Keyifli okumalar dilerim. :)
Multi medya Yaren'in küçüklük hali var.
*Bu bölüm yeniden düzenlenmiştir.
&&&
Berkay'ın kolunun altında olayları soğukkanlılıkla anlatmaya başladım. Arada Ali'nin ve diğerlerinin küfürlerini duymama rağmen kesintisiz anlattığımda Ali, sinirle ayağa kalktı.
''Şerefsiz, onu bulup ümüğünü sıkacağım. Betül abla benim annem gibi kimse ona ve kardeşim sana zarar vermez sana söz veriyorum onu bulup öldüreceğim.'' diyen Ali'ye bakıp Berkay'ın kolunun altından çıktım.
''Ali, sakin ol ne olur evet çok acı bir şey yaşadık ama iyiyiz o adam daha bize zarar veremez emin ol derdi bizle değil babamla onunla da kısa zamanda konuşacağım, şimdi tek düşündüğüm annem ve aklımda onda sadece onu yalnız bırakmak istemiyorum. Yani en azından ben okuldayken bile yanında biri olsun istiyorum ama ne yağacağım bilmiyorum.'' dediğimde Ali bana dönüp elini çenesine koydu.
''Ben çok iyi biliyorum ve bu diyeceğimi kabul etmek zorundasın. Annenin yanına çok sevdiğim bir ablayı yollayacağım ona bakar eder sen gelene kadar yanında durur kapınıza da iki koruma dikeceğim tedbir amaçlı bütün masraflarını ben karşılayacağım.'' diyen Ali'ye gözlerimi büyüterek baktım. Böyle bir şey mükemmel olurdu ama ben kimseye yük olup kendi dertlerimle onları da zora sokmak istemiyordum. Hoş Ali ve ailesi için bu şeyler sakız parasıydı ama bunu kabul etmem uygun olmazdı.
''Ali, yardımını anlıyorum ama bunu kabul edemem benim dertlerimle sizin de uğraşmanızı istemiyorum.'' dediğimde Berkay, sinirle yerinden kalktı ve karşıma dikildi.
''Sen neyden bahsediyorsun, göz mü yumacağız bu olanlara bir daha zarar vermeyeceği ne malum imkan varken bunu yapmalıyız senin kılına kimse zarar veremez o kişiyi öldürürüm.'' diyen Berkay'a burukça gülümsedim. Ali ise Berkay'ın omzunu sıktı.
''Haklısın kardeşim kusura bakma Yaren, seni dinlemek yok artık tek derdin derslerin olsun itiraz etsen de böyle olacak.'' dediğinde Ali'nin kararlı suratına bakıp sustum ne dersem diyeyim Ali kararından vazgeçmeyecekti. O yüzden sesimi çıkarmayıp başımla onayladığımda Büşra, yanıma gelip sıkıca sarıldı. Bende ona karşılık verip geri çekildim ve herkeste tek tek dolaştı gözüm
''Hepinize ne kadar teşekkür etsem az ama şimdi eve gitmeliyim.'' dediğimde Berkay, montunu üzerine geçirdi ve yanıma geldi.
''Bende seninle geliyorum.'' dediğinde itiraz etmedim. Büşra gözden kaybolup ben ayakkabılarımı giyinirken gelip sırt çantamı verdi ve bana baktı.
''Ne zaman ihtiyacın olursa buradayım canım unutma. Yarın okula gelecek misin? '' dediğinde Büşra'ya bakıp iç çektim.
''Her şey için sağ ol canım gelmeye çalışacağım çok aksattım.'' dedikten sonra herkesle vedalaşıp Berkay ile apartmandan çıktım. Berkay ile mahallede yürürken babamla yapacağım konuşmayı düşünüyordum kaç kere aramıştı ama ben hiçbirine cevap vermemiştim. Belki de en yakın zamanda eve gelecekti ama ben ne olursa olsun Esra'nın o adamla gittiğini ona nasıl söyleyecektim bilmiyordum. Düşüncelere daldığım andan Berkay'ın elimi tutmasıyla sıyrılıp ellerimize baktım. Buz gibi havaya rağmen elleri sıcacıktı. Bir kere daha içimin huzurla dolmasıyla gülümsedim oda bana bakıp elimin içini öptükten sonra tekrar önümüze döndük kapının önüne baktığımda babamın arabasını görmemle durakladım. Geleceğini biliyordum ama nasıl konuşacağımı bilmiyordum. Berkay anlamış olacak ki bana dönüp konuştu.
''Yanındayım bir tanem sakin ol ertelemenin anlamı yok.'' dediğinde derince nefes alıp bıraktım.
''Nasıl diyeceğimi bilmiyorum. Berkay ne olursa olsun babam korkuyorum.'' dediğimde Berkay beni kendine çevirip alnımdan öptü gözlerimi yumup onun dudaklarının temasıyla bir kere daha yandım. Ben kalbimi kesinlikle teslim etmiştim ve bundan sonrasında bir dönüş olamazdı.
''Korkma sen çok güçlüsün yanındayım birlikte atlatacağız.'' dediğinde başımla onayladım. Kapıyı anahtarla açıp içeri girdiğimde evde çıt bile çıkmıyordu üstümdekilerden kurtulup çantamı kenara koyduktan sonra salona geçip etrafa baktım ama kimseler yoktu. Berkay'da sessizce beni takip ediyordu her yere baktıktan sonra annemin odasının aralık kapısına doğru ilerledim.
Kalbim deli gibi çarpıyordu, yavaşça kapıyı araladığımda arkası dönük olan babam annemin yanına oturmuş onun saçlarını okşuyordu. Bu manzaraya önceden şahit olduğum için o içimdeki çocuk olan Yaren bir kere daha gün yüzüne çıktı ve eski anılar aklıma geldi.
12 SENE ÖNCE
Küçük kız yine aynı şekilde evimizin uzun koridorun da koşup annesi ve babasını arıyordu. Yine küçük kızı ekip baş başa kalmışlardı zaten son zamanlarda küçük kızı ihmal ettikleri için küçük kız bu durumdan çok şikayetçiydi. Hızlıca koşarken hizmetliye çarpması ile kaşlarımı çatarak geri çekildi. Ellerini beline koyup hesap sormak için hizmetliye baktı.
''Sen önüne baksana yaa'' dediğinde uzun boylu kadın gülümseyerek kızın boyuna eğildi.
''Af edersiniz küçük hanım'' dediğinde ufak kızın yüzünde tebessüm oluştu.
''Annemle babam nerede gördün mü? '' diye sorduğunda. Hizmetli başını olumlu bir şekilde salladı.
''Odasındalar.'' dediğinde küçük kız anne ve babasının odalarına hızlıca koşmaya başladı, bunun intikamını onlardan alacaktı. Hızla odaya girdiğinde babasının annesinin yanında saçlarını okşadığını gördüğünde duraksadı. Annesi uyuyordu ve babası da annesine gülümseyerek saçlarını okşuyordu. Küçük kız sessizce yanlarına doğru ilerledi. Babası kızını görünce kızına gülümseyerek sessiz olmasını işaret etti. Kızda uslu şekilde gülümseyerek başıyla onayladığında babası yanına gelip kızını kucağına aldı ve odadan çıktılar.
''Bir tanem '' diyen babası karşısında küçük kız dudaklarını büzdü.
''Sen beni sevmiyorsun hep annemin yanındasın küsüm ben sana '' dediğinde ona taviz vermeyecekti.
''Olur mu öyle şey annenin uyuduğundan emin olup yanına gelecektim siz benim için çok çok değerlisiniz sizi çok seviyorum.'' dediğinde küçük kız mutlulukla babasının boynuna küçük kollarını dolayarak sıkıca sarıldı. Onu çok ama çok seviyordu.
ŞİMDİ Kİ ZAMAN
Eski anılarla gözümden bir damla yaş aktığında Berkay omzumu tuttu bende göz yaşlarımı silip yavaşça ona döndüm.
''Ben içerideyim sakin ol'' dediğinde bir şey demediğim için son kez göz yaşımı silip içeri doğru ilerledi derince nefes alıp odaya girdiğimde babam ile göz göze geldim. Gözleri ağlamaktan şişmişti ve beni görmesiyle başını önüne eğip ayağa kalktı, yavaşça odadan çıktı, bende onu takip ettim ve birlikte mutfağa girdik. Bir bardak su doldurup içtikten sonra bana döndü. Onu ilk defa bu kadar bitkin görüyordum.
''Ben ne diyeceğimi bilmiyorum.'' dediğimde babam derince nefes alıp oturdu.
''Her şeyi biliyorum. Esra, mektup yazıp gitmiş ve bebek benden değil o adamdanmış.'' dediğinde hızla başımı kaldırdım şaşkınca babama baktığımda ne diyeceğimi bilemeyerek etrafa baktım. Bu çok fazlaydı. Sürtük, kahpe ne dersem diyeyim bu yaptığına diyecek bir söz bulamıyordum.
''Ben bu kadar...'' diye konuşacakken babam sözümü kesti.
''Bir şey demene gerek yok gerçekleri öğrendim ve bir kere daha sizden başka sevdiğim olmayacağını anladım ve köpek gibi sizi bıraktığım için pişmanım, inanmasan da Betül'ü bir kere daha ne kadar özlediğimi anladım. O beni hala severken ben gözüm kör bir şekilde hayatıma devam ettim. Özür dilerim Yaren her şey için beni affetmeniz için her şeyi yaparım.'' dediğinde babamın dediklerini idrak etmeye çalışıyordum. Bu sözleri o kadar uzun zamandır duymak istemiştim ki şimdi duymak sadece acı veriyordu. En azından bu şekilde söylenmesini istemezdim, onu kolay kolay affedemeyeceğimi de biliyordum.
''Bunu en başından duymak isterdim senden çünkü şu an sadece acıdan başka bir şey hissetmiyorum. Seni kolay kolay affedemem ama annem affederse bir şeyde diyemem, onu tekrar üzersen olacaklardan ben sorumlu değilim. Ne kadar inkar etmek istesem de onun sana ihtiyacı var.'' dediğimde babam bana bakıp gülümsedi.
''Size kendimi affettirmek için elimden geleni yapacağım artık sizi asla bırakmam Yaren, bu arada Betül'le tekrar evleneceğim eğer oda kabul ederse'' dediğinde omuz silkip mutfaktan çıktım artık düşünmekten kafayı yemek üzereydim. Babamın, annem ile olması umurumda olmazdı yeter ki annemi üzmesin bana yeterdi. Annemin hala onu sevdiğini bildiğim için içim rahattı. Babamın da gözlerindeki pişmanlığı görmüştüm. Artık her şeyi zamana bırakacaktım.
Salona geçtiğimde Berkay beni görünce ayağa kalkıp yanıma geldi ve sıkıca sarıldı bende ona karşılık verdim. Benim şu an tek ihtiyacım olan tek şey bu huzurlu kollardı.