawa, humigpit nang humihigpit hanggang sa mamula na ang buong mukha ni Alex.
Alam ni Alex na anumang oras ay papanawan na siya ng ulirat. Hindi na niya kaya pang huminga. Ramdam niya ang mga kuko ng kanyang Tiya na dumaragdag pa sa kanyang pasakit. Bumabaon ang mga iyon upang magdugo ang parte ng kanyang leeg.
"T-Tama na po!" pagsusumamo niya. Napapapikit na siya dahil sa panghihina. Unti-unti na ring lumalabo ang rehistro ng paligid sa kanyang paningin.
Bago pa man siya mawalan ng malay, isang pamilyar na boses ang narinig niya. Pilit nitong tinatawag ang kanyang pangalan hanggang sa...
"Alex! Alex!" sigaw ng isang boses sa kanyang harapan. Nagmulat siya ng mga mata. "Alex! Alex! Thank God! Gumigising na siya!" buong galak nitong sabi.
Pinilit ni Alex tanawin ng mas malinaw ang paligid. Mula sa kanyang harapan, dalawang lalaki ang nakatayo – sina Christian at Jacob. Bakas sa mukha ng dalawa ang pag-aalala. Mabilis na inabot ni Jacob ang hawak niyang bote ng tubig sa habol hiningang si Alex.
Lumagok siya ng tubig upang mahimasmasan. Ilang sandali lang, naramdaman niyang umaayos na ang pagdaloy ng kanyang paghinga.
"Ayos ka lang ba?" tanong ni Christian.
Sinapo ni Alex ang nananakit niyang ulo. Pinakiramdaman niya ang kanyang leeg. Wala naman siyang maramdamang lumapat na kamay sa bahaging iyon. Iginala niya ang kanyang paningin at natagpuang wala roon ang kanyang Tiya.
Bangungot? Marahil bangungot nga ang lahat dahil sa kanyang madalas na pag-iisip sa tunay na nangyari sa kanyang Tiya. Kaya maging sa panaginip ay sinunsundan siya nito.
"Uuwi na ako," aniya kahit na halos matuyot ang kanyang lalamunan. Bago lumabas ay binalikan niya ng tingin ang dalawa. "S-Salamat," saad niya.
Nginitian na lamang siya ng dalawa hanggang sa makalabas. Hindi pa rin siya makapaniwala dahil sa nangyari. Parang totoo! Halos bawian siya ng buhay matapos ang bangungot na iyon. Huminga siya nang malalim at pinipilit na i-relaks ang buong katawan dahil sa tensyon.
Malamig ang mga palad niyang lumabas ng gusali at nagtungo sa kanyang sasakyan. Nang magawa niyang ikondisyon ang sarili, kinuha niya ang kanyang cellphone sa bag.
Mula roon ay nabasa niya ang isang mensahe na nagsasabing...
"Surprise! It's showtime!"
***
NAG-IIMPAKE ng kanyang mga gamit si Jess na kakailanganin sa isang linggong shooting nang pumasok sa kwarto ang kanyang asawa mula sa trabaho. Tulad sa mga nakaraang pag-uwi, bitbit nito sa kanang kamay ang bag samantalang sa kabila ay ang pasalubong para sa mag-ina. Lumapit ito kay Jess at nag-iwan ng isang masuyong halik sa labi.
"May dala nga pala ako sa inyo. Iniwan ko na lang sa mesa. Bukas na ba ang alis niyo?" tanong nito habang tinatanggal ang kurbata mula sa pagkakabuhol.
"Oo, e. Alas sais ay lululan na kami," tugon niya nang hindi man lang inaalis ang tingin sa ginagawang pag-aayos.
Huminga nang malalim si Luke at tila dismayado dahil sa bigat ng pagbuga nito. "Isang Linggo ka rin pala mawawala," malungkot nitong sabi nang tuluyang matanggal ang pang-itaas na damit at nailahad ang magandang hubog ng katawan.
"Isang Linggo lang naman 'yon," pag-uulit ni Jess.
"Lang?"
"Isang Linggo lang," pagdidiin niya sa huling salita. Gusto niyang makitang kaya ng kanyang asawa na mawalay siya kahit sa maikling panahon. Mula kasi nang muntikan na silang magkawalay ay walang ni araw at gabi silang hindi nagkikita.
"Kakayanin mo 'yon. Alam ko namang nagsasawa ka na rin minsan makita ang mukha ko. Hindi ganyan ang Lucas na kilala ko," nakangiti niyang sabi at saka tumayo para lumapit sa asawa na nakatalikod sa kanya.
"Pero isang Linggo 'yon. Sa tuwing papasok nga lang ako sa trabaho, nag-aalala na ako para sa kalagayan mo, paano pa 'yong isang Linggo? Isang Linggo na malayo ka sa akin," anito kasabay ang pagsapo sa ulo.
"Magiging maayos naman ako doon. Wala kang dapat ipag-alala. Mag-iingat naman ako roon at kung may pagkakataon, tatawag ako. Hindi ko naman hahayaang hindi ko alam ang nagyayari sa inyo. Pati rin naman ako nag-aalala para sa inyo," saad niya at saka yumakap mula sa likuran ni Luke.
Isinandal niya ang kanyang ulo sa likod nito at saka lalong hinigpitan ang pagkakayakap. Hinawakan naman ni Luke ang nakapulupot na kamay ng asawa at masuyong hinimas.
"Alam ko ang nararamdaman mo. Natatakot ka. Kahit ako, ganoon din ang nararamdaman," ani Jess.
Kinalas ni Luke ang kamay ni Jess at hinarap ang asawa. Ngumiti ito at hinaplos ang mukha ni Jess. "Oo... Natatakot ako na baka mawala ka sa akin. Natatakot ako na maiwan mo. Natatakot ako sa pwedeng mangyari sa 'yo. Pero higit akong natatakot na baka hindi ka na bumalik sa akin. Ikaw at si Stef lang ang kayamanan ko, kaya gusto kong lagi kayong nasa tabi ko," nag-aalala nitong sabi habang patuloy na hinahaplos ang mukha ng asawa.
"Babalik ako. Ano ka ba? Wala ng magpapakain kay Stef kapag nagkataon. Ayoko namang puro fastfood na lang kayo ni Stef," natatawa niyang sabi. Natawa na rin si Luke sa wakas. "Mas maigi 'yang tumatawa ka. Huwag kang maging masyadong seryoso, hindi bagay sa gwapo mong mukha," at saka hinaplos rin ang mukha ng asawa.
Sandali silang nagkatitigan sa mga mata. "Ang gwapo ko no'? Naiin-love ka na naman sa akin," saad nito na may halong pagmamayabang.
Nahampas ni Jess sa balikat si Luke dahil sa kalokohan. Napawi ang kanilang mga pag-aalala sa isa't-isa. Unti-unti itong naibsan ng tawanan na sana ay wala ng katapusan.
"Gwapo ka naman talaga, mayabang ka nga lang," pambawi ni Jess na tinaasan naman ng kilay ni Luke. Nagkunwari pa siyang lamig na lamig dahil sa kahambogan ng asawa.
"Sino'ng mayabang?" saad nito at inilapit ang mukha sa asawa. Napaatras naman si Jess ng ulo dahil sa pagkabigla. Kahit mag-asawa na sila, hindi pa rin niya maiwasang mataranta sa tuwing gagawin ito ni Luke.
"A-Ano ba? Lumayo ka nga. Hindi na tayo binata't dalaga," aniya saka iniwas ang tingin. Nagulat siya nang bigla siyang yakapin ni Luke sa baywang at inilapit ang katawan sa kanya. Ramdam niya ang init mula sa hanging nanggagaling sa ilong ni Luke.
"Hindi na nga tayo binata't dalaga kaya pwede nating gawin 'to," mapanuksong sabi ni Luke na sinabayan ng taas-babang kilay.
Alam ni Jess ang turan ng asawa sa tuwing ganito ang Ikinikilos. Napailing na lang siya. "Masyado pang maaga," aniya.
Hindi na pinansin ni Luke ang sinabi ni Jess nang mariin nitong halikan sa labi ang asawa. Hindi na siya pumalag imbes ay sumabay na lang din siya sa tagpong iyon kung saan ang kanilang mga labi na ang nagsasabi kung gaano nila kamahal ang isa't-isa. Ang isang bagay na nagbuklod sa kanila nang ipakilala nila ang isa't-isa sa harap ng altar.
Matapos ang mainit na tagpong iyon ay habol-hininga silang humiwalay. Nagkangitian sila at saka sinilid ni Jess ang kanyang ulo sa dibdib ng asawa.
"Mahal na mahal kita," aniya habang ninanamnam ang masarap na pakiramdam.
"Mahal na mahal din kita," sagot naman nito at niyakap nang mahigpit ang asawa.